เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนเมษายน ๒๕๖๑

[เถรี]

ถาม : จำเป็นต้องไปอยู่ที่นั้นหรือเปล่า ?
ตอบ : อยู่ในโลกที่ไหนก็เหมือนกันหมด แล้วคุณคอยดู...พอถึงเวลาแล้ว จะประเภทหลังตีนกลายเป็นหน้ามือ อะไรประมาณนั้นเลย

[เถรี]

ถาม : ถ้าหนูสวดมนต์นั่งสมาธิแล้วหนูไม่มีตัวตน หนูควรจะทำอย่างไรต่อคะ ?
ตอบ : รับรู้ไว้เฉย ๆ ว่าตอนนี้เป็นอย่างนั้น ไม่ต้องไปสนใจว่าจะเป็นอย่างไร แล้วก็ไม่ต้องไปบังคับว่าจะออกมาได้เมื่อไร เราตามดูไปเรื่อย ๆ ยกเว้นว่าเบื่อเมื่อไรแล้วค่อยขยับออกมา

ส่วนใหญ่พอไปถึงตรงนั้นแล้วมักจะตกใจจนรีบเผ่นออกมา จะเสียประโยชน์ไปโดยใช่เหตุ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "บรรดาแม่ทัพนายกองขุนศึกสมัยก่อนต้องภาวนาจนชิน เพราะพวกคาถาอาคมต่าง ๆ ที่ช่วยให้อยู่ยงคงกระพันก็ต้องอาศัยสมาธิช่วย ด้วยความที่ท่านภาวนาจนชิน ท้ายสุดกำลังใจเกาะสมาธิได้ พอตายแล้วก็ไปดี เพียงแต่ว่าโทษยังรออยู่ ถ้าเผลอลงอบายภูมิเมื่อไร ก็เจอดอกเบี้ยทบต้นเท่านั้น ฉะนั้น...ท่านทั้งหลายเหล่านี้พอขึ้นไปสุคติก่อน เป็นเทวดา เป็นนางฟ้า เป็นพรหม ก็พยายามหนีสุดชีวิต เพราะรู้ว่ากรรมหนักรออยู่"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "กระเป๋าใบนี้เจ้าของป่วยเป็นเอดส์ตาย ญาติเขาเอามาถวายเอาไว้ อาตมาก็ใช้มาจวนจะ ๒๐ ปี น่าจะเกิน ๒๐ ปีแล้ว ส่วนใหญ่นิสัยอาตมาก็คือใช้ของจนพังคามือ มาระยะหลังนี่อะไรพังคามือก็มีคนเอาไปประมูลต่อ แต่ที่พังคาปากหมามักจะเป็นรองเท้า เผลอหน่อยเดียวโดนเอาไปแทะเสียแล้ว"

[เถรี]

พระอาจารย์สอนศิษย์ "รับเงินจากใคร ต่อให้ยิ่งใหญ่แค่ไหนหรือว่าน่าเชื่อถือแค่ไหน ให้นับเสียต่อหน้านั่นแหละ ใครจะว่าเราดูถูกเขาก็ช่าง เพราะว่าถ้าพลาด คนที่รับผิดชอบก็คือเราเอง ต้องทำไว้ให้ชิน"

[เถรี]

ถาม : ไหน ๆ ผมก็เป็นศิษย์มาตั้งแต่ปี ๒๕๓๘ แล้ว ผมอยากเป็นศิษย์ที่ถูกต้องตามกฎหมาย ต้องทำอย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติ ละกิเลสไป ละกิเลสได้สักระดับหนึ่งเมื่อไรก็ถูกต้องตามกฎหมายเมื่อนั้น

[เถรี]

ถาม : ขอวิธีบรรเทากรรมเก่าที่ตามมาครับ ?
ตอบ : ภาวนาเยอะ ๆ บุญจากการภาวนาทำให้อานิสงส์ความดีมีมาก จะหนีกรรมได้ชั่วคราว ไม่ได้ได้หมดนะ...ได้แค่ชั่วคราว เพราะฉะนั้น...ต้องภาวนาบ่อย ๆ ทำให้ต่อเนื่อง

[เถรี]

ถาม : คนที่ท่านฝากมาด้วย ทำอย่างไรดีครับ ?
ตอบ : เรามีหน้าที่ก็สงเคราะห์ไปตามกำลัง หมดหน้าที่แล้วก็แล้วกัน เราทำเรื่องส่วนตัวของเราไป หน้าที่ก็ส่วนหน้าที่ เราก็ลากกันไปถูกันไป

ถาม : ทั้งลากทั้งถูเลยครับ...เหนื่อย ?
ตอบ : แค่นี้เอ็งบ่นเหนื่อยแล้ว ของข้าเยอะกว่าตั้งเท่าไร ?

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวสอน "สามเณร...จำไว้ว่าครูบาอาจารย์ดีแค่ไหนก็ตาม เป็นแค่ไม่ถึง ๑๐% อีก ๙๐% เราต้องใช้ความพยายามเอง เพราะฉะนั้น...บางทีสถานที่ดี ครูบาอาจารย์ดี แต่ตัวเรามีความเพียรไม่พอ ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับเรา"

[เถรี]

ถาม : จักรวาลอื่นมีพระพุทธเจ้าไหมครับ ?
ตอบ : ไม่มี...แต่พระองค์ท่านสามารถไปโปรดเขาได้ เหตุที่จักรวาลของเราเรียกว่ามงคลจักรวาล เพราะว่าเป็นจักรวาลเดียวที่มีพระพุทธเจ้าตรัสรู้ ด้วยพุทธานุภาพของพระองค์ท่าน สามารถแสดงพุทธนิมิตไปโปรดสัตว์โลกได้ทุกจักรวาล บางทีท่านที่ได้อภิญญาสมาบัติไปเจอ จึงคิดว่าจักรวาลอื่นก็มีพระพุทธเจ้าด้วย

บางครั้งท่านก็ไปโปรดทีหนึ่งเป็นร้อยเป็นพันแห่ง คนไปถึงตรงนี้ก็มี ตรงนั้นก็มี จึงคิดว่าจักรวาลอื่นก็มีพระพุทธเจ้าด้วย ลืมไปว่าชมพูทวีปเราอยู่ในมงคลจักรวาล ที่ชื่อมงคลจักรวาลเพราะเป็นจักรวาลที่มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้

พระพุทธเจ้าที่เป็นของอัศจรรย์ เพราะว่าเกิดได้ยากสุด ๆ เพราะฉะนั้น...ถ้าจักรวาลโน้นก็มี จักรวาลนี้ก็มี ก็จะกลายเป็นการลดคุณค่าของพระองค์ไป ทั้งที่เป็นสิ่งที่เกิดได้ยากและมากด้วยคุณค่าจนประมาณไม่ได้

[เถรี]

หลวงพ่อสั่งเปิดเครื่องปรับอากาศ "บางทีก็ขี้เหนียวไม่ได้ แต่จำไว้ว่าถ้าไม่ใช้ก็หมดเรื่องเลย อย่างอาตมาอยู่วัดร้อนแค่ไหนก็ไม่ใช้ พัดลมก็ไม่เอา เดี๋ยวก็ชินไปเอง ไปไหนก็สบาย แต่โยมไม่ได้ โยมไม่เคยชินจะตายเอา

ตอนนี้อาจารย์แบงค์เวลาเดินบิณฑบาตกลับมา อย่างกับใครเอาน้ำราดตัวมาเลย น้ำหนัก ๑๐๐ กว่ากิโลกรัม เดินบิณฑบาต ๕ กิโลเมตร ท่านกำลังอยู่ในช่วงพยายามลดน้ำหนักอยู่"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สมัยโบราณยศต่ำสุดก็คือพัน ถ้าเปรียบเป็นทหารก็ราว ๆ นายสิบ พอมาหมื่นนี่ก็จ่า พอเป็นขั้นท่านขุนก็นายร้อย เป็นคุณหลวงก็นายพัน เป็นพระก็พลตรี เป็นพระยาก็พลโท เป็นเจ้าพระยาก็พลเอก นี่คือโดยประมาณ เพราะฉะนั้น...ที่เขาเรียกออกญานั่นก็คือเป็นพระยา ถ้าหากว่าออกพระก็คือคุณพระ ออกหลวงก็คือคุณหลวง"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ต้นเดือนที่ผ่านมาเจ้าหน้าที่เทศบาลไปฉีดยาป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าให้ที่วัด ๒ รอบก็ยังไม่ทั่ว เพราะว่าหมาบางตัวไม่ยอมให้จับ พอเห็นเพื่อนโดนจิ้มร้องเข้าหน่อยก็ไม่เข้าใกล้เลย เลยไม่รู้ว่าจะจับอย่างไร พอฉีดยาเสร็จเขาก็เอาสีพ่นไว้ จะได้จำได้ว่าตัวไหนฉีดแล้ว มีพวกประเภทจินตนาการบรรเจิด พ่นเป็นตัวหนังสือเลยว่า ‘กูฉีดยาแล้ว’ ก็มี

เรื่องของโรคพิษสุนัขบ้าหรือที่เราเรียกว่าโรคกลัวน้ำ อย่าไปเข้าใจว่าเป็นเฉพาะหน้าร้อน เป็นได้ทุกฤดูกาล แต่หน้าร้อนเป็นช่วงที่กำเริบได้ง่าย แล้วก็ไม่ใช่เป็นแค่หมา สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิด แม้กระทั่งค้างคาวก็เป็นพาหะนำเชื้อได้ ไม่อย่างนั้นไปคิดว่าต้องหมากัดแมวกัดเท่านั้น บางคนประเภทคิดว่าเลี้ยงหนู เลี้ยงกระรอกกระแต โดนกัดไม่เป็นไร สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิดเป็นพาหะนำโรคกลัวน้ำได้ โรคนี้ทำลายสมอง ถึงเวลาก็คลุ้มคลั่ง"

[เถรี]

"อาตมาเป็นเด็กนครปฐม สมัยก่อนพ่อแม่บอกว่ารุ่นของท่าน ถ้าหากว่าใครโดนหมาบ้ากัดต้องไปหาหลวงพ่อทา วัดพะเนียงแตก หลวงพ่อทารดน้ำมนต์ให้แล้วหายทุกคน ขนาดคลั่งแล้วก็หาย ต้องบอกว่าท่านแน่กว่าวัคซีนสมัยนี้อีก

คาถาท่านก็ภาษาไทยชัด ๆ เลย คาถาท่านก็คือ “กูบ้ากว่ามึง เพราะฉะนั้นมึงจงเลิกบ้า” อย่างนี้เลย อาตมาก็เสียดายว่าวิชานี้มีใครสืบทอดมาบ้างไหมหนอ ? ขนาดคลั่งแล้วนะ ต้องจับมัดกันไปชนิดที่ไล่กัดคนแล้วท่านยังรดน้ำมนต์ให้หายได้ สุดยอดจริง ๆ ถ้าเป็นสมัยนี้ตายสถานเดียว เอาน้ำไปรดอย่างนั้นหมอปัจจุบันร้องตายเลย เพราะว่าเป็นโรคกลัวน้ำ โดนน้ำมีแต่อาการจะกำเริบหนักขึ้น"

[เถรี]

ถาม : ทำไมปลัดขิกหลวงพ่อโสก คนรู้จักน้อยกว่าพระขรรค์ ?
ตอบ : มีน้อย คุณลองนึกถึงเขาควายเผือกอันหนึ่งเหลาพระขรรค์ได้เท่าไร ? แล้วถ้าทำปลัดขิกจะได้กี่อัน ? ก็ได้นิดเดียว แล้วควายเผือกโดนฟ้าผ่าตายตัวหนึ่งนี่หาง่ายนักหรือ ? ใครมีอยู่นี่หวงอย่าบอกใครเลย ผมกว่าจะไปหลอกไปล่อเขามาได้แต่ละอันนี่ประเภทน้ำลายแห้งเลย

สมัยก่อนใครอยากได้จากหลวงพ่อโสก ต้องเดินเทียวไปเทียวมาอยู่เป็นเดือน ต้องไปประเภทให้ท่านเห็นความประพฤติ ให้ท่านไว้วางใจกว่าท่านจะยอมทำให้ เพราะฉะนั้น...ลูกผู้ชายเมืองเพชรยุคนั้นเขาบอกว่า วัตถุมงคลของหลวงพ่อโสก มีพระขรรค์เล่ม ปลัดขิกอัน ผ้ายันต์ผืน ไปได้ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ

ถาม : ผ้ายันต์หลวงพ่อโสก ?
ตอบ : ผ้ายันต์หลวงพ่อโสกเป็นกระดาษหนา ๆ คล้าย ๆ กระดาษสา ปัจจุบันนี้ส่วนใหญ่กลายเป็นสีน้ำตาลแก่ ๆ หมดแล้ว บางทีก็อาจจะออกดำ ๆ ด้วยซ้ำ แต่ลายมือท่านสวยมาก

ลายมือที่สวยสุด ๆ เลยก็มีหลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ หลวงพ่อแจ่ม วัดวังแดงเหนือ หลวงพ่อโสก วัดปากคลองบางครก ลายมืออาลักษณ์ชัด ๆ เลย แล้วเขียนเป็นบาลีขอม

ของหลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ ผมโชคดีได้กระดานชนวนที่ท่านวาดยันต์วาดอะไรให้ งวดนี้ผมเอามาทำยันต์ท้าวเวสสุวรรณ คือตอนแรกจะทำวัตถุมงคลเป็นที่ระลึกสำหรับงานเปิดนมัสการรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน ปรากฏว่าท้าวเวสสุวรรณท่านบอกให้เอารูปของท่านลงข้างหลังเหรียญให้ด้วย

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ระยะนี้งานที่อาตมารับมากเลยก็คือนั่งปรกกับงานหล่อพระ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ฮิตกันจัง ช่วงเดือนที่ผ่านมานี้หล่อพระเป็น ๑๐ องค์แล้ว ขนาดว่าอาตมาไม่มีเวลา เขาก็ยอมเลื่อนงานลากงานเพื่อให้ไปให้ได้ โดยเฉพาะท่านอาจารย์เทพ วัดสี่แยกเจริญพร บอกท่านว่า “ผมไปไม่ทันวันงาน ผมต้องสวดมนต์ฉันเพลที่วัดห้วยน้ำขาวก่อน” “ไม่เป็นไรครับ...อาจารย์มาเถอะ” “ไม่ทันเวลานะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมจะลากจนกว่าอาจารย์จะมาแล้วค่อยเริ่ม” ตกลงไม่ให้ราคาคนอื่นเลยหรืออย่างไร ?

อย่างหลวงปู่อำนวย หลวงป๋าวิวัฒน์ ท่านก็สุดยอดเซียนมโนมยิทธิอยู่แล้ว แต่ดันมาให้ราคาพระอาจารย์เล็กมากกว่าตัวเอง คราวนี้ก็อย่างว่าแหละ...ท่านเป็นรุ่นครูบาอาจารย์ พรรษาของท่านมากกว่าอายุของอาตมาอีก อายุท่านปีนี้น่าจะ ๙๓ แล้ว พรรษา ๗๓ มากกว่าอายุอาตมาอีก อาตมาเพิ่งจะแตะ ๖๐

ลองไปดูหนังสือสุทธิหลวงปู่สิ เป็นเล่มปกแข็ง จะมีบอกด้วยว่า สอบประโยคหนึ่งได้เมื่อ... ประโยคสองได้เมื่อ... ประโยคสามได้เมื่อ... บอกไว้หมดเลย รุ่นของอาตมาทำไม่รอบคอบอย่างนั้น ของท่านสอบนักธรรมชั้นตรีได้เมื่อ... นักธรรมโทได้เมื่อ... นักธรรมเอกได้เมื่อ... เขาลงไว้หมดเลย อีกท่านหนึ่งก็เพื่อนร่วมรุ่นปริญญาเอก หลวงพ่อเจ้าคุณพระสมุทรวชิรโสภณ เป็นเจ้าคณะจังหวัดสมุทรสงคราม ท่านสอบนักธรรมเอกตอนอาตมา ๑ ขวบ อายุมากแต่ท่านดูกระฉับกระเฉงแข็งแรง สอบนักธรรมเอกตอนอาตมา ๑ ขวบ...ตายละวา"

[เถรี]

ถาม : หมาอายุ ๑๒ ขวบ ?
ตอบ : อายุหมาเท่ากับคน ๗ รอบ เพราะว่าหมาอายุเป็น ๗ เท่าของอายุคน ดังนั้น ๑๒ ขวบของหมาเท่ากับ ๑ รอบ ถ้าเทียบกับคนก็เท่ากับคน ๗ รอบ ก็ ๘๔ ปี เข้าไปแล้ว

สัตว์ที่อยู่กับคนอายุจะยืนกว่าสัตว์ป่าทั่วไป เพราะสัตว์ป่านี่เจ็บไข้ได้ป่วยไม่มีใครดูแล หาได้ก็กิน หาไม่ได้ก็ต้องอด อยู่กับคนของกินเหลือเฟือ แบบเดียวกับหมู่บ้านแย้ ชาวบ้านเอาอาหารเม็ดโยน ๆ เลี้ยง ก็มากินเต็มไปหมด เด็ก ๆ จับก็ดิ้น ดิ้นหลุดก็กินต่อ ไม่เห็นว่าจะหนีไปไหน เพราะเขารู้ว่าหมู่บ้านนี้ไม่ทำอะไรพวกเขา

[เถรี]

ถาม : เขาไม่กินแย้หรือคะ ?
ตอบ : เขาพยายามอนุรักษ์ไว้ แล้วทุกคนมีความเห็นร่วมกันว่าควรจะรักษาไว้ ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นแหล่งเที่ยว พอนักท่องเที่ยวเข้าไป อะไรก็ขายได้หมด กลายเป็นรายได้ดีกว่าไปขายแย้กินอีก ถ้าเอาแย้ไปขายได้ไม่กี่สตางค์เดี๋ยวก็หมดแล้ว

ที่ขอนแก่นก็มีหมู่บ้านงูจงอาง จะลูกเล็กเด็กแดงโตมากับงู ไม่มีใครกลัว ต้องบอกว่าถ้าเราไม่กลัวเขา เขาไม่กลัวเราก็อยู่ได้ นี่ก็ต่างคนต่างอยู่ ถ้าเราไม่กลัวเขาไม่คิดร้าย เขาก็ทำอะไรไม่ถูก

อาตมาก็จับงูให้ดูไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว ท่านอาจารย์สมพงษ์ยังทำใจไม่ได้ โน่น...ยืนอยู่ประมาณมุมห้องโน่น พร้อมกับไม้ยาว ๒ วาคอยเอาใจช่วย ถึงเวลาอาตมายกงูจงอางขึ้นมาให้ดูก็วิ่งหนีกัน พวกเอ็งทำอย่างนี้ข้าจะตาย เพราะว่าถ้างูตกใจจะกัดใคร ? ก็กัดคนจับก่อน

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ตอนนี้มีแต่ญาติโยมเทียวไปเทียวมาดูหลวงพ่อนาก แล้วตอนหลวงพ่อเงินทำไมไม่เห่อวะ ? เขาบอกสวยสู้องค์นี้ไม่ได้ ความจริงหลวงพ่อเงินสีท่านขาวแล้วกลืน ๆ กับพื้นหลัง ส่วนหลวงพ่อนากส่องไฟนี่แจ่มเลย สีสะดุดตา เดี๋ยวต้องรอหลวงพ่อทองคำอีกองค์ ครบสามองค์เมื่อไรจะมหัศจรรย์มาก

มีไหมที่เขาสามารถเคลือบหรือว่าชุบพระองค์ใหญ่ ๆ ขนาดนั้นได้ ถ้าได้...พอหล่อองค์เงินเสร็จแล้วก็ชุบทอง ก็ลักษณะเดียวกับไปชุบไมครอน ราคาจะสูงหน่อยแต่แน่นอน แล้วเราไม่ต้องปิดทองบ่อย ๆ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "นึกถึงพ่อปู่หมอน้อยที่อ่างทอง ที่ทำแหวนพิรอดดังระเบิด อาตมาอยากจะยกให้เป็นแหวนพิรอดอันดับหนึ่งของประเทศเสียด้วยซ้ำไป แต่ว่าแหวนพิรอดหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว เข้าไปอยู่ในเครื่องรางในตำนานไปก่อน

อันนั้นหลานได้วิชาแต่ลูกไม่ได้ หลานสนใจแล้วท่านก็ถ่ายทอดวิชาให้หมด ทำได้เท่ากับท่านด้วย ก็ยังดีมีหลานสนใจ ต่อไปก็ต้องมีโหลนมีลื้อ"