เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนกันยายน ๒๕๕๙

[เถรี]

ถาม : ทำอย่างไรถึงไม่โกรธง่าย ?
ตอบ : ภาวนาเยอะ ๆ เข้าไว้

ถาม : จับลมหายใจหรือคะ ?
ตอบ : ใช่...ถ้าอยู่กับลมหายใจเข้าออก จะไม่คิดฟุ้งซ่านมาก ไม่ปรุงแต่งมาก ก็จะไม่โกรธใครง่าย หมั่นแผ่เมตตาบ่อย ๆ สร้างความชุ่มชื่นเยือกเย็นให้แก่ใจของเรา จะได้ไม่ไปผูกโกรธคนอื่นอีก ไม่ใช่ว่ามีเรื่องกันมาตั้ง ๓ ปีแล้ว ก็ยังโกรธเขาไม่เลิก

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้าตัดใจได้เรื่องหนึ่งก็ตัดได้ทุกเรื่องนั่นแหละ เพราะว่าใช้กำลังใจเท่ากัน"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าให้พระว่า "เมื่อวานนี้ครูบาอาจารย์เล่นผมอีกแล้ว หาวัตถุมงคลเท่าไรก็หาไม่เจอ มีสองราย คือขี้ผึ้งหลวงพ่อกวย กับสมเด็จหลวงพ่อหม่น พอโยมไปแล้วก็โผล่มาอยู่ตรงนั้นแหละ ชอบแกล้งอย่างนี้อยู่เรื่อย ของหลวงพ่อกวย คราวที่แล้วก็มีดหมอ เอาจากวัดท่าขนุนใส่พานมาเลย มาถึงกลางทางเหลือแต่พาน เออ...เข้าท่า ผมบอกว่าไม่เป็นไร มาถึงนี่ตั้งพานไว้เดี๋ยวก็กลับมา ปรากฏว่ามาจริง ๆ"

[เถรี]

ถาม : ปรอทกรอมีไว้ทำอะไรครับ ?
ตอบ : ปรอทกรอจริง ๆ เป็นของกันอาถรรพ์ทุกอย่าง สมัยโบราณเขาทำฝังไว้ใต้โบสถ์เพื่อความร่มเย็น พูดง่าย ๆ คือโบสถ์หลังหนึ่งมีปรอทกรอลูกเดียวเท่านั้น สมัยก่อนหายาก สมัยนี้เล่นเอาเครื่องตรวจระเบิดไปก็หาง่ายสิ สมัยก่อนขุดกันปางตายกว่าจะหาเจอ

สมัยก่อนพวกนักรบ ขุนศึกจะพกติดตัวเอาไว้คอยเตือน เวลามีอันตรายปรอทกรอจะสั่นเตือนให้รู้ตัวล่วงหน้า

[เถรี]

สนทนาเรื่องสร้างโบสถ์ "สมัยก่อนเขาใช้เวลาชั่วชีวิตสร้างโบสถ์หลังหนึ่ง ถึงได้เชื่อกันว่า เวลาฝังลูกนิมิตให้เจ้าอาวาสออกไปให้พ้นวัด เพราะจะโดนอาถรรพ์แล้วมักจะตาย ความจริงไม่ใช่หรอก...ท่านแก่จนเกินแกงแล้ว ทำงานเสร็จกำลังใจคลายตัวลงก็ไปเลย เพราะหมดหน้าที่แล้ว

สมัยนี้สร้างโบสถ์ง่าย ไม่เหมือนกับสมัยก่อน กว่าจะตัดไม้ กว่าจะชักลาก กว่าจะแปรรูป ยังต้องเสียเวลานวดดิน เผาอิฐอีก สมัยนี้ของเราแทบจะบันดาลด้วยฤทธิ์เลย จัดเป็นวิชชามัยฤทธิ์ก็ว่าได้"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "หลวงพ่อไพบูลย์ (พระธรรมคุณาภรณ์, ไพบูลย์ กตปุญฺโญ, ป.ธ.๘, อดีตเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี) ท่านสร้างโรงเรียน สร้างโรงพยาบาล เพราะท่านอยากทำ คุณเคยเห็นเจ้าคุณชั้นเทพที่ไหน ประเภทเอาผ้าอาบเคียนหัวแล้วไปผสมปูนกับเณร ก็มีแต่หลวงพ่อไพบูลย์นี่แหละ ฉะนั้น...ท่านเป็นเจ้าคณะจังหวัดที่หน้าตาดูไม่ได้เลย เพราะท่านทำงานตัวดำปี๋ทุกวัน หายากจริง ๆ จนท่านได้เลื่อนจากพระเทพสุธีเป็นพระธรรมคุณาภรณ์

ท่านเป็นเจ้าคณะจังหวัดที่ไปทุกวัดจริง ๆ ไม่ว่าจะอยู่ลึกขนาดไหนท่านไปถึงหมด จนกระทั่งไปทะเลาะกับผีเจ้าที่วัดเขาเหล็ก ที่ป่าอำเภอศรีสวัสดิ์ ท่านเดินทางมาเหนื่อยจะตายชัก ไปนอนพักที่ศาลาหน่อยเดียว ผีเจ้าที่ดันมาไล่

"มึงใหญ่ขนาดไหนวะถึงมาไล่กู ?"
"กู...เจ้าพ่อเขาเหล็ก"
"แสดงว่ามึงเป็นใหญ่อยู่แถวนี้ใช่ไหม ?"
"ใช่"
"แล้วมึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร ? มึงเป็นแค่เจ้าที่ตำบลนี้ แต่กูเป็นเจ้าคณะจังหวัดโว้ย...มึงเป็นเจ้าที่ภาษาอะไรวะ ? กูเป็นเจ้านายของมึงแท้ ๆ มึงเสือกไม่รู้จัก..!" ท้ายสุดผีต้องหนีให้ท่าน

นั่งรถไปเห็นพระเดินข้างถนน ท่านหยุดรับเลยนะ ไม่สนใจว่าจะเป็นพระเด็กเป็นเณรเล็ก "จะไปไหน ? มาสิ...ขึ้นรถมา เดี๋ยวไปส่ง" คุณจะหาพระที่กำลังใจแบบนี้ได้ที่ไหน ?"

[เถรี]

ถาม : ผมภาวนาคาถาโสตัตตะภิญญา แต่ทำไมหายใจแรงขึ้นครับ หายใจถี่ ๆ ?
ตอบ : เป็นอาการของกายในจะหลุดออกไป จะรู้สึกว่าควบแน่นเข้า ๆ หายใจแรงขึ้น หัวใจเต้นแรงขึ้น แล้วเหวี่ยงหลุดออกไปเลย ถ้าคุณคิดว่าตายเป็นตาย ก็จะไปได้เลย

[เถรี]

ถาม : พ่อเขาต้องให้อาหารทางสายยาง ถ้าลูกไปบอกให้เอาออก ?
ตอบ : ให้หมอตัดสินใจเอง ห้ามลูกทำนะ เสี่ยงมากเลย ถ้าไม่ทำก็ต้องไม่ทำตั้งแต่แรก

ถาม : ถ้าให้แม่ทำ ?
ตอบ : แล้วแต่หมอตัดสินใจ

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยที่อยู่กับหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านมีความรู้แปลก ๆ ให้อยู่เรื่อย มีอยู่วันหนึ่งเสียงตุ๊กแกร้อง อาตมาถวายการรับใช้อยู่ใกล้ ๆ ท่านว่า "ลองฟังดูสิ ถ้าได้ ๗ ครั้งขึ้นไปก็ดี" ปรากฏว่าได้ ๗ ครั้งจริง ๆ แสดงว่าเรื่องพวกนี้เป็นลางบอกเหตุบางอย่างได้ แบบที่โบราณเขาว่า แมงมุมตีอก จิ้งจกทัก หนูกุกในเรือน อะไรประมาณนั้น

คราวนี้ในส่วนของตุ๊กแก พระเกจิอาจารย์ที่สร้างตุ๊กแกแล้วมีชื่อเสียงที่สุด คือ หลวงพ่อครื้น วัดสังโฆ ที่สุพรรณบุรี ตุ๊กแกของท่านทำด้วยดินเผาธรรมดาบ้าง ดินลงสีบ้าง เวลาบูชาไปถ้าเอาเข้าบ้านแล้ว วันไหนมีตุ๊กแกร้อง วันนั้นได้ลาภ แปลกมาก...ตุ๊กแกดินเผาร้องได้ ตอนหลังมีหลวงปู่หล่ำ วัดสามัคคีธรรม สืบสายวิชามา แต่ตุ๊กแกของหลวงปู่หล่ำ ลงสีลายพร้อยทั้งตัวเลย

อาตมาพกตุ๊กแกตัวจ้อยหลวงปู่ครื้น เปิดกระทู้คนมีเงินเหลือกินเหลือใช้ปีที่แล้ว เอาออกกระทู้ไปแล้ว ของบางอย่างได้มาสมบูรณ์มากก็รู้สึกเสียดายเหมือนกันว่า ต่อไปคงจะหาไม่ได้อีก แต่คราวนี้ในความรู้สึกที่ว่า เราทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม ถ้าของแค่นี้สละไม่ได้แล้วจะไปสละอะไรได้ ก็ต้องตัดใจสละไป"

[เถรี]

เก็บตกเดือนกันยายน ปี ๕๙ หมดแล้วค่ะ

ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา คะน้า คะน้าอ่อน เถรี รัตนาวุธ