เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนกันยายน ๒๕๕๖

[เถรี]

ถาม : มีกระเทยเขาบอกว่าเขาไม่เป็นกระเทยแล้ว จากนั้นไปบวช บวชได้พรรษาหนึ่งแล้วสึก อยากทราบว่าจะผิดเพราะหลอกลวงหรือไม่ ?
ตอบ : จะหลอกลวงอะไร ? โดยเพศเขายังนับเป็นผู้ชายอยู่ ถ้าหากว่าอวัยวะครบ ๓๒ ก็บวชได้อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าถ้าการแสดงออกเป็นลักเพศ ก็คือลักษณะจริตกิริยาเป็นผู้หญิงมากกว่า พระอุปัชฌาย์จะพิจารณาดูว่าให้บวชได้ไหม ถ้าความเป็นผู้หญิงมีมากเกินไปก็จะไม่ให้บวช เขาถือว่าเป็นวิบัติ คือคุณสมบัติไม่ครบ แต่ถ้าสามารถเก็บอาการได้ พระอุปัชฌาย์สามารถให้บวชได้..ไม่มีปัญหา เพียงแต่อย่าไปเอาจิ้งจกโยนใส่ท่านแล้วกัน หลุดกรี๊ดออกมาเดี๋ยวเป็นเรื่อง..!

[เถรี]

ถาม :ผมยังมีความอยากอยู่ อยากแล้วก็ดิ้นรนเพื่อที่จะได้ของที่เราต้องการมา ก็เลยเบื่อในความอยากนั้นขึ้นมา เป็นความเบื่อในความอยาก ?
ตอบ : เริ่มเป็นนิพพิทาญาณแล้ว คือในวิปัสสนาญาณ ๙ อย่าง จะมีอาทีนวานุปัสสนาญาณ ก็คือเห็นว่าเป็นโทษเป็นภัย แล้วจะเกิดนิพพิทาญาณ ก็คือความเบื่อหน่ายขึ้นมา หลังจากนั้นก็จะเป็นมุญจิตุกัมยตาญาณ อยากจะไปให้พ้น ๆ แล้วก็เป็นปฏิสังขานุปัสสนาญาณ หาทางหนีไปให้พ้น จะต่อเนื่องกันมาเป็นชุดเลย ถ้าเริ่มได้ตัวหนึ่งก็จะเหยียบก้าวต่อ ๆ ไปเลย แล้วก็ไปลำบากตรงสังขารุเปกขาญาณ เพราะว่าตรงนั้นต้องปล่อยวางได้จริง ๆ ไม่ใช่เบื่ออย่างเดียวแล้วจะสำเร็จ

[เถรี]

ถาม : ถ้าบูชาตะกรุดกำลังพระแม่ธรณีไปแล้ว เปลี่ยนมือหรือเปลี่ยนเจ้าของได้ไหมครับ ?
ตอบ : ก็เปลี่ยนไปสิ ใครเขาว่าอะไรเล่า ?

ถาม : เปลี่ยนมือแล้วอานุภาพจะเปลี่ยนไหมครับ ?
ตอบ : อ้าว..แน่นอน เปลี่ยนมือจะไปเหลืออานุภาพอะไร ก็คุณไม่ได้พกไว้ ท่านก็ไปรักษาคนอื่นแทน ต้องบอกว่าคนเขียนนั้นเขียนถูก แต่กำกวมไปหน่อย เปลี่ยนมือแล้วไม่มีอานุภาพ ก็แน่ ๆ อยู่แล้ว เราถือปืนอยู่คนก็กลัวเรา แต่ถ้าไปส่งปืนให้คนอื่น เขาก็ไปกลัวคนอื่นแทน

ขอร้องอย่าไปแยกชิ้นส่วนนะจ๊ะ ตะกรุดกำลังพระแม่ธรณี ๗ ดอก อักขระ ๗ ตัว ไปแยกชิ้นส่วนเมื่อไรก็ได้ไปไม่ครบ บางทีตัวเองไม่ได้ กะจะไปแกะของเพื่อนมาสักดอก พอแกะของเพื่อนมาก็เจ๊งทั้งคู่ เพราะที่เหลือมีไม่ครบ ตัวเองก็ได้มาไม่ครบ

[เถรี]

ถาม : จะมีอยู่วันหนึ่งที่บ้านอนุสาวรีย์ท่านหมอชีวกมาบอกตำรายารักษาเลือด มีทองพันชั่ง มีหญ้าหนวดแมว มีตะไคร้ ยาขนานนี้รักษาโรคมะเร็งได้ด้วยหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : รักษาโลหิตเป็นพิษ จริง ๆ แล้วน่าจะใช้กับพวกฟอกไต เพราะว่ามีของเสียในเลือดมาก คนที่ไตไม่ทำงาน จะเกิดอาการโลหิตเป็นพิษ ติดเชื้อในกระแสเลือด แล้วก็ตาย

ถาม : มีหญ้าหนวดแมว ๓ บาท ทองพันชั่ง ๓ บาท ขิง ๑ บาท มีตะไคร้ ๑๐ บาท แล้วมีอะไรอีกอย่างนะครับ ?
ตอบ : อาตมาจำได้ว่าไม่มี ๑ บาทนะ ๓ บาททั้งนั้นแหละ ยกเว้นตะไคร้ใส่เยอะหน่อย ไปเปิดดูในเว็บเขามีอยู่ ห้องยาแพทย์แผนไทย ถ้าเป็นเอดส์อาการไม่หนักนักก็พอบรรเทาได้ เพราะรักษาโรคเลือดโดยตรง

ต้องถามดร.ตั้ม ท่านไปแนะนำรักษาคนที่หมอไม่รับแล้ว กะว่าตายแน่ ปรากฏว่ารักษาหาย ก็ต้องบอกว่าเป็นความเมตตาของท่านปู่หมอชีวกฯ วันนั้นไม่รู้ท่านว่างอะไร อยู่ ๆ ท่านก็มา ไหน ๆ ก็มาแล้ว อาตมาก็ไม่ยอมปล่อยให้ผ่านมือ

ถาม : ที่ว่ากี่บาทนี่คือน้ำหนักไม่ใช่ราคาใช่ไหมคะ ?
ตอบ : น้ำหนักจ้ะ ไม่ใช่ไปซื้อตะไคร้ ๑๐ บาทแล้วเขาให้มาครึ่งต้น เป็นน้ำหนักจ้ะ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีบางวัดโยมเอาเหรียญไปถวายเยอะ ๆ ทางวัดบอกว่าไม่รับ แสดงว่าวัดนั้นไม่เคยโดนแบบอาตมา งานกฐินวัดเกาะพระฤๅษี ได้เหรียญสลึงมา ๑ ถังสังฆทาน..! เขาตั้งใจไปแลกมา ใหม่เอี่ยมเป็นทองเลย นับจนหูตาลายได้มา ๗,๐๐๐ บาท ไม่รู้เขาถือเคล็ดอะไร ตั้งใจไปแลกมาถวายโดยเฉพาะ ไม่ได้นึกถึงคนนับอย่างอาตมาเลย ๒๘,๐๐๐ เหรียญ กว่าจะนับครบปวดหลังจะแย่ หูตาลายหมด..!"

[เถรี]

ถาม : อาหารบางอย่างมีแบคทีเรีย ถ้าเรากินเข้าไปก็เท่ากับว่าเป็นบาป ผิดศีลหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : กินไปเยอะ ๆ ไม่มีอาหารชนิดไหนที่ไม่มีแบคทีเรียหรอก ฉะนั้น..กินลงไปเถอะ แบคทีเรียเป็นสิ่งที่มีแค่วิญญาณ เหมือนกับพวกต้นไม้กินสัตว์ อย่างพวกกาบหอยแครง หยาดน้ำค้าง หม้อข้าวหม้อแกงลิง มีแค่สัญชาตญาณ ยังไม่มีจิต จึงไม่นับว่าเป็นการฆ่าสัตว์

[เถรี]

ถาม : เขาบอกว่าเลี้ยงปลามังกรแล้วจะเสริมให้ร่ำรวย ไม่ทราบว่าสมควรจะเลี้ยงดีหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ไม่สมควรจ้ะ เพราะว่าต้องให้อาหารเป็น ๆ กับเขา เชื่อเถอะ...ถ้าเขามีแล้วรวยก็คงจะรวยกันหมดแล้ว ปลามังกรนอกจากจะแพงแล้ว ก็ดีแค่ตรงชื่อเท่านั้น ถ้าชื่อไทยจริง ๆ ก็ไม่ดีหรอก คนไทยเรียกชื่อปลาตะพัด หากจะเลี้ยงปลามังกรหวังให้รวย ไปนั่งภาวนาพระคาถาเงินล้านดีกว่า ไม่ต้องเสียเวลาทำบาปด้วย

ปลามังกรกินแต่ของเป็น ๆ เช่น จิ้งจก ตุ๊กแก แมลงสาบ หย่อนลงไปกินหมด อะโรวาน่าคือปลามังกร ถ้าอะราไพม่าตัวยาวเป็นเรือเลย นั่นปลาช่อนอเมซอน ต้องให้กินปลาทูสดทีละ ๒ กิโลกรัม เลี้ยงไปเลี้ยงมาใหญ่คับบ่อ เจ้าของเลยคิดจะเอาไปไว้ที่เกาะพระฤๅษี ปรากฏว่าวางยาแรงไปหน่อยเลยตาย เขาตั้งใจวางยาให้ซึม ๆ จะได้เอาขึ้นรถได้ง่าย แต่ยาแรงไปหน่อย ตายเลย..!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เด็ก ๆ ส่วนใหญ่แล้วเขาไม่คิดถึงอันตราย เขานึกแต่ความสนุกอย่างเดียว บางทีถึงขนาดเผาบ้านทั้งหลัง เขานึกสนุกก็เลยอยากรู้อยากเห็น พอเขาเห็นว่าห้ามเล่นไม้ขีด ก็ลองดูว่าทำไมถึงห้าม เวลาเด็ก ๆ ทำอะไรเสียหายไม่ต้องไปดุเขาหรอก

เวลาอาตมาเลี้ยงหลานก็อย่างนั้นแหละ ห้ามเล่นไม้ขีด แต่ถ้าจะเล่น เอาไป ๒ กล่องเลย ลองให้พอ

ที่ต่างประเทศ พ่อแม่เขาไม่ได้ตามใจลูกนะ จะตามก็ตามมา ไม่ตามก็ทิ้งไว้ตรงนั้นแหละ ท้ายสุดเด็กก็ต้องวิ่งตามเอง เป็นบ้านเราโตเป็นควายแล้วยังต้องอุ้ม..!"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคมที่ผ่านมา ทางวัดท่าขนุนเป็นเจ้าภาพจัดงานประชุมพระนวกะ ปี ๒๕๕๖ ปกติแล้วจะสั่งโต๊ะจีน ๘๐ โต๊ะ ปรากฏว่าเหลือทุกปี ปีนี้ก็เลยสั่งแค่ ๖๐ โต๊ะ นั่งเบียดกันแน่นเลย โต๊ะละ ๘ รูป อาตมาบอกพระวัดเราว่าไปยึดโต๊ะไว้ก่อน คนอื่นมีกินไม่มีกินก็ช่าง ปรากฏว่าได้ผล ของทุกอย่างหมดเกลี้ยง ไม่มีอะไรเหลือติดโต๊ะเลย

งานหลวงปู่สาย วันที่ ๑๔ กันยายน ปกติจะตั้งโต๊ะจีน นิมนต์พระทั้งอำเภอ ปีนี้จะนิมนต์เฉพาะเจ้าอาวาส เพราะนิมนต์พระทั้งอำเภอ มีโต๊ะจีนเลี้ยง แต่เขาไม่ค่อยมา ปีนี้ถ้ามาแล้วไม่ใช่เจ้าอาวาสจะไล่กลับให้หมด ...(หัวเราะ)...

เจ้าอาวาสกับเจ้าสำนักมีประมาณ ๗๐ รูป พระวัดเรามี ๕๐ รูป โต๊ะจีน ๒๐ ตัว ๑๒๐ คน ลงเต็มพอดี ถ้าไม่ทำอย่างนี้เขาก็ไม่จำ รู้อยู่อย่างเดียวว่าไปวัดท่าขนุนไปเมื่อไรก็มีกิน เพราะฉะนั้น..ไปก็ได้ไม่ไปก็ได้ ครั้งนี้จะได้รู้ว่าถ้าไปผิดเวลาก็ไม่มีกิน"

[เถรี]

ถาม : พอปฏิบัติแล้วได้อารมณ์นี้ ไม่เท่าไรก็ลืม ?
ตอบ : ธรรมดา..ถ้าทำได้เมื่อไรก็จะไม่ลืม ถ้ายังทำไม่ได้ก็ลืมทุกคนแหละ ไปนั่งภาวนาจับลมหายใจเป็นหลัก จะได้สร้างสติให้มากขึ้น เรื่องของหลักธรรมจริง ๆ ถ้ายังทำไม่ถึงเดี๋ยวก็ลืม ต้องทำถึงแล้วจะจำแม่น

[เถรี]

ถาม : นิวรณ์ตัวถีนมิทธะแก้ยากมาก ไม่รู้จะทำอย่างไร ?
ตอบ : ไปวิ่ง..!

ถาม : ไม่อยากหลับค่ะ เสียดายเวลาการปฏิบัติ
ตอบ : ร่างกายของเราถ้าเหนื่อยจากงานก็เพลีย ร่างกายไม่ไหว ให้ใช้วิธีนอนภาวนา ตั้งใจว่านอนลงก็เหมือนกับคนตาย ถ้าตายขอไปพระนิพพานอย่างเดียว เอาใจจดจ่อกับพระนิพพานแล้วก็ไปเลย

ถาม : ไม่ต้องการนอนค่ะ คือเรารักษากำลังใจมาทั้งวัน แต่ต้องมาเสียเอาตอนตัดหลับไป ๒ - ๓ ชั่วโมง
ตอบ : เสียดายใช่ไหม ? ...(หัวเราะ)...

ถาม : เสียดายค่ะ
ตอบ : เราหลับแน่ ๆ อยู่แล้วเพราะร่างกายเหนื่อยมาทั้งวัน ยอมพักหน่อยเถอะ

ถาม : ไม่อยากยอมค่ะ
ตอบ : จะเอาชนะก็ต้องก็ต้องมีความสามารถ เป็นเรื่องปกติ เป็นกันทุกคน มีอยู่อย่างเดียวคือว่า ภาวนาจนกระทั่งอารมณ์ใจหลับและตื่นเท่ากัน กว่าจะถึงตรงนั้นก็ต้องบังคับตัวเองมากหน่อย ต้องบังคับไม่ให้หลับ ตอนแรกที่อาตมาหัดคือฟังเทปธรรมะ แล้วตั้งใจว่าเราต้องได้ยินทุกคำ ก็ต้องเงี่ยหูฟัง กว่าจะไม่ให้หลับได้ก็เป็นปี ๆ พอทำให้ไม่หลับได้ กลายเป็นอยากหลับขึ้นมาอีก

พอถึงตอนไม่หลับแล้วง่าย เพียงแต่ทำความเข้าใจว่าร่างกายเรานอนอยู่ ก็ได้พักอยู่แล้ว

ถาม : ส่วนใหญ่แล้วจะโดนกิเลสตีเอาตอนหลับค่ะ มาในรูปแบบความฝัน
ตอบ : ไม่หลับได้แหละดี เพราะจะได้ระมัดระวังกิเลสได้

[เถรี]

ถาม : ปกติตอนที่เราเหนื่อยหรือเพลีย พอเรานอนแล้วไม่ได้ทรงอารมณ์สมาธิ จะใช้เวลานานมากในการพักผ่อนจึงจะหายเหนื่อย แต่ถ้านอนแบบทรงอารมณ์สมาธิ ใช้เวลาแค่นิดเดียวก็หายเหนื่อยแล้ว เพราะจะมีมุมหนึ่งในสมาธิ ที่พอเราเข้าไปถึงจุดนั้นแล้วหลบเข้าไปพักได้ จะมีอยู่มุมนั้นจริง ๆ เข้าเมื่อไรก็พักผ่อนได้เมื่อนั้น โดยที่ไม่จำเป็นต้องตัดหลับ ซึ่งไม่กี่นาทีก็หายเหนื่อย
ตอบ : เรื่องจริง แต่ว่าถ้าเราไปฝืนร่างกายมาก ๆ ร่างกายจะเครียด ต่อไปการปฏิบัติจะเสีย

ถาม : ไปเจอพรรคพวกทางสายพระป่า เขาปฏิบัติแบบไม่หลับไม่นอนทั้งวัน ก็อยากจะทำบ้าง เขาทำได้เราก็ต้องทำได้
ตอบ : ได้..แต่ว่าเราต้องรู้เขตจำกัดของตัวเอง ถ้าไม่รู้เขตจำกัดของตัวเอง เดี๋ยวก็อยู่ ๆ จะน็อกไปเฉย ๆ

ถาม : อีกอย่างหนึ่ง เมื่อก่อนหนูเป็นคนเปิดเผย ไม่มีอะไรปิดบัง แต่พอตอนหลังกลายเป็นคนไม่อยากพูด แม้แต่เรื่องการปฏิบัติก็ไม่อยากพูด พอถึงจุดหนึ่งจะเป็นโดยอัตโนมัติ เพราะเห็นโทษว่าวุ่นวายเปล่า ๆ
ตอบ : พูดแล้วเสียเวลา

ถาม : ใช่ค่ะ หลายอย่างจะไปลงตรงที่คำว่าเสียเวลา แม้กระทั่งเมื่อก่อนเราไปไหนกับพรรคพวก เช่น ไปงานบุญ ยอมรับว่าไปแล้วมีความสุข แต่ก็ยังไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เพราะยังต้องเนื่องด้วยผู้อื่น ถ้าเนื่องกับคน ๑ คน เราก็วุ่นวายไป ๑ คน เนื่องด้วยคน ๒ คน เราก็วุ่นวายด้วยคน ๒ คน เห็นโทษจากการวุ่นวายกับผู้คนนี้ว่าเป็นทุกข์ การที่มีความสุขที่สุดคือสันโดษ ไม่เนื่องด้วยผู้ใด
ตอบ : เอาแค่พอดีแล้วกัน เพราะเรายังต้องอยู่ในสังคม

ถาม : เมื่อก่อนเห็นคนเขามีของดี ๆ ใช้ของสวย ๆ มีรถหรูขับ มีอะไรหลายอย่างที่เสริมเกียรติ เสริมฐานะ แล้วรู้สึกว่าอยากได้ ต้องการมีสิ่งพวกนี้เพิ่ม แต่ตอนนี้กลายเป็นตรงกันข้าม มีแต่ความรู้สึกต้องการละออกไป ไม่ต้องการเป็นเจ้าของของสิ่งใด เพราะเป็นแค่ธาตุดิน มีแค่เท่าที่จำเป็น อย่างเช่น โทรศัพท์มีแค่ว่าให้ใช้โทรออกรับสายเท่านั้น ไม่ได้ต้องการไฮเทคหรือหรูหราราคาแพงเลย มองที่ว่าแค่ได้ใช้เท่านั้น กลายเป็นว่าปัจจุบันเราแทบจะไม่มีอะไรเลย กลายเป็นคนที่ไม่มีอะไร ซึ่งเป็นความสุขที่สุด เพราะเบา
ตอบ : ปัญญาเริ่มเกิด ต่อไปจะมองของแต่คุณค่าการใช้งานจริง ๆ อะไรที่ประเภทคุณค่าเทียม ราคาสูงเปล่าประโยชน์น้อย ก็ไม่ต้องไปใส่ใจ พระพุทธเจ้าท่านให้แต่บริขาร ๘ จะเอาอะไรมากมาย

ถาม : แต่ขอยืนยันว่าถีนมิทธะแก้ยาก
ตอบ : ยากทุกคน ไปดูพระโมคคัลลาน์สิ ระดับนั้นยังโดนเล่นจนพระพุทธเจ้าต้องไปบอกวิธีแก้

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ไปถวายน้ำสรงหลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสระเกศ เจอพวกเราเยอะแยะ ด้วยความเคยชินคือพวกเราจะควักเงินถวาย เสียมารยาทสุด ๆ..! จะทำบุญก็ทำกับทางวัดสิ อาตมาไปงานแท้ ๆ กลับควักเงินมาถวาย ต้องบอกว่ากำลังใจนึกถึงเรื่องทานอย่างเดียว ลืมนึกถึงความเหมาะสม"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "คนเราพอแก่แล้วมักจะเหงา ถ้าคนแก่ไม่มีลูกอยู่ใกล้ ๆ ก็จะไปทุ่มเทให้กับหลานหรือเหลน ฉะนั้น..หลานหรือเหลนมักจะโดนตามใจจนเสียคน"

[เถรี]

ถาม : ลุกออกจากบ้านจะไปอาบน้ำ ปรากฏว่าตกบันได หล่นลงมาขยับไม่ได้เลยค่ะ
ตอบ : ถึงคิวเขาทวงก็ให้เขาไปเถอะ ตอนช่วงนั้นจะเหมือนกับขาดสติ เหมือนกับเราไม่รู้ตัวไปวูบหนึ่งแล้วก็จะโดน ที่อาตมาโดนทุกครั้งจะเป็นแบบนี้ ปกติไม่เคยขาดสติเลย ขนาดรถชนตูมตามยังรู้สึกตัวอยู่ตลอด นี่อยู่ ๆ สติจะขาดหายไปเฉย ๆ จังหวะที่กรรมเข้ามาแทรก จะทำให้เป็นลักษณะอย่างนั้น

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ช่วงระยะที่ผ่านมา ในอินเตอร์เน็ตมีเรื่องที่เรือดำน้ำไปเจอนางเงือกเข้า เงือกตัวนั้นเซ่อซ่าอีท่าไหนไม่รู้ อาจจะอยากรู้อยากเห็น อยู่ ๆ ก็มาแปะตรงกระจกเรือดำน้ำ ทำหน้าเหวอตกใจ คราวนี้เรือดำน้ำเขามีกล้องถ่ายอยู่ ก็เลยติดมา

ความจริงเงือกที่อาตมารู้จัก เป็นอสุรกายประเภทหนึ่ง ตัวเล็ก ๆ ไม่ใหญ่หรอก ยาวสักแขนเดียวเต็มที่แล้ว หน้าตาก็ไม่ได้ดูดีน่ารักเท่าไรหรอก แต่เนื่องจากว่าเราไปนึกถึงนางเงือกของพระอภัยมณี และเงือกน้อยของฝรั่ง (ลิตเติ้ลเมอร์เมด) เลยคิดว่าหน้าตาน่ารักมาก..ใช่ไหม ?

ความจริงบ้านเรามีเงือกมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว โบราณก็เจอกันบ่อย สมัยก่อนพอถึงเวลาเขาก็เคี่ยวน้ำอ้อย เสร็จแล้วเทใส่ภาชนะเพื่อให้แข็งตัว แล้วคว่ำเป็นฝา ๆ เขาว่าหน้าของเงือกใหญ่เท่างบน้ำอ้อย ตัวเต็มที่ก็ประมาณแขนเดียว ถ้าเห็นหน้าก็ไม่มีอารมณ์จะกินหาง เพราะหน้าตาน่าเกลียด แต่เป็นปลาจริง ๆ มีตัวผู้ตัวเมียเหมือนกัน อยากจะจัดเขาอยู่ในภูมิอสุรกายประเภทหนึ่ง ไม่ใช่ภูมิของสัตว์เดรัจฉาน

เราไปโดนเงือกของพระอภัยมณีหลอกว่าตัวใหญ่ แล้วเราก็คิดว่าน่าจะสวยมาก โดยเฉพาะคุณจักรพันธุ์..ใช่ไหม ? วาดรูปนางเงือกออกมาเช้งวับเลย อย่าไปหลงคารมว่าเงือกสวยนะ ถ้าใครเห็นเงือกตัวจริงสวย แสดงว่ากำลังป่วยตาลายเลย..!"


หมายเหตุ : คลิปเจอนางเงือก http://www.youtube.com/watch?v=G4UstZpNcsA

[เถรี]

ถาม : ตอนธุดงค์ เคยเจอผีกองกอยไหมคะ ?
ตอบ : ไม่เจอ..เขาคงกลัวอาตมาจับกิน ตอนธุดงค์หิวไส้ขาดเลย ฉันอาหารวันละมื้อเดียวแล้วเดินทั้งวัน ตอนนั้นถ้าผีกองกอยมาตูจะกินให้ดู..! ไม่ใช่ให้มากินเรานะ เจอพระบ้า ๆ แบบนี้เข้า เขาเลยไม่กล้ามากวน

[เถรี]

ถาม : นี่เขาเรียกว่าอะไรคะ ?
ตอบ : เขาเรียกว่าไม้ครู เอาไว้ตัดเคราะห์ เอาไว้ให้ลาภ เอาไว้สอนธรรม เป็นต้น ด้านหัวเอาไว้ตัดเคราะห์ เอาไว้สอนธรรมะ ด้านปลายเอาไว้ให้ลาภ ถ้าหากว่าเราไม่รู้ว่าเขาควรจะได้หรือเปล่า แล้วไปให้ เขาก็จะเอาลาภของเราไปแทน ฉะนั้น..ให้ส่งเดชเดี๋ยวก็ดีเอง ไม่ต้องไปเที่ยวตามหา เพราะว่าไม้ครูทำไม่กี่อัน ทุกคนจะมีรายชื่อบันทึกอยู่ ถ้าไม่มีรายชื่ออยู่ในบันทึกของทางวัดท่าขนุน แปลว่าได้มาจากที่อื่น

[เถรี]

ถาม : ทำไมใจถึงมักปรามาสพระ ?
ตอบ : เรื่องของการปรามาสพระถือเป็นเรื่องปกติ เราทำความดีมา มารเขากลัวว่าเราจะพ้น ก็หลอกให้เราปรามาสพระไปเรื่อย ๆ ถ้าหากว่าเรามัวแต่เดือดเนื้อร้อนใจฟุ้งซ่านอยู่ เราก็จะไม่มีกำลังใจทำความดี ให้ตั้งใจขอขมาพระไปเรื่อย ๆ พวกนี้ทนลูกตื๊อไม่ได้หรอก พอเห็นเราไม่สะดุ้งสะเทือนเดี๋ยวเขาก็ไปเอง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีคำถามว่าฆราวาสรักษาธุดงควัตรได้ไหม ? ธุดงควัตรมี ๑๓ ข้อ เป็นฆราวาสทั่วไปรักษาได้ ๒ ข้อ คือ กินอาหารมื้อเดียวได้ ๑ และไม่รับอาหารที่มาภายหลัง ๑ นอกนั้นจริง ๆ เป็นงานของพระภิกษุสามเณร

ภิกษุณีก็ธุดงค์ได้ แต่ว่าธุดงค์ของภิกษุณีลดไปหลายข้อ เพราะภิกษุณีไปไหนต้องมีเพื่อนไปด้วย เลยกลายเป็นว่าคลุกคลีกับหมู่คณะ ไม่ได้ปลีกวิเวก

ศีลของภิกษุณีไม่อำนวยให้รักษาธุดงค์ข้ออยู่ป่า เพราะเขาบังคับว่าภิกษุณีต้องอยู่ในอาวาส ห้ามอยู่ปนกับพระ แต่ไม่ให้อยู่นอกเขตวัด ก็ต้องมีที่อยู่เฉพาะของตัวเอง แล้วเรื่องของการห้ามอาหารที่มาภายหลัง ศีลของภิกษุณีก็บังคับไว้ ส่วนเรื่องของการอยู่กลางแจ้ง อยู่โคนไม้ อยู่ป่าช้า ผู้หญิงทำไม่สะดวก ฉะนั้น..ธุดงค์ของภิกษุณีน่าจะเหลืออยู่ประมาณ ๘ ข้อเท่านั้น"