เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมกราคม ๒๕๖๓

[เถรี]

ถาม : จะสร้างเหรียญ ขอให้หลวงพ่ออธิษฐานจิตหน่อยค่ะ ?
ตอบ : ช่วงนี้ไม่มีงานพุทธาภิเษก มีก็โน่น...งานที่วัดสี่แยกเจริญพร วันที่ ๒๖ มกราคม ๒๕๖๓ บ่าย ๒ โมง แปลว่าต้องไปเตรียมพร้อมก่อน

ถาม : เสาร์ ๕ ละครับ ?
ตอบ : เสาร์ ๕ ไม่ได้ทำอะไร เพราะว่าไม่มีวัตถุมงคล ระยะหลังอาตมาเอง ถ้าสร้างวัตถุมงคลก็ให้คนสร้างเขาเอาไปเข้าพิธีในเวลาใกล้ ๆ นั่นเลย เพราะว่าไปได้โยมที่สร้างวัตถุมงคลดี แล้วก็ราคาไม่แพง ก็เลยให้เขาจัดการให้ เขาเองก็มีเส้นสายโยงใยเยอะมาก จัดงานที่ไหนเขารู้หมด ถึงเวลาก็ฝากเข้าพิธีไปเลย ทางนั้นก็ฉวยโอกาสนิมนต์อาตมาไปด้วย

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีใครรู้จักปุพพวิเทหทวีปบ้าง ? ชาวปุพพวิเทหทวีปมีใบหน้าเหมือนจันทร์เสี้ยว ก็คือลักษณะคางแหลม ๆ จมูกแหลม ๆ เหมือนอย่างกับ "แม่มณี" ทุกวันนี้ ก็คือถ้าตอนนี้ชาวปุพพวิเทหทวีปท่านมาเที่ยวบ้านเรา ก็จะสงสัยว่าทำไมเชื้อสายตัวเองมีเยอะแท้ ?

ทวีปทั้ง ๔ ที่กล่าวเอาไว้ในไตรภูมิมี

อุตรกุรุทวีป เจริญสูงสุด บุคคลหน้ากลมเหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ ใครหน้ากลม ๆ นี่ภูมิใจได้ เราเป็นเชื้อสายของอุตรกุรุทวีป

อมรโคยานทวีป หน้าเป็นทรงสี่เหลี่ยม ไม่รู้ว่าอยู่แถวดูไบหรือเปล่า..?! แต่ถ้าใครมีหน้าทรงสี่เหลี่ยมให้รู้ว่า เราเป็นเชื้อสายของอมรโคยานทวีป

ปุพพวิเทหทวีป หน้าทรงเหมือนจันทร์เสี้ยว นึกอะไรไม่ออก ก็นึกถึงยายแม่มดของหนังฝรั่ง สมัยนี้เขานิยมหน้าเรียว ๆ ต้องไปเสริมจมูก ต้องไปเหลาคาง ออกมาเป็นทรงนี้

ส่วนชมพูทวีปของเรา หน้าเป็นรูปทรงลูกหว้า หรือรูปไข่"

[เถรี]

"คราวนี้ในเรื่องของมนุษย์ทั้ง ๔ ทวีป อยู่ปะปนกันมาตั้งแต่โบราณเลย เพราะว่าในสมัยที่โลกมีพระเจ้าจักรพรรดิ ท่านก็ไปปราบในทวีปอีก ๓ แห่ง แล้วนำเอาคนบางส่วนของเขามาอยู่ที่ชมพูทวีปของเรา เพื่อแสดงออกซึ่งพระราชอำนาจ ชาวอุตรกุรุทวีปก็ไปไว้ที่แคว้นกุรุ หายสงสัยแล้วหรือยังว่าว่าทำไมชื่อแคว้นกุรุ ? แม่น้ำตรงนั้นชื่อกุรุนที

ชาวอมรโคยานทวีป เอาไปไว้ที่อมรปุระ ปัจจุบันนี้อยู่ติดกับมัณฑะเลย์ของพม่า

ส่วนปุพพวิเทหทวีป ก็คือเมืองเทวทหะ เมืองแม่ของพระพุทธเจ้า

ในเมื่อ ๔ เชื้อสายนี้ปะปนกันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ใครอยากรู้ว่าดีเอ็นเอของตัวเองมีเชื้อสายดวงดาวไหน ก็สังเกตคร่าว ๆ ดู ถ้าไม่ได้ไป "ทุบ" หน้ามาก็พอดูได้ ถ้าไป "ทุบ" หน้ามาแล้วก็ดูไม่ออก สมัยนี้พอ "ทุบ" หน้าแล้วตกแต่งเพิ่มหน่อย ก็ออกมาเป็นเชื้อสายของปุพพวิเทหทวีปไปหมด เพียงแต่ว่าของเขาสวยตามธรรมชาติ ส่วนของเราสวยด้วยมีดหมอ จึงดูหลอกตา ดูอย่างไรก็ดูไม่ดี"

[เถรี]

"เพราะฉะนั้นให้ถือตามที่โบราณเขาว่า รูปธรรม-นามธรรม สิ่งที่เกิดขึ้นมาจากการที่เราสั่งสมข้ามชาติข้ามภพมา ส่วนพีชนิยามหรือดีเอ็นเอมีส่วนแค่ ๑ ใน ๕ เท่านั้น ถึงเวลาแล้วอย่าไปปรุงไปแต่งใบหน้ามาก ไม่อย่างนั้นแล้วลูกออกมาจะคิดว่าเป็นของคนข้างบ้าน เพราะว่าหน้าตาไม่เหมือนพ่อแม่

อีกอย่างหนึ่งก็คือทำกรรมมาใกล้เคียงกัน คล้าย ๆ กัน ถึงเวลาก็ออกมาคล้ายคลึงกัน โดยเฉพาะครอบครัวเดียวกัน ถ้าไม่สร้างเวรสร้างกรรมร่วมกันมานี่ ไม่มีทางได้มาเกิดร่วมกัน"

[เถรี]

พูดถึงหลวงป๋า วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม "ท่านเป็นอาจารย์ของผมตั้งแต่ฆราวาสยันเป็นพระ ถึงแม้ว่าจะบวชพรรษาเดียวกัน ก็ถือว่าท่านเป็นครูบาอาจารย์

ตอนเรียนปริญญาเอก ผมทำเรื่องเกี่ยวกับสำนักปฏิบัติธรรมที่มีผลงานดีเด่น ก็ไปสัมภาษณ์ท่านในฐานะผู้เชี่ยวชาญ หลวงป๋าบอกว่า "วันนี้ผมไม่ไหวจริง ๆ ผมออกวิทยุมาแล้ว ๒ ชั่วโมง มีถ่ายโทรทัศน์อีกด้วย ท่านกลับไปก่อน..แล้วให้เบอร์โทรไว้ เดี๋ยวผมจะให้เลขาฯ ส่งงานไปให้" ปรากฏว่าอีก ๔ วันงานมาถึง พิมพ์มาให้ ๑๑ หน้า ไม่ต้องแกะเสียงด้วย โห...สบาย ไม่อย่างนั้น ๑๑ หน้านี่เราต้องแกะเสียงท่านก็เป็นวัน ๆ

ย่ามผมที่หนัก ๆ ส่วนหนึ่งก็หนักเพราะเม็ดขนุนทองแดง ต้องถวายเงินช่วยท่านสร้างพระมหาเจดีย์ศรีสมเด็จไปสองแสนบาท ตอนแรกท่านก็บอกว่า “ถ้ากลัวเขาไม่เชื่อ ก็เหลือเยื่อไว้ให้เขาดู” “ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่ชอบ ดูแล้วเกะกะ รูดออกให้เกลี้ยง แล้วเลี่ยมทองให้หมดเรื่องไปเลย”

[เถรี]

ถาม : พวกนี้เป็นเทวดาอธิษฐานจิตหรืออะไรครับ ?
ตอบ : เขาเรียกกายสิทธิ์ เป็นพลังงานของจักรวาลส่วนใดส่วนหนึ่งลงไปจับ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง จากวัตถุที่ย่อยสลายได้กลับกลายเป็นมั่นคงขึ้นมา

ถาม : ในกายสิทธิ์มีตัวไหมครับ ?
ตอบ : ต้องบอกว่ามีผู้รักษา

[เถรี]

ถาม : ที่บ้านจะรื้อฮวงซุ้ยอากงอาม่าไปทำบังสุกุล แล้วไปลอยอังคาร จะทำอย่างไรให้ถูกครับ ?
ตอบ : เป็นฮวงซุ้ยหรือเปล่า ? ถ้าเป็นฮวงซุ้ยก็นิมนต์พระไปบังสุกุลตายบังสุกุลเป็นที่หลุม ถ้ายังมีส่วนโครงกระดูกชิ้นใหญ่อยู่ ต้องเอาไปเผา ก็ต้องนิมนต์พระสงฆ์ไปมาติกาบังสุกุลแบบฌาปนกิจศพทั่ว ๆ ไปเลย หลังจากนั้นถึงเอาไปลอยอังคาร

ถาม : แม่เขาเอาเข้าบ้านไปแล้ว เก็บได้ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่มีปัญหาอะไรนี่ ไหนว่าจะไม่เก็บ ? ก็หาโกศหาโถใส่ไว้ให้ดี ถึงเวลาครบรอบปีก็ทำบุญให้ทีหนึ่ง แบบนี้เขาเรียกว่าอยากมีภาระ

ถาม : แล้วที่รื้อของที่วัดท่าขนุนละครับ ?
ตอบ : ไม่เห็นจะมีอะไร ถึงเวลาก็ใครอยู่ก็เตรียมตัวโมทนาบุญ..ตูจะรื้อแล้ว

ถาม : พวกนี้ต้องใช้ธรณีสารไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ต้อง..ไปทำแบบนั้นถ้าสะกดไม่อยู่ก็ยุ่งตายชัก ทำบุญให้เขาอย่างเดียว..หมดเรื่อง

[เถรี]

ถาม : ติตถิยปริวาส มีอยู่ในพระไตรปิฎกไหมครับ ?
ตอบ : มี...เป็นการอยู่เพื่อฝึกฝนตนเองของนักบวชนอกพระพุทธศาสนา ให้มาอยู่ฝึกฝนก่อนบวชในพระพุทธศาสนา ๓ เดือน ถ้า ๓ เดือนไปแล้วไม่ผ่าน ให้อยู่ต่ออีก ๓ เดือน ถ้ารวม ๖ เดือนแล้วไม่ผ่านให้อยู่ต่ออีก ๓ เดือน รวม ๓ ครั้ง ๙ เดือนแล้วถ้าไม่ผ่านก็ห้ามบวชไปเลย แสดงว่าไม่คิดที่จะเอาดีจริง ๆ

[เถรี]

สมัยก่อนพระที่วัดท่าขนุน ท่านที่ไม่แน่ใจว่าการบวชครั้งก่อนโดนอาบัติสังฆาทิเสสหรือนานเท่าไร ก็เลยไปอยู่ปริวาส ๓ พรรษาก็มี ๗ เดือนก็มี คือท่านบอกว่าท่านบวชมา ๗ เดือน ถ้าอย่างนั้นคุณไปเลย อยู่ไปเลย ๗ เดือน คนอื่นถึงเวลาเขาเก็บมานัตต์ คุณก็ไม่ต้องเก็บ คุณก็อยู่ต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะครบตามระยะเวลาแล้วค่อยไปขอมานัตต์

เดี๋ยวนี้พวกเซียนปริวาสวัดท่าขนุนมีเยอะ ถึงเวลาพระใหม่มาบวชบอกว่าอดีตเคยโดนสังฆาทิเสสมา ไปเลย..ไปอยู่ที่เกาะพระฤๅษี ไม่มีใครไปรบกวนด้วย ถึงเวลาก็เอาพระเราไปสวด เก็บมานัตต์ สวดอัพภาณกันให้ยุ่งไปหมด

ถาม : แสดงว่าอยู่ที่ไหนก็ได้ ?
ตอบ : ที่ไหนก็ได้ ให้เป็นคนละเขตกับที่พระอื่นท่านอยู่ ถ้าหากว่าอยู่เขตร่วมกับพระที่เป็นปกตัตตบุคคลไม่ได้

[เถรี]

ถาม : ตอนนี้โดนัลด์ ทรัมป์ ก่อเรื่องแล้วทำให้น้ำมันแพงขึ้น....?
ตอบ : เขาเรียกว่าคิดอะไรเลยตาย ถ้าเราตายวันนี้ ต้องคิดเรื่องนี้ไหม ? อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เราฟุ้งซ่านไปขนาดไหนก็แก้ไขไม่ได้ เพราะฉะนั้น..วิธีที่ดีที่สุดก็คือรักษากำลังใจของเราให้ผ่องใสเอาไว้ ไม่ใช่ รัก โลภ โกรธ หลง ฟุ้งซ่านอยู่ทั้งวัน

[เถรี]

ถาม : พระกรุนาดูนครับ ?
ตอบ : ไม่ใช่...กรุไหนก็ไม่รู้ พระกรุนาดูนเป็นดินท้องนา จะมีเศษทรายติดอยู่มาก เนื้อเนียนละเอียดแบบนี้ไม่ใช่

[เถรี]

ถาม : ขอสิ่งที่มีความสิ้นไปเป็นธรรมดา กับขอสิ่งที่พินาศไป สิ้นไปกับพินาศไป ต่างกันตรงไหนครับ ?
ตอบ : สิ้นไปก็คือหมดไปตามสภาพ พินาศไปก็คือพังเพราะสาเหตุอื่น ๆ

[เถรี]

มีเด็กน้อยมาทำสังฆทาน "ในสายตาคนทั่ว ๆ ไป เห็นว่าเด็กโตขึ้น ในสายตาผู้ปฏิบัติธรรมคือเห็นว่ากำลังก้าวไปสู่ความเสื่อม คราวนี้ประมาณช่วงครึ่งอายุ คือถ้าคนอายุสัก ๗๐ ปี ก็ประมาณ ๓๕ ก็จะเริ่มค่อย ๆ ตกลง ก็คือไม่ว่าจะสภาพร่างกาย สมอง หรือการทำงานทำการทุกอย่าง บางทีเราก็ไม่รู้ตัว ทำตามความเคยชิน แต่ถ้าสังเกตตัวเองแล้ว จะตกลงอย่างได้ชัดเลย

สมัยอาตมาบวชใหม่ ๆ อายุก่อน ๓๐ ปี เฝ้าหน้าห้องหลวงพ่อวัดท่าซุง หน้าหนาวใส่อังสะธรรมดาตัวเดียว หลวงพ่อท่านมา ท่านก็มีทั้งอังสะไหมพรม มีทั้งหมวกไหมพรม มีทั้งถุงเท้า ท่านมาก็ถามว่า "แกไม่มีเครื่องกันหนาวหรือ ?"..."มีครับ แต่ว่ายังไม่หนาว"

[เถรี]

"คราวนี้ก็ไม่ได้สังเกตตัวเอง พออายุเลย ๓๐ ปีไปแล้ว ไม่ต้องให้ท่านเตือน ก็วิ่งไปหาอังสะกันหนาวมาใส่เอง แสดงว่ากำลังตก เริ่มรู้สึกหนาวแล้ว

คราวนี้หลัง ๓๐ ปีว่าแย่ พอ ๔๐ ปีไปแล้ว ทำอะไรเริ่มรู้สึกเหนื่อย พอหลัง ๕๐ ปี ปกติเดินขึ้นบันไดมากเท่าไรก็ไม่รู้สึกเมื่อย แต่มารู้สึกเมื่อยแล้ว แปลว่าไม่ไหวแล้ว

คราวนี้ก่อนหน้านั้น พอบอกไม่ไหว ๆ บางทีตื๊อต่อได้เป็นวัน ๆ เดี๋ยวนี้ถ้าไม่ไหวต้องนอนพักเลย หมดสภาพ บางวันทำวัตรเย็นอยู่ เผลอหน่อยเดียว ไมค์ฯ หลุดมือเลย กำลังหมด เพราะฉะนั้น..อย่าได้อายุ ๖๑ ปีอย่างอาตมา ทุกอย่างตกหมด แข็งแรงแค่ไหนก็ตก คนอื่นไม่รู้ เราก็รู้ คนอื่นก็ แหม...หลวงพ่อแข็งแรง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงพ่อวิชาก็ไม่ค่อยดีแล้วนะ อายุมาก ๆ เข้าก็แย่ไปหมด อาตมาเองทุกวันนี้ก็ไม่มีภูมิคุ้มกัน ใครเป็นอะไรติดเชื้อ เดินผ่านมาก็ติดไปด้วยเลย

แบบเดียวกับหลวงพ่อยุ่ง (พระครูสุธรรมนาถ วัดปลักไม้ลาย) ท่านว่า เอาหัวออกก็หายปวดหัวแล้ว คิดอะไรมากมาย ปูเคยปวดหัวไหม ? ทำไมหลวงพ่อพูดอย่างนั้นละครับ หัวปูจะอยู่ที่ไหน ? ก็ไม่มี ในเมื่อไม่มีหัว ถึงได้ไม่ปวด เจอพระที่ท่านเข้าถึงธรรมนี่อาตมาไปไม่เป็นเลย

ชีวิตก็เหมือนกับเทียน ให้แสงสว่างกับคนอื่น ก็ต้องเผาตัวเอง คิดอะไรมากมาย เหมือนกับว่าคุณมาทำหน้าที่นี้ ก็ต้องเผาตัวเองเพื่อให้งานออกมาดีที่สุด

ต้องบอกว่าชีวิตนี้มาถึง ๖๐ ปี คุ้มค่าแล้วคุ้มค่าอีก เพราะว่าอายุจริงของอาตมา ไม่ได้ครึ่งของ ๖๐ ส่วนที่เหลือก็ทำประโยชน์ไปวันหนึ่ง ๆ อยู่ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะว่าตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ไม่มีวันไม่มีคืน บางทีเพื่อนฝูงมา "เฮ้ย..ไม่แก่บ้างเลยหรือ ?" "อ้าว..กี่ปีแล้วนี่ ?" เขาบอก "ไม่ได้เจอกันมา ๒๐ ปี" "ผมรู้สึกว่าพักเดียวเอง เพราะว่าผมทำงานอยู่ทุกวัน ไม่รู้สึกว่าเวลาผ่านไป เลยไม่ค่อยจะแก่"

[เถรี]

มีโยมเอาน้ำผึ้งดอกลำไยมาถวาย "น้ำผึ้งดอกลำไยจะมีสีน้ำตาลใส ถ้าเป็นผึ้งเลี้ยงธรรมชาติจะเป็นสีน้ำตาลเข้ม ถ้าเก็บไว้นาน ๆ จะดำไปเลย"

ถาม : ไม่เสียหรือครับ ?
ตอบ : ไม่เสีย...ไม่มีอะไรทำให้น้ำผึ้งเสียได้ เพราะว่าน้ำผึ้งรักษาอย่างอื่นไม่ให้เสีย ความเข้มข้นมีมากเกินไป เชื้้อโรคเจริญไม่ได้ สมัยโบราณเวลาตัดหัวคนสำคัญได้ จะต้องเอาไปถวายฮ่องเต้ ถ้าไม่ลงปูนขาวก็ต้องแช่น้ำผึ้ง

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ช่วง ๒ เดือนที่ผ่านมา นำคณะสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์ ถวายสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว คราวนี้ท่านอื่นเวลาสวดฉันท์ ฉันท์ ในที่นี้ก็คือฉันท์ที่เขาแต่งเฉลิมพระเกียรติ ไม่ค่อยคล่องตัวกัน แล้วที่แน่ ๆ ก็คือมีพิมพ์ผิด

ทุกขัปปัตเต จะ นิททุกเข สวดเป็นทุกขัปปัตตากันส่วนใหญ่ เพราะฉะนั้น..จึงเหมือนกับอาตมาทิ่มผิดอยู่คนเดียว"

ถาม : พวกครุ ลหุ ?
ตอบ : เขาบังคับเลย แล้วก็จำนวนคำ เขาบังคับตายตัว แต่ที่สำคัญที่อาจารย์เล็กสวดไม่ผิด เพราะว่าแปลออก ถ้าแปลไม่ออกก็จะสวดผิด

ปะระมะราชินีนาถา พระบรมราชินีนาถ สิริกิตติ มะหายะสา คือพระนางเจ้าสิริกิติ์ผู้ยิ่งไปด้วยยศ ปุญญาธิการะสัมปันนา เป็นผู้ที่ถึงพร้อมด้วยบุญญาธิการ ทัยยานัง มาตุฐานิยา เป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะแม่ของคนไทยทั้งหลาย ถ้าแปลได้จะไปสวดผิดได้อย่างไร ?

[เถรี]

ถาม : (กองพิธีการศพที่ได้รับพระราชทานตามต่างจังหวัด)
ตอบ : ก่อนหน้านี้ก็มีเฉพาะในเขตกรุงเทพฯ คราวนี้สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๑๐ เห็นใจว่าคนที่สร้างคุณความดี ถึงเวลาต้องการพวกเครื่องประดับศพเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลก็ดี ต้องการพระราชทานเพลิงเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลก็ดี ต้องลำบากเดินทางเข้ามาติดต่อในกรุงเทพฯ ถ้าเกินระยะ ๕๐ กม. ๑๐๐ กม. เขาจะมีกำหนดอยู่ว่าไม่ไป

พระองค์ท่านก็เลยขอให้ตั้งกองขึ้นมาใหม่เลย ประจำทุกจังหวัด แล้วก็ให้มีพวกเครื่องสูง เครื่องประโคม เครื่องประดับเกียรติยศ อะไรครบหมด บรรดาศิษย์วัดที่สึกไปแย่งกันเข้ากองนี้ เขาเรียกว่ากองพิธีการเกี่ยวกับงานศพที่ได้รับพระราชทาน เฉพาะของทางด้านกาญจนบุรี เจ้าหน้าที่ ๑๖ คน คนขับรถ ๒ คน

เมื่อวันงานวัดท่าขนุน เจ้าหน้าที่เขาไป ๑๔ คน เกือบหมดกองเลย เพราะว่าส่วนใหญ่ก็เป็นลูกศิษย์ที่รู้จักมักคุ้นกัน

ถาม : สังกัดวัฒนธรรมจังหวัดหรือครับ ?
ตอบ : อยู่สังกัดสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัด แต่ว่าเป็นส่วนงานพิเศษต่างหาก เพราะว่าถ้าไม่มีสังกัด ก็จ่ายงบประมาณไม่ได้ พูดง่าย ๆ ว่าถ้าวัดท่าขนุนอยู่ในเมือง รับประกัน..เขาไปตั้งกองที่วัดท่าขนุนแน่นอน คราวนี้วัดท่าขนุนไม่ได้อยู่ในเมือง เขาก็เลยไปตั้งกองที่วัดเหนือ (วัดเทวสังฆาราม)

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ของบางอย่างเหมือนเป็นเรื่องธรรมะจัดสรร อย่างลูกปลา (ปราณี ขวัญเพ็ญ) เป็นมาลาเรียเรื้อรัง ไม่หายอยู่แล้ว เพราะว่าเป็นเชื้อดื้อยา ลูกปลาได้ยาจากอาตมาไป บอกว่าให้กินครั้งเดียว เม็ดเดียว ที่ให้ไปทั้งขวด เผื่อว่าโรคกำเริบใหม่จะได้กินอีก

ปรากฏว่าลูกปลากินวันละเม็ด ๆ กินไป ๑๐ กว่าวัน โทรมาบอกว่า "หลวงพ่อ..หนูเป็นอะไรก็ไม่รู้ ? เดินไม่ตรงทางเลย" อาตมาก็บอกว่า "น่าจะเป็นฤทธิ์ยากระมัง ? ตั้งหลายวันแล้วยังกำเริบอยู่อีกหรือ ?" เขาบอกว่า "หนูเพิ่งจะกิน" "อ้าว..แล้วที่ผ่านมา ?" "ก็กินวันละเม็ด..!" เป็นคนเดียวที่เป็นมาลาเรียด้วยกันแล้วหาย เพราะว่ากินแบบฆ่าตัวตาย คือ กินวันละเม็ด

ต้องบอกว่าธรรมะจัดสรร ก็เลยเป็นคนเดียวที่หายจากโรค คนอื่นก็ยังเป็นกันอยู่ทุกวันนี้ กินมากเกินไปแล้วเมายา เดินไม่ตรงทางเลย"

[เถรี]

ถาม : ยาอาร์ทีซูเนต ยังมีไหมครับ ?
ตอบ : ไม่มี...ไร้ประโยชน์ เพราะว่าพม่าขายไม่เต็มโดส ถึงเวลาคนมาซื้อเม็ดเดียวเขาก็ขาย ซื้อสองเม็ดเขาก็ขาย จริง ๆ แล้วต้องกินครบ ๑๒ เม็ด คราวนี้เขาไปทำให้เชื้อดื้อยาเอง

ตอนที่เอาไปถวายครูบาบุญชุ่ม ท่านถึงได้หัวเราะ "ไอ้นี่นะหรือ ? ผมฉันมาเยอะแล้ว" ไปเยี่ยมท่านที่โรงพยาบาลเกษมราษฎร์ศรีบุรินทร์ เชียงใหม่ เจอหน้าท่านไม่เคยเรียกชื่อถูก คบหากันมากี่ปีก็เรียกแต่ "หลวงพี่จ่อย" คำว่า จ่อย ก็เล็กนั่นแหละ รู้จักกันตั้งแต่ท่านยังเป็นเณร เจอหน้าไม่เคยเรียกชื่อจริงถูกสักครั้ง