เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมิถุนายน ๒๕๖๐

[เถรี]

ถาม : หล่อพระทองคำเมื่อไรคะ กลัวตัวเองจะตายก่อนค่ะ ?
ตอบ : ต้องดูว่าใครจะตายก่อนใช่ไหม? คาดว่าถ้ายังไม่หล่อพระอาตมาคงตายไม่ได้หรอก เพราะคนรอลุ้นอยากได้บุญกันเยอะ อย่างไรก็ต้องประคับประคองเอาไว้จนกว่าจะหล่อเสร็จ

ถาม : ต้องมีโครงการอีกค่ะ ?
ตอบ : เข็ดแล้ว..ขอให้มีเวลาพักเวลาผ่อนบ้าง ไม่ใช่มีแต่เวลาวิ่งหาเงิน เทอมนี้การเรียนการสอนหนักมาก เมื่อคืนตื่นตี ๒ มาทำเตรียมการสอนวิชาเดียวเสร็จตี ๕ ของวัดไร่ขิงเทอมนี้เจอไป ๕ ห้อง วัดใต้ยังดีนะ...แค่ ๒ ห้อง

[เถรี]

มีโยมเอาบ๊ะจ่างมาถวาย "แต้จิ๋วเรียกว่าเทศกาลตวนโหงว จีนกลางเรียกว่าตวนอู่ เกิดจากขุนนางซื่อสัตย์ ทนดูการคอรัปชั่นไม่ได้ จึงไปโดดน้ำตาย ด้วยความที่เป็นคนที่ชาวบ้านเขารัก ก็กลัวว่ากุ้งหอยปูปลาจะมากินศพ ก็เลยเอาพวกข้าวพวกอาหารไปโปรยลงน้ำให้ปลากินแทน ตอนหลังเขาใช้วิธีมัดเป็นลูก ก็เลยกลายเป็นขนมจ้าง (บ๊ะจ่าง) ขึ้นมา

ถามว่าเป็นขุนนางซื่อสัตย์แล้วทำไมฆ่าตัวตาย ? เพราะว่าหมดหวังในรัฐบาลว่าจะแก้ปัญหาให้ประชาชนได้ แก้ปัญหาไม่ได้แล้วยังตั้งคำถามขึ้นมาชี้นำอีก ๔ คำถาม ก็เลยโดดน้ำตาย..! เรื่องเดียวกันหรือเปล่าไม่รู้ ?

เลือกตั้งไม่ได้นักการเมืองที่ดีจะทำอย่างไร ? มีด้วยหรือนักการเมืองที่ดี ? ตูยังไม่เคยเจอเลย..! อริสโตเติลบอกไว้ ๒,๐๐๐ ปีแล้วว่า ความดีของคนหมดไปทันทีที่เล่นการเมือง ระบอบมีอยู่ ไม่ได้คนดีก็รอถึงเวลาค่อยเลือกใหม่ ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นแบบนี้ ไม่ใช่ใช้คำถามในลักษณะชี้นำประชาชน"

[เถรี]

"มีรุ่นพี่อยู่คนหนึ่งเคยพูดเมื่อ ๓๐ กว่าปีที่แล้ว เขาบอกว่าตั้งแต่เลือกตั้งมา "กูเห็นแต่นักการเมืองมีแต่เหี้ยกับเหี้ยมาก" จะว่าเขาพูดแรงไปก็ใช่ แต่บรรยายลักษณะการเมืองได้ดีที่สุด

นั่นเกิดจากพื้นฐานจิตใจที่ไม่มั่นคง เมื่อไม่มี ศีล สมาธิ ปัญญา ในระดับที่รักษาตัวเองได้ ถ้าตกลงไปในกระแส รัก โลภ โกรธ หลง เกิดขึ้นมา ก็ไขว่คว้าหา ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ใส่ตัวเองและคนรอบข้าง โดยเฉพาะเมื่อก้าวไปในที่สูง ถ้าไม่ใช่คนที่ตรงไปตรงมาจริง ๆ ก็อยากจะฟังแต่เรื่องที่ดี ๆ

ถ้าบอกว่าเศรษฐกิจไม่ไหว ประชาชนจะอดตายแล้ว เดี๋ยวท่านโกรธแย่เลย ก็ต้องบอกว่าเศรษฐกิจดี เศรษฐกิจดีประสาอะไร ? ชาวบ้านขายของไม่ได้...เจ๊งกันระนาว

ถ้าว่ากันตามประวัติศาสตร์จีน พระเจ้าถังไท่จงฮ่องเต้ถือว่าเป็นมหาราชของจีน ได้ตั้งขุนนางทัดทาน พระราชทานป้ายทองนิรโทษให้ ทำผิดขนาดไหนโทษก็ไม่ถึงประหารชีวิต แล้วขุนนางผู้นี้ก็กล้าค้านทุกเรื่อง เพียงแต่ว่าเป็นคนที่ค้านอย่างมีหลักการ ชี้ให้เห็นว่าถ้าทำแบบนี้แล้วจะดี ถ้าทำแบบนี้แล้วจะเสีย ถ้าผลดีมีมากกว่าผลเสียก็ทำได้ ถ้าผลดีมีน้อยกว่าผลเสียก็ยกเลิกโครงการไป

ขนาดนั้นพอช่วงท้าย ๆ รัชกาล ไปโดนขุนนางประจบสอพลอมาก ๆ เข้า พระเจ้าถังไท่จงฮ่องเต้ก็เลิกถามขุนนางทัดทาน ไม่ยกเลิกตำแหน่ง แต่เลิกปรึกษา ก็เลยทำเอาตอนท้ายรัชกาลนี่รู้สึกว่าการบริหารแผ่นดินจะตกลงไปอีกระดับหนึ่ง

อยู่นาน ๆ ไป ถึงเวลา ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เข้ามา ก็เริ่มอยากจะฟังแต่สิ่งที่ดี ๆ เท่ากับปิดหูปิดตาตัวเอง ในเมื่อปิดหูปิดตาตัวเอง ถึงเวลาไม่รู้ความจริง การบริหารประเทศก็ผิดพลาด"

[เถรี]

"แบบเดียวกับวัดท่าขนุน พอถึงเวลามีการฝืนระเบียบ ถึงเวลามีการทำผิด ก็จะอยู่ในลักษณะที่ว่า “อย่าบอกไปนะ เดี๋ยวหลวงพ่อรู้” อาตมาก็ต้องไม่รู้ไม่ชี้ แกล้งโง่ไปเรื่อย จนเขาแก้ปัญหาไม่ไหว แล้วก็ยอมคลานมาสารภาพแต่โดยดี ตอนนั้นอยากจะกระทืบให้จมดิน ก่อนหน้านี้อย่าบอก...เดี๋ยวหลวงพ่อรู้ แล้วตอนนี้มึงมาบอกทำไม ?

การบริหารราชการแผ่นดินใหญ่กว่าวัดตั้งกี่ล้านเท่า ? ทุกซอกทุกมุมก็มีการปิดการบัง ทั้งฉ้อราษฏร์ ทั้งบังหลวง ถ้าไม่ได้คนที่ตรงไปตรงมาจริง ๆ จะลำบากมาก เพราะว่าท้ายสุดก็โดนหลอกลวงกันได้

ประเทศจีนขึ้นชื่อในเรื่องการคอรัปชั่นมาตั้งแต่โบราณจนปัจจุบัน เพราะมักจะยัดเงินเพื่อขอให้เขาอำนวยความสะดวกให้ตัวเอง ก็เลยมีการคอรัปชั่นกันทุกรูปแบบ ทุกระดับ พอจูหยวนจางขึ้นครองราชย์เป็นหงอู่ฮ่องเต้ บัญญัติข้อกฎหมายปราบปรามคอรัปชั่นดุเดือดมาก บางทีสิ่งที่พระองค์ท่านทำ ท่านก็รู้ว่าไม่เหมาะ แต่ต้องทำ

อย่างเช่นว่า ข้าราชการคนหนึ่งรับเงินสินบน ๑,๐๐๐ ตำลึง กฎหมายใหม่ของท่านก็คือถลกหนังยัดฟาง แล้วก็ประหารพวกสมรู้ร่วมคิดทั้งหมด แม้กระทั่งญาติพี่น้อง ลูกเมีย พ่อแม่ เพราะถือว่าไม่รู้จักห้ามปรามลูกตัวเอง ญาติตัวเอง นั่นคอรัปชั่น ๑,๐๐๐ ตำลึง ตาย ๙ ชั่วโคตรเลยนะ"

[เถรี]

"ขณะเดียวกันคนคอรัปชั่นเป็นร้อยล้านตำลึงก็ตาย ๙ ชั่วโคตรเหมือนกัน สรุปว่าคนคอรัปชั่นน้อยแล้วอย่าซวยให้โดนจับได้ เพราะว่ากฎหมายเดียวกัน...! ขนาดนั้นยังแก้ไขปัญหาอะไรไม่ได้เลย

พอสิ้นหงอู่ฮ่องเต้ปุ๊บ เจี้ยนเหวินฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์ ไม่อยากที่จะทำอะไรโหดร้ายเหมือนกับสมัยปู่ ประกาศยกเลิกระเบียบ ก็คอรัปชั่นกันแหลกลาญทั้งประเทศอีกเหมือนเดิม

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นมะเร็งร้ายที่กัดกินประเทศชาติมานานแล้ว ความจริงถ้าจับได้สมควรที่จะลงโทษทั้งผู้ให้สินบนและผู้รับสินบน ไม่ใช่ไปลงโทษยึดทรัพย์เฉพาะผู้รับสินบนเท่านั้น เพราะว่าคนให้ก็ต้องได้ประโยชน์ด้วยเขาถึงจะให้ แล้วคนที่ชี้เบาะแสควรที่จะได้รางวัลด้วย อย่างเช่นว่าถ้ายึดทรัพย์มาควรจะได้สัก ๒๐ เปอร์เซ็นต์ รับประกันว่าประเทศไทยไม่มีข้าราชการเหลือหรอก..!

แค่คดีซื้อกามเด็ก มีข้าราชการท่านหนึ่งพูดว่า ถ้าลงโทษทุกคนจริง ๆ แม่ฮ่องสอนจะไม่เหลือข้าราชการไว้ทำงาน ก็แสดงว่าซื้อกันทุกคน ประเทศของเราอะไรจะอนาถปานนี้"

[เถรี]

ถาม : กรรมที่เรียกว่าชั่ว เรามีแค่ศีลกับกรรมบถจะพอกันอยู่ไหมคะ ?
ตอบ : ไม่พอ ศีลกับกรรมบถรักษาแค่วจีกรรมกับกายกรรม มโนกรรมไม่มี ก็แปลว่าต้องมีมโนธรรมมาประกอบด้วย ถึงจะรู้ว่ามโนกรรมที่เป็นมโนทุจริตนั้นเป็นอย่างไร

ถาม : เวลาที่ทำให้คนอื่นโกรธ เสียใจ เป็นกรรมชั่ว เพราะเราทำให้เขาโดนกิเลสกินใจ ?
ตอบ : ก็ใช่อยู่ แต่ขณะเดียวกันถ้าหากว่าเขามั่นคงพอ เขาก็จะไม่รู้สึกรู้สาอะไร

ถาม : ถ้าเขาไม่รู้สึกอะไร จะเป็นกรรมไหมคะ ?
ตอบ : เป็นสิ...ดูที่เจตนาของคนทำ ตั้งใจทำให้เขาเกิดอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง หรือเปล่า ? ถ้าตั้งใจทำ ต่อให้เขาไม่ รัก โลภ โกรธ หลง ตามที่เราต้องการ เราก็ผิด

ถาม : ตราบใดที่ปัญญาที่เรายังไม่ถึง เราก็ยังมีโอกาสทำความชั่วได้ตลอด ?
ตอบ : ตราบใดที่ยังไม่เข้าสู่พระนิพพาน ก็โดนตลอด

ถาม : ปัญญาไม่ถึง เป็นการทำโดยเจตนา แบบนี้ก็รับผลกรรมเต็มสิคะ ?
ตอบ : ถ้าเจตนาก็โดนเต็ม ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ ถ้าไม่เจตนาก็ลดไปตามส่วน

[เถรี]

โยมพาลูกที่มีอาการผิดปกติทางร่างกายมาถวายสังฆทาน "ของโยมยังดีนะ เพราะว่ายังไปไหนมาไหนได้ ลูกของคุณ...ที่สงขลาอายุสิบกว่าขวบแล้ว ตั้งแต่เกิดมานอนอยู่กับที่อย่างเดียวเลย แม่ต้องออกจากงานมาเลี้ยงลูกอย่างเดียว จับพลิกซ้ายพลิกขวา เช็ดตัว ป้อนข้าว ๑๐ กว่าปีแล้วที่เขาเลี้ยงของเขามา ถามว่าทำไมไม่จ้างพยาบาล ? เขาบอกทำใจไม่ได้ พยาบาลดูแลลูกผมไม่ดี ต้องยอมให้เมียออกจากงาน ตัวเองทำงานคนเดียว ทุ่มเทชีวิตจิตใจให้กับลูก

เขาบอกว่า ในเมื่อเขามาเกิดกับเราแล้ว เราก็ดูแลเขาให้ดีที่สุด กรรมของเขาหนักพออยู่แล้ว เราพยายามผ่อนให้เขามากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ กำลังใจของครอบครัวนี้เขาดีมากเลย

ส่วนใหญ่แล้วโรคพวกนี้เป็นอาการทางสมอง ควบคุมร่างกายยาก แต่ว่ารายนั้นลำบากเลย ขยับไม่ได้...ต้องคอยพลิกไปพลิกมา พ่อแม่พูดอะไรก็พยายามจะหันหน้า แต่ก็หันไปไม่ได้ เขาตั้งใจเลี้ยงลูกอย่างดี ครีมที่ทาผิวให้ลูกกระปุกหนึ่งก็แพงบรรลัยเลย แต่เขาก็ยังอุตส่าห์ทาให้อยู่ทุกวัน เพราะถ้าไม่ทาไม่พลิกตัวให้ เดี๋ยวก็เป็นแผลกดทับ"

[เถรี]

ถาม : หนูเข้าไปในเฟซบุ๊ก รู้สึกว่าทุกข้อความที่เขาโพสต์มาเป็นสักกายทิฏฐิของเขา หนูก็เลยปิดทุกอย่าง เก็บตัวอยู่ในห้อง แล้วก็ภาวนา เกิดความรู้สึก.... มันค้าง พอถอนออกมา รู้สึกว่า....(ไม่ชัด)....
ตอบ : ถ้าทำได้ไม่เลิกจนถึงตอนนี้จะดีมาก เสียดายว่าทำได้แค่สองวัน

ถาม : พอหลังจากถอนออกมาแล้ว เมื่อก่อนเวลาเรามองธรรมชาติ มองต้นไม้รู้สึกสบายใจ แต่ว่าตอนนี้มองอะไรก็คิดว่า เรามาอยู่อะไรที่นี่ ไม่เห็นจะสวยงาม ไม่ใช่โลกของเรา ?
ตอบ : แล้วทำไมเราถึงได้โง่ขนาดนั้น ยึดติดรุงรังมาตั้งนาน

ถาม : หลังจากนั้นอะไร ๆ ก็เปลี่ยนไป แม้กระทั่งเวลาที่เราชอบอยู่คนเดียว จมอยู่กับความคิด อยู่ดี ๆ เราก็เบื่อ ไม่เอาแล้ว พอเห็นตัวเราไม่ทำ ก็รู้สึกเป็นอิสระ ต่างคนต่างอยู่ ไม่ฟุ้งซ่าน ?
ตอบ : รู้ว่าอะไรดีก็ทำ ไม่ใช่อยู่แค่สองวันแล้วก็กลับไปใหม่

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : จำได้ไหมที่บอกว่า ส่วนใหญ่พวกเราที่ไม่ก้าวหน้าเพราะยังไม่เข็ด ถ้าเข็ดเมื่อไรถึงจะก้าวหน้า ถ้าเราเบื่ออย่างเดียวโดยไม่เข็ดก็ยังอยากใหม่ ต้องรู้จักเข็ด รู้จักกลัว ก็จะสลัดออก บาลีว่า จาโค ละทิ้งไป ปฏินิสสัคโค สลัดทิ้งไป มุตติ อนาลโย หลุดพ้นโดยไม่มีความอาลัย ใกล้แล้ว...เอาอีกหน่อย

ญาติโยมส่วนใหญ่ได้ยินแล้ว เพราะฉะนั้น...ปิดโทรศัพท์ เลิกเล่น LINE เลิกเล่นเฟซบุ๊กสัก ๒ เดือน แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น เคยอ่านเรียงความของเด็กไหม ? ที่เด็กเขาเขียนว่าอยากให้แม่สนใจเขาสักครึ่งหนึ่งของโทรศัพท์ ปรากฏว่าครูอ่านแล้วนั่งร้องไห้เลย เพราะว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของครูเอง พอบอกอะไรแม่ก็บอกว่าไม่มีเวลา ไม่ว่าง แต่แม่นั่งเล่นโทรศัพท์ได้ ๓-๔ ชั่วโมงติดต่อกัน ลูกก็เลยบอกว่าอยากให้สนใจเขาสักครึ่งหนึ่งของโทรศัพท์ ยังดีว่าพวกเรายังไม่ถลำลึกมาก ไม่ถึงขนาดแชตไปแชตมาแล้วก็ฆ่าหั่นศพ...!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "คนเราโอกาสที่จะคิดผิด พูดผิด ทำผิด มีตลอด เพียงแต่ว่ารู้ตัวแล้วก็แก้ไข คิดใหม่ ทำใหม่ เดี๋ยวก็ค่อย ๆ ดีมากขึ้นไปเรื่อย ๆ แต่ถ้าเมื่อไรยังแบกตัวกูของกูเอาไว้ ก็อดเผลอไม่ได้ว่า "กูดีกว่า" พอรู้ตัวว่าไม่ดีจริง ก็อ้าว...บรรลัยไปแล้ว"

[เถรี]

ถาม : วัดเซราที่ลามะเขาทำท่าเหมือนทะเลาะกัน คืออะไรคะ ?
ตอบ : ตรรกวิภาษ เป็นการปุจฉาวิสัชนาธรรม ทำแบบนั้นเพื่อทำลายสมาธิคู่ต่อสู้ สมัยก่อนนี้ถ้าแพ้ต้องหลุดจากตำแหน่ง ยกวัดให้คนชนะไปเลย

ถาม : วัดท่าขนุนน่าจะมีแบบนี้บ้างนะคะ ?
ตอบ : ของเราแค่เทศน์ ๒ ธรรมาสน์ ๓ ธรรมาสน์ให้รอดก่อนเถอะ ของพวกนี้เป็นเรื่องที่สอนกันยาก ต้องอาศัยประสบการณ์แบบนั้น อย่าลืมว่าพระวัดเขามี ๗๐๐-๘๐๐ รูป เขาสลับกันถามสลับกันตอบ เท่ากับว่าได้ประสบการณ์มากขึ้นไปเรื่อย

ทั้ง ๒ ฝ่าย ถ้าใครสมาธิไม่ดีก็เจ๊งก่อน เพราะว่าจะยืนระยะไม่ได้ ก็แบบเดียวกับของเทศน์ ๒ ธรรมาสน์ ที่ต่างฝ่ายต่างหัก ต่างฝ่ายต่างกวนกัน ใครโมโหก่อนก็เจ๊ง..!

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าถึงการเดินทางไปทิเบตให้ฟัง "ไปเมืองจีนมา แต่ละคนรักส้วมเมืองไทยไปตาม ๆ กัน ที่นั่นต้องทำธุระไปก่อน ถึงเวลาที่เหมาะสมถึงจะมีน้ำราดให้ เวลาไม่เหมาะสมก็กองคาอยู่อย่างนั้นแหละ

ตรงที่พักรถจากชิงไห่ ขนาดคนจีนด้วยกันยังไม่ยอมเข้า เขาก็เลยฉี่ไว้ตรงด้านนอกจนท่วมทางเดิน อาตมาก็สงสัยว่าส้วมข้างในน่าเกลียดน่ากลัวขนาดไหน ก็เลยเดินเข้าไปดู ปรากฏว่าเป็นหลุม ๆ เรียงกันเฉย ๆ ไม่มีอะไรกั้นเลย เป็นห้องใหญ่ ๆ แล้วก็หลุมใครหลุมมัน ใครจะทำธุระก็ไปนั่งเอา เข้าไปทั้งข้างซ้ายข้างขวาเหมือนกันหมด ขนาดอาม่า ๒ คน วิ่งอ้วกออกมาเลย โอ้โฮ...นี่ขนาดคนจีนด้วยกันนะ

แต่อาตมาไปทำธุระมาเสร็จแล้ว..! ไม่กล้าถ่ายรูปมาให้พวกเราดู กลัวว่าพวกเรารับไม่ได้ ก็เลยได้แต่ไปทำธุระเฉย ๆ รู้เลยว่าอสุภกรรมฐานที่ฝึกมาได้ใช้งานจริง ๆ ถ้าใช้ไม่ได้นี่ต้องวิ่งอ้วกออกมาเหมือนกับอาม่า ๒ คนนั้น เพราะว่า สี กลิ่น รส มีครบเลย...!

ที่พระราชวังโปตาลานั้นข้างนอกดูดีมากเลย แต่ว่าพอเข้าไปข้างในก็เป็นรางยาว ๆ แล้วก็นั่งหันก้นใส่กัน แต่ว่าของโปตาลายังดี ยังมีประตูปิด เป็นของที่ทำมาแต่โบร่ำโบราณแล้วเขาก็ใช้กันจนปัจจุบัน ถ้าทำให้ดีก็ได้นะ แต่ดีแค่ไหนเขาก็ใช้แบบนั้นแหละ ก็คือเขากดน้ำไม่เป็น ถึงเวลาก็ถ่ายซ้ำ ๆ กันไว้ ใครรู้วิธีก็ไปกดน้ำเองแล้วกัน"

[เถรี]

"ลองไปดูสักครั้งหนึ่งแล้วก็จะรู้ การพูดหรือตั้งข้อสมมติฐานได้แค่ตรงนี้ แต่นั่นเป็นของจริง เพราะฉะนั้น...ถ้าใครยังทำใจไม่ได้ก็เผ่นแนบทุกราย

ตรงห้องส้วมที่พักรถเขาทำใจยากเพราะว่าไม่มีอะไรบังเลย เป็นห้องโล่งแล้วเป็นรู ๆ ให้คนละรู อาตมาก็เข้าไป จะมีใครเข้ามาอีกไหมวะ ? ปรากฏว่าทำธุระจนเสร็จก็ไม่มีใครเสี่ยงเข้ามา สบาย...เหมาคนเดียว

แบบเดียวกับอินเดีย แต่ของอินเดียนั้นจะนั่งข้างถนนคนละฝั่ง นั่งหันหน้าเข้าหากันแล้วก็คุยกันไปเรื่อย เวลาไปก็ต้องถือไม้เรียวไปอันหนึ่งกันหมูกันหมาด้วย เพราะบางทีเวลาหมูหิวมากก็งัดตูดขึ้นมาจนเราหงายท้องเลย"

[เถรี]

"ประเทศทิเบตแทบจะไม่มีความเป็นทิเบตเหลือแล้ว จีนครอบงำไปทุกอย่าง สัญลักษณ์ทุกอย่างที่ติดเอาไว้แสดงออกถึงความเป็นจีน คนทิเบตก็มอง ๆ ไปอย่างนั้นแหละ อยากจะติดก็ติดไป

บ้านแบบทิเบตส่วนใหญ่จะเป็นบ้านแบบหลังคาตัด ประเภทเตี้ย ๆ ชั้นเดียว แต่ว่าคนทิเบตจริง ๆ แล้วสูงใหญ่มาก รูปร่างก็ไม่แพ้ฝรั่ง อย่าไปคิดว่าคนทิเบตตัวเล็ก ๆ เดินเข้าไปถึงเห็นหน้าก็รู้ว่านี่ทิเบต หน้าไหม้มาแต่ไกลเลย แดดแรงมาก ถ้ามีครีมยี่ห้อไหนกันแดดที่โน่นได้ น่าจะขายดีไปทั่วโลก

จำไว้แม่น ๆ ว่า ไปประเทศจีนอย่าแลกดอลลาร์ไป เพราะว่าไม่มีโอกาสได้ใช้ดอลลาร์เลย เขารับเงินหยวนอย่างเดียว อาจจะเป็นเพราะว่าอเมริกากีดกันจีนเอาไว้เยอะ คนจีนก็เลยไม่สนใจเงินอเมริกัน ถามร้านขายของที่ไหนก็รับเงินเหรินหมินปี้อย่างเดียว เพราะฉะนั้น...ไปประเทศจีนแลกเงินหยวนไปจะปลอดภัยที่สุด โดยเฉพาะใบเล็ก ๆ ใบใหญ่เดี๋ยวเขาบอกว่าไม่มีทอนก็ซื้ออะไรไม่ได้อีก"

[เถรี]

"แต่ว่ากลูโคสไซรัปนี่ได้เรื่องจริง ๆ นะ พอดื่มลงไปนี่รู้สึกหายปวดหัวเลย อาตมาไปเจอญาติที่นั่น แล้วก็เลยถามเขาว่า อาการปวดกบาลนี่เป็นบ้างไหม ? เขาบอกว่าไม่เป็น ก็ถามว่าใช้อะไร ? เขาลากไปหาหมอเลย บอกนี่ ๆ มาหาหมอตรงนี้ ไปถึงเขาบอกเอากลูโคสไซรัปมา ขวดละ ๒ หยวน ๕ ขวด ๑๐ หยวน ราคาถูกอย่างกับขี้...! วันละหลอดก็อยู่เลย เป็นน้ำเชื่อมเข้มข้นหลอดเล็ก ๆ ประมาณนิ้วชี้

เขาบอกว่า “กินก่อนแล้วค่อยตะกายขึ้นเขา” ภาษาจีนแปลอย่างนี้นะ อาตมาเองคงไม่ต้องตะกายขึ้นเขาหรอก จึงกินตั้งแต่ตอนนี้แหละ ปรากฏว่าเข้าไปหมอก็เป็นจีนแคะ ผู้ช่วยพยาบาลก็เป็นจีนแคะ ก็เลยนั่งคุยกันสนุกสนานเฮฮาอยู่นั่น

ไปซื้อน้ำในยุโรปแพงบรรลัยเลย อย่างราคาถูก ๆ ขวดหนึ่งก็ ๒ ยูโรเท่ากับ ๘๐ บาท จนกระทั่งไกด์เขาบอกว่าพระอาจารย์อย่าไปคิดแบบนั้น ต้องคิดว่าแค่ ๒ บาท อย่าไปคิดว่า ๑ ยูโรเท่ากับ ๔๐ บาท ร้านแรกที่ไปถามขอซื้อ เขาไล่ให้ไปกินในห้องน้ำ เขาบอกว่าใครเขาซื้อน้ำกัน ? ห้องน้ำที่ไหนก็กินได้ คือน้ำเขาสะอาดจริง พวกเราไม่เถียง แต่ไม่เคยชิน ที่นั่นอย่างพวกน้ำแร่นี่แพงตายชักเลย"

[เถรี]

"เป็นเรื่องแปลกว่า ภูมิอากาศของทิเบตอยู่ยากมาก แต่คนก็อยู่กันมาเป็นหมื่นปีแล้ว คณะแรก ๆ ที่ตะกายไปอยู่เขาคิดอะไรของเขา ?

เจ้ามดอยู่ปักกิ่ง ขึ้นไปก็น็อก เห็นแล้วขำ...มือหนึ่งถือหงจิ่งเทียน (โสมทิเบตแก้แพ้ความสูง) ๒ ขวด จมูกก็เสียบออกซิเจนคาอยู่ “หลวงพ่อ...มดจะตายไหมคะ ?” ใครจะไปรับรองได้ แล้วเอ็งอึดเท่าไรข้าก็ไม่รู้ แต่ถ้าเป็นข้า รับรองว่าข้าไม่ตาย...!"

ถาม : เก้าอี้ที่ติดอยู่ตรงหน้าต่างรถไฟ ?
ตอบ : เป็นเก้าอี้พับ ๆ ให้เอาไว้นั่งดูวิว ออกแบบดีมากเลยนะ คือเขาเข็นรถอะไรผ่านได้โดยที่คนนั่งไม่ต้องหลบ นั่งเล่นไอแพ็ดไปได้เลย แต่เห็นรถบรรทุกเป็นพัน ๆ คันแล้วสยอง จีนกอบโกยทรัพยากรไปเท่าไรก็ไม่รู้ โดยเฉพาะแค่ที่วิ่งผ่าน ๆ เห็นมีโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ตั้ง ๒ โรง

[เถรี]

ถาม : บนพระแก้วมรกตบนด้วยไข่ต้ม ทีนี้เจ้าหน้าที่ที่วัดพระแก้วเขาให้เก็บกลับไปกินได้ สงสัยว่าจะเป็นหนี้สงฆ์ไหมคะ ?
ตอบ : ก็อย่าลืมว่าพระแก้วท่านมีองค์เดียว เป็นวัดที่ไม่มีพระสงฆ์ แต่ถ้าเราเกรงใจก็ชำระหนี้สงฆ์ ถ้าไม่เกรงใจก็กินไปเถอะ

สมัยก่อนหลวงปู่มหาอำพันท่านแก้บนทีละ ๑๐๐ ฟอง ถึงเวลาก็เอาไปให้บ้านราชวิถี บ้านเมตตา ฯลฯ ให้เด็ก ๆ เขาทำเป็นอาหาร พวกนั้นเป็นสถานสงเคราะห์เยาวชนที่ทำความผิด

[เถรี]

ถาม : หนูควรแก้ไขปรับปรุงการปฏิบัติอย่างไรบ้างคะ ?
ตอบ : ทำตัวให้เหมือนกับชาวบ้านเขาได้ก็พอ

สติ แปลว่า นึกได้ สัมปชัญญะ แปลว่า รู้ตัว สองอย่างเป็นของที่ควบคู่กัน แต่คราวนี้มีน้อยคนที่จะรู้ตัวเอง เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วเราจะมี "ตัวกู ของกู" อยู่ในใจ มักจะคิดอยู่เสมอว่าสิ่งที่เราทำนั้นดีแล้ว ถูกแล้ว แต่ไม่ได้สังเกตว่าของบางอย่างที่เราทำนั้นแปลกแยกจากสังคม ทำให้เข้ากับคนอื่นไม่ได้

ในเมื่อเป็นลักษณะอย่างนั้น ทำอย่างไรที่เราจะเข้ากับคนอื่นได้ ต้องลดทั้งทิฏฐิมานะ ลดทั้งสักกายทิฏฐิลง แรก ๆ อาจจะต้องฝืนใจบ้าง แต่หลังจากที่ทำไป ๆ กำลังใจดีขึ้น ก็สามารถคลุกคลีตีโมงได้ทุกระดับชั้น ไม่อย่างนั้นแล้วคำว่า “กูดีกว่า” จะอยู่ในใจเสมอ แล้วจะหาความก้าวหน้าได้ยาก

[เถรี]

วันก่อนไปงานของเพื่อนร่วมรุ่นปริญญาเอก คือ หลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรวชิรโสภณ หลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ ท่านบวชมานานมาก แล้วก็ปฏิบัติดีมาก แล้วผลบุญของการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนั้นก็ส่งผล

ท่านเป็นเจ้าคณะตำบล ไม่เคยเป็นเจ้าคณะอำเภอ ไม่เคยเป็นรองเจ้าคณะจังหวัด แต่พอเจ้าคณะจังหวัดไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ เจ้าคณะภาคก็ตั้งหลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ เป็นรักษาการเจ้าคณะจังหวัด ในที่สุดก็มีพระบัญชาสมเด็จพระสังฆราช ตั้งเป็นเจ้าคณะจังหวัดสมุทรสงคราม ต้องบอกว่าเรื่องของการแข่งเรือแข่งพายนั้นแข่งกันได้ แต่จะไปแข่งบุญวาสนานั้นแข่งไม่ได้ ท่านอายุ ๗๐ กว่าแล้ว คนถึงเห็นความสามารถตั้งให้เป็นเจ้าคณะจังหวัด

ปรากฏว่าไปถึงในงานเจอกับบรรดาเจ้าคุณ บรรดาพระครูใหญ่ ๆ โต ๆ ในกรุงเทพฯ ก็ไปไหว้ทักทายแต่ละท่าน เขาก็ถามว่าเป็นใครมาจากไหน ? ยังไม่ทันจะแนะนำตัว พระใหม่ท่านบอกว่า “หลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุนครับ” อ้าว...ดันรู้จักอาตมาอีกนะ สรุปว่าท่านบอกว่าเคยไปงานเป่ายันต์ฯ ที่วัดท่าขนุน

แต่เห็นคนเยอะมาก เบียดไม่เข้า ท่านก็เลยไม่ได้ไปแนะนำตัว แต่จำได้ ยังโชคดีที่ว่าไปก่อนเวลา เสร็จธุระแล้วจึงขอท่านกลับก่อนได้ หลวงพ่อท่านก็แนะนำกับเพื่อนว่า “เป็นเพื่อนร่วมรุ่นของผมเอง เรียนมาด้วยกัน ท่านเรียนเก่งมากเลย มีอะไรก็คอยช่วยเหลือเพื่อน ฯลฯ” ท่านก็ว่าของท่านไปเรื่อย

[เถรี]

ถาม : ไอไม่หายค่ะ มีวิธีแก้ไหมคะ ?
ตอบ : ใช้ไข่ ๑ ฟอง สมัยนี้ง่ายเลย ตอกลงถ้วย แล้วก็บดขัณฑสกรหรือน้ำตาลกรวดลงไปสักหัวแม่มือหนึ่ง ตามด้วยใบชาอีกหยิบมือหนึ่ง ใส่เข้าไมโครเวฟ ๓ นาทีสุก กินให้หมดก็จบแล้ว อาตมาเคยไอประเภทที่เรียกว่าไอ ๑๐๐ วัน ก็คือไอไม่เลิกเสียที ปรากฏว่าคนจีนเก่า ๆ เขามีตำรายานี้ก็เลยลองดู เออ...หายจริง ๆ แต่ขัณฑสกรเท่าหัวแม่มือนี่หวานแสบไส้เลยนะ สมัยก่อนตอนดองมะม่วง แม่จะบอกให้เอาขัณฑสกรใส่ลงไป มิน่า...มะม่วงดองถึงได้หวานขนาดนั้น ส่วนใบชาหยิบใส่ลงไปสักหยิบมือหนึ่ง จะโรยให้ทั่วหรืออย่างไรก็แล้วแต่เรา

ไม่ต้องถึงขนาดชาผู่เอ๋อนะ ผู่เอ๋อเป็นใบชาเสีย เพราะว่าสมัยก่อนเขาค้าขายเส้นทางสายไหม เดินทางกันเป็นเดือนเป็นปี คราวนี้ฝนตกรั่วเข้าไปในถุงชา ชาก็ไปตกอยู่ก้นถุง โดนหมักไปเรียบร้อย กว่าจะไปถึงก็แน่นเป็นก้อนเลย ปรากฏว่าคนมองโกลอยู่แต่ในทุ่งหญ้า เขาก็ไม่รู้หรอกว่าชาดีหรือชาไม่ดี เขาก็เอาไปชงชานมชาเนยอะไรตามแบบปกติ กลายเป็นที่นิยมขึ้นมา แล้วคนเขาก็นิยมตรงที่ว่าขนย้ายง่ายเพราะว่าเป็นก้อน ๆ ตอนหลังก็เลยตั้งอกตั้งใจผลิตชาผู่เอ๋อออกมา คือตั้งใจทำให้เสีย ครั้งแรกนั่นเสียเพราะอุบัติเหตุ ต่อมาตั้งใจทำให้เสียเอง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ปกติเดือนมิถุนายน ทางวัดจะจัดงานฉลอง ถ้าไม่ใช่งานของตัวเองก็จะเป็นพระ แม่ชี สามเณร ใครประสบความสำเร็จด้านการศึกษาหรือหน้าที่การงานอะไรก็ไปฉลองเดือนมิถุนายน แต่ปีนี้งด

ถามว่าทำไมจึงงด ? เพราะปกติแล้วเรื่องการพระราชทานสมณศักดิ์จะเป็นเดือนธันวาคม ก็มาฉลองในเดือนมิถุนายน แต่ปีนี้การพระราชทานสมณศักดิ์น่าจะเป็นไปตามวันเฉลิมพระชนมพรรษาของรัชกาลที่ ๑๐ ซึ่งเป็นเดือนกรกฎาคม เดือนมิถุนายนเลยไม่รู้ว่าจะจัดอะไร ก็เอาเป็นว่าถ้ารับกรกฎาคมก็ไปฉลองเดือนกันยายนโน้น ในวันงานหลวงปู่สาย

แล้วอีกทีหนึ่งก็ได้ข่าวว่า ปีนี้อาจจะเป็นการพระราชทานสมณศักดิ์ทั้งตั้งและเลื่อนในวันที่ ๕ ธันวาคมอีกปีหนึ่ง ถ้าเป็นไปตามนั้นก็แปลว่าทิ้งช่วงยาวปีกว่าเลย"