เส้นทางพระโพธิสัตว์ ตอนที่ ๒

[คิมหันต์]

ลุกเข้าห้องน้ำตอนตีสองครึ่ง อากาศเย็นกำลังดี ที่เกาะพระฤๅษีวันมา ๑๑ องศาเซลเซียสเข้าไปแล้ว กลับมาภาวนาจนครบชุด คนอื่นยังไม่กระดิกกระเดี้ยเลย อาตมาฉวยโอกาสไปสรงน้ำ หลวงตาโซหม่องพระเจ้าถิ่นทำท่าจะหนาวตายแทน..!

กลับมาสวดมนต์-ไหว้พระเรียบร้อยพอดีเขาตื่นกันครบ คุยกันเรื่องกำหนดการเดินทาง พอได้อรุณก็พากันไปฉันน้ำร้อนที่ศาลา รอจนพระเณรกลับจากบิณฑบาตก็เตรียมฉันเช้า ท่านอังกุระมหาเปรียญจากสำนักมหากันตะยงคอยบริการ...

ที่ห่มจีวรสีเข้มที่สุดคือท่านปัญญาทีปะ พระเถระจากเมืองแปร

จะเป็นแกงเป็นผักน้ำพริกอะไรก็อร่อยไปหมด ใครว่าพระปฏิบัติลิ้นตะเข้อย่าไปเชื่อเชียว ยิ่งความรู้สึกละเอียดเท่าไร ประสาทรับรสยิ่งลึกซึ้งเท่านั้น เพียงแต่เราต้องไม่เอาใจไปปรุงแต่งให้อยากจนเป็นโทษแก่ตนเท่านั้น...

ฉันเสร็จครู่เดียวนายรินก็มารับ เอารถค่อนข้างใหม่สำหรับพม่ามาเลยทีเดียว นับว่าบุญของคณะเราค่อนข้างดี ขนของขึ้นแล้วท่านปัญญาทีปะพระเถระจากเมืองปีเมี้ยว (แปร) มาขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึก แถมเอาธงฉัพพรรณรังสีมาติดให้ เป็นเครื่องหมายว่าเป็นรถของพระ ร่ำลากันเรียบร้อยแล้วก็ออกเดินทาง...

[คิมหันต์]

มารอพระอีก ๓ รูป จากวัดเสาร้อยต้นในตลาด แม่ของนายรินขอเก็บค่ารถรวดเดียวหมด เล่นประกันความเสี่ยงแบบนี้ ถ้าเกิดปัญหาเดินทางไม่ถึงที่หมาย อาตมาจะไปทวงคืนกับใครกันละจ๊ะ คราวก่อนมางานกฐินวัดหนองบัว ก็เสียท่านายท้ายเรือมาทีหนึ่งแล้ว...

พระสามรูปท่านมาช้ามาก เล่นเอาท่านนาวินชักจะหงุดหงิด แถมจะมานั่งข้างหน้าซะอีก แต่พอเห็นคณะของเราเข้าไปอัดกันอยู่ ๕ รูป ก็ยอมไปนั่งตากแดดท้ายรถแต่โดยดี ให้มันรู้ซะบ้างซิว่าไผเป็นไผ ฮิ..ฮิ..!

มาเติมน้ำมันที่ปั๊ม Ptt ของไทย เจอราคาเมืองไทยเข้าไปด้วย..!

กว่าจะจัดคนจัดของเข้าที่ กว่าจะออกรถได้ก็ ๐๙.๓๐ น. แวะด่านตรวจคนเข้าเมืองแจ้งจำนวนคน สถานที่ซึ่งจะไป และกำหนดเวลาโดยประมาณ ทิดจิตรเห็นเวลาใกล้เพลเข้ามาทุกที จึงซื้อขนมมาประเคนพระเสียก่อน กลัวว่าเลยเพลแล้วพระจะอดนะซิ..!

มาเติมน้ำมันเต็มถังที่ปั๊ม Ptt. ปั๊มเดียวในพม่า เจอราคาเมืองไทยเข้าไปด้วย จุกหน่อยนะนายรินนะ..มาผ่านด่านตรวจด่านแรก นายด่านเห็นอาตมานั่งยืดเต็มที่แถมมองหน้าไม่วางตา เลยเดินอ้อมรถหนีไปถามท่านนาวินแทน โธ่..เจ้านาย แค่นี้ก็ต้องเกรงใจกันด้วย..!

[คิมหันต์]

ลุยฝุ่นกันละคราวนี้ นายรินเปิดเครื่องปรับอากาศในรถ อาตมา ท่านนาวิน ท่านชา ถึงกับมองหน้ากัน เพราะพวกเราเคยกินฝุ่นกันมาจนอิ่มทั้งนั้น ท่านป๊อปกับท่านตู่เขาทำบุญด้วยอะไรกันหนอ ? มาพม่าครั้งแรกก็สบายแบบนี้...

ผ่านบ้านยูวาติ๊ด บ้านจงกุย บ้านจอปุลุ มาจนถึงชองโส่งที่เป็นชุมทางขนส่งทางเรือ ปรากฏว่าตอนนี้แล้งจนเรือวิ่งไม่ได้ จากชุมทางที่คึกคักพลุกพล่านด้วยผู้คนและสินค้า เกือบจะกลายเป็นบ้านร้างไปแล้ว จะเหมือนเดิมอีกทีก็ต้องรอหน้าฝนโน่น...

บ้านชองโส่ง หน้าแล้งแบบนี้แทบจะกลายเป็นบ้านร้าง

จ่ายค่าผ่านทาง ๑๕๐ บาท แล้ววิ่งผ่านเจดีย์ไจ๊ตา ขึ้นเขาไปตามทางคดเคี้ยวสูงชัน นายรินบีบแตรไปตลอดทาง ขนาดนั้นยังเกือบจ๊ะเอ๋กับรถที่สวนมาถึงสองครั้ง กว่าจะลงมาถึงด่านมอญที่อยู่อีกฟากหนึ่ง...

นายด่านหยุดงานไปกินข้าว พวกเราปรึกษากันว่า ถ้าฉันเพลจะเสียเวลามาก พระจากวัดเสาร้อยต้นทั้งสามรูปก็เห็นด้วย จึงรอนายด่านกันเฉย ๆ ทิดจิตรไปซื้อยำถั่วที่เรียกว่า “ละแพ็ด” มาให้ท่านป๊อปกับท่านตู่ลองชิมรสชาติดู...

[คิมหันต์]

นายด่านมาแล้ว แต่โชเฟอร์ของเราหายหัวไปดื้อ ๆ กว่าจะควานเจอ โน่น..ไปนั่งกินข้าวอยู่คนเดียว ปล่อยให้พระนั่งกลืนน้ำลาย เจริญนะพ่อคุณ...ไม่ถูกนายด่านเตะก็บุญแล้ว เซ็นใบผ่านเสร็จนายรินก็พาพวกเราตะบึงเข้าป่าต่อไป...

ทางฝุ่นคดเคี้ยวซอกซอนไปในป่าเขา นาน ๆ จะมีเกวียนสวนมาสักที ผ่านบ้านอาปะลงที่เคยร้าง ตอนนี้มีบ้านคนแล้ว มาถึงบ้านแมสะลีที่เคยมีค่ายทหารอยู่ ไม่ทราบว่าปีนี้ย้ายค่ายไปไหน ข้ามห้วยครั้งแล้วครั้งเล่า ทางป่ามักจะไปกับน้ำเช่นนี้เสมอ...

ไอ้ลูกกลม ๆ ตรงไหล่นั่นแหละครับเจ้านาย ที่เกือบจะมาแตกตูมตามบนหัวของทุกคน..!

กำลังลุยมาตามห้วยเก่าเพลิน ๆ มีหินก้อนเบ้อเริ่มวางขวางทางอยู่ นายรินขับอ้อมกำลังจะผ่าน ท่านนาวินตาไวรีบบอกให้หยุด บนตลิ่งทหารกะเหรี่ยงเจ้าเก่าพร้อมอาวุธเพียบ รายหนึ่งเงื้อระเบิดเตรียมจะขว้างอยู่แล้ว..!

นายรินเผ่นลงจากรถแทบไม่ทัน รีบเข้าไปสอบถามความต้องการ พ่อเล่นจะบอมบ์กันแบบนี้ใครจะไม่ตกใจ ทุกทีมันมาโบกเรียก ครั้งนี้ดันเล่นบ้า ๆ เอาหินวางขวาง ขืนอ้อมผ่านไปถ้าไม่พรุนเป็นรังผึ้งก็คงแหลกทั้งคัน..!

[คิมหันต์]

พักเดียวโชเฟอร์ก็ยิ้มแย้มแจ่มใสกลับมา บอกว่าหัวหน้าทหารชุดนี้เคยคบหาสนิทกันมาสมัยตัดไม้ขาย เลยไม่ต้องเสียเงิน เขาแค่ขอบุหรี่สูบแค่นั้น พูดอย่างกับว่าถ้าเขาจะเอาเงินแล้วเอ็งมีให้อย่างนั้นแหละ...

ค่ารถถูกแม่ยึดไว้ที่บ้าน ค่าน้ำมันเล่นซ่อนซะทั่วรถ ในช่องเก็บของบ้าง ในซอกที่บังแดดบ้าง ในแผงฟิวส์บ้าง ถ้าไม่ใช่เพื่อนเอ็งแล้วมันจะเอาให้ได้แบบคนอื่น มีหวังพระคงต้องหมดตัวแทนเอ็งแน่ ๆ บักว่อกเอ๊ย..!

ผมยังขึ้นซุงไม่เสร็จ คุณจะรีบแค่ไหนก็โปรดรอไปก่อน..!

ผ่านบ้านเลโพไปไม่นาน มีรถจอหนังกำลังกว้านซุงขึ้น ขวางทางอยู่นานกว่าจะหลบให้ ลงห้วยคราวนี้ทางขึ้นเละมาก ขึ้นตรง ๆ แล้วติดถึง ๓ ครั้ง จนต้องอ้อมหาทางขึ้นใหม่ ข้างทางมีพวกชาวเกวียนหยุดพักหุงข้าวกันเป็นระยะไป...

ตากแดดลุยฝุ่นมาจนถึงบ้านตองซุน ค่ายทหารย้ายมาตั้งอยู่ที่นี่เอง เซ็นใบผ่านแล้วลุยยาวต่อไป ผ่านบ้านคงคาน บ้านตำมะยา เจอขบวนรถเกาะกลุ่มกันสวนมาเกือบ ๒๐ คัน พวกเขาเห็นเรามาเดี่ยวจึงทำท่าประหลาดใจมาก...

[คิมหันต์]

จอดหลบให้เขาผ่านไปก่อน มามาก ๆ แบบนี้ทหารกะเหรี่ยงก็ยิ้มเท่านั้น พวกเรามาเดี่ยวซ้ำเป็นพระแทบทั้งคัน อย่างไรมันยังเกรงใจผ้าเหลืองบ้าง พวกคุณเล่นเกาะขบวนมาเป็นเหยื่อชิ้นมหึมาแบบนี้ อย่าหวังเลยว่าจะรอด..!

หมดขบวนพวกเราออกเดินทางต่อ เพิ่งพ้นหมู่บ้านมาก็เจออีกสามคันควบมาฝุ่นตลบ ตามพรรคพวกไม่ทันเลยเหยียบซะมิด เดี๋ยวไม่โดนไถแบบเดียวกันจะหาว่าทอดทิ้งเพื่อนฝูง..!

อะนังกวีน (ทุ่งกันเกรา) ด่านใหญ่ของรัฐกะเหรี่ยง

ทิดจิตรกับพระวัดเสาร้อยต้นขาวว่อกเป็นคนเผือกไปทั้งหัวหูหน้าตา เมื่อมาถึงบ้านอะนังกวีน ทหารกำลังเปลี่ยนกำลังพลเกลื่อนไปทั้งสองข้างทาง นายรินพารถตรงไปยังจุดตรวจ กำชับไม่ให้ใครลง กลัวทหารสงสัย ขออภัย...ฉี่จะราดอยู่แล้ว สงสัยก็สงสัยไปเถอะ..!

เสร็จธุระส่วนตัวก็ออกรถ บรรลัยละซิ..! ดันมาตามหลังรถบรรทุกทหารทั้งขบวน พวกเขาค่อย ๆ ไปเพราะกลัวกะเหรี่ยงซุ่มโจมตี พวกเราแซงก็ไม่ได้ เคยมีคนแซงถูกยิงพรุนทั้งคันมาแล้ว เขากลัวจะไปส่งข่าวให้กะเหรี่ยง ซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง..!

[คิมหันต์]

กินฝุ่นอ่วมอรทัยเป็นชั่วโมง แล้วมาติดแหง็กอยู่ทั้งขบวน นั่งรอจนเบื่อ พอดีเห็นพระเดินสวนมา เฮ้...ท่านจันทิมานี่นา...คุณมาทำอะไรที่นี่ ? พระสหายจากวัดตองไวยกมือวันทายิ้มกว้างขวาง บอกว่ามาคุมรถเมล์วิ่ง ข้างหน้ามีรถหกล้อเพลาหลุด เลยพากันติดทั้งขบวน...

ทางการพม่าอนุญาตให้วัดที่มีรถ เอาวิ่งรับส่งคนได้วัดละคัน เพื่อจะได้มีรายได้เข้าวัด เมื่อเป็นรถของวัดก็ธรรมดาที่พระท่านต้องคุมเอง คุยกันได้ไม่นานรถเริ่มไปต่อได้ ที่แท้ทหารเขาระดมพลยกรถออกไปชิดข้างทาง เพื่อจะได้เดินทางได้สะดวกขึ้น...

ดวงเฮงจริง ๆ ที่ต้องมาวิ่งตามหลังรถทหารทั้งขบวน กินฝุ่นกันอ่วมอรทัย

เที่ยวนี้นั่งรถติดแอร์ เลยไม่ทราบว่าฝุ่นอร่อยเหมือนเดิมหรือเปล่า ข้างทางยังคงมีด่านบุญเป็นระยะ อาตมาควักเงินที่แลกไว้สำหรับทำบุญใส่ดะไปเลย เสียดายที่เห็นคุณยายคนหนึ่ง ซึ่งกำลังกวาดภูเขาทั้งลูกเพื่อทำความสะอาดทางขึ้นเจดีย์ช้าไป ไม่อย่างนั้นจะให้รางวัลความดีของท่านสักร้อยจั๊ต..!

เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ นกบินเฉียงไปทั้งหมู่ พวกเราสบาย แต่ข้างหลังอิ่มฝุ่นสนิททั้งที่ไม่ได้ฉันเพล ดังนั้นพอบังโคลนรถทหารหลุดจนต้องจอดรอทั้งขบวนอีกครั้ง พระวัดเสาร้อยต้นก็ตบะแตก เดินส่ายอาด ๆ ไปว้าก จนทหารยืนงงเปิดตำรารับไม่ทัน..!

[คิมหันต์]

แผ่เมตตาได้ผลช้า เจอรังสีอำมหิตเข้ากลับได้ผลทันใจ ยี.เอ็ม.ซี.ทหารชิดขวาให้เราแซงไปได้ นายรินเหยียบแหลกชนิดฝุ่นตลบยาวเป็นก.ม. มาถึงด่านเยตะกุนบ่ายสี่โมงพอดี ตะวันรอนเกือบลับเหลี่ยมเขาเมื่อเราผ่านด่านไปแล้ว...

ชดเชยเวลาที่เสียไปด้วยการขับเหมือนกำลังแข่งแรลลี่ ทหารป่าจุดสุดท้ายโบกมือเรียก แต่เมื่อเห็นรถไม่ยอมเบาแถมมีแต่พระทั้งคัน ก็ถอยหลบให้แต่โดยดี พาหนะของเราทิ้งโค้งทางฝุ่นขึ้นทางลาดยางแคบ ๆ แทบจะยกล้อ..!

ตัวเมืองตันบวยเซียต ค่อนข้างจะเล็กและคับแคบมาก

ผู้คนเริ่มพลุกพล่าน รถม้า เกวียน จักรยานขวักไขว่ นายรินบีบแตรสนั่นไปตลอดทาง ผ่านบ้านแวกะลิข้ามทางรถไฟเข้าเมืองตันบวยเซียท ด่านสุดท้ายตรวจสอบจำนวนคน ดูว่าตรงกับใบอนุญาตหรือไม่ แล้วปล่อยผ่านแต่โดยดี...

พระวัดเสาร้อยต้นลงเพื่อต่อรถไปเอง นายรินจ่ายค่ารถให้ ถ้าไปส่งท่านมันจะไม่ทัน เลี้ยวขวาตรงหอนาฬิกา มาเจอด่านใหม่ล่าสุด มันเล่นเปิดกระเป๋าค้นทีละใบ เจอยาในกระเป๋าทิดจิตร คราวนี้เป็นเรื่องทันที..!

[คิมหันต์]

ยานี้ชีชื่น (อุบาสิกาบุญชื่น ศรีสองแคว) จัดมาให้ บอกว่ากลัวหลวงพ่อ (คืออาตมา) เจ็บไข้แล้วจะไม่มีใช้ อาตมาบอกทิดจิตรแต่แรกแล้วว่า อะไรที่ไม่จำเป็นไม่ต้องเอามา ทิดจิตรรับคำสั่งป้า (ชีชื่น) แล้วไม่กล้าขัด ติดมาจนได้เรื่อง...

ไม่กี่วันก่อนทหารพม่าเพิ่งจับคนไทยขนยาบ้าได้ มาเจอยาแก้แพ้เป็นขวดก็คิดว่าใช่ ท่านนาวินต้องลงไปจามพลางสั่งน้ำมูกพลาง บอกว่าเป็นยาแก้หวัดมันถึงยอมเชื่อ และขอแบ่งใช้บ้าง เพราะกำลังเป็นหวัดเหมือนกัน...

ยาบ้าหน้าตาแบบนี้โว้ย..ไอ้ที่คุณค้นอยู่นั่นมันยาแก้หวัด..!

หลุดมาได้นายรินเหยียบแข่งกับความมืด มาถึงเมืองมุด่งเข้าไต้เข้าไฟพอดี เลี้ยวหลบด่านทหารไปหลังตลาด ฝากเทียนพรรษาไว้ที่บ้านน้องชายท่านอาจารย์สุมังคะละ ทิดจิตรลงที่นี่จะไปค้างบ้านลุงตองยี นัดเจอกันพรุ่งนี้ แล้วพวกเราเดินทางต่อ...

พาหนะคันเก่งโลดตะบึงข้ามเขาเจ็ดโค้ง ตรงไปยังบ้านสองแคว ผ่านหมู่บ้านและผู้คนไปบ้านแล้วบ้านเล่า มาถึงริมแม่น้ำอัตทรานเมื่อหกโมงครึ่ง ฟ้ามืดสนิทแล้ว (เวลาพม่าช้ากว่าไทยครึ่งช.ม.) นายรินไปบอกญาติให้เอาเรือไปส่ง ค่าเรือ ๑,๒๐๐ จั๊ต นายรินช่วยจ่ายให้ ๒๐๐ จั๊ต...

[คิมหันต์]

เรือหางยาวฝ่าความมืดไปตามลำน้ำ บนพุ่มไม้ชายฝั่งมีฝูงหิ่งห้อยเกาะกลุ่มกันแพรวพราว กระพริบไฟติดดับพร้อม ๆ กัน ดูสวยงามจับใจ ลมแม่น้ำหนาวยะเยือกจนมือเท้าชา ประมาณ ๓๐ นาทีก็มาถึงวัดหนองบัวของท่านนาวิน...

เทียบท่าไม่ได้เพราะติดแพพระอุปคุตที่เดินทางมาถึง เสียงชาวบ้านจัดเจริญพระพุทธมนต์ฉลองพระอุปคุตดังทั่วคุ้งน้ำ พวกเราต้องเข้าเทียบท่าโรงเรียน ขนของขึ้นวัด ท่านนาวินตีเกราะบอกญาติโยมว่ากลับมาแล้ว และไปติดเครื่องปั่นไฟ...

พักกันบนศาลาหอพระหลังนี้แหละ

ชาวบ้านทยอยกันมา ที่นึกไม่ถึงคือครูบาญาณ พระอาจารย์ใหญ่แห่งเมืองจะอีน มาเป็นประธานงานบุญด้วย พวกเรากราบปฏิสันถารแล้วท่านไล่ให้ไปนอน เพราะเดินทางเหนื่อยมาทั้งวัน ทุกรูปทำตามบัญชาด้วยความเต็มใจ...

บรรดาชาวบ้านมารุมดูรูปถ่ายเมื่องานกฐินกันอย่างคึกคัก ผู้ใหญ่องไลขนน้ำอัดลมมาเลี้ยง ปลุกพระลุกจากที่นอนมารับประเคนกันเลยทีเดียว อาตมานอนให้หลวงตาเย็น (พระเย็น สุขกาโม) พระลูกวัดของท่านนาวินห่มผ้า และกางมุ้งให้แบบขอฉลองศรัทธาให้เต็มที่...

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป