เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ระยะนี้เรื่องของการทำมาหากินก็ค่อนข้างจะฝืดเคือง วันก่อนเห็นว่ามีการปิดรีสอร์ต แล้วก็มีคนไปลงความเห็น โวยวายว่ารัฐบาลเฮงซวย อะไร ๆ ก็เป็นเรื่องของรัฐบาล คือรัฐบาลของเราพยายามที่จะแก้ไขปัญหาปากท้องของประชาชน แต่แก้ไม่เป็น จะกระตุ้นเศรษฐกิจก็ทำไม่เป็น คือแจกเงินให้ชาวบ้านใช้ แล้วก็ลามปามไปจะแจกเงินนักท่องเที่ยวเพื่อให้เข้ามาเที่ยวบ้านเรา"

[เถรี]

"เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นที่ญี่ปุ่นมาแล้ว ก็คือรัฐบาลแจกเงินไปเท่าไร คนญี่ปุ่นเก็บเข้าธนาคารหมด เหตุที่เป็นอย่างนั้นเพราะว่าไม่มีเงินจะจ่าย ได้เงินใหม่ไปก็เลยเก็บออมเอาไว้ ส่วนบ้านเราก็แบบเดียวกัน เงินที่ให้ไปนั้นจ่าย แต่เงินตัวเองไม่จ่าย รัฐบาลเขาหวังจะใช้เงินต่อเงิน ก็คือแจกเงินให้ไปจ่ายแล้วอาจจะจ่ายเพลิน ควักของตัวเองออกมา แต่สภาพเศรษฐกิจแบบนี้ ประชาชนที่เผชิญหน้าอยู่ เขารู้ดีว่าอะไรเกิดขึ้น เขาก็จ่ายเฉพาะ ๕๐๐ บาทที่รัฐบาลให้ ของตัวเองก็เก็บต่อไป

วิธีแก้ไขที่ถูกทางก็คือ ต้องสร้างรายได้ให้ชาวบ้าน พอชาวบ้านเขามีเงิน เขาถึงจะจ่าย ไม่ใช่เอาเงินไปแจกชาวบ้าน นั่นเป็นรายได้ฉาบฉวยชั่วคราว นับเป็นรายได้ไม่ได้เสียด้วยซ้ำไป"

[เถรี]

"คราวนี้การที่จะสร้างรายได้ให้กับชาวบ้าน อันดับแรกเลยก็คือพืชผลเศรษฐกิจ เพราะว่าชาวบ้านของเราส่วนใหญ่ ร้อยละ ๗๐ - ๘๐ เป็นเกษตรกร ต้องหาตลาดให้เขาจำหน่าย หรือไม่อย่างน้อยก็ต้องประกันราคา ว่าทำออกมาแล้วต้องได้ราคาประมาณนี้ เขาจะได้รู้ว่าขาดทุนหรือกำไร

ประการต่อไปก็คือพวกอุตสาหกรรม โดยเฉพาะอุตสาหกรรมรายย่อย รายใหญ่ อุตสาหกรรมรายใหญ่แต่ละรายก็ล้วนแล้วแต่คนงานเป็นร้อยเป็นพัน รายย่อยเป็นอุตสาหกรรมพื้นฐาน คุณลงทุนไปเมื่อไร เท่ากับว่าเป็นส่วนค้ำจุนครอบครัว อย่างที่เขาเรียกว่าเอสเอ็มอีอะไรนั่นแหละ ขนาดย่อม ขนาดกลาง ขนาดใหญ่"

[เถรี]

"สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าจะไปได้ก็ต้องได้รับการสนับสนุน การอำนวยความสะดวกจากทางรัฐบาล รายใหญ่เราอาจจะมีการลดภาษีนำเข้าวัตถุดิบบางอย่าง หาตลาดต่างประเทศให้กับเขา รายย่อยก็ต้องหาทางให้เขาจำหน่ายให้ได้ โดยการสนับสนุนในรูปแบบต่าง ๆ ให้แต่ละจังหวัดจัดงานในลักษณะเหมือนกับการเปิดตลาดจำหน่ายให้เขา อาจจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันจัดไปทุกจังหวัด

สมมติว่าจังหวัดนี้มี ๖ อำเภอ คุณก็หมุนเวียนกัน เดือนนี้คุณเป็นเจ้าภาพเปิดตลาด เดือนโน้นอำเภอถัดไปเป็นเจ้าภาพเปิดตลาด เขามีที่ขายได้ มีรายได้เข้ามา เขาถึงจะกล้าจ่าย"

[เถรี]

"คราวนี้รัฐบาลของเราจะเอาแต่เงินภาษีไปยัดให้ชาวบ้านเขาจ่ายเงิน หวังอยู่อย่างเดียวว่าจะทำให้ชาวบ้านใช้เพลิน แล้วควักกระเป๋าตัวเองออกมาจ่าย รอไปก่อนเถอะ..ชาวบ้านเขาไม่ได้กินหญ้า เขากินข้าวหอมมะลิด้วย..!

ประการต่อไปก็คือการลงทุนสาธารณูปโภคขนาดใหญ่ที่เป็นแสน ๆ ล้าน ไม่ได้กระตุ้นเศรษฐกิจอะไรมากมายหรอก เพราะว่ารายได้ไปตกอยู่กับบริษัทนายทุนใหญ่ ๆ แค่ไม่กี่ราย

สังเกตดูว่าบรรดาห้างสรรพสินค้าขนาดยักษ์ของบ้านเรา ก่อนหน้านี้อย่างเก่งก็จัดโปรโมชั่นปีละ ๒ ครั้ง ก็คือกลางปีกับสิ้นปีรับปีใหม่ เดี๋ยวนี้เห็นจัดกันทั้งปี ลดราคากันทั้งปี ยังไม่ค่อยมีคนซื้อเลย บอกชัด ๆ ว่ากำลังซื้อของชาวบ้านเขาไม่มี"

[เถรี]

ถาม : ถ้าผมโอนเงินบริจาคในมูลนิธิชัยพัฒนาของพ่อหลวง ร.๙ อานิสงส์น้อง ๆ สังฆทานไหมครับ ?
ตอบ : จะน้อง ๆ สังฆทานแล้วมีประโยชน์อะไรกับประเทศชาติ ? คุณก็ตอบไม่ได้ใช่ไหม ?

เรื่องของมูลนิธิอะไรต่าง ๆ ถ้าเราจะทำบุญก็อย่าลืมว่าเป็นแค่ขั้นของทานเท่านั้น ทานก็ขึ้นอยู่กับว่าผู้รับมีความบริสุทธิ์เท่าไร แต่ว่ากติกาการให้ทานก็คือเจตนาบริสุทธิ์ ผู้ให้บริสุทธิ์ ผู้รับบริสุทธิ์ วัตถุทานบริสุทธิ์ ถ้าอย่างนั้นก็อานิสงส์เต็มร้อยส่วน

แต่ถ้าหากว่าเป็นสังฆทาน ซึ่งในส่วนรวมของสงฆ์ถือว่าเป็นผู้ที่มีศีลมากกว่า หรือว่ามีสภาพบริสุทธิ์ของจิตมากกว่า อานิสงส์ก็จะมากขึ้นไปอีก

คราวนี้ในส่วนที่เราทำเป็นส่วนของการให้ทานในบุคคลทั่ว ๆ ไปซึ่งมีศีลบ้างไม่มีศีลบ้าง ถึงแม้ว่าอานิสงส์จะมาก แต่ก็ยังน้อยกว่าสังฆทาน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนนี้กำทีเด็ดของยาจินดามณีเอาไว้ ๒ อย่าง อย่างแรกคือนอแรด อย่างที่สองมีอำพันทอง ของหายาก แต่อาตมาดันมีทั้งคู่ ป่าไม้ไม่ต้องมาจับนะ เพราะว่านอแรดป่นเรียบร้อยมาแล้ว

ส่วนอำพันทอง บางคนเรียก หรดาลทอง มีหลายกระแสด้วยกัน บางท่านก็บอกว่าเป็นสเปิร์มของปลาวาฬ บางท่านก็บอกว่าเป็นอ้วกของปลาวาฬ แต่จะเป็นอะไรก็เถอะ แพงพอ ๆ กัน

ต้องบอกว่า "ทึ่ง" ในสัญชาตญาณแสวงหาความรู้ของหมอรุ่นเก่า ๆ เพราะยาที่ตัวเองไม่รู้จัก ต้องทั้งดม ทั้งชิม ทดสอบทุกอย่างเพื่อที่จะให้รู้ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไร หมอรุ่นเก่า ๆ ส่วนใหญ่แล้วเราจะเคยได้ยินว่า "ยาผีบอก" ยาผีบอกนี่รวมทั้งพระทั้งเทวดาไปด้วย พอถึงเวลาท่านมีบุญมีกรรมเนื่องกันมา ท่านก็มาบอกว่าสิ่งนี้ใช้ทำอะไร ก็จัดเป็นสูตรยาขึ้นมา

ตัวอย่างยาฟอกเลือดของท่านปู่หมอชีวกฯ ที่อาตมาให้ลงไว้ในเว็บวัดท่าขนุน ใครรู้สึกว่าตัวเองร่างกายไม่ดี มีโรคภัยไข้เจ็บง่าย ก็ลองไปทำกินดู ถ้าดวงไม่กุดมากเกินไปนัก โรคร้ายหลายอย่างก็รักษาได้ "

[เถรี]

สนทนาเรื่องวัตถุมงคล "ได้เห็นประคำหน้าผากเสือไหม ? ในชีวิตนี้อาตมาเห็นแค่ ๒ เส้น ส่วนใหญ่คนตีไปเป็นของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว ไม่ใช่..ของหลวงปู่บุญ ส่วนใหญ่จะใช้ไหม ๗ สีร้อย แล้วอย่าลืมว่าลีลาการถักพู่แบบนั้น จะมีสายวัดปากคลองมะขามเฒ่าสายเดียว ที่อื่นไม่มี เขาตีไปไกลได้ขนาดนั้น อาจจะเห็นว่าหลวงปู่ศุขทำน้อย ก็เลยไปตีว่าเป็นของหลวงปู่บุญ ของหลวงปู่บุญมาเมื่อไรส่วนใหญ่ก็ไหม ๗ สี

บางคนตีเป็นของหลวงปู่ยิ้ม..ไม่ได้ ถ้าเป็นของหลวงปู่ยิ้มต้องพันด้ายสาวพรหมจารีมาด้วย พวกนี้ต้องบอกว่าเป็นเอกลักษณ์ของสำนัก ตัวเองไม่แม่นก็ไปตีมั่ว บางทีก็ตั้งใจมั่ว เพื่อที่จะได้ขายแพง"

[เถรี]

"เมื่อวานแม่ชีอุ๋ยเอาตะกรุดมาบานเลย เรียนรู้แบบนี้ค่าหน่วยกิตแพงจัด ต้องค่อย ๆ ศึกษาไปก่อน มั่นใจแล้วค่อยไปจับ ไม่ใช่เจอแล้วกวาดมั่วมา จะไปเชื่อเขาอย่างเดียวได้อย่างไร โดยเฉพาะกระทู้ที่อาตมาเข้าไปดู ต้องไปบอกให้เจ้าของกระทู้แก้ไขรายการวัตถุมงคลบ่อยเลย

เขาลงมาบอกว่า เป็นสายคาดเอวหลวงปู่ปาน วัดบางเหี้ย ชีวิตนี้ตูยังไม่เคยเห็นสักอัน..!

ลงรูปมาเป็นพระสุโขทัยหน้านางเห็น ๆ แต่บอกว่าเป็นเชียงแสนสิงห์สาม กูจะบ้า...! คือตัวเองไปเห็นเขาลงไว้ที่ไหน ก็ดึง ๆ เอามาเข้ากระทู้ตัวเอง เพื่อจะกินส่วนต่าง คราวนี้ดันไปเชื่อตามเขาโดยไม่มีความรู้เก่า แบบนี้ก็บรรลัย ใครเห็นอาตมาจองแล้วจองตามก็เตรียมเจ็บตัวได้เลย"

[เถรี]

ถาม : โคโรน่าถือว่าเป็นโรคระบาด ต้องสวดมนต์อะไรไหมคะ ?
ตอบ : ไม่ต้องหรอก โรคไม่ได้ร้ายแรงอะไร โรคละบาท..! เรามีตั้ง ๓๐ บาท..! รักษาได้ตั้งหลายครั้ง

ถาม : ที่จุฬาฯ เขามีสวดขันธปริตรและโพชฌงค์ ?
ตอบ : จะทำเอาไว้ก็ได้ ถึงเวลาแล้วก็ไปสวดเอง

ถาม : ควรสวดบทนี้หรืออย่างไรคะ ?
ตอบ : โดยปกติก็บทนี้ บทโพชฌงค์ บทสักกัตวา บทสักกัตวานี่เอาไว้รักษาโรคโดยตรง "โอสะถัง อุตตะมัง วะรัง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวันสวดพระคาถาเงินล้าน โยมที่ถวายทองร่วมสร้างพระ มีอยู่ ๑๗ รายที่ไม่มีชื่อ ต้องเป็นผู้ไม่ประสงค์ออกนาม บางทีญาติโยมก็ถวายกันแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ เอาสะดวกของตัวเอง

อย่างเวลาไปงานที่อื่น โดยเฉพาะวัดอื่น พอได้ปัจจัยอะไรมา ส่วนใหญ่อาตมาถวายเจ้าของวัดเขาไว้ คราวนี้พวกเราไปถวายของที่จำเป็นต้องเอากลับ ทำให้ผิดความตั้งใจของตัวเอง ถ้าไม่เอากลับ ก็ผิดวัตถุประสงค์ของโยมอีก"

[เถรี]

ถาม : จะตั้งศาล ไม่มีที่ตั้งค่ะ เป็นตึกสองชั้น เหลือที่นิดหนึ่ง ข้างหลังเป็นบ้านสบายใจ ตรงนี้เป็นวัดท่าซุง
ตอบ : ถ้าอยู่อย่างนั้นจะไปสร้างศาลทำไม ไปไหว้ที่ศาลใหญ่วัดท่าซุงก็หมดเรื่อง ไม่ต้องเสียเวลาทำ ถึงเวลาก็ไปไหว้พ่อปู่วาหนแทน มีศาลใหญ่อยู่ใกล้ ๆ ไปสร้างเองทำไมให้เสียเงิน ?

อยู่บริเวณนั้น ไหว้ท่านองค์เดียวก็พอ นี่อยู่ติดวัดเลย ท่านดูแลในรัศมี ๑๖ กิโลเมตร เหลือเฟือเกินพอ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ความจริงพวกเทวดาโรคระบาดเขาก็เครียดเหมือนกันนะ เพราะว่าประเทศไทยเตรียมพร้อมตั้งรับไว้ก่อน บ้านเราป้องกันฝุ่น ถึงเวลาโรคระบาดมาก็เลยทำอะไรคนไทยไม่ค่อยได้"

ถาม : กันได้แค่ใกล้ ๆ เท่านั้นเอง ?
ตอบ : ถ้าหากว่าติดแล้วรีบรักษาก็ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก ส่วนใหญ่ไปปล่อยทิ้งไว้จนอาการหนัก

แบบเดียวกับอาตมาเป็นต้น ถึงเวลาเป็นก็เรื่องของเอ็ง อยากเป็นก็เป็นไป เป็นจนกลายเป็นพวกเดียวกัน ก็เลิกเป็นไปเอง

[เถรี]

ถาม : เทวดาที่ท่านทำหน้าที่เกี่ยวกับการแพร่กระจายเชื้อโรค ท่านทราบว่าคนไหนจะต้องได้รับเชื้อไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าไม่ได้สร้างกรรมมา ก็ไม่ได้อยู่ในเขตนั้น ท่านจะกำหนดเขต ปักธงขีดเส้นกันไว้เลยว่าบริเวณนี้ เห็นพวกธงแดงปัก อาตมาก็ว่า “เขาเอาแน่”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวานทางผู้ออกแบบมานำเสนอแนวคิดในการจัดพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุน เขาบอกว่าส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือส่วนของพระรัตนตรัย ก็มีการติติง ปรับแก้หลายจุด แต่ด้วยความที่ว่าพิพิธภัณฑ์ที่จะทำไม่ใช่ที่วางของ แล้วก็ไม่ได้โชว์รูปภาพ แต่ประมาณว่ามีแสงสีเสียงรวมกัน ก็เลยต้องใช้เวลาในการออกแบบ ปรับแก้จนกว่าจะเหมาะสม

ความช้ากลับทำให้ได้เปรียบ เพราะว่าเทคโนโลยีดีขึ้นไปเรื่อย ๆ พอถึงเวลาเทคโนโลยีดีขึ้นไปเรื่อย ๆ การนำเสนออาจจะถึงขนาดมีภาพเสมือน ก็เลยกลายเป็นว่า อาตมาไม่รังเกียจที่ช้า ยิ่งช้าเทคโนโลยียิ่งดี เราก็มีโอกาสได้ของดีมากขึ้น"

[เถรี]

"โดยปกติแล้วเราต้องไปดูการจัดพิพิธภัณฑ์ของที่ต่าง ๆ เพื่อเก็บเอาส่วนดีของเขามา เดือนที่แล้วไปดูพิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดิน จะเรียกว่าอะไรดี ? พิพิธภัณฑ์เก็บของส่วนพระองค์ก็แล้วกัน ของศิลปาชีพ พอไปดูแล้วเลียนแบบไม่ได้ เพราะว่าของทุกชิ้นมีอย่างละชิ้นเดียวในโลก ของบางชิ้นใช้ช่างจำนวน ๒๐๐ กว่าคน ใช้เวลาทำ ๒ ปี ไม่สามารถตีเป็นราคาได้ โดยเฉพาะว่าไม่ใช่การเลียนแบบของเก่าอย่างเดียว มีการประยุกต์ แล้วก็สอดแทรกของใหม่เข้าไปด้วย โดยเฉพาะงานทอผ้ามีการแทรกปีกแมลงทับ ไปเสียค่าดูให้เขา ๒๕๐ บาท เห็นแค่ฉากไม้แกะสลัก กั้นตรงหน้าที่ขายตั๋วอันเดียวก็กลับได้แล้ว คุ้มค่าแล้ว"

[เถรี]

"ก่อนหน้านี้ งานสลักไม้คิดว่าของบ้านถวายน่าจะสุดยอดที่สุด ปรากฏว่าบ้านถวายยังสู้ไม่ได้ ผลงานบางชิ้นใหญ่เท่าข้างฝา ด้านหนึ่งเป็นพระราชนิพนธ์เรื่องสังข์ทอง อีกด้านหนึ่งเป็นป่าหิมพานต์ แล้วสามารถใช้พื้นที่ร่วมกัน อย่างด้านนี้ตัวปราสาทราชมณเฑียร สำหรับเจ้าพระยามหากษัตริย์ อีกด้านกลายเป็นวิมาน เป็นที่อยู่ของพรหม ของเทวดา งานชิ้นเดียวกัน หันหลังชนกัน เจาะทะลุ ใช้พื้นที่ร่วมกันได้ แกะแบบกึ่งลอยตัว ก็คือตรงส่วนไหนที่ทะลุไปถึงอีกฝั่งหนึ่งได้ก็ทะลุไปเลย ส่วนไหนที่ใช้งานร่วมกันได้ก็ทำทั้งสองฝั่ง ต่างคนต่างเป็นชิ้นงานของตัวเอง แต่ว่าอยู่ในพื้นที่เดียวกัน

ไปอยู่ที่นั่น เข้าไปสักประมาณ ๑๑ โมง เพราะว่าฉันเพลก่อนเวลา ออกมาตอนบ่ายสามโมงกว่า ยังชื่นชมไม่ทั่วเลย"

[เถรี]

"ถ้ามีโอกาสพวกเราก็เข้าไปดูสักครั้ง คุ้มค่าจริง ๆ ได้เห็นสักชิ้นหนึ่งก็คุ้มกับ ๒๕๐ บาทแล้ว เขาจะพาไปดูโรงโขนต่อ บอกว่าเวลาไม่พอแล้ว เพราะว่าเขาปิดบ่ายสามครึ่ง เราออกมาบ่ายสามกว่า เปิดสิบโมง ปิดบ่ายสามครึ่ง ถ้าบ่ายสามไปแล้ว เขาก็ไม่ขายตั๋วแล้ว"

ถาม : แถวเกาะเกิดหรือคะ ?
ตอบ : เกาะเกิด พอดีใกล้ ๆ มีร้านอาหารอร่อย ก็เลยไปกินกันตั้งแต่ก่อนเพล แล้วก็รีบเข้า ขนาดรีบเข้าไป เจ้าหน้าที่เขาก็ดูแลดีมาก แนะนำว่าต้องจอดรถตรงนี้ ไปขึ้นรถรางตรงนี้ ไปซื้อตั๋วตรงนี้ ไปเข้าทางด้านนี้ เริ่มดูของชิ้นนี้ก่อน ขนาดเขามีเครื่องให้เราดูแล้วก็ฟัง แต่ก็ยังมีเจ้าหน้าที่คอยเดินแนะนำให้อยู่ มีอะไรก็ซักถามได้

[เถรี]

ตอนนั้นอยากจะเข้าไปดูว่าเขาจัดอย่างไร ปรากฏว่าดูได้แค่หลักการจัดคืออย่างนี้ แต่ของเราไม่มีแน่ ไม่ว่าจะเป็นภาพวาด ภาพปัก แกะสลัก พวกเครื่องเงิน เครื่องทอง เครื่องถม ไม่มีชิ้นไหนที่สามารถเลียนแบบได้ แต่ละชิ้นใช้ช่างชิ้นหนึ่งหลาย ๆ คน ทำทีหนึ่งเป็นปี ๆ ถ้าไม่ได้ระดับเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินต้องการ เขาก็ไม่ทุ่มกายถวายชีวิตให้แบบนั้น ไม่มีทางที่จะเนรมิตผลงานแบบนั้นออกมาได้

เขาสามารถปักผ้าได้เหมือนภาพวาด มองเข้าไปเห็นตอนแรก คิดว่าวาด ปรากฏว่าไม่ใช่รูปวาด เป็นการปักลาย ฝีมือละเอียดขนาดนั้น

เรื่องงานฝีมือหัตถศิลป์ต่าง ๆ ก่อนหน้านี้กำเนิดในรั้วในวัง พวกนางสนมกำนัล ถ้าว่างมาก เดี๋ยวก็นินทาว่าร้ายกัน เขาก็ให้เอางานไปทำ

[เถรี]

ถาม : ช่างทองหลวง ?
ตอบ : ช่างทองหลวงเขาศึกษามา ส่วนใหญ่แล้วรูปแบบจะตายตัว แต่ว่าฝีมือช่างชาวบ้านที่ฝีมือดี ๆ อย่างสกุลช่างทองเพชรบุรี อย่างของทางด้านศรีสัชนาลัย ถึงเวลาเขาเจองานยากเจออะไร เขาจะมีการปรับปรุงให้ดีขึ้นไปเรื่อย ๆ