เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนพฤศจิกายน ๒๕๕๙

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวถึงย่ามที่ท่านใช้เป็นประจำว่า "ในย่ามใบนี้เท่ากับมีสมเด็จพระสังฆราชอยู่ด้วย ๓ พระองค์ พระองค์แรกอยู่ที่นี่ ที่ผ้ารับประเคนตราสัญลักษณ์ ญสส. สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ประทานให้ตอนฉลองพระชนมายุ ๘๔ พรรษา แล้วก็มาองค์ที่ ๒ เป็นเจ้าของย่าม คือหลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์ วัดสระเกศ ประธานคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช ประทานให้ตอนฉลองอายุ ๘๕ พรรษา แล้วก็พระองค์ที่ ๓ เจ้าของกระเป๋าใส่สตางค์ใบนี้และเข็มกลัด คือ หลวงพ่อสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ วัดปากน้ำ ผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช เพราะฉะนั้น...ถือย่ามไปทีหนึ่งเท่ากับมีสมเด็จพระสังฆราชเสด็จไปด้วยถึง ๓ พระองค์"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เรื่องของงานบวช ถ้าตั้งใจจะให้อาตมาเป็นพระอุปัชฌาย์ ต้องให้อาตมากำหนดงานเอง เพราะอาตมาไม่ค่อยจะว่าง ไม่ใช่ว่าคุณกำหนดวันที่ตัวเองว่างแล้วไป คงจะได้บวชอยู่หรอก..!"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อเดือนก่อนวันที่ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๙ อาตมาเอาวัตถุมงคลต่าง ๆ ไปหลอมเพื่อทำเป็นชนวนในการสร้างวัตถุมงคลรุ่นต่อไป เกิดเรื่องมหัศจรรย์ที่ตนเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนก็คือ มีมีดหมอส่วนหนึ่งหลอมเท่าไรก็ไม่ละลาย ใช้ถ่านหินหมดไป ๓ กระสอบ เร่งไฟด้วยพัดลมหอยโข่ง ๒ ชั่วโมงเต็ม ๆ เป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอมละลาย

ช่างเขาใช้เหล็กเส้น ๘ หุน เป็นเหล็กข้ออ้อย กระแทกกระทุ้งจนกระทั่งใบมีดหงิกงอม้วนเป็นก้อนลงไป เหล็กเส้นยังละลาย แต่ใบมีดไม่ละลาย ท้ายสุดอาตมาก็เลยต้องเก็บกลับมา

ช่างเขาบอกว่า “อาจารย์หลอมนานขนาดนี้ก็ได้พลังไปเยอะแล้ว” เขาว่าอย่างนั้น ท้ายสุดก็เลยเก็บกลับมา เอาไปให้ช่างตีมีด บอกว่าช่วยตีให้กลับคืนรูปที เดี๋ยวจะเอาออกประมูลทั้งอย่างนั้นแหละ ใครอยากได้ให้เอาไปใส่ด้ามเอาเอง เพราะว่าอาตมาถอดด้ามหมดแล้ว ด้ามก็ป่นเป็นผงไปเพื่อใช้อุดตอนบรรจุแล้ว

ที่จำได้ก็มีของหลวงพ่อเงิน วัดพระปรางค์เหลือง หลวงพ่อเทศ วัดสระทะเล หลวงพ่อขำ วัดเขาแก้ว ถ้าถามว่าสามรูปนี้เป็นใคร ? ท่านเป็นพระอาจารย์ของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ แล้วที่ยังไม่ละลายอีกก็มีของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว หลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว หลวงปู่ทองเฒ่า วัดเขาอ้อ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะท่านทั้งหลายอยู่รวมกันเลยทำให้เล่มอื่นไม่ละลายไปด้วยหรืออย่างไร ? และกระทั่งของหลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม ที่เป็นรุ่นลูกศิษย์หลานศิษย์ก็หลอมไม่ละลาย ที่ละลายแน่ ๆ มีอยู่เล่มเดียวคือพระขรรค์ของหลวงปู่รอด วัดบางน้ำวน ท่านยอมรับการขอขมา ยอมให้เอาไปทำวัตถุมงคลอื่น ๆ ได้"

[เถรี]

"มีดหมอโบราณหน้าตาดูไม่ดี แต่คุณภาพสุดยอด แบบที่เสด็จในกรมหลวงชุมพรได้รับจากหลวงปู่ยิ้มไป แล้วก็เห็นว่าของพระองค์ท่านเองมีมีดมีพระขรรค์สวย ๆ เยอะแยะ มีดหน้าตาชาวบ้านแบบนี้ดูไม่ค่อยจะดี พระองค์ท่านก็เลยโยนน้ำไป ปรากฏว่ามีดหมอลอยทวนน้ำกลับไปวัดหนองบัว..!

แล้วไม่ใช่ว่าตัวมีดไม่ละลายอย่างเดียวนะ แม้กระทั่งเหล็กรัดปลอกก็ไม่ละลาย อะไรจะปานนั้น ถามบรรดาช่างตีมีดว่าเป็นไปได้ไหมที่ความร้อนยังไม่ถึง ๑,๕๐๐ องศา ? ช่างเขาบอกว่าเป็นไปไม่ได้ครับ ขนาดใช้ถ่านธรรมดา ถ้าเร่งด้วยพัดลมหอยโข่งแบบนี้ความร้อนต้องเกินอยู่แล้ว แล้วขนาดเหล็กเส้น ๘ หุนยังละลาย มีดหมอบาง ๆ กลับไม่ยอมละลาย

ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นมีดกะไหล่ เข้าใจคำว่ากะไหล่ไหม ? เพราะว่าอย่างอื่นที่ละลายเคลือบหน้ามาด้วย บรรดาตะกรุดของหลวงปู่หลวงพ่อสารพัดสารเพที่หลอมไปด้วย เคลือบใบมีดมาเสร็จสรรพ ตกลงว่าท่านเอากำไร"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ใครมีธนบัตรในหลวง เจอเลขสวย ๆ ให้เก็บไว้บ้างนะ ถึงเวลาเขายกเลิกจะได้มีเป็นที่ระลึก แต่ก็อย่าเก็บมาก เก็บมากเดี๋ยวจะผอม...!"

[เถรี]

ถาม : ทำความสะอาดวัดมีอานิสงส์อย่างไรครับ ?
ตอบ : ถ้าเอาอานิสงส์ทำความสะอาดอย่างเดียวก็ฉลาดน้อยไปหน่อย ทำความสะอาดเสร็จให้ไปอธิษฐานขอกับพระประธาน ขอให้เราหมดกิเลสได้ง่าย ๆ เหมือนกับที่ทำความสะอาดวัด

ถาม : แล้วพระพุทธรูปทำความสะอาดอย่างไรครับ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าไม่ได้ปิดทองก็เช็ดล้างได้ตามปกติ ถ้าปิดทองก็อย่าไปแตะ ถ้าจำเป็นก็ใช้เครื่องเป่าลมเป่าเอา

ถาม : ใช้ซันไลต์ได้ไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าปิดทองใช้ซันไลต์ก็บรรลัยหมด..!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ไม่รู้หรือว่าตอนนี้ที่บ้านเมืองเราสงบเพราะว่าในหลวงสิ้น ? เดี๋ยวรอดูถวายพระเพลิงเสร็จสิ ทุกวันนี้ที่ลุ้นอยู่คืออย่าให้ระเบิดก่อนถวายพระเพลิง..!"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงพ่อกวยเป็นพระที่รักลูกศิษย์อย่างเหลือเชื่อ ถ้าเพื่อลูกศิษย์แล้วท่านทำให้ทุกอย่างจริง ๆ อาตมายังทึ่งเลยว่าพระที่รักลูกศิษย์ขนาดนี้ยังมีอยู่ พวกเราไม่ได้มาสายเดียวกับหลวงพ่อกวย

หลวงพ่อกวยท่านพระโพธิสัตว์แท้ ท่านช่วยเขาทุกเรื่อง ส่วนพวกเราถ้าเกินกำลังก็ปล่อยวาง แต่ของท่านไม่ใช่ ท่านช่วยทุกเรื่อง ต้องบอกว่าท่านเป็นหนึ่งในพระอาจารย์ในดวงใจของอาตมา เรื่องของสายธรรมครูบาอาจารย์บังเอิญทับรอยกันพอดี ถ้าได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์ลูกหาของท่านก็ถือว่าโชคดี ต้องทำบุญร่วมกันมากี่ชาติก็ไม่รู้"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พวกเรามาทำบุญแต่ส่วนใหญ่แล้วตั้งกำลังใจผิด มาถวายสังฆทานก็จริง แต่กำลังใจมุ่งมาว่าถวายพระอาจารย์เล็ก ถวายหลวงพ่อเล็ก

ถวายสังฆทานเราต้องนึกถึงหมู่สงฆ์ที่มีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน ไม่ใช่นึกถึงพระอาจารย์เล็กที่นั่งอยู่ตรงนี้ อาตมาเป็นแค่ตัวแทนเท่านั้น เป็นแค่เศษเสี้ยวเล็ก ๆ เท่านั้น

ฉะนั้น...ถ้าเรานึกผิด ยึดผิด เกาะผิด บางทีก็ได้บุญน้อยกว่าที่คิดนะ ยังโชคดีว่าอาตมายังไม่สิ้นสติ ไม่ว่าโยมจะนึกผิดหรือนึกถูก อาตมาก็เอาลงสังฆทานไว้เสมอ ถ้าเป็นที่อื่นเดี๋ยวก็บุญหายเท่านั้น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ จริง ๆ แล้วท่านเป็นพระอาจารย์รุ่นหลัง พ.ศ. ๒๕๐๐ แต่คนกลับรู้จักท่านน้อย รู้ไหมว่าเหรียญหลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ เป็นเหรียญนอกเบญจภาคีที่มีโอกาสราคาขึ้นถึงหลักล้าน เขาแบ่งเป็นพระอาจารย์รุ่นหลังปี ๒๕๐๐ ความจริงท่านบวชก่อน เกิดก่อน แต่มาปรากฏชื่อเสียงช่วงหลังปี ๒๕๐๐

อย่างหลวงพ่อแดงท่านสร้างเหรียญรุ่นแรกปี ๒๕๐๓ ต้องไปถามพวกทหารแถวเพชรบุรีถึงจะรู้ว่าหลวงพ่อแดงเป็นอย่างไร แถวเพชรบุรี ถ้าเอ่ยก็ต้องหลวงพ่อโสก วัดปากคลอง หลวงพ่อทองศุข วัดโตนดหลวง หลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ เมืองเพชรเกจิอาจารย์ดัง ๆ เยอะมาก พอ ๆ กับนครปฐม อย่างในยุคหลัง ๆ ยังมีหลวงพ่อตัด วัดชายนา หลวงพ่อแล วัดพระทรง

หลวงปู่ฉุย วัดคงคาราม นั่นเป็นรุ่นอาจารย์ของหลวงพ่อแดงอีกที ยังมีหลวงพ่อจิตร วัดสัตตนาถปริวัตร พระเกจิอาจารย์รุ่นเก่า ๆ ถ้าขึ้นเป็นเจ้าอาวาส ส่วนใหญ่แล้วความสามารถเกินตัวทั้งนั้น ไม่ใช่แค่พอตัวนะ เกินตัวทั้งนั้น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "กระทู้ใหม่ที่จะลงมีมีดหมอของหลวงพ่อเดิมอยู่เล่มหนึ่ง ซึ่งความจริงน่าจะต้องเก็บไว้เอง ช่างตีลายเศียรพระฤๅษีชัดและสวยมากเลย ประเภทนั้นน่าจะเป็นมีดครู

แต่เราต้องเข้าใจคำว่า "ฤๅษี" ไม่ใช่ฤๅษีแบบลิเกนะ ฤๅษีก็คือฆราวาสที่นุ่งขาวห่มขาวปฏิบัติธรรม ถ้าไม่มีเวลาไปตัดผมก็เกล้ามวย ก็แค่นั้นเอง แต่คนไปคิดว่าฤๅษีเป็นประเภทนุ่งห่มหนังเสือ ไปห่มแบบนั้นได้ที่ไหนกันเล่า ? ยิ่งคนโบราณเขาถืออยู่ว่าเป็นการเบียดเบียนสัตว์

ฤๅษีที่มีชื่อเสียงมาก ๆ ที่ปรากฏ ก็คือ ฤๅษีสุกกทันต์กับฤๅษีวาสุเทพ ที่ช่วยกันสร้างเมืองเชียงใหม่กับเมืองละโว้ พระฤๅษีที่ช่วยสร้างพระผงสุพรรณ พระฤๅษีที่ช่วยกันสร้างพระท่ากระดาน โดยเฉพาะฤๅษีพิมพิลาไลย ฤๅษีนารอท ฤๅษีตาวัว ฤๅษีตาไฟ ท่านทั้งหลายเหล่านี้มีตัวตนจริง ๆ หลายท่านเป็นพระอรหันต์ หลายท่านเป็นพระพรหมอนาคามี เพราะสมัยก่อนเขาปฏิบัติกันจริงจัง พอมีความสามารถก็ได้รับการอัญเชิญมาสร้างวัตถุมงคลบ้าง ช่วยสร้างเมืองบ้าง ดูทำเลตั้งเมืองบ้าง"

[เถรี]

ถาม : ฤๅษีโบโบอ่องล่ะครับ ?
ตอบ : นั่นเป็นฤๅษีทางพม่า ฤๅษีทางพม่าที่มีชื่อเสียง ได้แก่ ฤๅษีโบโบอ่อง ฤๅษีโบมินข่อ ฤๅษีอูคันตี ท่านทั้งหลายเหล่านี้ก็แบบเดียวกัน นุ่งขาวห่มขาวปฏิบัติธรรมอยู่ โดยเฉพาะเขาโป๊บป้าสมัยก่อนไม่มีทางขึ้นนะ ไม่มีทางขึ้นลงแต่ท่านขึ้นไปปฏิบัติธรรมกันอยู่ข้างบน เป็นยอดภูเขาไฟที่อยู่ ๆ ก็โผล่ขึ้นมากลางทุ่งเฉย ๆ แล้วเขาขึ้นลงอย่างไร ? เรื่องนี้ต้องคิดเหมือนกัน

ฉะนั้น...ไม่แปลกหรอกว่าทำไมท่านจึงกลายเป็นที่เคารพนับถือของคนจำนวนมาก ฤๅษีทั้งหลายที่เอ่ยนามมา บางท่านก็เป็นพระโพธิสัตว์ใหญ่ บางท่านก็กลายเป็นพระอรหันต์ไปแล้ว บางท่านก็ยังเป็นพระพรหมอนาคามีอยู่

เวลาระลึกถึงท่าน ใช้คำรวมก็ได้ ท่านเคยบอกว่า นึกถึงบรมครูฤๅษีทั้ง ๑๐๘ ตน ถ้าเรานึกถึงท่าน นึกถึงถูกองค์ ท่านก็สงเคราะห์เราได้มากกว่า ถ้าเหวี่ยงแหมั่วไปหมดก็ไม่รู้ว่าจะสงเคราะห์อย่างไร สำคัญตรงที่ต้องรู้จักท่านด้วย

แบบเดียวกับหลวงพ่อวัดท่าซุง รู้จักสมเด็จองค์ปฐม หลังจากที่ท่านเปิดออกมา แต่ละคนก็แห่สร้างตามกันเต็มประเทศไทย เดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะมหานิกายหรือธรรมยุตสร้างสมเด็จองค์ปฐมกันแหลกราญเลย ก็ดีอยู่อย่างว่าเป็นการเผยแผ่เกียรติคุณของพระองค์ท่าน แต่อีกส่วนหนึ่งก็คือ ทำอะไรมักง่าย ไม่เคารพ ไม่รู้จัก ไม่มีความคุ้นเคยเลย แต่ไปเรียกใช้ท่าน

[เถรี]

มีอยู่วัดหนึ่งทางด้านอำเภอหนองปรือ สร้างพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐม ปรากฏว่าหล่อ ๓-๔ เที่ยวก็ไม่สำเร็จ ลักษณะว่าไม่รู้จักท่านจริง เห็นท่านมีชื่อเสียง ถ้าสร้างไว้จะดึงคนเข้าวัดได้ ช่างคนเดียวกันกับที่หล่อพระประธานวัดท่าขนุน เครื่องมือก็ชุดเดียวกัน ทำที่วัดท่าขนุนไม่มีปัญหา ฤกษ์เดียวกันด้วย หล่อของวัดท่าขนุนเสร็จก็ต้องวิ่งไปหล่อให้เขา วันเดียวกัน แต่ปรากฏว่าไม่สำเร็จ เครื่องมือเครื่องไม้พังไม่พอ แบบก็พังด้วย หล่อออกมาพรุนเป็นรังผึ้งเลย ทำเอาช่างประสาทจะกิน

ถ้าเป็นงานของวัดท่าขนุนช่างชุดนั้นมอบกายถวายชีวิตให้เลย ไม่เคยเกี่ยง ทำมากี่ครั้งไม่เคยมีปัญหา แต่พองานวัดอื่นทำแล้วทำไมมีปัญหา ต้องบอกว่าปัญหาอยู่ตรงที่ว่าเขาไม่รู้จักพระองค์ท่าน ในเมื่อไม่รู้จักพระองค์ท่านแล้วไปสร้างส่งเดช ไม่รู้ด้วยว่าได้ขออนุญาตถูกต้องหรือเปล่า ?

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ช่วงที่อาตมาเข้าพระกรรมฐาน ๓ วัน ได้เอาพระขรรค์หลวงพ่อแจ่ม วัดวังแดงเหนือเข้าไปด้วย เพราะว่าเวลาเข้ากรรมฐาน บางทีก็มีผู้หวังดีปรารถนาดี "ส่งของขวัญของฝาก" มาให้อยู่เรื่อย อาตมาขี้เกียจรบราฆ่าฟันกับใคร จึงอาราธนาพระขรรค์หลวงพ่อแจ่ม วัดวังแดงเหนือ ไว้ที่หัวเตียง ปรากฏว่าหลวงพ่อแจ่มท่านมา เนื่องจากอาตมาบ่น ๆ ว่า "ศึกษาวิชาสายของท่านไม่ทัน"

คนรุ่นหลังมักจะคิดว่าหลวงพ่อแจ่มใช้กรดกัดเหล็กจนเป็นยันต์นูนขึ้นมา แต่ความจริงแล้วท่านเขียนยันต์แล้วแช่น้ำมนต์ ยันต์จะนูนขึ้นมาเอง ตัวยันต์บาง ๆ ขนาดนั้นจะไปเอากรดกัดอีท่าไหน

หลวงพ่อแจ่มท่านบอกว่าให้ไปหาลูกศิษย์ของท่านรูปหนึ่งที่ชุมพร ท่านบอกชื่อ บอกที่อยู่ไว้ ท่านว่าอายุมากแล้วต้องรีบไปเหมือนกัน ถ้าหากว่าไปครอบครูแล้วก็ถือว่าเป็นลูกศิษย์สายของท่าน เรียนวิชาของท่านได้

แต่พระขรรค์เล่มที่ได้มาต้องบอกว่าเสียดายแทนเจ้าของ หลวงพ่อแจ่มท่านเขียนเอาไว้ชัด ๆ เลยว่า "ประจำตระกูลแซ่ตั้ง" ไม่รู้ว่าลูกหลานไม่รู้จักของดีหรืออย่างไร เอามาขายเสีย ท่านทำให้ชนิดสุดจิตสุดใจจริง ๆ ลงวิชาความรู้ไว้ครบถ้วนยังไม่พอ ด้ามแกะยังเป็นท้าวเวสสุวรรณที่สวยมาก ๆ

เมื่อไรอาตมามีโอกาสลงไปชุมพร คงไปต้องแบกบายศรีไปด้วย เพื่อไปขึ้นครู"

[เถรี]

"หลวงตาวัชรชัยเคยชวนไปหาหลวงลุงวงศ์ หลวงตาบอกว่า "สมาธิแกดี ภาวนาคาถาไม่นานก็ได้ผลแล้ว" เลยชวนไปเรียน แต่ช่วงนั้นอาตมาไม่กล้าทิ้งหลวงพ่อวัดท่าซุง

หลวงตาวัชรชัยแต่เดิมเป็นคนอยุธยา ท่านคุ้นเคยกับหลวงลุงวงศ์ หลวงลุงวงศ์เป็นศิษย์หลวงปู่แจ่ม หลวงลุงวงศ์เรียนวิธีจารอักขระลงเนื้อเหล็กแล้วแช่น้ำมนต์ให้นูนขึ้นมา บอกให้รีบไปเรียน ปรากฏว่าถ่วงกันไปดึงกันมา ท้ายสุดหลวงลุงมรณภาพไปก่อน

ถ้าเป็นอาตมา ของที่ครูบาอาจารย์ให้ไว้เป็นของประจำตระกูล คงไม่กล้าขยับไปไหน เหมือนกับมีดหมอหลวงพ่อกวยที่ท่านทำให้เฉพาะลูกศิษย์ที่เป็นพระ อาตมาก็ไม่กล้าขยับไปไหน ปูผ้าขาววางบนแท่นไว้บนโต๊ะหมู่เลย แต่ว่าพอคนรุ่นหลัง ๆ ไปแล้ว ข้าวของหลุดมาเพราะว่าลูกหลานไม่รู้จักของ ไม่เห็นคุณค่า ไม่มีประสบการณ์เหมือนกับรุ่นรุ่นปู่รุ่นพ่อ เลยเอาไปขายเอาเงินใช้ดีกว่า"

[เถรี]

ถาม : เวลาเข้าป่า นอนกลางดินกินกลางทราย ระหว่างอิติปิ โสฯ ๘ ทิศ กับขีดแม่พระธรณีด้วยมีดหมอ อย่างไหนจะดีกว่ากันคะ ?
ตอบ : อาตมาไม่ค่อยขีดด้วยมีดหมอ กลัวลืม..ถ้าลืมตรงนั้นก็ไม่ต้องมีใครเข้ามาอีก ส่วนใหญ่จะใช้อิติปิ โสฯ ๘ ทิศ เสกก้อนดินโยนไป ๘ ทิศ อธิษฐานว่าพอสว่างก็ให้หมดอานุภาพ ไม่อย่างนั้นเขตนั้นจะไม่มีใครเข้าได้ ถ้าใช้มีดหมอไปขีดเอาไว้ ถึงเวลาเจ้าของที่เขาจะลำบาก เกิดเราลืมลบขึ้นมานี่ยุ่งเลย

ถาม : ถ้าฝากแม่พระธรณี ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วอาศัยนอนอยู่บนอกแม่ก็สบายแล้ว นึกถึงท่านให้คุ้มครองก็หมดเรื่อง เพียงแต่ว่าส่วนใหญ่ที่ไปด้วยกันท่านชอบนอนเปล อาตมาไม่นิยม ชอบเลื้อยกับพื้นมากกว่า มั่นใจกว่ากันเยอะ

[เถรี]

ถาม : เรื่องศีลข้อสอง เวลาเก็บผลไม้ในป่า ใบไม้ใบหญ้า จะผิดไหมคะ ?
ตอบ : คนทั่วไปไม่เป็นไร เป็นพระอย่าไปเก็บ พระโพธิสัตว์ยิ่งไม่สมควรเก็บ

[เถรี]

มีโยมมารับแม่นางกวัก หลวงปู่อิ่ม วัดหัวเขา พระอาจารย์จึงกล่าวว่า "หายากมาก ส่วนใหญ่เป็นแบบไม้ป้ายปูน ประเภทนางกวักลอยองค์มาเดี่ยว ๆ แบบนี้ไม่ค่อยมีหรอก"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีใครไปสักการะพระบรมศพมาหรือยัง ? ทางทองผาภูมิคุณยายล้วน หวนประไพ บอกว่า “อาจารย์... อิฉันไปตั้งแต่ตี ๒ ยังไม่ได้คิวเลย” ออกจากทองผาภูมิไปตี ๒ ยายจะไปได้คิวอะไร คนอื่นเขานอนที่สนามหลวงกันเลย

ออกจากทองผาภูมิตี ๒ ต่อให้รถไม่ติดเลย มาถึงก็น่าจะถึงประมาณตี ๕ หรือหกโมงเช้า คนอื่นเขานอนรอกันอยู่ มีทางเดียวก็คือต้องตื๊อต่อไปเลย รอคิววันต่อไป...ห้ามกลับ"

[เถรี]

ถาม : เป็นหูดใหญ่ค่ะ ?
ตอบ : ถ้าหูดขนาดใหญ่ก็ไม่ทันแล้ว ถ้าหูดเล็ก ๆ พวกชุมเห็ดช่วยได้ เอาใบชุมเห็ดเพสลาด (ครึ่งอ่อนครึ่งแก่)มาใบหนึ่ง ที่มีใบเล็ก ๆ เป็นแถวประมาณ ๒ นิ้วมือ เอามาย่างไฟเสียหน่อยแล้วกินเข้าไป จะถ่ายอยู่ประมาณวันหนึ่ง แล้วหูดจะยุบหมด แปลกดีเหมือนกัน

ถาม : ต้มหรือคะ ?
ตอบ : เอาไปย่าง ไม่ใช่ต้ม ย่างเกรียม ๆ แล้วก็เคี้ยวกินเข้าไป จะถ่ายอยู่ประมาณวันหนึ่ง ใครเป็นหูดแล้วสู้ไม่ไหวก็ใช้ใบชุมเห็ด แต่ก็แปลก...ถ่ายเสียจนหูดยุบหมด ที่เหลืออยู่ก็ฝ่อหล่นไปเฉย ๆ ไม่รู้ว่าแพ้อะไรกัน