เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๖๑

[เถรี]

"การที่เราสร้างพระเองแล้วเอาไว้ใช้งานเอง ก็คือลักษณะบูชาติดตัว เป็นเรื่องที่คนเขาไม่ค่อยจะพูดกัน เพราะว่าพูดไปก็เหมือนกับเชียร์ตัวเอง แต่ว่าปัจจุบันหลายที่ก็มักจะโฆษณาในลักษณะแบบนี้ ไม่รู้ว่าครูบาอาจารย์ใช้จริงใช้ไม่จริงก็ตีโฆษณากันไป

แบบเดียวกับพวกที่โฆษณาจำหน่ายวัวธนูหลวงปู่คำแสน วัดดอนมูล พวกนั้นเขาโฆษณาว่า ตอนมรณภาพในย่ามของหลวงพ่อวัดท่าซุงมีวัวธนูหลวงปู่คำแสนอยู่เท่านั้น ซึ่งเรื่องนี้ถ้าไม่ใช่อาตมา ก็มีคนรู้น้อยมาก เพราะว่าอาตมาเป็นคนเอาย่ามไปถวายหลวงพ่อเจ้าคุณอนันต์ตอนที่ท่านยังเป็นพระครูปลัดอยู่

ในระหว่างที่หลวงพ่อท่านยังมีชีวิตอยู่ ร่างกายแข็งแรง ไปไหนมาไหนอาตมาเป็นคนล้วงย่ามท่านประจำ พอท่านส่งย่ามให้ อาตมาก็จะล้วงดูว่าท่านพกอะไรบ้าง แล้วก็เจอดีเข้า เพราะว่าครั้งแรกที่ล้วงย่ามท่าน พอแหย่มือลงไปเหมือนกับโดนไฟเป็นหมื่น ๆ โวลต์ช็อตกระเด้งเลย หลวงพ่อท่านเหลือบตาดูแล้วท่านก็หัวเราะ บอกว่า “สมน้ำหน้ามึง..!”

อาตมาก็สงสัยว่าอะไรที่ช็อตได้ขนาดนั้น ก็เลยล้วงซ้ำอีกทีแบบไม่กลัวตาย ปรากฏว่าเป็นมีดหมอ มีดหมอที่พวกเราเรียกกันว่าดาบฟ้าฟื้น ซึ่งเป็นรุ่นที่ถอนโบสถ์วัดท่าซุง บางคนเรียกว่ามีดหมอ ภปร. - สก. แล้วก็มีลูกแก้วจักรพรรดิใหญ่ ๑ องค์ เล็ก ๑ องค์ มีพระบรมสารีริกธาตุอยู่ในขวดเล็กลักษณะเป็นหลอด แล้วก็ชุดเป่ายานัตถุ์ของท่าน และก็มีขวดยานัตถุ์สำรองอีก ๑ ขวด พร้อมกับผ้าเช็ดน้ำมูก มีปากกาหนึ่งด้าม ทั้งย่ามมีอยู่แค่นั้นแหละ แล้วก็ไปโฆษณากันบอกว่า มีกระทั่งวัวธนูหลวงปู่คำแสนอยู่ในย่าม อาตมาก็สงสัยว่า "นี่กูไม่เห็นหรืออย่างไร ?" "

[เถรี]

"ไม่ใช่ว่าวัวธนูของหลวงปู่คำแสนท่านไม่ดี วัวธนูของหลวงปู่คำแสนอาตมาถือว่าเป็นวัวธนูเนื้อโลหะอันดับหนึ่งของประเทศเลย แต่คราวนี้คนขายคงอยากจะขายมากก็สร้างนิทานขึ้นมา

ในวงการพระเครื่องหรือเครื่องรางของขลัง บรรดาผู้ที่รู้จริงและมีคุณธรรมพอก็จะเตือนกันว่า จะบูชาวัตถุมงคลให้บูชาด้วยตา อย่าบูชาด้วยหู คำว่าบูชาด้วยตา ก็คือให้ดูความแท้ความเทียมให้ถูกต้องตามหลักสากลนิยม อย่าไปฟังนิทานจนเกิดศรัทธาเลื่อมใสแล้วไปแย่งกันบูชา จะโดนเขาต้มเอาง่าย ๆ

อาตมาก็เลยขำว่า ท่านธีร์นวัชอยู่กลางงานเป็นโฆษกให้งานเขา แต่มาโฆษณาเหรียญท้าวเวสสุวรรณของวัดท่าขนุน ซึ่งหมดไปแล้วด้วย ปกติโดยมารยาทแล้ว พิธีกรหรือโฆษกอยู่วัดไหนก็ต้องพูดให้วัดนั้น ไม่ใช่ว่าอยู่สำนักสงฆ์ปรียนันท์แล้วก็มาพูดให้วัดท่าขนุน ถ้าลักษณะนั้นเขาถือว่าผิดมารยาท แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะว่าท่านขนาดชนะประกวดสามเณรธรรมาสน์ทองมา เรื่องอย่างนี้เดี๋ยวท่านรู้ผิด ท่านก็แก้ไขเอง"

[เถรี]

ถาม : หากในอดีตเราเคยผิดสังฆาทิเสส จบวันที่เราสึกหรือตลอดชีวิตครับ ?
ตอบ : สังฆาทิเสส ถ้าหากว่าได้แก้ไขก็เป็นอันว่าจบ ถ้าไม่ได้แก้ไขก็มีอย่างเดียว คือไปบวชใหม่แล้วแก้

ถาม : ทั้งหมด ๑๐ ก็คือแก้ ๑๐ วัน ?
ตอบ : ๑๖ วัน ก็คือ ๑๐ วัน บวกมานัตต์อีก ๖ วัน

ถาม : พอดีกราบเรียนหลวงตาวัดเขาวงไว้แล้ว ?
ตอบ : เอาสักเดือนเลยก็ได้ เผื่อเหนียวไว้ก่อน

[เถรี]

ถาม : ตอนนี้อยู่กับแม่แล้วทะเลาะกัน ?
ตอบ : อนุญาตให้ทะเลาะกับแม่เดือนหนึ่งช่วงปิดเทอมนี้ เขาบอกแล้วว่าลูกสาวต้องให้พ่อเลี้ยง ลูกชายต้องให้แม่เลี้ยง ไม่อย่างนั้นไม่เข้ากันหรอก

ถาม : อยู่ด้วยกันแล้วทะเลาะ ?
ตอบ : อย่าบ่น เรื่องข้างในบ้านอย่าบ่นให้คนอื่นฟัง

[เถรี]

ถาม : สิ่งที่ผมยังต้องทำต่อคืออะไรครับ ?
ตอบ : อะไรก็ได้ทำไปเถอะ ให้อารมณ์ใจพ้นจาก รัก โลภ โกรธ หลง ได้ก็พอ

[เถรี]

ถาม : พระอาจารย์จะสร้างพิพิธภัณฑ์ ผมจะถวายพระสมเด็จและไม้เพดานโบสถ์วัดพระแก้วครับ ?
ตอบ : พระสมเด็จรับ ไม้เพดานโบสถ์ไม่รับ ไม่อยากเป็นหนี้สงฆ์ อะไรที่อยู่ในวัดแล้วเราไปเอามานี่...หาเรื่องลงอเวจีชัด ๆ..!

ขอญาติโยมอย่าได้เข้าใจผิด อาตมาสร้างพิพิธภัณฑ์ทางพระพุทธศาสนา นี่หมายถึงเรื่องเกี่ยวกับพระพุทธประวัติและผลงานของพระพุทธเจ้า อีกส่วนหนึ่งก็เป็นพิพิธภัณฑ์เครื่องราง ไม่ใช่วัตถุมงคลที่เป็นรูปพระ

ถาม : แล้วถวายพระสมเด็จได้ไหมครับ?
ตอบ : ได้...เพราะว่าจะเอาไปขายแล้วเอาเงินไปสร้างให้

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เขาบอกว่าวันศุกร์ต้นเดือนเป็นวันรถติดแห่งชาติ ถ้าฝนตกซ้ำเข้าไปด้วยก็ยิ่งอาการหนักใหญ่ ในเรื่องของการแก้ปัญหาจราจรในบ้านเมืองของเรา ไม่มีความจริงใจมาตั้งแต่ต้น ถนนในกรุงเทพฯ ทั้งหมดรองรับรถยนต์ได้ประมาณ ๔ ล้านคัน แต่รถในกรุงเทพฯ จดทะเบียนไปเกือบ ๑๐ ล้านคัน ถ้าออกมาพร้อม ๆ กันก็ไม่มีที่ให้วิ่งหรอก

ถ้ารัฐบาลทุกประเทศจะแก้ปัญหารถติดแบบมีความจริงใจ ต้องสนับสนุนการขนส่งสาธารณะ ให้มีความคล่องตัวมากที่สุด อย่างเช่นว่ารถไฟบนดิน รถไฟใต้ดิน รถเมล์ แท็กซี่ เหล่านี้เป็นต้น แต่คราวนี้บ้านเราการแก้ไขปัญหากันแบบไม่จริงจังและไม่จริงใจ เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ทุกบริษัท เป็นนายทุนให้กับพรรคการเมือง บ้านเราก็เลยต้องสนับสนุนให้ขายรถให้ได้มากที่สุด ไม่ใช่ให้รถออกสู่ท้องถนนให้น้อยที่สุด

ถ้าจะแก้ไขกันจริง ๆ อันดับแรกเลยต้องจำกัดจำนวนรถยนต์ ถ้าเอาอย่างออสเตรเลีย คุณจะซื้อรถคันใหม่ก็เอารถคันเก่ามาให้เขายุบทิ้งเป็นเศษเหล็กก่อน แล้วเอาทะเบียนรถคันเก่าไปทำข้อมูลเป็นคันใหม่ ถ้าลักษณะอย่างนี้ในบ้านเรารถเก่าจะขายดีมาก เหลือแต่ทะเบียนก็จะซื้อ เหลือซากรถก็จะซื้อ เพื่อเอาทะเบียนไปซื้อคันใหม่

จำกัดจำนวนรถใหม่วิธีที่สอง อย่างเช่นว่าให้เพิ่มได้ร้อยละไม่เกินหนึ่งคันหรือสองคัน เป็นต้น แต่ว่าวิธีนี้ก็น่าจะทำให้บรรดาผู้เกี่ยวข้องหากินกันได้ครึกครื้น เพราะว่าใครอยากได้รถใหม่ในปีนี้ ก็ต้องไปวิ่งเต้น หาเส้นสายวางเงินกันอุตลุด เพื่อที่จะได้โควตาไปซื้อรถ"

[เถรี]

"วิธีต่อไปก็คือปรับการขนส่งสาธารณะ โดยเฉพาะรถไฟบนดินใต้ดินให้ถึงตรงเวลา อย่างญี่ปุ่นรถไฟจะไปถึงสถานีผิดเวลาไม่เกิน ๓ วินาที คนญี่ปุ่นจะรู้ว่าถ้าขึ้นรถไฟทันเที่ยวไหน แล้วจะไปทำงานทันเวลา

ต่อไปก็คือจำกัดจำนวนรถที่เข้าสู่เขตเมืองชั้นใน อย่างเช่นว่าถ้าจะเข้าไปแถวจักรวรรดิ เยาวราช สีลม ฯลฯ จะต้องห้ามเข้าบริเวณไหนบ้าง ถ้าอย่างนั้นกิจการที่จอดรถจะรุ่งเรืองมาก เพราะว่าเอารถเข้าไม่ได้ต้องหาที่จอด คนก็จะสร้างตึกให้รถจอดแทนที่จะสร้างตึกให้คนอยู่

วิธีต่อไปจำกัดการใช้รถ โดยมีการหมดอายุของรถเหมือนของญี่ปุ่น ญี่ปุ่นใช้รถยนต์ได้ไม่เกิน ๓ ปี จะไม่มีรถเก่าให้มาเสียอยู่บนท้องถนน ญี่ปุ่นถ้าใช้รถยนต์ส่วนตัวลำบาก อันดับแรกเลยก็คือจ่ายฟรีปีละ ๕๐,๐๐๐ เยน เป็นค่าใบอนุญาตให้มีรถยนต์ อันดับต่อไปคือค่าจอดรถแพงมาก ถ้าไม่มีที่จอดรถแล้วไปซื้อรถยนต์ บริษัทโดน ไม่ใช่คนซื้อโดนนะ ค่าจอดรถญี่ปุ่นชั่วโมงละ ๘๐๐ เยน หรือ ๒๔๐ บาทไทย แบบดึก ๆ เลยก็ชั่วโมงหนึ่ง ๒๐๐-๓๐๐ เยน"

[เถรี]

"เราจะเห็นว่าวิธีการแก้ปัญหาเรื่องรถติดมีเยอะมาก แต่อย่างที่บอกไว้ว่าบ้านเราขาดความจริงใจ ไม่ได้ทำเพื่อประโยชน์ของคนหมู่มาก อะไรที่ทำแล้วช่วยให้รถไม่ติดเขาไม่ทำกันหรอก เพราะว่าทำไปแล้วจะทำให้คนรวยเดือดร้อน

ต่างประเทศอย่างพวกยุโรปนั่งรถคันแค่นี้ ...(ทำมือ)... ฝรั่งตัวเล็กกว่าควายนิดเดียว ยอมนั่งรถที่ใหญ่กว่ามอเตอร์ไซค์หน่อยเดียว นอกจากจะช่วยไม่ให้รถติด ช่วยให้มีที่จอดมากขึ้นแล้ว ยังช่วยให้อากาศดี เพราะว่ารถเล็ก ๆ ส่วนใหญ่เป็นรถไฟฟ้า บ้านเราน่ะหรือ ? กูมีลูก ๕ คนก็รถ ๕ คัน ไม่ได้คิดจะใช้รถด้วยกันเลย ไม่ได้คิดจะใช้ขนส่งสาธารณะ เพราะว่าขาดสำนึกเพื่อส่วนรวม

อาตมาเองนั่งรถแท็กซี่ ทิ้งรถเอาไว้ในบ้านนี้ จะไปสอนหนังสือ จะไปธุระปะปัง...นั่งแท็กซี่ ไปงานกิจนิมนต์ในกรุงเทพฯ...นั่งแท็กซี่ เพื่อนพระบอกว่ามีรถดี ๆ ทำไมไม่รู้จักใช้ ถ้าเราเอารถไปแล้วจะเดือดร้อนแค่ไหน บางงานวัดเขาก็เล็ก ๆ ที่จอดแทบจะไม่มี อย่างเช่นอีกไม่นานต้องไปพุทธาภิเษกที่วัดอรุณฯ อาตมาก็ตั้งใจนั่งแท็กซี่ไป ลงเรือจ้างไป ไปถึงเดินเอา..สบายมาก ไม่ต้องหาที่จอดรถ คนอื่นไปนี่หน้ามืด หาที่จอดรถไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่โดยสิทธิ์แล้วอาตมามีสิทธิ์เอารถเข้าไป เพราะว่าเป็นภาวนาอาจารย์ที่เขานิมนต์ไปปลุกเสกวัตถุมงคล อย่างไรเขาก็ต้องหาที่ให้จอด แต่ก็ไม่เอาไป

ไปเพิ่มรถอยู่บนถนนอีกคันหนึ่ง ค่าน้ำมันใกล้เคียงกัน ไม่ต้องหาที่จอดรถ ไม่ต้องห่วงคนขับรถ ไม่ต้องกลัวเสียกลัวชน เพราะว่าไม่ใช่รถเรา เป็นรถแท็กซี่ ถ้าไม่ใช่อาตมาเข็ดตั้งแต่พรรษาแรกจะนั่งรถเมล์หรือมอเตอร์ไซค์ให้ดู"

[เถรี]

"พรรษาแรกที่บวช ติดรถหลวงพ่อวัดท่าซุงมา ท่านก็เข้าบ้านพักทหารอากาศดอนเมือง ของพลอากาศโทอาทร โรจนวิภาต อาตมาไม่ได้ไปด้วย เพราะว่าลามาเยี่ยมบ้าน ก็ลงแค่ด้านหน้าหมู่บ้าน แถวนั้นมีแต่รถสองแถว สมัยนี้ไม่มีสองแถว เปลี่ยนเป็นมินิบัสแล้ว

พอรถสองแถวมาก็ขึ้น เหยียบยังไม่ทันจะเต็มตีนเลยเขาก็กระชากออก อาตมาหัวทิ่มใส่โยมผู้หญิงเต็ม ๆ ท่ามกลางความตกใจของญาติโยม มีคนสละที่ให้นั่ง พอใกล้จะถึงบ้านลุกขึ้นเพื่อที่จะกดกริ่ง เพิ่งลุกได้ครึ่งตัวโชเฟอร์กระทืบเบรกอีก หัวทิ่มใส่โยมผู้หญิงอีก แล้วเจ้ากรรมเถอะ...เป็นโยมคนเดิม อย่างกับเจตนาเลย

ตั้งแต่วันนั้นอาตมาสาบานเลย รถอื่นไม่ขึ้น ถ้าจะขึ้นก็ขึ้นรถแท็กซี่ แต่เมื่อเดือนก่อนก็มีเวรกรรมอีก โบกรถเสร็จสรรพขึ้นแท็กซี่ไป เสียงโชเฟอร์ถามว่า “ไปไหนคะ ?” อาตมามองอย่างไรก็ผู้ชาย เขาบอกว่า "ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ไม่มีใครดูออกหรอกว่าเป็นผู้หญิง" ถ้าไม่ได้ยินเสียงนะ เขาเสียงเพราะมากเลย แต่หน้าตาผู้ชายชัด ๆ

ด้วยความเคยชินอาตมาก็ชอบนั่งด้านหน้า ไม่ชอบไปนั่งเต๊ะท่าอยู่ข้างหลัง พอนั่งไปเสียงถามว่า "จะไปไหนคะ ?" ตกใจ..หันไปมองกี่ทีก็ผู้ชาย เขาก็เลยเล่าให้ฟังว่า เขามีใบหน้าเป็นอาวุธ ถึงได้กล้าขับรถแท็กซี่ เอาแค่นี้แหละ พูดมากเดี๋ยวจะหาว่าไปด่ารัฐบาลอีก"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนนี้บ้านเมืองเราใน ๑๐ อันดับประเทศในอาเซียนนี่ เราน่าจะรั้งท้ายสุด ตามใครไม่ทันเลยแม้แต่ประเทศเดียว เวียดนามแซงหน้าไปลิบแล้ว ระดมดอกเตอร์ ๑,๕๐๐ กว่าคนช่วยกันปรับแผนยุทธศาสตร์ชาติอยู่ทุกเดือน ถ้าไม่ใช่เวียดนามเจอภัยธรรมชาติหนักกว่าไทย ป่านนี้เวียดนามน่าจะติดอันดับต้น ๆ ของอาเซียนไปแล้ว

ไทยเราก่อนหน้านี้บอกว่าเป็นเสือตัวที่ ๕ ของเอเชีย ในอาเซียนเราเป็นรองแต่สิงคโปร์เท่านั้น แต่ปัจจุบันนี้ไทยเราเป็นเต่าตัวสุดท้ายของอาเซียน สิงคโปร์ไม่ต้องไปตามเขาหรอก เขาอยู่อันดับ ๑ ของโลก ถามว่าอันดับ ๑ ตรงไหน ? เรื่องการศึกษา

ต่างประเทศเขาวัดความเจริญของชาติตรงการสนับสนุนการศึกษา ถ้าใครดูพระบรมราโชวาทหรือฟังพระบรมราโชวาทในหลวงรัชกาลที่ ๙ ที่พระองค์ท่านตรัสว่า ศีลธรรมและการศึกษาจะสร้างชาติให้เจริญ พระองค์ท่านมองปัญหาแตกมาตั้งแต่ไม่รู้ยุคไหนสมัยไหนแล้ว แต่จนบัดนี้รัฐบาลของเรายังสนองพระบรมราโชบายไม่ได้เลย

ต่างประเทศเขาลงทุนเรื่องการศึกษาหนักมาก คนที่เก่งที่สุดต้องเป็นครู บ้านเราคนที่สอบอะไรไม่ติดค่อยไปเข้าวิทยาลัยครู ขออภัยบรรดาครูทั้งหลายด้วย เพราะว่าท่านก็เป็นคนเหลือเลือกเหมือนกัน..! ในเมื่อเป็นบุคคลเหลือเลือกแล้ว จะไปสอนอนาคตของชาติให้ดีได้อย่างไร ? เกาหลีใต้หกล้มหกลุก ก่อนหน้านั้นถ้าเอ่ยชื่อแดวู ซัมซุง มีแต่ก็อปปี้ชาวบ้านเขาตลอด แต่เดี๋ยวนี้ชาวบ้านต้องไล่ก็อปปี้เกาหลี ประเทศเกาหลีเงินเดือนครูสูงกว่าหมอและวิศวกร เดือนละหลายแสนบาทไทย เพื่อที่จะเอาไปสอนคนของเขาให้มีคุณภาพ"

[เถรี]

"อาตมาบอกมาตั้งแต่ตอนบวชใหม่ ๆ จนป่านนี้ ๓๐ กว่าปีมาแล้วว่า ถ้าอาตมาเป็นรัฐบาลจะไม่ทำอะไรหรอก แค่ไปขอพระบรมราโชบายในหลวงรัชกาลที่ ๙ ว่าจะทำอะไรเท่านั้น แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาทำไปก็พอ เพราะว่าสิ่งที่พระองค์ท่านทำก็เพื่อประโยชน์สุขของชาวบ้านทุกคน

รัฐบาลนายกฯ ชวน หลีกภัย เมื่อมีโอกาสเข้าเฝ้าในยุคนั้น กราบทูลถามในหลวงรัชกาลที่ ๙ ว่าชาวบ้านจุดประทัดแก้บนที่ลานพระรูปทุกวันเสียงดังมาก บางทีจุดกันเป็นหมื่นดอก ไม่ทราบว่าเสียงรบกวนถึงพระราชวังสวนจิตรลดาหรือเปล่า จะให้จัดการอย่างไร ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ถามว่าผิดกฎหมายหรือเปล่า ถ้าไม่ผิดกฎหมายก็เป็นสิทธิเสรีภาพของชาวบ้านที่จะแสดงออก คนอื่นก็ต้องทนเอา เราเองก็ต้องทน แต่ถ้าผิดกฎหมายต่อให้ดังไม่ถึงสวนจิตรลดาก็ต้องจัดการ ไม่ใช่เอาพระองค์ท่านเป็นเกณฑ์ แต่ให้เอาหลักของกฎหมายและระเบียบวินัยเป็นเกณฑ์ ชัดไหม ? ไม่ใช่ตีระฆังหน่อยแล้วก็มีปัญหาแล้ว ให้ดูว่าผิดกฎหมายหรือเปล่า ?"

[เถรี]

พูดถึงเรื่องลายมืออ่านยาก "เรื่องลายมือต้องหลวงพี่อาจินต์ของอาตมา หลวงพี่อาจินต์เห็นว่าอาตมาต้องไปเบิกธนาณัติให้หลวงพ่อวัดท่าซุง เพราะว่าช่วงนั้นอยู่เฝ้าหน้าห้องหลวงพ่อท่าน พอจดหมายมาก็แกะ ถ้าเป็นธนาณัติก็ต้องไปเบิก หลวงพี่อาจินต์เห็นก็ "เล็ก..วันนี้ไปตลาดใช่ไหม ?" "ไปครับ" "ผมฝากซื้อของหน่อย" แล้วก็ส่งใบฝากมา อาตมาก็พยายามแคะ "อ่านไม่ออกจริง ๆ ว่ะ ตัวนี้หลวงพี่เขียนว่าอะไร ?" หลวงพี่อาจินต์มองแล้ว "ไม่รู้เหมือนกัน ?" เจ้าของลายมืออ่านไม่ออก แล้วตูจะอ่านออกไหมนี่..!??

ลองไปขอดูเถอะ อาตมาก็สงสัยเหมือนกันว่า เรืออากาศโทอาจินต์ หีบพร เป็นอาจารย์ของโรงเรียนนายเรืออากาศมาได้อย่างไร ลายมือแบบนั้นคล้าย ๆ กับเชาวเลข เด็กสมัยนี้ไม่รู้จักแล้ว สมัยก่อนเชาวเลขเป็นการจดที่เป็นสัญลักษณ์มากกว่าตัวหนังสือ พอจดไปแล้วเราจะอ่านออก โดยเฉพาะพวกนักข่าวต้องเป็น เนื่องจากสัมภาษณ์สมัยก่อนหาเครื่องบันทึกเสียงยาก เวลานักข่าวสัมภาษณ์ถามเสร็จ เป้าหมายตอบมาก็ต้องรีบจดให้ทัน ลายมือหลวงพี่อาจินต์ของอาตมานี่ยิ่งกว่าเชาวเลขอีก เพราะว่าอาตมาอ่านไม่ออก เอาแค่นี้เถอะ...นินทาพี่ไม่ดี เดี๋ยวบาปกรรมตามทัน"

[เถรี]

พูดถึงเครื่องรางของขลัง "หลายคนสงสัยว่าอาตมาทำไมตัดใจจากของดีของรักได้ ก็เพราะว่าอาตมาเคยตัดมามากกว่านั้นแล้ว ของที่รักมากกว่านั้นตัดมาแล้ว ของแค่นี้ก็ต้องตัดได้สิ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พระที่เอากัลปังหามาทำวัตถุมงคลแล้วโด่งดังที่สุด ต้องยกให้หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ หลวงพ่ออี๋เอากัลปังหามาทำวัตถุมงคลทั้งปลัดขิก เม็ดพริกคหบดี แล้วก็มีตะกรุดด้วย อาจเป็นเพราะว่าไม่มีเวลาแกะ เลยตัดเป็นตะกรุดเลย ความจริงถ้าแกะสักหน่อยก็คือปลัดขิกนั่นแหละ บางทีคนไปขอเยอะ ๆ ท่านไม่มีเวลาทำให้ ก็ตัดแล้วรีบจารให้ ไม่ทันได้แกะ

ดังนั้นต้องดูลายมือจาร ถ้าหากว่าจำลายมือจารได้ก็ใช่ ปลัดขิกของหลวงพ่ออี๋กับหลวงพ่อเหลือโด่งดังพอ ๆ กัน แต่ว่าของหลวงพ่อเหลือนี่ลายมือท่านแปลก ๆ เหมือนเป็นตัวขอมเหลี่ยม ๆ ไม่มีหาง ออกแนวคล้าย ๆ กับอักขระพม่า หรือไม่ก็ออกแนวไปทางอักษรเมือง แต่ว่าเป็นเหลี่ยม ๆ ใครจำลายมือท่านได้ก็ได้เปรียบ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมาไปเจอวัตถุมงคลชิ้นหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นตะกรุดงาช้าง อาตมาว่าไม่ใช่ ตะกรุดอะไรใหญ่อย่างกับถ่านไฟฉาย ๓ ท่อน แต่จำลายมือที่จารได้ว่าเป็นของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ ก็เลยไม่สนใจว่าเป็นอะไรแล้ว เอาไว้ก่อน

ลายมือครูบาอาจารย์เป็นของที่ปลอมยาก อย่างหลวงปู่นาค วัดห้วยจระเข้ ท่านจารลงบนพระที่เป็นเนื้อเมฆสิทธิ์ อาตมาลองพยายามดูแล้วจารไม่เข้า แสดงว่าท่านต้องใช้กสิณช่วย หรืออย่างหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว ท่านจารลงบนหลังเบี้ยเลย จารลึกด้วย จารลึกเหมือนอาตมาจารบนลูกอมเทียนชัย แล้วเบี้ยที่ไหนจารเข้า ? มีอย่างเดียวคือต้องใช้อำนาจกสิณช่วย แต่ก็อย่างว่าแหละ...ถ้าไม่ได้ขึ้นครู ไม่ได้รับอนุญาต อาตมาเองก็มิบังอาจที่จะไปจารในลักษณะอย่างนั้น"

[เถรี]

ถาม : กรรมที่ไปทำแท้งเด็กไว้ กรรมนั้นจะส่งผลอย่างไรบ้าง และจะมีวิธีอุทิศส่วนกุศลให้ผลกรรมนี้เบาบางลง หรืออโหสิกรรมในชาตินี้อย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : ก็ขึ้นอยู่กับเด็กคนนั้น ถ้าเด็กเขาไม่ได้อาฆาตมาดร้ายอะไรก็ไม่เท่าไร ถ้าเขาอาฆาตก็หนักหน่อย วิธีที่ดีที่สุดก็คือหาทางปล่อยชีวิตสัตว์ อุทิศกุศลให้เขาบ่อย ๆ ต้องใช้คำว่าบ่อย ๆ แล้วก็ไม่แน่ด้วยว่าเขาจะอโหสิกรรมให้หรือเปล่า ? แต่ทำไปเรื่อย ๆ ถ้าเขาใจอ่อนเมื่อไรก็จบ ถ้าเขาไม่ใจอ่อนเราก็ทนทำต่อไป ส่วนใหญ่กรรมพวกนี้จะทำให้เจ็บไข้ได้ป่วยบ่อยมาก

[เถรี]

ถาม : กรรมที่ทำให้คนในครอบครัวทะเลาะเบาะแว้งกันบ่อย ๆ มีวิธีแก้อย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : หุบปาก อมมะนาวไว้ ไม่พูดก็ไม่ต้องทะเลาะกัน ฟังดูเหมือนง่ายนะ แต่จริง ๆ แล้วยาก โบราณเขาบอกว่าถ้าคนหนึ่งเป็นไฟ อีกคนหนึ่งต้องเป็นน้ำ ไม่ใช่ไฟกับไฟ แบบนั้นก็ไหม้บรรลัยหมดทั้งบ้าน

[เถรี]

ถาม : ผมนอนมีสติ พอตื่นเช้ามา พอคลายสมาธิพูดออกมา กิเลสก็ตีเละเทะเลยครับ ?
ตอบ: ทำไมไม่ระมัดระวัง ?

ถาม : ผมอ่อนแอมากช่วงตื่นนอนกับก่อนหลับครับ ?
ตอบ : เขาให้ภาวนาก่อนตื่น ภาวนากำลังใจทรงตัว แล้วระมัดระวังไว้ค่อย ๆ ตื่น ไม่ใช่ประเภทพรวดเดียวออกมาเลย เหมือนกับแก้ผ้าวิ่ง ไม่ได้ใส่เกราะก็โดนเขาตีตาย

[เถรี]

ถาม : อย่างเราเตรียมสอบสองวิชา เราเตรียมพร้อมไว้แล้ว อยู่ ๆ กิเลสเขาเอาวิชาที่แปดมาทดสอบอย่างนี้ ?
ตอบ : ก็เป็นเรื่องปกติ

ถาม : ถ้าตัวมีแต่แผลเหวอะหวะ จะให้ลุกขึ้นสู้ต่อไปหรือครับ ?
ตอบ : สู้ต่อไป บอกแล้วว่าครูบาอาจารย์แต่ละท่านกว่าจะรอดมาได้ เย็บจนหาที่เย็บไม่เจอแล้ว เนื้อเดิมไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน โดนทุกคนแหละ จำไว้ว่าถ้าเราเอาจริง เขาก็เอาจริงกับเรา แต่ถ้าเรารู้จักเอาจริง ทางของเราจะสั้นกว่าคนอื่นเขา

ถาม : ผมกลัวว่าผมอยู่นานไป ผมจะตายจากความดี ตอนนี้ผมก็ไม่มีความดีอะไรให้ภูมิใจ แต่ไม่อยากทำชั่วไปมากกว่านี้ ?
ตอบ : ก็พยายามสู้ต่อไป

ถาม : ตอนทำสมาธิเขาก็แหย่ให้เราตาย ๆ ไป ผมก็คิดว่าเอาชีวิตไปเลย ยินดีให้ เขาก็เงียบไป ?
ตอบ : ก็บอกแล้วว่าเขาขู่เราได้แค่นั้นเอง เขาทำไม่ได้หรอก