เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๑

[เถรี]

ถาม : ผมต้องทำมาหากินอะไรจึงจะดี ?
ตอบ : ไม่ต้องถาม ทำอะไรก็ได้ ขอให้ทำจริง ๆ เท่านั้นแหละ ส่วนใหญ่แล้วพวกเราใจร้อนใจเร็ว ลงทุนไปเรื่อยเปื่อย ทำอะไรก็ไม่อดทน อยู่ได้ไม่นาน ของบางอย่างจะต้องให้เขารู้ว่าเราทำอย่างนี้อยู่ระยะหนึ่ง เขาถึงจะเริ่มมาเป็นลูกค้า ไม่ใช่ว่า ๒ อาทิตย์ ๓ อาทิตย์ พอไม่ได้อย่างใจก็เลิก

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เขาบอกว่าวิชาพระพุทธประวัติ ถ้าได้ยินพระอาจารย์เล็กสอน เขาจะเลิกฟังคนอื่นสอนไปเลย อาตมาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฟังแล้วได้อะไร ส่วนใหญ่แล้วพระอาจารย์ที่ไปสอนท่านลืมไปว่านี่คือการติว แปลว่า แค่ทบทวน ส่วนใหญ่แล้วไปตั้งหน้าตั้งตาสอน นักเรียนก็เบื่อ การติวก่อนสอบก็คือการทบทวนความรู้เดิม มีเกร็ดอะไรสนุก ๆ ก็แทรก ๆ เข้าไป

เมื่อวันอังคารเดินเข้าห้องเรียนปี ๓ เทอม ๒ วันแรก พวกเฮกันลั่น วิชาวิสุทธิมรรคศึกษาเป็นวิชาที่ไม่เคยได้เกรด B กันเลย มีแต่ C กับ D อาตมาไปนี่เฮกันใหญ่ นิสิตเขามั่นใจว่า ยากแค่ไหนพระอาจารย์เล็กก็ทำให้ง่ายได้"

[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดปากน้ำ วันนี้ท่านพูดเรื่องตายเป็นเรื่องปกติ พูดหนักขึ้นเรื่อย ๆ ?
ตอบ : ท่านที่เตรียมตัวตายไม่ค่อยได้ตายหรอก

ถาม : อ้าว..หรือครับ ?
ตอบ : สังเกตไหมว่าท่านผ่องใสขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับว่าเป็นช่วงกำลังใจสุดท้ายของท่าน วางงานอื่นเอาแต่งานของตัวเองเท่านั้น สิ่งที่ศึกษาเล่าเรียนมาเต็มที่อยู่ในเวลาที่จะใช้งานจริง หลังจากที่ไปเอาเรื่องทางโลกเสียเยอะ

ดูหลวงป๋า (พระเทพญาณมงคล วิ. เสริมชัย ชยมงฺคโล) สิ อายุน้อยกว่าตั้งเยอะยังไปแล้ว อาตมาไปงานศพท่าน ขนาดไปถึง ๑๐ โมงครึ่ง แถวรดน้ำยาวเป็นกิโลเมตรแล้ว แต่ยังดีที่บรรดาผู้ช่วยเจ้าอาวาสหลายรูปคุ้นเคยกัน เป็นเพื่อนกัน เป็นศิษย์กัน พาตัดแถวเข้าไปเลย ด้วยความที่คุ้นเคยกันท่านก็เลยพาลัดเข้าไป จากที่ปกติไม่ให้ถ่ายรูปท่านก็ถ่ายให้เสียเอง รูปที่ได้อาตมาไม่ได้ถ่ายนะ ท่านถ่ายให้ บางรูปก็เป็นเพื่อนร่วมรุ่นเรียนด้วยกันมา บางรูปก็เป็นเพื่อนร่วมรุ่นนักเทศน์ อยู่กันมาสมัยที่ไปกราบหลวงป๋า คุ้นหน้าคุ้นตากันหมด

[เถรี]

พระเจดีย์ก็ยังไม่เสร็จ ถ้าพระเจดีย์เสร็จนี้เหมาะที่สุดเลย เอาไว้ตั้งศพของท่าน ครั้งสุดท้ายที่เจอท่านก็ปรารภว่า "ผมน่าจะไม่ได้อยู่ดูพระเจดีย์เสร็จ"

พระท่านบอกว่า หลวงป๋าท่านล้มแล้วก็ไปเฉย ๆ น่าจะหัวใจวาย ไม่ได้ลื่นล้มนะ ท่านบอกว่าเดิน ๆ อยู่ท่านก็ทรุดลงแล้วก็เงียบไปเลย ก็คงประมาณหัวใจวาย

ตอนที่นั่งฉันด้วยกัน เห็นท่านฉันพวกของหวานอะไรได้เป็นปกติ เรียนถามว่า "หลวงป๋าไม่มีโรคหรือครับ ?" ท่านบอกว่า "มีเบาหวานนิดหน่อย อย่างอื่นไม่มี ในเมื่อมีนิดหน่อยฉันได้ก็ฉัน" นิดหน่อยของท่านแสดงว่าอยู่ในระดับที่คุมได้

[เถรี]

ถาม : พระอาจารย์เข้ากรรมฐานที่ไหนครับ ?
ตอบ : ที่กุฏิเจ้าอาวาส เพราะที่กุฏิเจ้าอาวาสมีห้องน้ำ ปรากฏว่าวันที่ ๓ ลุกมาจะปัสสาวะ พอลุกขึ้นก็หน้ามืด เพิ่งจะรู้ว่าพระพุทธเจ้าท่านไม่ให้อดข้าวนานเพราะอย่างนี้ ร่างกายเราไม่ไหว พอลุกขึ้นหน้ามืดเลย ต้องรีบนั่งหายใจยาว ๆ ๓ - ๔ ครั้ง แล้วค่อยยืนใหม่ แสดงว่าน้ำตาลในเลือดต่ำมาก เพราะว่าปกติหลังเพลไม่เคยฉันน้ำหวานมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ลองนึกดูว่าถ้าอยู่ตลอด ๗ วันแล้วลุกขึ้นมา สงสัยอยู่เหมือนกันว่าจะร่วงตึง ตอนช่วงเช้าเขาเอาอาหารมาให้ฉัน แต่กลับฉันได้ไม่มาก ทั้ง ๆ ที่ร่างกายก็หิวนะ ทันทีที่รับรสอาหารเข้าไป เพดานปากเจ็บไปหมดเลย เราลองนึกดูว่า ๗๐ กว่าชั่วโมงมีแต่ของเปล่า ๆ จืด ๆ อย่างน้ำเปล่า แล้วอยู่ ๆ เจออาหารมีรสเข้าไป เพดานปากจึงเจ็บ เจ็บเหมือนอย่างกับคนเป็นหวัด ประเภทหวัดมีเชื้อลงคอ ก็เลยฉันอะไรมากไม่ได้

[เถรี]

ถาม : ต้องเดินขึ้นเขาอีก ?
ตอบ :กว่าจะเดินรับบาตรหมด ต้องตั้งสติประคองตัวอยู่อย่างเดียวเลยว่า “อย่าล้ม ๆ” ปีนี้ตักบาตรเทโวฯ คนก็เยอะผิดปกติ แถวยาวมาถึงประตูศาลา ๑๐๐ ปีฯ ทางฝั่งโรงครัวแล้ว ปกติพอเลี้ยวตรงหน้ากุฏิเรือนไทยคนก็หมดแล้ว นี่ยาวเพิ่มมาอีก ๕๐ - ๖๐ เมตร คนมีแต่มากขึ้นทุกวัน ได้แต่ภาวนาว่าอย่าอยู่นานกว่านี้ ถ้าอยู่นานแล้วก็จะมีสภาพแบบนี้อีก

ถาม : พวกก็แช่งให้อยู่นาน ๆ อีก ?
ตอบ : เขาก็แช่งให้อยู่ ส่วนอาตมาก็อยากไป ปีนี้จะเขียนใบลาออกจากอาจารย์ประจำที่วัดไร่ขิง ให้เวลาเขาถึงสิ้นเดือนมีนาคม ๒๕๖๒ ก็คือจะช่วยเขาสอนเทอมนี้อีกหนึ่งเทอมแล้วค่อยออก

[เถรี]

ถาม : ตอนนี้สอนที่ไหนบ้าง ?
ตอบ : ตอนนี้มีวัดไร่ขิงกับวัดใต้ วัดป่าเลไลยก์พอเขาย้ายไปที่วัดสระแก้ว อาตมาก็ไม่เอาแล้ว

ถาม : เหลือวัดใต้ที่เดียว ?
ตอบ : วัดใต้นี่จำเป็น พูดง่าย ๆ ก็คือว่าเป็นวัดจังหวัดในสังกัดตัวเอง ไม่ช่วยเขาก็ไม่ได้ แต่เหลือแค่นั้นก็เบาลงเยอะเลย

ถาม : สอนนี่คือบรรยายอย่างเดียวหรือครับ ?
ตอบ : ก็มีบรรยาย มอบงาน นั่งคุม ต้องกะเวลาให้พอดี บางทีก็เปิดโอกาสให้ซักถาม พอถามเมื่อไรก็นอกลู่นอกทางกันทันที ไม่ค่อยถามเรื่องที่เรียนกันหรอก

ถาม : ที่วัดใต้คนเรียนเยอะไหมครับ ?
ตอบ : ปีนี้อย่างห้องปริญญาตรีที่สอนวิสุทธิมรรค ๒๓ คน ก็เหลือ ๒๑ คน จะค่อย ๆ ลดน้อยไปเรื่อย ๆ เนื่องจากมี ๒ ปัญหาด้วยกัน ปัญหาแรกคือรู้ว่าตัวเองเรียนไม่ไหวแล้วก็เลิก ปัญหาที่ ๒ ก็คือไม่มีปัญญาจ่าย เพราะว่าตอนนี้ค่าเทอมของนิสิตแพงขึ้นมาเป็นเท่าตัวเลย

อย่างรุ่นผมตอนเรียนปริญญาตรี เทอมหนึ่งจะจ่ายประมาณ ๑,๘๐๐-๒,๐๐๐ บาท แต่รุ่นนี้ ๕,๐๐๐ กว่าบาท ปริญญาโทรุ่นผมจ่ายประมาณ ๑๖,๐๐๐ - ๑๘,๐๐๐ บาท รุ่นนี้เทอมหนึ่งเกือบ ๓๐,๐๐๐ บาท ปริญญาเอกได้ยินว่าขึ้นไปอีกแสนหนึ่งเป็น ๔๕๐,๐๐๐ บาท ขึ้นมากไปหน่อย

[เถรี]

เขาบอกว่าปรับตามที่กระทรวงอนุมัติ กระทรวงอนุมัตินี่เขาอนุมัติเพื่อมหาวิทยาลัยทั่วไป ซึ่งเขาจะอยู่ได้ด้วยการศึกษา แต่มหาวิทยาลัยสงฆ์นี่กึ่งการกุศล แล้วอยู่ ๆ ไปใช้ระบบอย่างนั้น ต่อไปนิสิตจะน้อยลงไปเรื่อย ๆ

โดยเฉพาะเกณฑ์ประเมินของเขาที่ไปใช้เกณฑ์ทางโลกมาก พระเราพื้นฐานการศึกษาวิชาทางโลกมีน้อย ส่วนใหญ่ไม่ได้เรียน ม. ๖ ตอนนี้กำหนดเอาไว้ว่า ปริญญาโทต้องมีคะแนนคอมพิวเตอร์ ๑๗๐ ต้องมี TOEFL ๓๐๐ ปริญญาโทด้วยนะ ปริญญาเอกเดี๋ยวนี้ใช้คะแนนคอมพิวเตอร์ ๒๒๐ TOEFL ๕๐๐ เทียบเท่านักเรียนต่างประเทศเลย ต้องบอกว่าใครจบก่อนนี้ถือว่าโชคดีไป เพราะกติกายากขึ้นเรื่อย ๆ

แรก ๆ นโยบายเพื่อช่วยเพิ่มความรู้ให้กับพระภิกษุสามเณร แต่ปัจจุบันนี้กลายเป็นว่าไปเตะสกัดพระภิกษุสามเณรไม่ให้มีความรู้ เพราะว่าค่าเทอมราคาแพง แล้วกติกาก็ยากขึ้นไปเรื่อย ๆ

[เถรี]

จะว่าไปแล้วกระทรวงเขาอนุมัติ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องตามเขาไปหมดทุกอย่าง ก่อนหน้านี้ก็ยังอยู่ได้ แล้วทำไมต้องขึ้นราคาไปขนาดนั้น ถ้าหากว่าลูกชาวบ้านจบ ป. ๖ จบ ม. ๓ จะมาต่อนี่ต้องคิดหนัก

ตอนนี้ผมแบกพระนักเรียนของทองผาภูมิทั้งอำเภอเลย ระดับประกาศนียบัตรหรือปริญญาตรีเบิกค่ารถที่ผมได้คนละ ๓,๐๐๐ บาทต่อเดือน ตอนแรกผมตั้งใจแค่หานิสิตระดับประกาศนียบัตรไปให้เขา บอกว่าถ้าใครเรียนผมช่วยค่ารถเดือนละ ๓,๐๐๐ บาท ก็เท่ากับว่าอาทิตย์ละประมาณ ๗๕๐ บาท ซึ่งจะมีเหลือ คราวนี้เจ้าคณะอำเภอท่านมีลูกศิษย์เรียนปริญญาตรีอยู่ ท่านบอกว่าขอปริญญาตรีด้วยสิ เอ้า..เขาอยากได้ก็ให้เขาไป ตอนนี้เลยกลายเป็นต้องแบกพระนอกวัดไป ๑๑ - ๑๒ รูป

ถาม : เดือนหนึ่งเป็นล้านหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ตอนนี้เดือนหนึ่งเฉลี่ยประมาณ ๒ แสนกว่าบาท ถ้าค่าเทอมออกก็ ๗ - ๘ แสนถึงหนึ่งล้านบาท

[เถรี]

นิสิตหลายคนเขาบอกว่า "ขอให้อาจารย์สุขภาพแข็งแรงจนผมเรียนจบนะครับ" ...(หัวเราะ).... เขากลัวว่าจะจ่ายไม่ไหว แล้วผมก็ไม่รับกิจนิมนต์ที่ตรงกับเวลาเรียนเวลาสอนด้วย เอาเฉพาะที่ปฏิเสธไม่ได้กับที่ตรงนี้ (บ้านเติมบุญ) นอกจากนั้นถ้าเรื่องการเรียนการสอนนี่ผมเทให้หมด ผมจะไม่เอาเวลาเรียนเวลาสอนมายุ่งกับกิจนิมนต์เลย

ถึงเวลาวันเรียนปกติ ๙ โมง พอ ๘ โมงผมไปนั่งรอแล้ว ถ้านิสิตมาถึงเร็วให้ผมสอนก่อน ผมก็ปล่อยเลิกก่อนเวลา เวลาสอนบ่ายโมง ไม่เกินเที่ยงครึ่งผมไปนั่งรอแล้ว บางคนเขาบอกว่า ที่เขาเรียนอยู่ได้นี่เพราะพระอาจารย์เล็กนะครับ ถามว่าทำไม ? เขาบอกว่าส่วนใหญ่พวกผมมาไกล อย่างห้วยกะเจา เลาขวัญ ทองผาภูมิ ไทรโยค กว่าจะมาถึงนั่งรถตั้งหลายชั่วโมง มาแล้วปรากฏว่าอาจารย์ไปกิจนิมนต์ไม่เข้าสอน ยังดีว่าถ้าถึงชั่วโมงของผมเมื่อไร ผมจะไปนั่งรอก่อน เขาจึงมีกำลังใจที่จะเรียน แต่คราวนี้จะไปตำหนิอาจารย์ท่านอื่นก็ไม่ได้ เพราะถ้าท่านไม่มีตรงนั้นก็จะไม่มีรายได้

[เถรี]

ถาม : บางวัดดรอปเรียนไปหลายคน ?
ตอบ : พอทุกอย่างแพงขึ้น เป็นเงินเป็นทองขึ้น ส่วนหนึ่งเขาก็ไม่ไหวกัน ผมเองก็คิดว่าคงช่วยได้แค่นี้แหละ คุณมีปัญญาก็ต้องหาเพิ่มเองบ้าง

ตอนนี้มีเจ้าคณะตำบลมา “พระอาจารย์เล็กผมจะเรียนต่อ ช่วยส่งผมด้วยนะ” บอกท่านว่า "เอาสิ...สมัครเมื่อไรมาบอกผมก็แล้วกัน"

ช่วงเจ้าคณะอำเภอเก่าวัดเหมืองปิล็อก ที่ผมให้มาอยู่วัดทองผาภูมิแทนผม นั่นท่านเองก็ไปเรียน ป.บส.นะ แล้วก็มีเจ้าคณะตำบลไปเรียนอยู่ ๒ รูป คราวนี้พอรุ่นถัด ๆ มาก็มีมาเรียน เพราะรู้ว่าผมอยู่ ทุกอย่างจะสะดวก ก็เลยกลายเป็นว่าเริ่มสนใจเรื่องการเรียนกันมากขึ้น โดยเฉพาะเจ้าคณะอำเภอใหม่นี่สุดยอดมากเลย เจ้าอาวาสใหม่กับเลขานุการเจ้าคณะตำบลนี่ ท่านตั้งพวกเรียน มจร.หมดเลย

ถามว่ามีนโยบายอย่างไร ? ท่านว่าจะได้มาช่วยเราเพราะว่าเขามีความรู้ พวกเลขานุการชุดนี้ด้วยความที่เขาผูกพันกันตั้งแต่เรียนมาห้องเดียวกัน รุ่นเดียวกัน จึงรวมกันเป็นทีมหนาแน่นมาก ถึงเวลามีงานที่ไหน กองงานเลขานุการแห่ไปช่วย ๑๒ รูป แล้วก็จะมีรูปที่ ๑๓ ของวัดท่าขนุนไปด้วย เพราะว่าของผมนี่เลขาฯ ตำบลกับเลขาฯ วัดไปด้วย รวมกันเป็นทีมเลย เพราะว่าเรียนมาด้วยกัน ทำให้งานคณะสงฆ์ไปง่าย แล้วทุกอย่างดูดี เพราะว่าสามัคคีกลมเกลียวกัน

[เถรี]

เวลาไปไหน อำเภอ รองอำเภอ ตำบล ไปกันเป็นแผง อำเภออื่นเขาอิจฉากัน เขาถามว่าทำไม ? อ๋อ...พวกเราไม่แย่งตำแหน่งกันครับ มีคนถามทำไมพระอาจารย์เล็กไม่เอาตำแหน่งเสียเอง ? บอกว่าจะรีบไปทำไม ? วัดเขื่อนฯ ท่านอายุ ๗๐ กว่าจะ ๘๐ ปีแล้ว ต่อให้ท่านเป็นจนเกษียณ ผมยังอายุไม่เท่ากับท่านตอนนี้เลย

ในเมื่อพวกเราไม่แย่งกัน นอกจากเขาเกรงใจแล้ว ยังได้ใจเขาด้วย ถึงเวลาไปไหนไปกัน ช่วยกันเต็มที่ พอมีตัวอย่างดี ๆ รุ่นหลังเขาก็ทำตามเอง ส่วนใหญ่แล้วไม่ค่อยจะสามัคคีกัน เพราะเขาไปแย่งตำแหน่งกัน พวกเราทำตัวอย่างให้เขาดู ไปไหนท่านเจ้าคุณปัญญา (เจ้าคณะจังหวัด) ท่านก็ชม “ดูนั่นสิ อำเภอ รองอำเภอ ตำบล เขามาพร้อมกันเลย ที่อื่นเขาต่างคนต่างมาอย่างกับพม่าแตกทัพ”

[เถรี]

ถ้าเป็นงานคณะสงฆ์แล้วพวกเราเทใจให้ โดยเฉพาะเรื่องเงินนี่ไม่หวง ถ้ารู้ว่าเพื่อช่วยส่วนรวมนี่พวกเราเต็มที่ ยังบอกทางอำเภอเลยว่า การก่อสร้างต่าง ๆ ของผมจะเสร็จแล้ว เหลือพิพิธภัณฑ์อย่างเดียว ถ้าพิพิธภัณฑ์เสร็จ ผมจะหากองทุนบริหารคณะสงฆ์ให้ จะได้ไม่ต้องมาเรี่ยไรกันทีละงาน ๆ

[เถรี]

พูดถึงพิพิธภัณฑ์ "พิพิธภัณฑ์ก็รอชลทิต นั่นกำลังเป็นพ่อลูกอ่อนอยู่ บอกว่ารอให้เมียแข็งแรงก่อนแล้วค่อยมา ดูท่าแล้วเขาน่าจะเริ่มงานตอนปีใหม่

งานผมก็เลยช้าไป ๒ ปีเพราะว่าช่วงนั้นเขาระดมช่างไปทำพระเมรุมาศกันหมดเลย โอ้โฮ...ดูแล้วโหดมาก ลองนึกถึงว่ามณฑปตั้งพระทองคำของผมใช้เวลา ๑๘ เดือน ก็คือปีครึ่ง แต่พระเมรุมาศใหญ่กว่าไม่รู้กี่สิบเท่า เขาให้เวลาแค่ ๙ เดือน พวกช่างทุ่มเทจนกระทั่งหมดเรี่ยวหมดแรง หมดทั้งกำลังกาย หมดทั้งกำลังใจ เขาขอพักยาวเลย

เขาโดนบังคับรีดจนหมดใจจริง ๆ ยังดีว่าเป็นในหลวงรัชกาลที่ ๙ ใคร ๆ ก็เต็มใจทำ ท่านอาจารย์ รศ. ภิญโญ สุวรรณคีรี ศิลปินแห่งชาติก็บอกว่า “อาจารย์...จะใช้อะไรผมรีบใช้นะ ผม ๘๐ กว่าแล้ว เดี๋ยวไม่ได้อยู่ช่วย”

[เถรี]

ถาม : (ขึ้นทะเบียนหมา)
ตอบ : ถ้าวัดท่าขนุนต้องขึ้นทะเบียนนี่ ๒ แสนกว่าบาท ตัวละ ๔๕๐ บาท ขึ้นทะเบียนทีหนึ่งหมด ๒ แสนกว่า...ตายกันพอดี ผมกลัวอย่างเดียวว่าของที่เขาเอามาจะไม่ได้คุณภาพ โดยเฉพาะเครื่องติดตามตัว ถ้าไปเอาประเภทห่วย ๆ ๓ เดือน ๖ เดือนหมดอายุมา ราคาถูก ๆ แล้วก็มาปล่อยในราคา ๓๐๐ บาท

เขาบอกว่าเครื่องติดตามตัว ๓๐๐ บาท ทะเบียน ๑๐๐ บาท แล้วก็อะไรอีก ๕๐ บาทก็ไม่รู้ ถ้าตรงไปตรงมาอย่างแถวยุโรปก็ไม่เป็นไร แต่บ้านเราไม่ค่อยจะตรงไปตรงมา กฎหมายใหม่ออกมาเมื่อไรก็เอื้อประโยชน์เขาทั้งนั้น

[เถรี]

ถาม : พระอยู่กันยากสมัยนี้ ?
ตอบ : ถึงอยู่ยากก็ต้องอยู่ให้ได้ ขอให้มั่นใจว่าหลักธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นของจริง เป็นของแท้ ถ้าตั้งใจทำก็จะได้ผลดีทุกคน ต้องบอกว่าเขาบังคับให้เราดี เพราะถ้าหากว่าไม่ทำตามแล้วก็จะอยู่ไม่ได้

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนนี้ส่วนที่น่ากลัวที่สุดก็คืออากาศหนาวมาเร็ว อากาศหนาวมาเร็วแปลว่าจะแล้งนาน น่ากลัวมาก ถ้าบริหารน้ำไม่ดีมีสิทธิ์เดือดร้อนกันทั้งประเทศ ทองผาภูมิเมื่อวานนี้ ๑๗.๕ องศาเซลเซียส เมื่อครู่เขาส่งรูปถ่ายมาให้ดูลงไปที่ ๑๔.๑ องศาเซลเซียส"

ถาม : ที่เกาะพระฤๅษีน่าจะเย็นกว่า ?
ตอบ : ที่เกาะพระฤๅษีมักจะเย็นกว่าข้างนอกประมาณ ๓ องศาเซลเซียส

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ฝรั่งเขาบอกว่า Money gives us something we can really trust. เขาบอกว่า เงินเป็นสิ่งที่ทำให้มีบางอย่างที่เราเชื่อได้อย่างแท้จริง พูดง่าย ๆ ว่าเขาไม่ได้เชื่อคน เขาเชื่อเงิน..!

แต่ถ้าหากว่าเราดูคุณวิชัย ศรีวัฒนประภา ที่เฮลิคอปเตอร์ตกเสียชีวิต จะเห็นถึงความไม่เที่ยงของชีวิตว่าเป็นอย่างไร รวยแสนรวย ท้ายสุดก็ต้องตาย คุณวิชัยบูชาพระสมเด็จวัดระฆังที่แพงที่สุดในประเทศไทย มีเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวที่ถือว่ารุ่นใหม่จริง ๆ เราลองคิดดูว่า...ถึงเวลาวาระกรรมเกิดขึ้น ทางด้านเจ้าหน้าที่การบินเขาสันนิษฐานว่า มีนกบินไปชนใบพัดท้ายพอดี นกก็คงไม่ได้เจตนาที่จะชนหรอก เขาก็บินปกติของเขา เพียงแต่เฮลิคอปเตอร์ลอยไปขวางทางบินของเขาพอดี ไม่ต้องตัวใหญ่หรอก ถึงจะตัวเล็กแค่ไหนหลุดเข้าไปก็เป็นเรื่องทั้งนั้น

ของพวกนี้อ่อนไหวมาก กระทบหน่อยเดียวก็เป็นเรื่อง โดยเฉพาะใบพัดท้ายเป็นตัวบังคับการทรงตัว ใบพัดใหญ่นั่นช่วยในการยกตัว ใบพัดเล็กบังคับการทรงตัว คราวนี้ไปชนใบพัดเล็กเข้าเลยทรงตัวไม่อยู่ เดี๋ยวต้องรอเขาเก็บหลักฐานก่อน ถ้าบริเวณนั้นมีขนนกหล่น ๆ อยู่บ้างก็น่าจะใช่

คุณวิชัยสร้างชื่อประเทศไทยให้คนรู้จักทั่วโลก จากทีมฟุตบอลจิ้งจอกสยาม ที่ประเภทสุดกู่ปลายตะโกนจนกระทั่งได้แชมป์พรีเมียร์ลีกมาครอง"

[เถรี]

พูดถึงการต่อแถวบูชาแผ่นยันต์เกราะเพชร "มาตั้งแถวรอตั้งแต่เช้ามืด พอเปิดบ้านก็เดินเข้ามา เสร็จแล้วก็เอารองเท้าวางจองไว้ แบบที่เขาทำกันในโรงพยาบาล เขาเอารองเท้าวางจองกันจริง ๆ นะ แถวยาวยืดเลย ตัวไปกินข้าวกัน ก็เอารองเท้าวางจองคิวไว้ อาตมาเห็นแล้วก็ขำ ๆ เออ...สมัยนี้เรามีวัฒนธรรมมาก รองเท้าเข้าแถวเป็นระเบียบ ตัวไปกินข้าวที่ไหนก็ไม่รู้ ?

ไปนึกถึงสมัยที่อาตมาเขียนยันต์กันโรคระบาดของท่านท้าวเวสสุวรรณ ตอนนั้นเป็นช่วงต้น ๆ ของบ้านอนุสาวรีย์ฯ พวกเล่นมานอนรอหน้าห้องเลย โอ้โฮ...ลงทุนมากไปหรือเปล่า ? คนเขียนยังเขียนไม่ทันจะเสร็จเลย คนบูชามานอนรอแล้ว"

[เถรี]

ถาม : แผ่นยันต์มีเนื้ออะไรบ้างครับ ?
ตอบ : มีทองเหลือง ทองแดง ทองทิพย์ เงิน ทองคำอีกนิดหนึ่ง เพราะว่ารวบรวมทองคำไว้แล้วทำมาได้แค่ ๒๐๐ กว่าแผ่น

ถาม : ๒๐๐ กว่าแผ่น ?
ตอบ : ไม่มีมากกว่านั้น ตอนนี้เนื้ออื่น ๆ แผ่นใหญ่ยังทำไม่เสร็จเลย หน้ากว้างเกินไป ก็คือแผ่นใหญ่ถ้าเราขยายไปประมาณ ๑ เซนติเมตร แต่กลายเป็นว่าใหญ่กว่าแผ่นเล็กประมาณ ๔ เท่า

ลองไปนึกถึงตอนที่อาตมาขยายหน้าตักพระปัจเจกพุทธเจ้า ๑ เซนติเมตร เขาบอกว่าถ้าหน้าตักใหญ่กว่านี้สัก ๑ เซนติเมตรจะสวยมาก ปรากฏพอขยายอีก ๑ เซนติเมตร เป็น ๓ เซนติเมตร ขนาดใหญ่กว่าเดิมเป็น ๑๐ เท่า ก็ไม่นึกว่าขยายเซนติเมตรเดียวจะใหญ่ได้ขนาดนั้น

หมวยนี้เอาไปทำมาแล้ว เขาเลี่ยมบาง ๆ น่ารักมาก แขวนคอเป็นพระก็ได้ ม้วนเป็นตะกรุดใส่กระเป๋าสตางค์ก็ได้ ถึงเวลาไปเจองานหล่อพระที่ไหนก็หย่อนลงไปแผ่นหนึ่ง ได้บุญด้วย พระของเขาก็ขลังขึ้นด้วย