เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๖๐

[เถรี]

"ไม่ได้ถามชื่อถามนามสกุลของเขาหรอกนะ ยกเว้นอยู่อย่างเดียวว่าจำหน้าได้ ก็คือในเมื่อเขาไม่ได้ประกาศชื่อแซ่ท้ารบ อาตมาก็ไม่เสียเวลาไปถาม แต่ไปนึกถึงคุณสุภิตา คานธี ที่ปักษ์ใต้ ไม่รู้จักมักจี่อาตมามาก่อนเลย เขาปฏิบัติธรรมอยู่ มีอยู่วันหนึ่งเห็นลิงตัวหนึ่งหกคะเมนตีลังกาอยู่หน้าหิ้งพระก็แปลกใจว่าลิงเข้ามาในบ้านได้อย่างไร ? ปรากฏว่าสักพักหนึ่งลิงก็กลายเป็นพระสงฆ์ แกก็กราบเพราะว่าแกเคารพพระอยู่แล้ว

พระท่านก็สอนให้ว่าจะต้องทำอย่างไรจึงจะถอดใจไปกราบพระข้างบนได้ พอถึงเวลาแกก็ถามว่าหลวงพ่อเป็นใคร ? มาจากไหน ? ท่านก็บอกว่าท่านคือฤๅษีลิงดำ แต่คราวนี้คุณสุภิตาเป็นคนขี้สงสัย แล้วก็กล้าพูดกล้าถาม แกเป็นฮินดู แต่แกนับถือพุทธ แกก็ข้องใจ ถามพระอยู่ทุกวัน ถามแล้วถามอีก มีปัญหาถามได้ทุกวัน ถามจนพระท่านรำคาญกระมัง ? ท่านก็เลยจำกัดให้ถามได้วันละปัญหาเดียว

คุณสุภิตาก็ยังสงสัยอีกว่า ถ้าสงสัยมากกว่าหนึ่งปัญหาเล่า ? พระท่านบอกให้ไปถามหลวงพ่อเล็กโน่น แกควานหาทั่วโลกเลยใครคือหลวงพ่อเล็ก ? พอดีไปรู้จักคณะมาลัยจากฟ้าของโกส้มที่สงขลา ถึงได้รู้จักและมาหา ครั้งแรกที่เจอเขาดีอกดีใจมาก บอกหน้าตาแบบนี้แหละที่พระท่านทำให้ดู"

[เถรี]

"อาตมาก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ละเมอท่าไหนถึงไปเจอกันได้ แล้วแกก็ถามจนคุ้ม เพราะว่าถ้ารอไปถามพระก็จะถามได้วันละปัญหาเดียว โยมเมื่อเช้าก็เหมือนกัน จริง ๆ แล้วก็คือสามารถติดต่อหลวงพ่อฤๅษีได้ทุกเวลา แต่ที่มาถามที่นี่เพราะต้องการตัวเป็น ๆ ช่วยยืนยันผลให้เขา

ต้องบอกว่าคนของหลวงพ่อจริง ๆ หรือคนของพระท่านจริง ๆ แต่ละคนนี่ประเภทเป็นคนเอาจริงทั้งนั้น ครูบาอาจารย์สั่งอย่างไรก็ทำอย่างนั้น แค่ถามว่าจะตัดกามราคะกับปฏิฆะอย่างไร ? เมื่อท่านบอกให้ฝึกกสิณ ๑๐ ตัวเองก็ตั้งหน้าตั้งตาฝึก ไม่สนใจหรอกว่าฝึกแล้วจะเป็นอย่างไร ? ฝึกแล้วจะตัดได้จริงไหม ? ถือว่าพระท่านสั่งก็ทำ หลวงพ่อท่านสั่งก็ทำ แต่คราวนี้พอทำเสร็จเรียบร้อยแล้วไม่รู้ว่าจะตัดอย่างไร ก็เลยต้องมาถาม"

[เถรี]

ถาม : ที่วัดชนแดน น่าจะมีปัญหาอะไรบางอย่างหรือเปล่า หลวงพ่อทบจึงย้ายไปอีกวัด ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วหลวงพ่อทบท่านอยู่วัดชนแดน คราวนี้บ้านเกิดท่านคือวัดช้างเผือก ตอนหลังท่านตามองไม่เห็นแล้ว อยากจะกลับบ้านเกิดตัวเอง ก็เลยมามรณภาพที่วัดช้างเผือก แต่ช่วงที่ท่านทำวัตถุมงคลแล้วโด่งดังมากท่านอยู่ที่วัดชนแดน

ช่วงนั้นพวกตำรวจทหารที่ต้องรบกับคอมมิวนิสต์ไปนั่งเฝ้ากุฏิท่านทั้งวันทั้งคืน ท่านเองก็จารตะกรุดให้เขาทั้งวันทั้งคืน แล้วไฟฟ้าสมัยนั้นก็ไม่มี ต้องใช้เทียน ท่านเพ่งสายตามาก ๆ ท้ายสุดก็ตาเสียไปเลย กลางค่ำกลางคืนก็นั่งเฝ้ากัน “ภารกิจเร่งด่วน เจ้านายให้ไปรบคอมมิวนิสต์ ไม่รู้ว่าจะรอดหรือเปล่า หลวงพ่อเมตตาผมด้วย” ก็ต้องทำให้เขา

แล้วลองคิดดูสิว่า เขาค้อหินร่องกล้าอยู่ไหนเล่า ? ก็อยู่ใกล้ ๆ นั่นแหละ หลวงพ่อดังสุดอยู่ตรงนั้นก็เสร็จเขา เล่นไปทีเป็นกองร้อย ที่ท่านทำตะกรุดลายธงชาติเพราะว่าตอนหลังทหารขอกันเยอะ ท่านทำเสร็จก็ให้ลูกศิษย์ถักให้

[เถรี]

ถาม : ตะกรุดจริง ๆ ต้องม้วนหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ถ้าพับเขาเรียกว่าพิสมร ถ้าม้วนเรียกว่าตะกรุด

ถาม : แบบนี้จารแล้วไม่ต้องม้วนก็ได้ ?
ตอบ : บางตำราเขามีการม้วนปิดพร้อมกับคาถาด้วย ก็เลยต้องม้วน

ถาม : อย่างที่พับ ๆ เขาเรียกว่าอะไรคะ ?
ตอบ : จะสามเหลี่ยมสี่เหลี่ยมเรียกพิสมรหมด แต่ถ้าพิสมรอย่างของหลวงพ่อแก้ว วัดพวงมาลัยนั่นกลม ๆ

พิสมรของหลวงพ่อแก้ว วัดพวงมาลัยรุ่นแรก ๆ ก็คือ ตะกรุดลูกกลอง ตอนแรกทำเป็นตะกรุดใบลาน ยาวประมาณสามสี่นิ้ว คราวนี้สมัยก่อนบางปืนนั้นไปยาก คนที่ไปตัดใบลานตรงนั้นมาได้ก็เอามาทำตะกรุด คนไม่ได้ไปอยากได้บ้าง เอามาตัดแบ่งกันก็สั้นลง กลายเป็นตะกรุดลูกกลอง ไป ๆ มา ๆ สั้นแล้วก็ยังไม่พอ ต้องตัดสั้นลงไปอีกก็เลยกลายเป็นพิสมร แล้วจากพิสมรใหญ่ ๆ ในรุ่นแรก ๆ พอของน้อยลงก็เหลือชิ้นนิดเดียว กลายเป็นพิสมรสาลิกา ประเภทที่คนแก่หยิบก็ลอดง่ามมือ

สมัยนั้นมีคนไปต่อว่าหลวงพ่อ ว่าทำไมต้องไปเอาถึงบางปืนด้วย ? ท่านบอกว่าชื่อเป็นมงคล บางปืนก็คือคำว่าบังปืน ท่านว่าอย่างนั้น ท่านถือเคล็ดตรงนั้นว่ากันปืนได้ คนเขาว่าไปยาก ไปลำบากเหลือเกิน ท่านบอกว่า อยากได้ของดีก็ต้องไปหาเอา ก็คือใครอยากได้ไปหามา ท่านจะทำให้ ต้องใช้ความพยายามหน่อย

[เถรี]

เนื่องจากว่าตะกรุดพิสมรของหลวงพ่อแก้ว วัดพวงมาลัย จัดอยู่ใน ๙ เครื่องรางในตำนาน ก็เลยดังกลบอย่างอื่นหมด ทั้ง ๆ ที่ท่านสร้างพระออกมาเยอะ ในความรู้สึกของอาตมาพระอย่างไรก็ต้องดีกว่าเครื่องราง เพราะว่าพระก็คือพระอยู่แล้ว แต่คนกลับไปนิยมพิสมรกัน

เหมือนกับหลวงพ่อทองศุข วัดโตนดหลวง ท่านเป็นเจ้าของเครื่องรางในตำนาน ก็คือครั่งเหลือร้ายวัดโตนดหลวง ทำตะกรุดพอกครั่ง ลูกอมพอกครั่ง เบี้ยแก้พอกครั่ง พอท่านเอาครั่งมาทำเป็นพระ คนกลับไม่นิยม แปลกดีเหมือนกัน ไม่นิยมก็ดี อาตมาจะได้พกเอง

ถาม : อาจจะเป็นเพราะพกพระแล้วต้องระวังหรือเปล่า ?
ตอบ : น่าจะเกิดจากลูกศิษย์ที่พกตะกรุดแล้วมีประสบการณ์มากกว่า ก็เลยจะเอาอย่างนั้น แบบเดียวกับน้องเล็กไปโดนกระทิงขวิดมาแล้วไม่เป็นอะไรเลย นอกจากมีรอยช้ำเท่าเหรียญสิบบาท คราวนี้ใคร ๆ ก็อยากได้สมเด็จองค์ปฐม "องค์นั้น" ไม่ใช่รุ่นนั้นนะ แต่อยากได้องค์นั้น ขนาดเอาสององค์สามองค์รุ่นนั้นมาแลก จะขอแลกให้ได้ คิดดูก็แล้วกันว่ารุ่นเดียวกันแท้ ๆ แต่จะเอาองค์นั้น ให้ตายเถอะ...หลวงพ่อองค์เดียวกันเสก รุ่นก็รุ่นเดียวกัน แต่จะเอาแค่องค์นั้น

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับพระ "เรื่องบัญชีพระสำคัญมาก ประมาทไม่ได้ ตอนนี้พระท่านเจอคดีกันเยอะแยะไปหมด หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกกับผมตั้งแต่ออกจากวัดได้ ๘ เดือน ว่าให้ทำบัญชีให้เรียบร้อย ถึงเวลาใครตรวจสอบจะได้ชี้แจงเขาได้ ปรากฏว่าผ่านไป ๒๐ กว่าปีเรื่องเพิ่งจะเกิด แล้วบัญชีของผมทำมา ๒๐ กว่าปี สามารถตรวจสอบได้ทุกเวลาว่าแน่นอนแค่ไหน

เรื่องการทำงานละเอียดนี้ไม่มีใครเกินหลวงพ่อวัดท่าซุง มีอยู่วันหนึ่งท่านบอกให้ผมไปค้นบิลเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเก่า ท่านบอกว่าจะเปรียบราคาดูกับของใหม่ที่จะซื้อว่าขึ้นราคาไปกี่เปอร์เซ็นต์ ท่านให้ลองค้นดู แล้วก็ชี้ไปที่ตู้เก็บเอกสารสูงท่วมหัวผม เปิดออกมานี่ผมจะเป็นลม แฟ้มเป็นตั้ง ๆ เรียงกันเป็นพรืดไปหมดเลย

ตายละวา...กูจะหาที่ไหนเจอวะนี่ ? ท่านบอกว่าประมาณปี พ.ศ. นั้น ผมก็ค่อย ๆ ค้นดู เปิดดูแค่ ๓ แฟ้มก็เจอแล้ว เพราะว่าท่านเก็บบิลรายจ่ายของท่านทุกใบเรียงตามเดือน เรียงตามปี"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวสอนพระ "เรื่องของงานก่อสร้างจริง ๆ แล้วอย่าไปเร่ง ถ้าเร่งมีสองอย่างคือ เราจะไม่มีเวลาปฏิบัติเลย อย่างที่สองต้องกวนโยมมาก ถึงโยมเขาจะเต็มใจทำบุญ แต่ถ้าเราไปกวนบ่อย ๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นช้ำไปหมด พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ภิกษุก็เหมือนกับผึ้ง เมื่อนำน้ำหวานไปจากดอกไม้ ต้องไม่ทำให้ดอกไม้นั้นชอกช้ำ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันก่อนเพิ่งส่งพระครูปลัดปรีชาเป็นเจ้าอาวาสวัดวังปะโท่ ที่กาญจนบุรีพอหาเจ้าอาวาสไม่ได้เขาก็จะเล็งมาที่วัดท่าขนุน เอาไปอยู่เรื่อย

ส่วนใหญ่แล้วไม่มีใครอยากไป ยิ่งหาคนเต็มใจยิ่งยาก บางทีต้องบังคับกันเอาเลย ที่อื่นส่วนใหญ่เขาแย่งกันเป็นเพราะเห็นว่ามีผลประโยชน์ แต่สายของหลวงพ่อเราเกี่ยงกัน ของวัดพุทธบริษัทนี่ถึงขนาดต้องให้จับฉลาก พวกที่อาวุโสพอที่จะเป็นเจ้าอาวาส จบนักธรรมชั้นเอกแล้ว จับฉลากกันว่าใครจะเป็นเจ้าอาวาส เป็นอะไรที่คนอื่นเห็นแล้วเขาก็งงเหมือนกัน ที่อื่นเขาแย่งกันเป็น ส่วนของวัดท่าขนุนเกี่ยงกันเป็น"

[เถรี]

ถาม : ปีหน้าน้ำจะมาเยอะไหมเจ้าคะ ?
ตอบ : เอาเป็นว่าปีนี้ปักษ์ใต้ของเราเอาตัวให้รอดก่อนดีกว่า อย่าถามถึงปีหน้าเลย ต้องบอกว่าอย่างน้อย ๆ เทวดาเขาก็ยังรอให้ตูนรับบริจาคเงินก่อน แล้วตอนนี้ตูนดันวิ่งเข้ากรุงเทพฯ ถ้าเป็นสมัยก่อนคงจะท่วมกรุงเทพฯ ไปด้วย

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อไม่กี่วันก่อนที่มีการประกวดนางงามจักรวาล คนไทยเราก็เชียร์มารีญาว่าให้ได้ตำแหน่ง ก็ไปได้แค่รอบ ๕ คนสุดท้าย เพราะว่าคำถามที่เขาถามนั้นครอบคลุมกว้างเกินไป จึงตอบยาก

Social Movement ถ้าคนไม่ชัดเจนจริง ๆ จะตอบไม่ได้เลย Social Movement คือการเคลื่อนไหวอย่างใดอย่างหนึ่งที่ก่อเกิดผลกระทบต่อสังคมในระยะยาว และต้องยั่งยืนด้วย อย่างที่เมื่อ ๒ วันก่อนมีประท้วงโรงไฟฟ้าถ่านหินที่เทพา อันนั้นยังไม่ถือเป็น Social Movement นะ เพราะว่ามากันเป็นครั้ง ๆ ไป

ความเคลื่อนไหวทางสังคมที่ใช้คำว่า Social Movement จะอยู่ในลักษณะเกิดผลในระยะยาว อย่างเช่น การเรียกร้องสิทธิสตรี การเคลื่อนไหวทางสิทธิมนุษยชน อย่างเช่นการเรียกร้องความเสมอภาคของบุคคลข้ามเพศ เรียกร้องแล้วเกิดผลต่อสังคมในระยะยาว เขาจึงเรียกว่า Social Movement

คาดว่าคนถามตั้งใจจะให้พูดถึงเรื่องของโรฮิงญาข้างบ้าน แต่คราวนี้มารีญาไปตอบเรื่องของสังคมผู้สูงอายุ ซึ่งควรที่จะบ่มเพาะบุคคลรุ่นใหม่เอาไว้ ก็เลยกลายเป็นว่าตอบผิดประเด็น แต่ก็เป็นเรื่องที่ต้องให้อภัย เพราะว่าต่อให้เตรียมการมายังไม่แน่ใจเลยว่าจะตอบได้ ก็ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว"

[เถรี]

"ส่วนที่เห็นชัดที่สุดก็คือ การเป็นนายของภาษา จะคุยกับเขาต้องคุยภาษาของเขา นางงามจักรวาลของเราที่ผ่าน ๆ มาส่วนใหญ่แล้วจะไม่เก่งภาษา มีภรณ์ทิพย์ นากหิรัญกนก ที่ได้ตำแหน่งก็เพราะว่าเป็นนายของภาษา ใช้ภาษาเหมือนเจ้าของภาษาเขาเอง

บางคนก็ตำหนิว่าทำไมเอาลูกครึ่งหน้าตาเป็นฝรั่งไปเลย จะลูกครึ่งหรืออะไรก็ตาม ถ้าเขามีความรักประเทศไทย พร้อมที่จะเป็นตัวแทนประเทศ มีความสามารถจริง ๆ ก็ส่งไปเถอะ

ในเรื่องของการประท้วงในบ้านเรา อย่างเช่น ม็อบสีเหลืองปิดสนามบิน ฯลฯ เขาไม่ถือเป็น Social Movement หรอก เพราะว่าเป็นการเคลื่อนไหวระยะสั้น ๆ ก่อเกิดผลกระทบแค่พักเดียว แต่ Social Movement ต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงในสังคมระยะยาว"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "แนวโน้มของวิทยานิพนธ์หรือสารานิพนธ์ของ มจร.จะยากขึ้นเรื่อย ๆ เขาต้องการจะยกระดับมหาวิทยาลัย อย่างของวัดท่าขนุนมีเรียนกันอยู่ ๖ รูป ต้องไปหาข้อมูลยันภาคอีสาน ภาคเหนือ ยันเชียงราย อุบลราชธานี

ที่เขาต้องการยกระดับขึ้นมาก็เป็นความดีอย่างหนึ่ง แต่สิ้นเปลืองมาก อย่างพระที่วัดนัดท่าน ว.วชิรเมธีไว้ ปรากฏว่าท่านมีงานด่วน ท่านเข้ากรุงเทพฯ พระเราไปถึงเชียงรายแล้วโทรศัพท์ถาม ท่านบอกท่านอยู่กรุงเทพฯ วิ่งสวนทางกัน คงคิดว่าเหมือนหลวงพ่อวัดท่าขนุนกระมัง ? นัดแล้วก็เป็นอันว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร นัดซ้อนก็ไม่รับ

ที่อื่นส่วนใหญ่แล้วจะดูในเรื่องของผลประโยชน์ที่ได้รับ มีอยู่ครั้งหนึ่งอาตมาไปออกกิจนิมนต์สวดมนต์บ้านโยม เป็นบ้านเพิงหมาแหงนชั้นเดียวเตี้ย ๆ มี ๔ ห้อง โยมที่เป็นพ่อเห็นแล้วดีอกดีใจ “หลวงพ่อเล็กมาเอง ไม่นึกเลยว่าบ้านผมก็จะมา” อาตมาบอก “โยมรู้ไหมว่าอาตมาเองยังต้องไปตามคิวเลย ถ้าไม่ได้คิว เขาไม่ได้จัด ก็ไม่ได้ไป” อาตมามอบหน้าที่ให้พระท่านเป็นคนจัดกิจนิมนต์ ถ้าไม่ได้คิวก็ไม่ได้ไป เพราะฉะนั้น...จะไปหวังว่าเจ้าอาวาสจะได้ไปทุกงานไปทุกที่..ที่นี่ไม่ใช่ คราวนี้คิวบ้านคนรวยอาตมาไม่ได้ไป ได้ไปบ้านคนจน เขาก็ดีอกดีใจ คิดว่าอาตมาจะรับแต่บ้านคนรวยกระมัง ?

ความยุติธรรมดีอยู่อย่างคือคนตำหนิไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันบางที่เขาไปเลือกถึงผลประโยชน์ที่จะได้ ถ้ามากกว่าก็จะไปทางด้านนั้น หรือไม่ถ้าอยู่ระดับใกล้เคียงกัน ใครที่มีอำนาจให้คุณให้โทษมากกว่าก็จะไปที่นั่น ซึ่งลักษณะอย่างนี้ไม่น่าจะใช่ แต่เขาก็ทำกันจนเป็นปกติแล้ว

อย่างเมื่อเช้าคุณหญิงเชอรี่มาก็ต้องนั่งแปะกับเพื่อน ที่นี่ยุติธรรมมาก ถ้ามาที่นี่ราคาเดียวกันหมด"

[เถรี]

พูดถึงไม้ถือ "เนื่องจากว่าวัดท่าขนุนไม่ได้ออกวัตถุมงคลทิ้งช่วงยาวไปหน่อย โยมเริ่มเดือดร้อนแล้ว อยากจะทำบุญ

อาตมากำลังทำไม้ถืออยู่ เตรียมทองคำแท่งไว้เลย ๕ บาท หรือไม่ก็ ๘ บาท อย่างที่เมื่อเช้าเขาเอาตัวอย่างมาให้ดู ถามว่าไม่ใช่แค่ทองเหลืองอย่างเดียวที่หล่อพระ มีอะไรแทรกอยู่บานตะเกียงเลย อ๋อ...อาตมาหลอมวัตถุมงคลลงไปเกือบตันหนึ่ง...!

ส่วนทองเหลืองที่เป็นหลักก็คือทองที่หล่อสมเด็จองค์ปฐมวัดท่าขนุน กะว่าจะใช้เนื้อชนวนล้วน ๆ ช่างเขาบอกว่าไม่ไหวเพราะว่าเนื้อจะพรุนมาก ขอผสมสัก ๓๐ เปอร์เซ็นต์เป็นอย่างน้อย แต่ถ้าในส่วนที่เป็นเงินแล้วใช้ล้วน ๆ ได้เลย ก็จะดูว่าชนวนเงินที่เหลือจากหล่อสมเด็จองค์ปฐมเนื้อเงินองค์ใหญ่ปีที่แล้ว เหลือพอที่จะทำได้กี่อัน ? ถ้าหากว่าเป็นเนื้อเงิน โยมที่ดูแลอยู่ เขาบอกว่าเฉพาะด้านหัวใช้เงินหนักประมาณอันละ ๑ กิโลกรัม

ด้านปลายยาวน่าจะถึง ๒.๕-๓ นิ้ว บรรจุตะกรุดมหาสะท้อนทองคำ เมื่อเป็นดังนั้นขอให้เตรียมทองแท่ง ๘ บาทไว้ด้วย ถ้าเป็นหัวชนวนทองเหลืองผสมวัตถุมงคลอื่น ๆ จะบรรจุตะกรุดมหาสะท้อนเนื้อเงิน ก็เตรียมทองคำแท่งไว้ ๕ บาท"

[เถรี]

"ที่ต้องแพงเพราะอาตมาสละวัตถุมงคลลงไปจนคนสยองกันว่ากล้าลงขนาดนั้นเลยหรือ ? ที่เคยลงรายการให้ดู ตอนที่บรรจุตะกรุด ผงที่อุดเข้าไปอย่างเดียวนี่ต้องบอกว่าคนอื่นสยองขวัญ เพราะว่าสละวัตถุมงคลประเภทลูกอมกับประเภทที่เป็นผงลงไปเยอะมาก

ส่วนหนึ่งก็มีฝักของมีดหมอครูบาอาจารย์หลายสิบเล่ม เพราะว่าเอาตัวมีดกับด้ามมีดไปหล่อเป็นชนวนโลหะ ก็เลยเอาฝักที่เป็นไม้ไปให้เขาบดเป็นผง เพื่อที่จะเอามาเป็นผงอุด แล้วก็ผสมกับพวกลูกอม พวกยาจินดามณี หลวงปู่บุญ หลวงปู่เพิ่ม หลวงปู่เจือ ฯลฯ ไล่มาจนถึงยุคปัจจุบัน รายการเขาลบไปแล้วกระมัง ?

ลองไปดู...ไม่ถึงร้อยรายการก็ใกล้เคียง ก็เลยคำนวณราคาออกมาแล้วประมาณนั้น ดูว่าจะมีสู้ไหวสักกี่คน ? แต่ก็ได้ไม่กี่ด้ามหรอก เพราะว่าขนาดเป็นเงินกิโลกรัมหนึ่งนี่คงไม่มีใครกล้าทำทองคำแน่ เพราะว่าทองคำจะหนักเป็น ๒ เท่าของเนื้อเงิน"

ถาม : ออกเมื่อไรคะ ?
ตอบ : เดี๋ยวรอดูให้งานเสร็จแน่ ๆ ก่อน เพราะว่าทุกวันนี้ผลงานยังไม่เป็นที่ประทับใจ ช่างเขาทำแล้วยังมีจุดให้ติได้ตลอด

[เถรี]

"ไม่รับจอง ไปแย่งกันเองว่าใครจะได้ เหมือนกับทุกครั้งนั่นแหละ อย่างเก่งก็มีแค่ ๔๐-๕๐ ด้ามเอง

ตอนแรกคิดว่าชนวนทองคำที่เหลือจากการสร้างวัตถุมงคลทุกรุ่น รวมกันแล้วน่าจะทำหัวไม้ได้สักอันหนึ่ง แต่ดู ๆ แล้วน่าจะได้ไม่ถึง เพราะว่าต้องใช้ทองตั้ง ๒ เท่าของเงิน ก็ประมาณ ๒ กิโลกรัม เพราะฉะนั้น...ก็เอาแต่เนื้่อเงินกับชนวนโลหะผสมไปก็แล้วกัน

มีใครโหลดข้อมูลเก็บไว้บ้างตอนที่ลงรายการชนวนต่าง ๆ ? งานนี้ทำมาหลายปี หาช่างฝีมือที่ทำได้อย่างใจนั้นยากมาก ทำทั้งทีก็ต้องทิ้งทวนกันเลย"

ถาม : อุดผงไหมคะ ?
ตอบ : อุด...เพราะว่ามีช่องใส่ตะกรุดจึงต้องอุดด้วย ถึงเวลาบรรจุตะกรุดแล้วก็อุดผงด้วย ฤกษ์ที่ใช้จะต้องเป็นเพชฌฆาตฤกษ์ต่อด้วยราชาฤกษ์ (ช่วงปลายเพชฌฆาตฤกษ์ต่อราชาฤกษ์) พูดง่าย ๆ ก็คือ ก้าวข้ามอุปสรรคทุกอย่างเพื่อความสำเร็จ ใครที่คิดว่ามีฐานะเพียงพอ ลองคิดดูว่าทองบาทละ ๒๐,๐๐๐ บาท แปดคูณสองก็ ๑๖๐,๐๐๐ บาท

ต้องรอดูตอนเขาเปิดจอง แต่ถ้าหากว่าเปิดจองแล้วไปแย่งกันในเว็บ อาจจะเปลี่ยนเป็นให้อาตมานั่งรับจองตรงนี้ มาก่อนได้ก่อน แต่ก็มีแค่ไม่กี่อันเอง ตอนที่คำนวณไว้จริง ๆ จะประมาณ ๕ บาท แต่คราวนี้ใส่ตะกรุดทองคำเข้าไป ตะกรุดทองคำตอนนั้นพวกเราแลกกันที่ ๓ บาท บวกไปจึงเป็น ๘ บาท

[เถรี]

ถาม : ต้องดูแลอย่างไรเจ้าคะ ? (กุมารทองหลวงพ่อกวย)
ตอบ : มีอะไรก็บอกให้เขาช่วย ใช้อย่างเดียว ไม่ต้องคิดอย่างอื่น

ถาม : ต้องท่องอะไรไหมเจ้าคะ ?
ตอบ : ไม่เห็นท่านบอกอะไร มีแค่นั้นเราก็ใช้แค่นั้น อย่าไปคิดมาก เป็นกุมารทองที่ค่อนข้างจะเรียบร้อย ไม่ดื้อไม่ซน

[เถรี]

ถาม : เวลาเราภาวนาพระคาถาเงินล้าน ภาวนาไปได้สักพักหนึ่ง เวลานั่งรถมอเตอร์ไซค์เหมือนมีอะไรแทรกขึ้นมา นั่นคืออะไรเจ้าคะ ?
ตอบ : ให้กลับมาที่คาถาใหม่ แสดงว่าสติขาดไปจากการภาวนา

[เถรี]

พระอาจารย์สอนโยม "คราวหน้านะ ถ้าถือของอยู่...ให้ทิ้งของแล้วยกพระ อย่าไปวางพระแล้วยกของแบบนี้ ไม่ว่าอย่างไรพระเราก็ต้องเกาะไว้ตลอดชีวิต ห้ามทิ้งอย่างเด็ดขาด"

[เถรี]

ถาม : จะขึ้นบ้านใหม่ เข้าไปอยู่ในบ้านครั้งแรกคือการขึ้นบ้านใหม่ ?
ตอบ : ส่วนใหญ่แล้วอาตมาถือว่าวันที่นิมนต์พระเข้าบ้าน คือวันขึ้นบ้านใหม่

ถาม : เราไม่ต้องรอใช่ไหม เราไปอยู่ก่อนได้ ?
ตอบ : เราไปอยู่ก่อนก็ได้ แล้วหาฤกษ์ดีนิมนต์พระเข้าไป หรือตั้งหิ้งพระ

ถาม : ฤกษ์ดีคือ ?
ตอบ : ก็ดูตามฤกษ์พรหมประสิทธิ์ หรือตามฤกษ์ที่เราเชื่อถือ

ถาม : วันชงเกี่ยวกันไหมคะ ?
ตอบ : อันนั้นตำราจีน ถ้าเราไม่สบายใจก็เลี่ยงไป

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อคืนตีกับผีไป ๓ ยก กว่าจะได้นอนเกือบตี ๑ เกิดจากโยม ๒ คนเมื่อวานที่มา บอกว่าไปหาหมอแล้วโดนเขาเอาผีคุมมา จะให้ช่วย อาตมาบอกให้เขารอวันเป่ายันต์ฯ แล้วค่อยไป ปรากฏว่าเจ้าหมอผีใจร้อน เล่นงานอาตมาเสียก่อน แต่คราวนี้เขาไม่กล้าปะทะซึ่ง ๆ หน้า ใช้วิธีประเภทกวนแล้วก็หนี เจอไปสามรอบ ท้ายสุดอาตมาก็เลยต้องปฏิบัติการขั้นเด็ดขาด เพราะว่าจะนอน จะตี ๑ อยู่แล้ว สรุปว่าอาตมายังไม่ได้ทำอะไรเลย เขาก็เล่นงานเอาได้ พูดง่าย ๆ ว่าวันนี้ต้องนั่งตาตี่...ง่วงนอน ...(หัวเราะ)...

สมัยก่อนเวลามีเรื่องอย่างนี้อาตมาจะช่วยเขา พอลาพุทธภูมิแล้วก็ไม่อยากจะไปยุ่งกับอนาคตของใคร เพราะว่าเรื่องของหมอไสยศาสตร์นั้นเขาเล่นไม่เลิก อาตมาเคยโดนรุม ๓๐ กว่าคนต่อ ๑ มาแล้ว เพราะว่าถ้าเขาสู้ไม่ได้ เขาก็จะไปหาคนที่เก่งกว่ามา ท้ายสุดคนที่เก่งกว่าไม่มี เขาก็ไปหาพรรคพวกเขามา แล้วผลัดเวรกันเล่นเราทั้งวันทั้งคืน

คราวนี้ ๓๐ กว่าคน เขาแบ่งเป็น ๕ ผลัด อาตมาเองไม่ได้ผลัดกับใครก็แทบตาย ท้ายสุดก็เลยต้องไม่ตอบโต้ ทำเหมือนกับว่าตายไปแล้ว เรื่องถึงได้จบ ตั้งแต่นั้นมาก็เลยเข็ด...ไม่อยากยุ่งกับพวกนี้อีก"