วิธีคัดลูกศิษย์

[เถรี]

ถาม : ท่านเคยสงสัยหลวงพ่อฤๅษีไหมครับ ?
ตอบ : ไม่เคย

ถาม : ไม่เคยเลยหรือ ?
ตอบ : มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ควรจะสงสัยหลวงพ่อมากที่สุด ก็คือ เรื่องของแชร์ชม้อย ถ้าจำไม่ผิดเดือนกุมภาพันธ์ แชร์ชม้อยล้ม ต้นเดือนมีนาคม บ้านสายลมแทบแตก เพราะคนไปมากกว่าเดิมสี่เท่า เดือนเมษายน คนก็ไปประมาณนั้น เดือนพฤษภาคม คนหายไปครึ่งหนึ่ง เดือนมิถุนายน แทบจะไม่เหลือใครเลย

อาตมาก็มาคิดว่า หลวงพ่อบอกว่าชม้อยจะไม่ล้ม แต่ทำไมชม้อยล้ม ? คิดไปตรองไป ตั้งแต่วันแรกที่มาฝึกวิชาตามสายของหลวงพ่อ จนถึงปัจจุบันนี้ (ปัจจุบันนี้คือตอนนั้น) เป็นเวลา ๑๑ ปี ทุกอย่างที่หลวงพ่อสอนไม่มีอะไรผิดเลย ปฏิบัติอย่างไรได้อย่างนั้น เป็นไปตามนั้น แต่ทำไมในส่วนคำทำนายของหลวงพ่อนั้นผิด ?

ก็มาตรองดูว่า เรามาหาหลวงพ่อเพราะอะไร ? เรามาเพราะต้องการธรรมะ ส่วนที่หลวงพ่อให้ธรรมะเรามีผิดพลาดไหม ? ไม่มีเลย..ทำอะไรก็เป็นไปตามท่านบอกหมดทุกอย่าง แล้วในส่วนของแม่ชม้อยเล่า ? อาตมาเองก็ไม่เคยสนใจเลย ในเมื่อเรามาหาธรรมะ หลักธรรมะยังเป็นไปตามปกติทุกอย่าง ไม่มีอะไรผิดพลาด ในส่วนของคำทำนายที่เกี่ยวกับลาภผลที่จะเกิดขึ้นจากแชร์น้ำมันผิดพลาด ต้องถามว่าอย่างหลวงพ่อพลาดด้วยหรือ ? ตั้งใจพลาดหรือเปล่า ? นั่นเป็นวิธีคิดของอาตมาตอนนั้น

ดูไปดูมา ย้อนไปย้อนมา จนกระทั่งคนข้างตัวทั้งหมดและบุคคลทั้งหมด สรุปได้ว่า เป็นวิธีคัดลูกศิษย์ของหลวงพ่อ คือ ถ้าพวกที่มาเอาลาภเอาผลอย่างเดียว โดยไม่ได้สนใจธรรมะ เขาจะกระเด็นไปทั้งหมด ซึ่งหลวงพ่อท่านก็ไม่ได้สนใจเลย ถ้าเขาไม่มาอีกเลยยิ่งดี ท่านจะได้ไม่เหนื่อย แต่ถ้าหากท่านใดมาเอาเรื่องของธรรมะ ท่านมีให้เต็มที่ มีปัญญาที่จะปฏิบัติหรือเปล่าเท่านั้นเอง

ก็เลยหันไปคุยกับลุงพุฒ (คุณพุฒ ยังเจริญ) เพื่อนกัน บอกว่า "ลุง..พวกเราสามสี่คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หลวงพ่ออย่างนี้ประจำ อย่าหายไปไหนเชียวนะ ถ้าสามสี่คนนี้หายไปเมื่อไร พวกที่เหลือไม่ถึงครึ่งห้องก็จะไปด้วย..!"

[เถรี]

พอปลายเดือนมีนาคม หลวงพ่อท่านถามว่า "ไอ้หนู..พ่อต้องการพระบวชแก้บนสามรูป เอ็งจะบวชให้พ่อได้ไหม ?"

สำหรับหลวงพ่อแล้ว ได้ก็คือได้ ไม่ได้ก็คือไม่ได้ อาตมายังอุตส่าห์ถามว่า "หลวงพ่อจะเอานานไหมครับ? " ท่านก็บอกว่า "ไอ้ขี้หมา..บวชแก้บนใครเขาจะเอานานกัน อย่างเก่งก็ไม่เกินเจ็ดวันหรอก"

กราบเรียนท่านว่า "ถ้าอย่างนั้นผมขอคิดดูก่อน" ถ้าปกติตอบอย่างนี้หัวแตกแน่นอน ท่านก็หัวเราะ บอกว่า "ไม่เป็นไร..รอพ่อกลับจากนิวซีแลนด์ค่อยให้คำตอบก็ได้"

ก็มานั่งตรองว่า เราอยากบวชมานานแล้ว แต่ไม่กล้าบวช เพราะดันไปเห็นนักบวชลงนรกกันมานักต่อนัก เห็นมาตั้งแต่ตัวเองอายุยังไม่ถึง ๒๐ เห็นแล้วสยอง จำนวนนักบวชในนรกแน่นกว่าหัวพวกเราในบ้านอนุสาวรีย์ตอนนี้เสียอีก เหมือนกับเปิดกล่องไม้ขีดแล้วเห็นหัวไม้ขีดอย่างไรก็อย่างนั้น

เรื่องของการบวช อาตมาหนีสุดชีวิตมาตลอด พอแม่ถามว่าเมื่อไรจะบวชให้ ก็บอกว่า "ไม่เอาหรอกแม่...กลัว" คราวนี้หลวงพ่อท่านเอ่ยปาก ท่านต้องการจริง ๆ และต้องการในช่วงวาระที่คนขาดด้วย ถ้าช่วงที่แชร์ชม้อยคล่อง ๆ ลองท่านเอ่ยปากสิ เต็มใจบวชกันเป็นร้อย แต่ตอนนี้เหลือไม่กี่คน...ท่านต้องการแค่สามคน..แต่กลายเป็นเยอะ...

ก็มาถามตัวเองอีกว่า ที่เอ็งไม่บวชเพราะอะไร ? กลัวลงนรก กลัวลงนรกเพราะอะไร ? ศีลพระมีเยอะ เดี๋ยวรักษาไม่ไหว ตรองไป ๆ สมัยโบราณศีลพระ ๒๒๗ ข้อ อภิสมาจารอีกไม่รู้เท่าไร ท่านเป็นพระอรหันต์กันมานับไม่ถ้วน ตอนนี้กำไรในกระเป๋าเอ็งตั้งเท่าไร ? ศีลเกี่ยวกับภิกษุณี ศีลเกี่ยวกับการสร้างที่อยู่อาศัย ศีลเกี่ยวกับการทำของใช้ส่วนตัว มีต้นทุนกำไรอยู่ในกระเป๋าขนาดนี้แล้ว ถ้าจะลงนรกก็เอาละวะ..!

เรามีกำไรมากกว่าคนโบราณตั้งเยอะ คนโบราณศีลมากกว่านี้เขายังไปพระนิพพานกันไม่รู้เท่าไร ในเมื่อต้นทุนเราเยอะขนาดนี้แล้วถ้าจะลงนรกก็ยอม ตัดสินใจ..บวชก็บวช

พอหลวงพ่อท่านกลับจากนิวซีแลนด์ อาตมาก็ไปรับท่านที่สนามบินดอนเมือง กราบท่านแล้วบอกว่า "หลวงพ่อครับ..ที่หลวงพ่อจะให้ผมบวช ตกลงว่าผมบวชครับ หลวงพ่อจะให้ผมไปวัดวันไหนครับ ?" ท่านก็บอกว่า "ถ้าพร้อมก็ไปเลยสิ.." อาตมาโดดขึ้นรถตามท่านไปเลย มีแค่ผ้าติดตัวไปชุดเดียวเท่านั้น นอกนั้นไปหาเอาข้างหน้า..!

[เถรี]

กลายเป็นว่าขณะที่แชร์ชม้อยล้ม คนอื่นทิ้งหลวงพ่อไปหมด เพราะเขามาด้วยประโยชน์ อาตมาเองทั้ง ๆ ที่ติดหลังแหไปกับเขาด้วย เพราะคนมาขอยืมเงินไปเล่นกันเยอะ แต่อาตมาตัดสินใจบวชเลย และประกาศอย่างชัดเจนว่า "ถ้าปี ๒๕๓๒ แล้ว แชร์ชม้อยไม่มา ตูมั่นใจว่าสูญแน่ ก็จะทิ้งไปเลย..!"

บรรดาพี่น้องเพื่อนฝูง ที่เขาเกลี้ยกล่อมอาตมาด้วยสุดยอดวาทศิลป์ "พี่ไม่มีความโลภก็จริง แต่พวกผมยังต้องกินต้องใช้อยู่ ถ้าหากว่าพี่ให้ผมยืม ผมเอาดอกมาแบ่งให้พี่บ้าง เรื่องงานศาสนาพี่จะทำได้คล่องตัวขึ้น" ดูมัน..เอาตูจนได้ สรุปแล้วชม้อยติดหนี้อาตมาอยู่ ๗ คันครึ่ง ลองเอา ๑๖๐,๔๐๐ บาทไปคูณดู ออกมาเป็นเงินเท่าไร ? บรรดาท่านทั้งหลายเหล่านั้นจนป่านนี้ยังไม่เข้าวัดเลย เพราะอาตมาอยู่ในวัด..! อาตมาก็เลยคิดว่า "นี่ตูเสียสละเพื่อคนหมู่มากดีไหม ? สึกออกจากวัดไปพวกเขาจะได้เข้าวัดกันบ้าง..!"

สรุปว่าในส่วนที่น่าสงสัยหลวงพ่อมากที่สุด อาตมาไม่สงสัย เพราะแยกแยะได้ว่าตัวเองมาวัดเพราะอะไร ? ตอนนั้นเห็นชัดเลย คนมาวัดเพราะ

๑) ต้องการเครื่องรางของขลัง
๒) ต้องการหวย
๓) มาวัดเพราะหลวงพ่อดัง จะได้มีชื่อว่าพระดัง ๆ กูก็ไปกราบมาแล้ว
๔) มาแล้วไม่รู้อิโหน่อิเหน่เลย เพื่อนลากมา มาแล้วก็ยังมาถามอีกว่า หลวงพ่อชื่ออะไร ? หลวงพ่อเก่งทางไหน ?
๕) ประเภทสุดท้ายมีไม่มากนัก มาเพราะต้องการธรรมะ ซึ่งเป็นประเภทที่หลวงพ่อท่านต้องการที่สุด

ทุกครั้งที่หลวงพ่อท่านทดสอบลูกศิษย์ ท่านทดสอบแบบไม่เลี้ยงเลย รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เรื่องของเอ็ง เพราะท่านถือว่า ถ้ารับได้ก็เป็นประโยชน์สูงสุดในชีวิตเขา ท่านให้เต็มที่แล้ว ถ้ารับไม่ได้ก็เป็นวาระของเขาที่จะกระเด็นไป ท่านไม่ได้เสียดาย เพราะคนเหล่านี้ไม่ได้มาเพราะต้องการธรรมโดยตรง

[เถรี]

ตรงจุดนี้ที่ดูได้ชัดที่สุด สามารถตรองได้ก็คือ เรื่องที่เกิดกับพี่ชายของตัวเอง

พี่ประสิทธิ์ ตลอดชีวิตตั้งแต่อาตมารู้ความมา พี่เขาทำทุกอย่างเพื่อพ่อเพื่อแม่ เพื่อพี่ เพื่อน้องทั้งหมด ไม่เคยทำเพื่อตัวเองเลย เพราะเขาตั้งใจแน่วแน่ว่าชีวิตนี้จะบวชแน่นอน แม้กระทั่งกิจการงานที่ทำอยู่ก็บอกว่า "ต่อไปข้ายกให้เอ็ง"

เมื่อถึงวาระที่พี่เขาเห็นว่าสมควร ก็คลานเข้าไปกราบถามหลวงพ่อกลางบ้านสายลม ที่มีคนล้อมรอบแบบนี้ มาถึงหน้าโต๊ะก็ถามว่า "หลวงพ่อครับ ถ้าผมบวชแล้วจะได้เป็นพระอรหันต์ไหมครับ ?" ช่างกล้าหาญจริง ๆ..!

หลวงพ่อท่านตอบชัดมาก เสียงดังฟังชัดเหมือนฟ้าผ่าลงข้างหูว่า "โคตรแม่มึงทำเอง แล้วกูจะตอบได้อย่างไร..!" อันนี้ชัดเลยนะ อักขาตาโร ตถาคตา ตถาคตเป็นเพียงผู้บอก จะได้หรือไม่ได้อยู่ที่คุณทำเอง

ตอนนั้นถ้าพี่เขาตัดสินใจบวช เขาจะได้ดีไปเลย แต่เขาไปตีความผิด เพราะไปตีความว่า หลวงพ่อพูดแบบนี้แปลว่าเขาบวชก็ไม่ได้เป็นพระอรหันต์ เขาก็เลยไปมีเมีย ตอนนี้มีลูกสามคน ไปเป็นพระอรหันต์ของลูก..!

จากคนที่ทำทุกอย่างเพราะตั้งใจจะบวชแล้วไปพระนิพพาน ก็เลยพลิกหน้ามือเป็นหลังเท้า เพราะไม่เข้าใจระบบการคัดคนของหลวงพ่อ ท่านโยนให้ก็รับ ถ้ารับไม่ได้ก็ให้โดนทับตายไปเลย ท่านต้องการความเด็ดขาดของลูกท่าน เพราะกำลังใจที่เด็ดขาดเท่านั้นที่จะสู้กิเลสได้

ในเมื่อมีตรงนี้เป็นตัวอย่าง พออาตมาตรองถึงตรงนี้ก็เลยคิดได้ว่า เรามาเพราะอะไร ? ในเมื่อเรามาหาหลวงพ่อเพราะในส่วนธรรมะที่หลวงพ่อสอนเรามา ตลอด ๑๑ ปีเต็มไม่มีตรงส่วนไหนที่พร่อง ทำเมื่อไรเป็นไปตามนั้นทุกอย่าง สำคัญที่เราทำจริงหรือเปล่าเท่านั้นเอง

ในเมื่อเป็นดังนี้แทนที่จะถอยก็กลายเป็นรุกคืบหน้าเข้ามา รุกไปรุกมา ถอยไม่ทัน พวกหายหมด รุ่นนั้นที่บวช จากที่หลวงพ่อท่านต้องการแค่สาม กลายเป็น ๓๐ กว่ารูป สุดท้ายเหลือนั่งอยู่ตรงนี้รูปเดียว คราวนี้รู้หรือยังว่าเคยสงสัยหลวงพ่อไหม ?

ถาม : ของผม ขอข้อสอบเบา ๆ หน่อยนะครับ ผมไม่ค่อยแข็งแรง
ตอบ : ให้ไม่เกินน้ำหนักตัวหรอก เพราะฉะนั้น..ถึงเวลาอะไรเกิดขึ้นตรงหน้า ขอให้รู้เลยว่าข้อสอบมาแล้ว เพราะการทดสอบของนักปฏิบัติมีอยู่ทุกวินาที เผลอเมื่อไรเป็นโดน

คิดไม่เป็นก็เสียเวลา เสียโอกาสของชีวิตไป คิดเป็น..ตรองเป็น..ผ่านไม่ได้ก็เจ็บไปนาน คิดเป็น...ตรองเป็น..ผ่านได้ก็ได้กำไรแก่ชีวิต


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ก่อนทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันเสาร์ที่ ๖ มีนาคม ๒๕๕๓