เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกรกฎาคม ๒๕๖๒

[เถรี]

"สมเด็จกรมพระยาวชิรญาณวโรรสนี่แหละ ที่เอา ๑๐ สุดยอดฝีมือไปทดสอบพลังจิตกันที่ลานพระปฐมเจดีย์ เอาท่อนซุงวางไว้ แล้วเอากบไสไม้วางไว้ นิมนต์พระนักปฏิบัติไปบังคับให้กบไสไม้เลื่อนไปจนสุดแล้วเลื่อนกลับได้ ถ้าใครทำได้แบบนั้น ท่านจึงถือว่าสอบผ่าน ปรากฏว่าพระเกจิอาจารย์ที่ท่านเอาไปทดสอบเป็นร้อยเลย ผ่านจริง ๆ แค่ ๑๐ รูปเท่านั้น

ด้วยเหตุที่ท่านไม่เข้าใจว่า พระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนั้น แบ่งออกเป็นหลายประเภท ก็คือ

สุกขวิปัสสโก เข้าถึงมรรคถึงผล แต่ไม่มีความสามารถพิเศษอื่นมากไปกว่านั้น
เตวิชโช เข้าถึงมรรคถึงผลพร้อมความสามารถพิเศษ ๓ อย่าง
ฉฬภิญโญ เข้าถึงมรรคถึงผลพร้อมความสามารถพิเศษ ๖ อย่าง
ปฏิสัมภิทัปปัตโต เข้าถึงมรรคถึงผลพร้อมความสามารถคลุม ๓ หมวดก่อนหน้านี้ และมีความสามารถพิเศษอีก ๔ อย่าง"

[เถรี]

"ในเมื่อท่านไม่เข้าใจตรงนี้ ก็คิดว่าทุกรูปต้องเหมือนกันหมด เหมือนอย่างกับว่าเอาเด็กจบปริญญาตรีมาวิ่งแข่งกัน พวกจบพลศึกษามาก็ชนะขาดทั้งชาติ แล้วพวกจบหมอจบวิศวะมา จะทำอีท่าไหน ? กว่าจะคลานถึงเส้นชัยก็คงจะแทบตายเลย

บางทีในส่วนของเจ้าคณะปกครองก็ต้องบอกว่า ถ้าขาดความเข้าใจตรงจุดนี้ ก็อาจจะทำให้ปริยัติและปฏิบัติรุ่งเรืองและเสื่อมโทรมสลับกันไป"

[เถรี]

"หลวงพ่อสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ ท่านพยายามที่จะผลักดันเรื่องการปฏิบัติให้สำเร็จ ตั้งใจว่าจะให้ตั้งเป็นกองวิปัสสนาธุระ ซึ่งพวกเราก็คิดว่าถ้าท่านผลักดันสำเร็จ แม่กองวิปัสสนาธุระองค์แรกก็ต้องเป็นท่านนั่นแหละ แต่ปรากฏว่าไม่สำเร็จ ท่านมรณภาพเสียก่อน ก็ต้องรอดูว่าท่านใดจะมาแทน เพราะว่าตอนนี้ฝ่ายมหานิกายของเราก็เท่ากับว่าเหลือหลวงพ่อสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ วัดปากน้ำภาษีเจริญ ซึ่งก็ ๙๐ กว่าปีเข้าไปแล้ว

หลวงพ่อสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ วัดญาณเวศกวัน องค์ท่านก็สุขภาพไม่ดีมาตั้งแต่เด็ก ท่านพยายามระมัดระวังรักษาสุขภาพมาตลอด แต่ก็ออด ๆ แอด ๆ สมเด็จพระพุฒาจารย์ วัดไตรมิตร ออกงานอยู่ได้รูปเดียว ปัจจุบันนี้ท่านอื่นไปไกลก็ยาก หลวงพ่อสมเด็จพระพุทธชินวงศ์อุตส่าห์ไปงานที่พุทธมณฑลแล้วก็มามรณภาพ"

[เถรี]

"หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสุทัศน์ฯ ก็มรณภาพจนกระทั่งต้องยกตำแหน่งตำแหน่งสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ให้วัดญาณเวศกวันไป

ถ้าหากว่าไม่มีคดีเงินทอน หลวงพ่อพระพรหมดิลก วัดสามพระยา ต้องได้ตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งแน่นอน คราวนี้พอมีคดีเงินทอนขึ้นมาก็เลยกลายเป็นอย่างที่เห็น"

[เถรี]

"ถ้าพูดถึงวัดพิชัยญาติฯ คนหนึ่งที่จะลืมไม่ได้เลยก็คือแม่ชีทศพร ต้องบอกว่าท่านทำให้วัดพิชัยญาติฯ โด่งดังขึ้นมา เมื่อวันที่ ๑๖ มิถุนายนที่จัดงานสืบชะตาหลวงของอาตมา ช่วงบ่ายงานหมด กำลังตรวจสอบรายชื่อผู้ปฏิบัติธรรมอยู่ แม่ชีก็เดินยิ้มหวานเข้ามา ถวายปัจจัยมาแสนกว่าบาท บอกว่าร่วมจัดงานถวายหลวงพ่อด้วย

รุ่นของอาตมาเรียนปริญญาตรี ปริญญาโท ต้องไปปฏิบัติธรรมที่สำนักปฏิบัติธรรมธรรมโมลี ตำบลหนองน้ำแดง อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา เป็นสถานที่ซึ่งแม่ชีทศพรท่านสร้างถวายพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ ตอนที่ยังเป็นพระธรรมโมลี พอไปปฏิบัติธรรมที่นั่นก็เลยคุ้นเคยกับแม่ชี

พอเรียนปริญญาโท ก็เรียนรุ่นเดียวกับหลวงพ่อปรีชา วัดเขาอิติสุคโตที่เป็นอาจารย์ของแม่ชีมาโดยตรง ก็เลยสนิทสนมคุ้นเคยกัน บางคนก็สงสัย อยู่ ๆ เห็นแม่ชีไปเปิดโรงทานที่วัดท่าขนุนบ้าง เผลอ ๆ ก็เดินขึ้นมาทำบุญบ้าง รู้จักกันได้อย่างไร ? รู้จักกันมาเป็น ๑๐ ปีแล้ว

ตอนนี้แม่ชีน่าจะเปิดโรงทานอยู่ที่พุทธมณฑล ก็คือเลี้ยงบรรดาเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมและตัวแทนที่ไปทบทวนการปฏิบัติธรรมอยู่ที่อาคารปฏิบัติธรรมมหาโพธิญาณวิชชาลัย ถ้าท่านมีธุระปะปังไปที่อื่น ก็มีลูกศิษย์ท่านดูแลแทน ซึ่งส่วนใหญ่ก็รู้จักกัน อาตมาเดินเข้าไปก็กรูกันเข้ามากราบทั้งกลุ่ม คนอื่นก็สงสัยว่าอาตมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่มาจากไหน ?"

[เถรี]

"อาตมามีข้อเสียของคนอื่น แต่เป็นข้อดีของตนเอง ก็คือถ้าไม่จำเป็นจะไม่เรียกใช้ใคร บรรดาท่านทั้งหลายเหล่านี้ก็รอ เมื่อไรวัดท่าขนุนมีงานแล้วจะโทรไปเรียก ไม่โทรหรอก ถ้าจะไปก็ไปกันเอง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันนี้อาตมาทำโอที ลงมาเช้าหน่อย เดี๋ยวจะสะสมชั่วโมงไว้ เพราะวันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๖๒ จะต้องหนีงานครึ่งค่อนวัน ๖ ตุลาคมเป็นวันรับสังฆทาน-สอนกรรมฐานที่บ้านเติมบุญ แต่จะเอาผ้าป่าไปสร้างวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี เพราะฉะนั้น..ขอหนีไปทำบุญหน่อย ญาติโยมท่านใดจะไปจัดรถ ให้ตรงไปยังที่ซึ่งกำลังสร้างวิทยาลัยสงฆ์อยู่ได้เลย ก็คือข้างโรงเรียนวัดห้วยสะพาน อำเภอพนมทวน

จากทางด้านบ้านเติมบุญนี้ ถ้าวิ่งไปจะง่ายมากเลย ตรงไปทางด้านสุพรรณบุรีจนถึงสี่แยกนพวงศ์ก็เลี้ยวซ้าย วิ่งผ่านอำเภอบางเลน กำแพงแสนเข้าพนมทวนก็ถึงแล้ว จากนี่วิ่งไปประมาณชั่วโมงเดียว กะว่าไปถวายเงินร่วมสร้างวิทยาลัยสงฆ์ คราวนี้อยู่ในฐานะประธานจัดหาทุนให้ ก็ต้องบอกว่าทั้งวิทยาลัยสงฆ์ก็คือภาระของอาตมา ใครร่วมทำบุญมามากเท่าไรก็ลดภาระอาตมาไปเท่านั้น

ตอนนี้ที่ได้ยินมาก็มีหลวงพ่อเต้ วัดพุน้ำร้อน เพื่อนกันท่านให้หนึ่งล้าน หลวงพ่อท่านเจ้าคุณพระราชวิสุทธาภรณ์ หรือหลวงพ่อเจ้าคุณทองดำ วัดพระแท่นดงรังวรวิหาร บอกว่าจะให้หนึ่งล้าน เพราะฉะนั้น...อาคารเรียนหลังแรก ๕๐ ล้าน ตอนนี้ก็น่าจะได้มาบ้างแล้ว"

[เถรี]

"ช่วงนี้จะหาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ถ้าไปวัดใต้แล้วไม่เจอ ให้ไปที่สร้างวิทยาลัยสงฆ์นั่นแหละ ท่านอยู่นั่นทุกวัน โดยเฉพาะพระครูศรีธรรมวราภรณ์ เดินตากแดดเหงื่อไหลซิกอยู่ทุกวัน เพราะว่าช่วงนี้กำลังทำถนนอยู่ ซึ่งเป็นนโยบายที่ถูกต้องเลย ถ้าถนนเรียบร้อยก็จะเอาของทุกอย่างเข้าง่ายมาก คราวนี้ทางด้านท่าน นายก อบจ. กาญจนบุรี ก็คือท่านรังสรรค์ รัศมีฤกษ์เศรษฐ์ ส่งรถส่งเครื่องมือเครื่องไม้ พร้อมกับให้งบประมาณในส่วนการสร้างถนนไปด้วย ให้งบเสร็จแล้วก็ไปสร้างเอาเงินคืน เอาเถอะ...ขอให้ได้ถนนก็แล้วกัน

ท่านใดที่คอยจัดรถไปวัดท่าขนุน วันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๖๒ นี้ก็จัดรถไปพนมทวน ไปให้เขาเห็นบ้างว่าเด็กวัดท่าขนุนหน้าตาเป็นอย่างไร ถ้าไม่มีข้าวให้เรากินก็ไม่เป็นไร แค่แวะสถานีบริการน้ำมัน หาซื้อข้าวกล่องกินกันเอง อาตมาเป็นขาประจำข้าวกล่อง ถึงเวลาก็แวะซื้อ ผัดกะเพราไข่ดาว ๑ กล่อง...จบ ไม่ต้องเสียเวลานั่งรอนาน เข้าไปถึงก็อุ่นให้ ๓ นาที แล้วนั่งฉันไปบนรถ"

[เถรี]

"ไปนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระธรรมโพธิมงคล วัดนิมมานนรดี รักษาการเจ้าคณะภาค ๑๔ ก็เหมือนกัน ท่านไปตระเวนตรวจงานที่นั่นที่นี่ วิ่งทั้งวัน ถึงเวลาก็แวะซื้อข้าวกล่อง ท่านเป็นเจ้าคุณชั้นธรรม ใหญ่ ๆ โต ๆ พระอาจารย์เล็กเป็นแค่พระครูสัญญาบัตร เป็นแค่รองเจ้าคณะอำเภอ แต่ก็เป็นสาวกข้าวกล่องเหมือนกัน ไม่ได้เข้าร้านอาหารใหญ่ ๆ โต ๆ เพื่อความหรูหราอะไรหรอก ถ้าที่ไหนหรูมากก็ไม่เข้า ที่ไหนถวายอาหารฟรี ไปครั้งเดียวแล้วก็ไม่เข้าอีก..เกรงใจเขา

ร้านวุ้นเส้นท่าเรือ เข้าไปด้วยความปลาบปลื้มยินดี ตั้งใจจะเลี้ยงพวก เข้าไป ๕ - ๖ รูป สั่งเต็มที่เลย ก็เราตั้งใจเลี้ยง คิดว่าจะจ่ายเอง จึงสั่งเต็มที่เลย ปรากฏว่าพอฉันเสร็จ ทางร้านบอกว่าถวาย งวดหน้าขอให้แวะมาใหม่ อย่าหวังเลยว่าจะแวะไป..! อีกที่หนึ่งก็ครัวชุกโดน พระท่านสอบได้ก็พาไป ๗ -๘ รูป ไปฉลองกัน นั่นก็สั่งมาฉันเต็มที่ โดยเฉพาะหอยทอดกะทะร้อน สั่งกันมาแบบไม่ต้องยั้ง ฉันเสร็จ จะไปจ่ายเงิน เจ้าของร้านบอกขอถวายครับ..!"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ในพิธีสืบชะตา ทางเจ้าพิธีเขามาขอเล็บมือ เล็บเท้า เส้นผม แล้วก็จีวรเก่า บอกว่าจะเอาไปเผาสะเดาะเคราะห์ ก็เลยแจ้งไปว่า "คุณขอช้าไป ตอนนี้โกนหัวล้านเหม่งอยู่แล้ว คุณจะให้ไปเอาที่ไหนมา เล็บมือเล็บเท้าก็เพิ่งจะตัดไปเอง" ท้ายสุดก็เลยต้องเอาพวกจีวรไปเท่านั้น โดยเฉพาะที่เสียดายก็คือสบงกับอังสะ เย็บจนไม่มีที่จะให้เย็บแล้ว ใส่มา ๑๐ กว่า ๒๐ ปี พอถึงเวลาซักบ่อย ๆ ก็เปื่อยขาด แม่ชีชื่นก็เย็บให้ ถึงเวลา "หลวงพ่อ..เดี๋ยวแม่ชีตัดให้ใหม่" "ไม่เอา..ของเก่ายังใช้ได้" ก็ใช้มาเรื่อย

เผาไปเรียบร้อยแล้ว ทางเจ้าพิธีจะเป็นลมตาย เพราะว่าเอาไปเผาในเตาขยะ ทั้ง ๆ ที่เตาเมรุก็มี มีคนเขามาถามว่าทำไมต้องไปเผาในเตาเผาขยะ ? อ้าว...ของเหลือใช้แล้วก็เป็นขยะสิครับ"

[เถรี]

พ่อแม่พาเด็กอ่อนมาถวายสังฆทาน "เจ้านี่เก็บเงินเก่ง เพราะฉะนั้น..หาซื้อพันธบัตร ซื้อสลากออมสินอะไรใส่ชื่อเขาไปตั้งแต่เล็ก ๆ

เรื่องของโหงวเฮ้ง เสียดายที่ว่าครูบาอาจารย์ท่านไม่ให้ถ่ายทอดต่อ ครูบาอาจารย์ของอาตมานี่เก่งเรื่องโหงวเฮ้งสุด ๆ ขนาดบอกได้ว่าใครจะตายเวลาไหน โดยเฉพาะส่วนหนึ่งที่อยากจะถ่ายทอดมากเลยก็คือ ดูออกว่าผู้ชายหรือว่าผู้หญิงคนนั้นมีผัวมีเมียหรือยัง หลอกกันไม่ได้เลย อยากจะถ่ายทอดให้เด็ก ๆ สมัยนี้ จะได้ไม่ต้องให้คนอื่นเขาหลอก ต่อให้บอกว่าไม่มี ถ้าโหงวเฮ้งยืนยันว่ามี ก็แปลว่ามีแน่นอน"

[เถรี]

"ที่เสียดายเพราะว่าครูบาอาจารย์ท่านสั่งห้ามไว้ตั้งแต่แรก เพราะว่าเรื่องอย่างนี้เอาไป "แบล็คเมล์" คนได้ เขากลัวว่าถ้าลูกศิษย์นอกคอก นอกทุ่งนอกท่าเมื่อไร อาจจะเอาวิชาไปหากิน ไปข่มขู่ชาวบ้านเขา ก็เลยให้สาบานเอาไว้สาหัสเลยว่าจะไม่บอกใครต่อ ไม่อย่างนั้นท่านก็ไม่สอนให้

ที่บอกว่าเขาดูอาเจ็กข้างบ้านว่าวันนี้ลื้อจะตายก่อนเพล อาเจ็กข้างบ้านแกก็ไม่เชื่อ จะเก่งแค่ไหนวะ ? วันนั้นอาเจ็กแกก็ไม่ไปไหน แกนอนอยู่ในมุ้ง "กูอยู่ในมุ้ง ให้รู้ไปว่าจะตาย..!" ปรากฏว่าสัก ๑๐ โมง แม่ไก่ออกไข่ แล้วก็บินขึ้นไปบนขื่อ ไปกะต๊ากอยู่ข้างบน ปรากฏว่าบนขื่อเขาพาดหอกเอาไว้ แม่ไก่เหยียบปลายหอกพอดี พุ่งปราดลงในมุ้ง โดนเสียบตายคามุ้งเลย..!

ด้วยความที่เป็นเด็กอยากรู้อยากเห็น อาตมาก็ทึ่งมาก ขนาดบอกเวลาตายได้เลยหรือ ? ท่านบอกว่าบอกได้ แบ่งใบหน้าเป็นส่วน ๆ แต่ละส่วนนี่ ช่วงอายุเท่าไรดูได้เลย ถ้ามีลักษณะอย่างไร จะเกิดอะไรขึ้น ท่านบอกได้หมด"

[เถรี]

ถาม : ช่วงนี้เจอเรื่องแย่ ๆ เยอะค่ะ อยากขอกำลังใจ ?
ตอบ : ไม่มีอะไรหรอก ภาวนาพระคาถาเงินล้านให้เยอะเข้าไว้ ถ้าภาวนาแล้วกำลังใจทรงตัว ทุกอย่างจะดีขึ้น ส่วนใหญ่พวกเราพอถึงเวลาแล้วก็ไปนั่งกลุ้มอยู่กับเรื่องแย่ ๆ ถ้าเห็นว่าปกติของเราต้องเป็นอย่างนั้น เราก็จะไม่ไปนั่งเครียด อะไรที่มาถึงก็ตั้งหลักรับเอาไว้ ถึงเวลาก็หาทางทำดีของเราไปเรื่อย เดี๋ยวสิ่งดี ๆ ก็เข้ามาเอง

[เถรี]

ถาม : ไม่ลงปาฏิโมกข์โดนอาบัติไหมครับ ?
ตอบ : อาบัติ ๒ เด้ง เด้งแรกก็คือโดนอาบัติทุกกฎ เด้งที่สองก็คืออาบัติปาจิตตีย์ ข้อ ไม่เอื้อเฟื้อพระวินัย

ถาม : ถ้ามอบฉันทะ ?
ตอบ : ต้องมีความจำเป็น ถ้าไม่มีความจำเป็นต้องลงเอง ฉันทะส่วนใหญ่ที่มอบเพราะว่าป่วยจนลงปาฏิโมกข์ไม่ได้ หรือติดภารกิจที่อื่นกลับมาไม่ทัน ถ้าอยู่ในวัดอย่างไรก็ต้องลง

[เถรี]

โยมถวายปัจจัยร่วมบวชพระ "ขออนุโมทนา มีแต่ทำบุญบวชพระ ไปบวชเองบ้างสิ มีหลายคนเขาใช้คำพูดแบบมักง่ายว่า บวชพระแล้วดี...สบาย สบายแล้วทำไมเอ็งไม่ไปบวชวะ ? ข้านี่สงสัยเป็นอย่างยิ่งเลย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ดินฟ้าอากาศเปลี่ยน บางทีก็ทำให้สัตว์บางชนิดระบาดมาก ช่วงนี้เป็นช่วงที่แมลงวันระบาด ไม่ว่าไปทางไหนก็จะเจอแต่แมลงวัน ยังดี..เพราะว่าต่างประเทศบางแห่งนี่ตั๊กแตนระบาด ตั๊กแตนปาทังก้าระบาด กินทุกอย่างจนหมด แม้กระทั่งต้นไม้ใหญ่ ๆ ก็เหลือแต่ก้านที่เคี้ยวไม่เข้าเท่านั้นแหละ

มีอยู่ปีหนึ่งที่เกาะพระฤๅษีมีหนอนใบสักระบาด กินใบไม้ทุกใบที่มีอยู่จนเกลี้ยงเลย แม้กระทั่งใบสัก แล้วก็อพยพเข้ามาจะหาที่สำหรับเข้าดักแด้ ที่เกาะพระฤาษีเลี้ยงไก่ป่าไว้เกือบ ๒๐๐ ตัว เจ้าพวกไก่กินหนอนจนไม่มีปัญญาจะกิน ท้ายสุดก็ได้แต่ยืนมองแบบหมดอาลัยตายอยาก เพราะว่าเยอะมาก เดินกันมานี่เหมือนอย่างกับพื้นเคลื่อนที่ได้อย่างนั้นเลย"

[เถรี]

"โบราณที่เขาทำไร่นาสวนผสม ที่เรียกว่าสวนสมรม ก็เพราะป้องกันการระบาดของพวกนี้ เพราะว่าสัตว์ชอบอาหารแต่ละชนิดไม่เหมือนกัน ถ้าปลูกต้นไม้อย่างเดียวกันแล้วไปเป็นอาหารที่เจ้าพวกหนอนพวกแมลงชนิดนี้ชอบก็พอดี...เป็นอันว่าหมด ไม่เหลืออะไร

แต่ถ้าปลูกหลาย ๆ อย่าง อย่างที่ไม่ชอบก็จะเหลืออยู่บ้าง แต่ในชีวิตส่วนที่เจอสัตว์รวมกลุ่มกันมาก ๆ ก็คือปลา ช่วงเด็ก ช่วงวัยรุ่นเจอหลายครั้ง ถึงเวลาเขาเรียกว่า "ปลาออ" ปลาจะจับฝูงกัน น่าจะขึ้นไปผสมพันธุ์ แห่กันมาเต็มแม่น้ำไปหมด โดยเฉพาะพวกปลาสร้อย ซึ่งเป็นปลาที่นิยมที่สุดในการเอามาหมักน้ำปลา ไม่ต้องทำอะไรหรอก แค่เอาเข่งตักก็ได้เต็มเข่งแล้ว

เวลามาเสียงปลาจะดังอุบอิบ ๆ ดังไปหมดทั้งแม่น้ำ แซ่ไปหมด ปลาดุกมาก็เสียงออด ๆ ๆ ๆ ที่น่ากลัวก็คือพวกงูที่ตามหลังปลามา คอยกินตัวที่รั้งท้าย ถ้าจะจับปลาพวกนั้นก็ต้องหัว ๆ ขบวน ถ้าท้ายขบวนอาจจะติดงูเห่ามาด้วย"

[เถรี]

พระอาจารย์สอนโยมว่า "เวลายกของหนัก ให้หายใจเข้าให้สุด หายใจออกจนหมดแล้วค่อยยกขึ้น ส่วนใหญ่พวกเราไปเข้าใจว่าต้องหายใจเข้าแล้วยกขึ้น..ใช่ไหม ? หนักตายเลย"

[เถรี]

ถาม : ที่บ้านงูมาก จะทำอย่างไรดีคะ ?
ตอบ : กำมะถันผงโรยไว้รอบ ๆ บ้าน งูกลัวกำมะถัน เพราะกำมะถันเหม็น งูได้กลิ่นแต่ไกลก็ไม่เข้ามา

ถาม : ยุงก็ชุมด้วยค่ะ ?
ตอบ : ไล่งูไปก่อน เดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลัง ถ้าหากำมะถันผงไม่ได้ ก็ซื้อกำมะถันแท่ง ๆ เอามาตำ แล้วก็ไปโรยไว้รอบ ๆ รั้วบ้าน ความจริงบ้านไหนงูเยอะก็ดีนะ หนูกับคางคกจะไม่มี เพราะว่าโดนงูกินเรียบ

ถาม : งูกินกบเยอะเลยค่ะ ?
ตอบ : แสดงออกว่า ถ้าไม่ใช่ในบ้านรก ก็ข้างบ้านรกมาก ข้างบ้านเป็นที่รกร้างว่างเปล่าใช่ไหม ?

ถาม : ใช่ค่ะ ?
ตอบ : นั่นแหละสาเหตุเลย เพราะว่างูกับยุงอาศัยอยู่ในนั้น

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เรื่องการสร้างวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี ถ้าดูจากหนังสือแต่งตั้ง จะเห็นว่าท่านแต่งตั้งอาตมาเป็นประธานการจัดหาทุนตั้งแต่ปี ๒๕๕๙ ลองนึกดูว่าทำไมมาเริ่มต้นปีนี้ ? ก็เพราะว่าเรื่องของที่ดินสำหรับสร้างวิทยาลัยสงฆ์ไม่ลงตัว

ตอนแรกจะใช้ที่ของกรมธนารักษ์ตรงบริเวณกรมการสัตว์ทหารบก ปรากฏว่าผู้ว่าราชการจังหวัดคนเก่าอนุมัติให้ใช้ พอไม่นานท่านย้ายไป รองผู้ว่าฯ ขึ้นมาเป็นผู้ว่าฯ บอกว่าไม่ให้ใช้ ก็ต้องเปลี่ยนที่ใหม่ ไปดูที่ของหลวงพ่อลำใย ตรงหลังศูนย์สงเคราะห์คนชรา ปรากฏว่าคนแถวนั้นเขากลัวความเจริญจะมาถึงลูกหลาน มีอยู่ ๗ - ๘ คนออกมาต่อต้านไม่ให้สร้าง ในเมื่อกลัวว่าลูกหลานจะเจริญ เราก็เลยต้องหาที่ใหม่

ก็ไปได้คุณหญิงสมทรง อดีต ส.ส. ๕ สมัยของกาญจนบุรี คุณหญิงถวายที่ให้ประมาณร้อยไร่อยู่ตรงวังด้ง แต่ปรากฏว่าเป็นชื่อของลูก ๒ คน คุณหญิงท่านก็สุขภาพไม่ค่อยดี ลูกก็ไปต่างประเทศบ่อย พอแม่บอกว่าให้มาเซ็นยกที่ให้ทำมหาวิทยาลัยสงฆ์เขาหน่อย ลูกก็อยู่ต่างประเทศทุกครั้ง ท้ายสุดทางเรารอไม่ไหว เพราะว่าผ่านมาหลายปีแล้ว จากปี ๒๕๕๙ มาถึงปี ๒๕๖๒ ก็เลยไปขอที่ดินของกรมธนารักษ์ตรงบริเวณข้างโรงเรียนบ้านห้วยสะพาน ซึ่งห่างออกจากตัวเมืองไป ๒๐ กว่ากิโลเมตร ปรากฏว่าที่นั่นเหมือนอย่างกับธรรมะจัดสรร ชาวบ้านเขาบอกว่าหลวงพ่อพระธรรมคุณาภรณ์ อดีตเจ้าคณะจังหวัดเคยมาดูไว้แล้ว"