อดีตที่ผ่านพ้นตอนที่ ๘ : ท่องสวรรค์

[คิมหันต์]

๘. ท่องสวรรค์

อาตมามุมานะฝึกกรรมฐานตามแบบของหลวงพ่อ ก็ด้วยความอยากมีฤทธิ์มีเดช อยากไปเที่ยวนรกสวรรค์ คร่ำเคร่งกับการฝึกแบบเอาเป็นเอาตาย ดีที่ทางบ้านศรัทธาหลวงพ่อทุกคน ไม่งั้นคงจับอาตมาส่งโรงพยาบาลไปแล้ว....

เย็นวันหนึ่งของปลายปี ๒๕๒๑ พี่ชาย (คุณประสิทธิ์ เพชรชื่นสกุล) ชวนอาตมาไปฝึกมโนมยิทธิ ที่บ้านท่านเจ้ากรมเสริม (พล.อ.ท.ม.ร.ว.เสริม ศุขสวัสดิ์) โดยบอกว่า ใครฝึกวิชานี้ได้สามารถไปนรกสวรรค์ได้เลย... อาตมาแทบเหาะไปด้วยความดีใจ โธ่...เสียเวลาฝึกแทบล้มประดาตายก็เพราะเหตุนี้ พอรู้ว่ามีครูฝึกสอนให้จะไม่ให้อาตมาดีใจได้อย่างไร กระนั้นก็ยังไปแทบไม่ทันเวลา เพราะเขาจะลงมือฝึกกันแล้ว... ผู้เข้ารับการฝึกรวมอาตมากับพี่ชายแล้ว มีอยู่แค่เจ็ดคนเท่านั้น ได้รับความเมตตาจากพี่ ๆ ทุกท่าน จัดหาเครื่องบูชาครูมาให้ทุกอย่าง ยกเว้นเงินหนึ่งสลึงที่อาตมาพาซื่อไปหาแลกมาจนได้ มารู้ทีหลังว่าใส่เกินก็ได้ ขายหน้าชมัดเลย...

พอสมาทานกรรมฐานเสร็จ ครูฝึกก็ให้ทุกคนภาวนา “นะมะพะธะ” ครู่หนึ่ง พออารมณ์ทรงตัว ก็มีครูฝึกมานั่งอยู่ข้างหน้า แนะนำให้ทำตัวสบาย ๆ สอนให้ทำใจเลิกห่วงร่างกาย แล้วสอบถามว่า... “เห็นแสงสว่างมั้ย...?” “ไม่เห็นครับ” “เห็นภาพพระพุทธเจ้ามั้ย...?” “ไม่เห็นครับ” สารพัดจะไม่ครับ...อาตมาก็อยากเห็นอยู่หรอก แต่มันมืดตี๊ดตื๋อ แมวสักตัวก็ไม่เห็น แล้วจะให้บอกว่าเห็นอะไรได้ ทำเอาครูฝึกท้อใจ นั่งเงียบไปเลย... พอดีได้ยินเสียงครูฝึกอีกท่านที่กำลังสอนศิษย์ของท่าน กล่าวกับลูกศิษย์ขึ้นที่ข้างหลังอาตมาว่า “คุณนึกถึงภาพพระพุทธรูป ที่คุณรักชอบที่สุดดูซิคะ...เห็นชัดมั้ย...?” โอ๊ย...แบบนี้ก็หวานเท่านั้น...! อุตส่าห์จับภาพพระมาตั้ง ๓-๔ ปี มีหรือที่จะไม่ชัด เลยบอกครูฝึกว่าเห็นภาพพระแล้ว พลางอธิบายจ๋อย ๆ ไม่ขาดปาก พุทธลักษณะเป็นอย่างไรอธิบายซะละเอียดยิบ จนครูฝึกก็งงว่าอยู่ ๆ อาตมาผีเข้าหรืออย่างไร...?

ครูฝึกค่อย ๆ ตะล่อมกำลังใจของอาตมา ให้เข้าที่เข้าทางที่ท่านต้องการ จนถึงตรงที่ว่า “นึกกราบขอบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านะคะ ขอพระองค์โปรดประทับยืนขึ้นด้วย...” เหตุการณ์มหัศจรรย์พันลึกก็เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา...! ภาพพระที่อาตมาจับเป็นกสิณนั้น เป็นภาพวาดตอนองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสรู้ใต้ควงไม้พระศรีมหาโพธิ วาดโดยคุณคำนวณ ชานันโท เป็นภาพนั่งสมาธิแท้ ๆ แต่พออาตมากำหนดจิตตามที่ครูฝึกสอน... องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทับยืนขึ้นจริง ๆ ...! พุทธลักษณะกลายเป็นปางลีลา พระวรกายเหลืองอร่ามดังทองคำ สว่างไสวจนหาประมาณไม่ได้ อาตมาขนลุกซ่าเห่อไปทั้งตัว...!

น้อมจิตกราบลงแทบพระยุคลบาท พระองค์ทรงแย้มพระโอษฐ์งดงามสุดพรรณา...โอ...สมเด็จพ่อของลูก...! น้ำตาแห่งความปิติไหลพรากลงทันที... ยามนี้แม้ตายลงในทันทีอาตมาก็ยินดี ชีวิตนี้ไม่เสียดายอีกแล้ว เรามีโอกาสพบองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว...ครูฝึกแนะนำให้ตามเสด็จพระองค์ท่านไปยังพระแท่นบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์... ขอบารมีพระองค์ท่านขอให้พ่อ-แม่ ครูบาอาจารย์ และผู้มีพระคุณในทุก ๆ ชาติ ที่เป็นเทวดา เป็นพรหม เป็นพระบนนิพพาน ได้โปรดมาประชุมรวมกัน ณ บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ ในบัดเดี๋ยวนี้ด้วยเถิด... ภาพที่ปรากฎพรึ่บขึ้นมาทำเอาตกใจ ทำไมช่างมากมายมหาศาลอะไรอย่างนี้ แน่นขนัดไปหมดในทุกที่ทุกทาง กราบลงแทบเท้าของทุก ๆ ท่าน แล้วตั้งใจดูพระอินทร์ตามที่ครูฝึกบอก อยากเห็นมานานแล้ว...

เห็นลุงแก่คนหนึ่ง ครึ่งนั่งครึ่งนอนพิงหมอนขวานอยู่บนแท่น ลุงแก่อ้วนพุงพลุ้ย ไว้หนวดยาวโง้ง นุ่งกางเกงขาสามส่วนไม่ใส่เสื้อ มีผ้าขาวม้าพาดชายอยู่สองบ่า สูบบุหรี่มวนเบ้อเริ่มควันโขมงเลย... “นี่น่ะเหรอ...พระอินทร์....?” คิดแค่นั้นลุงกำนันก็ลุกนั่งตัวตรงถามว่า “จะเอาแบบไหนล่ะ...?” พริบตาเดียวท่านเปลี่ยนให้ดูเป็นร้อยเป็นพันแบบ ในที่สุดก็ทรงเครื่องเต็มอัตรา มหามงกุฎยอดแหลมรัศมีสีเขียวสวยจนบอกไม่ถูก...

กราบลาท่านตามพระไปยังจุฬามณีเจดียสถาน เห็นเจดีย์แก้วสีเขียวอ่อน สว่างไสวดุจอาทิตย์ยามเที่ยง รายรอบด้วยราชวัตรฉัตรธง และวิหารเจดีย์มณฑป สวยงามเหลือที่จะบรรยาย รู้สึกเย็นฉ่ำชื่นใจจนบอกไม่ถูก... พบเทวดาร่างใหญ่ดังภูเขาเฝ้าทางเข้าพระจุฬามณี ท่านบอกว่าชื่อ “มเหสักข์” เรียกท่านว่าพี่ก็ได้ จึงขอให้ท่านนำเข้าไปภายใน เพื่อกราบพระเขี้ยวแก้ว และพระเกตุมาลา ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า...

ภายในพระจุฬามณีที่กว้างขวางใหญ่โตนั้น เต็มไปด้วยเหล่าเทวดา พรหม และพระอรหันต์ มาถวายนมัสการเป็นพุทธบูชา เป็นหมวดหมู่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย ท่านแบ่งหมู่กันเองตามลักษณะของกายทิพย์... พระทันตธาตุเขี้ยวแก้วเป็นเพชรสว่างสดใส พระเกตุมาลานั้นเป็นคล้ายแก้วสีดำละเลื่อม ต่างเปล่งฉัพพรรณรังสีละลานตา อาตมากราบบูชาด้วยความปลาบปลื้มใจเป็นที่สุด นับว่าไม่เสียทีที่เกิดมา...!

ท่านผู้อ่านทุกท่านจะเชื่อหรือไม่...? บรรดานักปราชญ์ที่โลกยกย่อง ท่านบอกว่า นรกไม่มี สวรรค์ไม่มี แล้วที่อาตมาพบเห็นอยู่นี่เป็นอะไร ขอทุกท่านใช้ปัญญาพิจารณาใคร่ครวญดูเถิด...!

๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๓
พระใบฎีกาเล็ก สุธมฺมปญฺโญ