เป็นพระแล้วถือวิสาสะเอาของชาวบ้านไป

[โอรส]

การเป็นพระนั้นลำบากมาก ไม่ใช่ว่าจะไปหยิบข้าวของอะไรได้ส่งเดชเหมือนกับเป็นฆราวาส ต้องให้เขามอบให้เราอย่างแน่นอนก่อน บางคนเอาของไปทิ้งไว้ที่กุฏิตอนที่อาตมาไม่อยู่ ก็ต้องกองเอาไว้อยู่ตรงนั้นแหละ เพราะว่าเขายังไม่ได้บอกว่าให้

ต้องไปเที่ยวตามหาว่าคนไหนเป็นเจ้าของ แล้วไปถามเขาว่าเอามากองไว้ทำไม ? ไปหยิบของเขาส่งเดชก็ไม่ได้ ถ้าเกิดเขาไม่ได้ให้ แต่พระไปตั้งใจเอาก็ซวยเลย เพราะเท่ากับไปขโมยของเขา ถ้าของนั้นราคาเกิน ๑ บาทก็ต้องอาบัติปาราชิก ขาดความเป็นพระไปเลย..!

ถาม : ถือวิสาสะก็ไม่ได้หรือครับ ?
ตอบ : จะถือวิสาสะได้ ต้องเข้าหลัก ๔ ข้อที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ คือ
๑. ต้องเคยรู้จักกันมา
๒. ต้องเคยเห็นกันมา
๓. ต้องเคยพูดคุยกันมา
๔. รู้ว่าถ้าเราเอาไปแล้วเขาเต็มใจที่จะให้

ข้อสุดท้ายนี่แหละ..ที่จะพาให้เราขาดความเป็นพระหรือเปล่า ? แต่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านไม่ให้ถือวิสาสะ ท่านบอกทำอย่างนั้นเลวเกินไป โอกาสที่เราจะพลาดมีสูง ถ้าไปถือวิสาสะเอาของที่เขาไม่เต็มใจให้ เราก็ขาดจากความเป็นพระไปเลย..!

[โอรส]

ถาม : ถ้าเราอนุญาตให้แล้ว จะเอาอันไหนอย่างไรก็ได้ใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ได้..แต่อย่างไรก็ควรที่จะบอกกล่าวกันให้แน่นอนก่อน

ต้องดูตัวอย่างท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระวันรัต (นิรันตรมหาเถระ) วัดเทพศิรินทราวาส สมัยที่ท่านยังเป็นท่านเจ้าคุณพระศาสนโศภณ ท่านมารับสังฆทานแต่ละครั้ง พอโยมประเคนเสร็จ

ท่านถามว่า "ให้แน่นะ ?" ...(หัวเราะ)...
โยมตอบ "แน่เจ้าค่ะ"

ท่านถามต่อว่า "ไม่เอาคืนนะ ?"
โยมตอบ "ไม่เจ้าค่ะ"

ท่านถามต่อว่า "ให้แล้วจริง ๆ ใช่ไหม ?"
โยมตอบ "ใช่เจ้าค่ะ"

ต้องขนาดนั้นท่านถึงจะรับ ท่านต้องย้ำแล้วย้ำอีกเพื่อความมั่นใจ ถ้าโยมเปลี่ยนใจเมื่อไร ท่านพร้อมที่จะคืนให้ จริยาน่ารักมากเลยองค์นั้น เป็นพระสุปฏิปันโนจริง ๆ


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมีนาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕