เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๖๑

[เถรี]

"อย่างของอาตมาปีนี้ถ้ารวมแล้วเด็กน่าจะไม่ได้สอบไปประมาณ ๕ ห้อง ก็คือ ๑๕๐ คน แต่ ๕ ห้องนี้แม่กองธรรมเบิกงบไปแล้ว เขาจะให้เราเฉพาะตามเด็กที่สอบได้ อย่างสมมติว่าเราส่งสอบ ๕๐๐ คน เด็กสอบได้ ๑๐๐ คน เขาจะให้มาแค่ ๑๐๐ คน แต่ตอนเบิกขอเบิก ๕๐๐ คนตามรายชื่อที่ส่งไป ก็เลยไม่รู้ว่าใครรวย

พวกเราทำงานแทบตาย พอถึงเวลาเงินออก อย่างปีที่แล้วพอถึงเวลาเงินออก อาตมาก็ถามว่าใครสอนธรรมศึกษาบ้าง แจกไปรูปละ ๓,๐๐๐ บาท บอกว่ารับให้ดี ๆ นี่งบประมาณของปี ๒๕๕๖ บางท่านยังไม่ได้บวชเลยเงินเพิ่งจะมา ที่เขาทำแบบนี้เพราะว่าจำนวนเงินพวกนี้พอรวม ๆ กันทั้งประเทศแล้วมียอดค่อนข้างสูง เขาจะเอาฝากประจำสามเดือนไว้ สามเดือนได้ดอกทีหนึ่ง เขาก็จะดึงไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ แล้วค่อยจ่าย พูดง่าย ๆ ว่าถ้าไม่ระดมกันเข้าไปด่าในเว็บไซต์ ก็ไม่มีทางที่จะได้ง่าย ๆ"

[เถรี]

"บ้านเราเมืองเราต้องบอกว่าสามารถคอรัปชั่นได้ทุกหัวระแหง ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะมีบุคคลที่ตั้งใจสร้างความเจริญให้กับประเทศชาติจริง ๆ มาปกครองเสียที แล้วอีกอย่างก็คือ อาตมาก็งงว่าแนวคิดเรื่องค่านิยมของบ้านเราคืออะไร ? จากที่ คสช. ยึดอำนาจปฏิวัติขึ้นมา มีค่านิยมหลัก ๑๒ ประการ ช่วงประมาณครึ่งเดือนที่ผ่านมาอาตมาเปิดหนังสือพิมพ์ เห็นมีแต่พาดหัวข่าวดาราเตียงหัก จะลงไปทำอะไรวะ ?

คุณเอรียา จุฑานุกาล กวาดรางวัล LPGA ทุกรางวัลจนหมด เป็นเรื่องที่ทั่วโลกเขาตื่นเต้นกัน ประเทศไทยเฉย ๆ ทั้ง ๆ ที่คือตัวโปรโมตประเทศ มีใครจำ “ปัก เซ รี” ได้ไหม ? เคยได้แชมป์โลก LPGA แค่ครั้งเดียว เป็นแรงบันดาลใจให้คนเกาหลีทั้งประเทศเล่นกอล์ฟ ปัจจุบันนี้นักกอล์ฟเกาหลีมีผู้หญิงติดอันดับโลกเป็นสิบ ๆ คน ของไทยเรากวาดทุกรางวัลที่มีของ LPGA ซึ่งไม่เคยมีใครทำได้ มีใครรู้ข่าวบ้าง ?"

[เถรี]

"รู้จักโปรเมหรือเปล่า ? โปรโม โปรเม ๒ พี่น้องคือใคร ? นั่นพ่อแม่ลงทุนให้ล้วน ๆ ไม่ใช่ทางรัฐบาลสนับสนุน พูดง่าย ๆ ว่าพ่อถึงขนาดขายบ้านเพื่อให้ลูกได้เล่นกอล์ฟ แล้วเขาก็ทำได้สำเร็จจริง ๆ ปีก่อน ๆ ที่ผ่านมารางวัลพวกนี้กระจัดกระจาย อย่างรางวัลทำคะแนนเฉลี่ยแต่ละครั้งที่ลงแข่งขันได้ต่ำสุด รางวัลรวมยอดเงินรางวัลสูงสุด รางวัลติดอันดับสูงในการเล่นมากที่สุด ฯลฯ ซึ่งคนส่วนใหญ่จะเฉลี่ยกันไป โดยเฉพาะเอรียานี่ปีที่แล้วลงเล่นเยอะมาก ต้องบอกว่ายิ่งเล่นมาก โอกาสที่เฉลี่ยแล้วแต้มน้อยก็ยิ่งน้อยลงไปเรื่อย โอกาสจะชนะมีน้อยมาก แต่เขาทำได้

จนกระทั่งต้องบอกว่าผู้มอบรางวัลเขาทำตลก เอาไม้กวาดกับที่โกยขยะให้ เอ้า...เอาไปกวาดเลย ในเมื่อคุณได้ไปทุกรางวัลก็เอาไปกวาดเลย คือเรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก ไม่ว่าวงการกีฬาประเทศไหนในโลกก็แตกตื่นกันหมด แต่ประเทศไทยเราไม่รู้เรื่องเลย มีแต่ข่าวดาราเตียงหัก

หนูมิลค์ (วรรรญา) ใช่ไหม ? อีหนูหน้าตายที่ไปได้แชมป์โลกบังคับโดรนที่ประเทศจีนมา นั่นเล่นแบบผิดกฎหมาย ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เล่น แล้วนี่เพิ่งไปได้เหรียญทองกีฬาเขต ได้ระดับแชมป์โลกมาแล้ว ถ้าไม่ได้เหรียญทองกีฬาเขตก็เกินไป

เรื่องอย่างนี้แทนที่จะมาช่วยกันโปรโมต สนับสนุนเพื่อที่จะสร้างชื่อเสียงให้ประเทศชาติ กลับกลายเป็นว่าทำไปแล้วตัวเองไม่ได้ประโยชน์ พอโหนไม่ขึ้นก็ไม่รู้ว่าจะโหนไปทำไม อาตมาก็เลยสงสัยว่า ค่านิยมบ้านเราคืออะไร ? ต้องการแค่ความเด่นความดัง โดยไม่ได้ดูความดีความสามารถเลยหรือ ? ข่าวดาราเตียงหักนี่สำคัญกว่ามากเลยใช่ไหม ? ไม่รู้เหมือนกันว่าระดับผู้บริหารมันสมองโดนสุนัขรับประทานไปหมดหรืออย่างไร ?"

[เถรี]

"ทนเอาอีก ๒๐ ปี คสช. บอกว่าจะวางแผนยุทธศาสตร์เพื่อครองอำนาจต่อไป ๒๐ ปีใช่ไหม ? ถ้าไม่อดตายเสียก่อนนะ อีก ๒๐ ปีก็พ้นแล้ว ตอนนั้นอาตมาก็อายุแค่ ๘๐ ปีเท่านั้นเอง

ของบางอย่างรู้แล้วต้องพูด ถ้าไม่พูดสิ่งที่บิด ๆ เบี้ยว ๆ ในสังคมของเราจะพาคนลงเหวลงห้วยไปจะมีมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าหากว่าไม่พูด ไม่กระตุก ไม่เตือนสติ คนจะลงเหวไปมากกว่านี้ เพราะฉะนั้น..ก็มีวิธีเดียวก็คือรู้แล้วต้องพูด

โดยเฉพาะระยะหลังต้องบอกว่าอาตมาเริ่มเป็นผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ พูดแล้วคนจะฟัง โดยเฉพาะปีที่ผ่านมา พวกญาติโยมในชุมชนบอกว่า พระอาจารย์พูดเหมือนกับตาเห็นเลย แต่ละอย่างที่ให้โอวาทตอนปีใหม่เกิดขึ้นทั้งหมด อ๋อ...อาตมาเดาแม่น ถึงเวลาทางเทศบาลจัดงานร่วมกับทางวัด ก็คือทำบุญรับปีใหม่ หลังจากสวดมนต์ข้ามปีก็ไปใส่บาตรกัน อาตมามีหน้าที่ให้โอวาทปีใหม่ อะไรที่พอบอกพอกล่าวได้โดยไม่เกินกฎของกรรม ก็พยายามเตือน ๆ เอาไว้"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ชีวิตฆราวาสมีแต่ความเครียด ร่างกายก็ทรุดโทรมเร็ว ส่วนพระจะเครียดอยู่อย่างเดียวก็คือ ทำดีแล้วไม่ได้อย่างใจ หลายท่านไม่เข้าใจ พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้แล้ว “อดทน” เป็นคำแรกของโอวาทปาฏิโมกข์

ส่วนใหญ่พระสมัยนี้ความอดทนน้อย ไปนึกถึงหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนพระท่านปฏิบัติภาวนามา ๓๐ ปี ไปจุฬามณีได้เขาแตกตื่นกันทั้งจังหวัด ๓๐ ปีเชียวนะ สมัยนี้พระบวช ๓ เดือนไม่ได้ดีก็ทำท่าจะสึกกันหมดแล้ว เอาสัก ๓ ปีก่อน ไม่ต้องถึง ๓๐ ปีหรอก ถ้าทุ่มเทจริง ๆ ๓ ปีนี่ต้องเห็นหน้าเห็นหลัง

วันก่อนโยมก็มาบ่น อยู่ ๆ ความดีก็ลดลง ฟุ้งซ่าน คิดถึงแต่เรื่องชั่ว ๆ ชวนให้กินข้าวเย็นอย่างนี้ ลูกหลานที่เคยอยู่ในโอวาทก็กวนโมโห หงุดหงิด โกรธ ถึงเวลาสอนลูกสอนหลานก็เผลอเสียงดัง เขาก็สงสัยว่าเป็นอะไร บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมากมายหรอก เขาเรียกว่ากิเลสตีกลับ เพราะว่าเราไปเผลอปล่อยให้หลุดจากการภาวนา เผลอหลุดนี่อย่าไปคิดว่าจะหลุดเฉพาะตอนเราลืมตาตื่น หลุดตอนหลับก็ได้ กว่าจะรู้ตัวกิเลสก็ครอบเต็มที่แล้ว ลืมตาตื่นขึ้นมากิเลสก็เริ่มใส่เลย

พวกนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่เป็นกันทุกคน ล้มแล้วก็ลุก ลุกแล้วก็ไปต่อ พยายามหน้าด้าน ตื๊อเข้าไว้ ทำความดีถ้าหน้าไม่ด้านพอไปไม่รอดหรอก"

[เถรี]

มีโยมแต่งตัวสวยมา พระอาจารย์จึงกล่าวว่า "หยุดสวยบ้างนะ สวยมาก ๆ ก็เหนื่อย"

[เถรี]

ถาม : ถ้าเราสวดพระคาถาเงินล้าน แต่ตั้งพระหันหน้าผิดทาง จะเป็นอย่างไรคะ ?
ตอบ : ก็ไม่เป็นอย่างไร ก็แค่ได้เงินเยอะแต่ใช้หมด

ถาม : แม้แต่รูปพระหรือคะ ?
ตอบ : อะไรที่หลวงพ่อวัดท่าซุงบอกก็ทำตามไปเถอะ ท่านโดนมาเองเสียจนเข็ดแล้ว ถ้าเรายังไม่เข็ดก็ลองฝืนทำดูได้

[เถรี]

ถาม : เวลาเราสวดพระคาถาเงินล้าน เราขอแหวนจักรพรรดิได้ตามปกติไหมคะ ?
ตอบ : อธิษฐานเอาได้ตามปกติ ปกติแหวนจักรพรรดิช่วยในเรื่องของความอุดมสมบูรณ์ ความร่ำรวย มหาอำนาจ อย่าไปใช้แหวนจักรพรรดิแค่ส่วนเดียว ควรใช้ให้ครบทุกส่วน

[เถรี]

ถาม : หนูบูชากำไล เขาบอกว่าเขาหล่อตะกรุดเมฯ ทั้งดอก เวลาอาราธนาบารมี ไม่จำเป็นต้องพกตะกรุดเมฯ อีกดอกหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ไปถามคนทำ ไม่ใช่ถามอาตมา อาตมาไม่ได้ทำกำไลนี้

[เถรี]

ถาม : จะให้บูชายันต์เกราะเพชรทองคำเมื่อไรครับ ?
ตอบ : รอมีอารมณ์ก่อน เพราะว่าจะตอกโค้ดให้ ไม่ต้องห่วงหรอก อย่างไรก็ไม่ถึง...! เอ๊ย...ไม่ใช่...!

ถาม : แผ่นใหญ่ละคะ ?
ตอบ : ป่านนี้ยังนับไม่เสร็จเลย บางถุงที่มาขาดไป ๘ แผ่น บางถุงเกินมา ๑ แผ่น ต้องนับใหม่เลย เพราะว่าคราวที่แล้วเห็นว่าเหรียญท้าวเวสสุวรรณมีขาดเยอะ งวดนี้ก็เลยต้องมานับใหม่ทีละถุง แล้วถุงที่ขาด ๘ แผ่นนี่โหดสุด ๆ ของเราสั่งมาก ๆ เจ้าหน้าที่จะไปเช็คทีละถุงก็ไม่ได้ เพราะเขาปิดถุงมา ก็ต้องมาแกะใหม่นับใหม่กัน โปรดเห็นใจด้วย เขาไม่ค่อยจะมีเวลา อาตมาก็ใช้งานแต่ละคนเกินกำลังทั้งนั้น ตัวเองได้แต่ชี้นิ้วสั่ง รู้สึกว่านิ้วสั้นไปหน่อยหนึ่งแล้ว..!

ถ้าพลาดไปแม้แต่แผ่นเดียวญาติโยมก็จะเสียกำลังใจ ทำไมจ่ายเงินเต็มแล้วได้ไม่ครบ ? ท้ายสุด "น้องเล็ก" ก็ต้องยอมเหนื่อยนับกันดึก ๆ ดื่น ๆ บางคืนก็เที่ยงคืนกว่ายังไม่ได้นอน ต้องไล่ให้ไปนอน ถามว่าทำไมอาตมาต้องไล่ให้ไปนอน ? เพราะว่าตัวเองตื่นมานั่งทำงานแล้ว เลขาฯ ยังนั่งนับแผ่นยันต์อยู่เลย

[เถรี]

โยมเอาบะหมี่มาถวาย "บะหมี่เป็นภาษาแต้จิ๋ว แปลว่าหมี่เนื้อ พูดง่าย ๆ ก็คือจะมีแต่เส้นไม่ได้ คราวนี้ต่อมาคนไทยเราก็เรียกตามไปเรื่อยเปื่อย ไม่รู้ความหมายว่าอะไร และภาษาจีนกลางเขาว่าเหมี่ยน อาหารอะไรที่ทำด้วยแป้ง ๆ คนจีนเขาเรียกเหมี่ยนมาเสียเยอะแล้ว จะก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ เส้นหมี่ อะไรของเขาก็คือเหมี่ยนหรือหมี่เหมือนกัน

เราไปเจอก็จะงง บางทีมาเหมือนเป็นก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ตัดเป็นท่อน ๆ บางทีก็มาเหมือนเส้นลอดช่อง แล้วแต่พื้นที่เขา จริง ๆ แล้วก็คืออาหารที่ทำมาจากแป้ง"

[เถรี]

ถาม : มีผีหรือวิญญาณมากวนค่ะ ?
ตอบ : ให้เขารบกวนต่อไปเถอะ ทำบุญและอุทิศส่วนกุศลให้เขาไป บอกเขาว่าถ้าต้องการอะไรให้มาบอกตรง ๆ ถ้าทำได้จะทำให้ แล้วก็อย่ามาตาม เรากลัว ตามมาก ๆ เดี๋ยวจะด่าให้..!

[เถรี]

มีโยมเอาพระของหลวงปู่วิเวียรมาถวาย ๒ ลัง "เสียดายว่าพระเก่งขนาดหลวงปู่มีคนรู้จักน้อยมาก รู้จักกันเฉพาะในหมู่ศิษย์วงแคบ ๆ เท่านั้นเอง อาจจะเป็นเพราะว่าในสายธรรมยุตเขาไม่ให้ทำตัวหวือหวา น่าเสียดาย..ท่านเก่งมาก ๆ เลย"

[เถรี]

ถาม : เดี๋ยวนี้มีการศึกษาถึงการตัดต่อ DNA เพื่อที่จะได้ไม่ป่วยไข้ สรุปแล้วเราจะป่วยแบบอื่นหรือไม่คะ ?
ตอบ : เดี๋ยวอย่างอื่นก็จะมาแทน ไม่มีทางที่จะป้องกันได้ ไม่มาทางใดก็ต้องมาทางหนึ่ง ถ้าคุณไม่ยอมรับเรื่องของโรคภัยไข้เจ็บ ก็อาจจะโดนรถ ๑๘ ล้อบี้ตายทีเดียวเลย เรื่องของกฎของกรรมก็คือใครทำใครได้ ในเมื่อตัวเราทำเอาไว้ พยายามหลีกเลี่ยงด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์ ทางแพทย์ศาสตร์ ฯลฯ เดี๋ยวต้องมีทางโดนจนได้

[เถรี]

วิทยาศาสตร์ยิ่งก้าวหน้า สังคมก็จะยิ่งเห็นแก่ตัว อาตมาสรุปอย่างนี้เลย เห็นแก่ตัวเพราะอะไร ? อย่างเช่นวิทยาศาสตร์การแพทย์ ต้องการอายุยืน ต้องการความไม่มีโรคภัย ต้องการให้ร่างกายแข็งแรง ไม่ได้นึกถึงคนอื่นเลยนะ แต่นึกถึงตัวเอง เลยกลายเป็นเรื่องของการเห็นแก่ตัวมากขึ้น

โดยเฉพาะบ้านเราในปัจจุบัน เรื่องของหมอ เรื่องของยา กลายเป็นธุรกิจไปหมดเลย สมัยอาตมาเด็ก ๆ นี่บรรดาลุงหมอ ปู่หมอต่าง ๆ พอถึงเวลารักษาคนไข้ที่ไม่มีเงิน รักษาหายแล้วก็แจกค่าเดินทางให้กลับบ้านอีก ไม่มีเงินบูชาครู ไม่มีของบูชาครู ท่านจัดพานครูให้เลย ขอให้คุณทำตามวิธีเท่านั้น โรคภัยไข้เจ็บบางโรคที่ไม่น่าจะรักษาได้ ท่านก็รักษาได้

อย่างหลวงปู่สาย วัดท่าขนุน ตอนที่ท่านยังเป็นข้าราชการกรมรถไฟหลวงสมัยนั้น ท่านป่วยเป็นโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ที่โบราณเรียกว่าฝีประคำร้อย หมอปัจจุบันหมดปัญญาจะรักษา ท่านได้ข่าวว่าหลวงปู่เดิม วัดหนองโพธิ์ รักษาได้ ท่านก็ไปขอให้ช่วยรักษา ก็ต้องไปยกพานครูตามสายวิชาการ ให้หลวงปู่เดิมรักษาให้ พอรักษาหายก็เลยลาออกจากราชการ เพราะถือว่าชีวิตนี้เก็บได้ เรื่องของชีวิตฆราวาสพอกันทีแค่นี้ ท่านก็ไปบวช ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติจนกระทั่งกลายเป็นพระเกจิอาจารย์ที่มีคนนับถือมากมาย

[เถรี]

ถาม : จิตปรามาสพระรัตนตรัยค่ะ ?
ตอบ : ก็ธรรมดา เป็นกันทุกคน ให้ขอขมาบ่อย ๆ ถ้าหากว่าเราไม่หวั่นไหวแล้วเขาก็จะเลิกไปเอง ไม่ใช่ความคิดของเรา เขาเรียกว่ากิเลสมารดลใจ

ถาม : หนูสวดขอขมาพระรัตนตรัยแล้ว จิตปรามาสก็ไม่หยุดค่ะ ?
ตอบ : ก็ธรรมดาของเขา บอกแล้วว่าให้คิดว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ความคิดของเรา ถ้าเราสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ ขึ้นชื่อว่าการปรามาสพระรัตนตรัยจะไม่มีสำหรับเรา แต่ในเมื่อเป็นการดลใจของกิเลส ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรม เราก็เต็มใจที่จะขอขมาพระทุกครั้ง เราขอไปเรื่อย ๆ เขาจะกวนเราให้ขุ่น ถ้ากวนแล้วเราไม่หวั่นไหวเขาก็เลิกไปเอง แรก ๆ เป็นแบบนี้ทุกคน จนกว่าใจเราจะมั่นคงจริง ๆ เขาถึงเลิกกวน

ถาม : หนูจะตกอเวจีหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : อยากตกก็ไป อย่ามากเรื่อง ขอขมาก็จบแล้วยังไม่ยอมจบอีก

ถาม : คุณพ่อคุณแม่ก็ห่วงหนูค่ะ หนูขอขมาตอนกินข้าว ?
ตอบ : ก็ไปขอเวลาอื่นสิ เวลาสวดมนต์ ไหว้พระ นั่งกรรมฐานค่อยขอ ไม่ใช่นึกจะขอเมื่อไรก็ขอ คนอื่นเขาจะว่าบ้า

ไป...อย่าถามมาก ถามมากเดี๋ยวลงนรกอีก ค่อย ๆ ปฏิบัติ ค่อย ๆ ขอขมาไป

[เถรี]

ถาม : หนูเป็นห่วงพ่อแม่ เขาจะมีกรรมปรามาสไหมคะ ?
ตอบ : แล้วจะไปกังวลอะไร พ่อแม่ตกนรกไม่ใช่เราตก หัดวางให้เป็น กองทิ้งไว้ตรงนั้นแหละ เสร็จแล้วก็เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ เดี๋ยวก็จบแล้ว

ถาม : คุณพ่อแม่เขาให้ขอขมาเป็นเวลาค่ะ ?
ตอบ : พอ...! ไปได้แล้ว..! จะให้ตอบอีกเดี๋ยวก็จะพาลงนรกจนได้

[เถรี]

ถาม : ที่บ้านทำบุญเลี้ยงพระ ลาข้าวพระพุทธเอาให้คนอื่นกินได้ไหมคะ ?
ตอบ : ที่บ้านเป็นของเรา ถ้าที่วัดเป็นของพระ ในเมื่อถวายที่บ้านของเราจะกินเท่าไรก็กินไป

[เถรี]

ถาม : หนูไปบวชชีติดหนี้สงฆ์ไหมคะ ?
ตอบ : บวชชีจะไปติดหนี้อีท่าไหน ? ยกเว้นว่าเราไปเอาของสงฆ์มา

[เถรี]

ถาม : หนูเคยทำความสะอาดพระที่บ้าน ทีนี้ทองที่ปิดหลุดมา หนูจะแก้อย่างไรคะจะไม่เป็นหนี้สงฆ์ ?
ตอบ : ปิดใหม่

ถาม : ปิดใหม่แล้วไม่ตกอีกทีหรือคะ ?
ตอบ : คิดไม่แล้วไม่เลิก ต่อให้ไม่ทำอะไรผิด ก็ตกนรกจนได้แหละ....!

ถาม : หนูควรจะทำความสะอาดอย่างไรคะ ?
ตอบ : เอาที่สบายใจ

ถาม : เป็นแบบนี้ค่ะ มีเกล็ด ๆ อยู่ ?
ตอบ : พอได้แล้ว ถ้าทำไม่ได้หรือว่าหนักใจมากก็อย่าไปยุ่ง...! ถ้ากำลังใจเฮงซวยแบบเรานี่ ต่อให้ทำเรื่องดี ๆ ก็ลงนรกจนได้แหละ...!

ถาม : แบบนี้เอาทองปิดได้ใช่ไหมคะ หนูไม่รู้ ?
ตอบ : ไปได้แล้ว พอแล้ว...!