กระดานสนทนาวัดท่าขนุน


กลับไป   กระดานสนทนาวัดท่าขนุน > ห้องธรรมะพระอาจารย์ > เรื่องเล่าต่าง ๆ โดยพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ) > ล่องแก่งมหาภัย

Notices

ล่องแก่งมหาภัย การท่องไปในเมืองพม่า โดยพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

ตอบ
 
คำสั่งเพิ่มเติม
  #1  
เก่า 28-12-2010, 12:30
คิมหันต์ คิมหันต์ is offline
ทีมงานเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 663
ได้ให้อนุโมทนา: 26,519
ได้รับอนุโมทนา 88,275 ครั้ง ใน 1,256 โพสต์
คิมหันต์ is on a distinguished road
Default ล่องแก่งมหาภัย ตอนที่ ๙

อากาศหลังฝนเย็นไม่น้อย อาตมาขดตัวจนเมื่อยจึงยืดเท้าออก แต่ยืดไปได้นิดเดียวไม่รู้ไปติดอยู่กับหัวของใคร ต้องหดกลับเข้ามาอย่างเดิม ยุงเยอะทีเดียว ทั้งที่นอนกันแน่น มันยังพยายามจะกัดทะลุโปงจีวรเพื่อกินเลือดอาตมาให้ได้

ภาวนาจับอานาปานุสติเอากำไรไปเรื่อย ๆ นิมิตเห็นลูกทราย (เด็กหญิงเนตรทราย พันหา) ร้องไห้มาหา ยายหนูคงคิดถึงหลวงพ่อขนาดหนัก รับปากไว้ว่าปิดเทอมจะพาไปเที่ยว แต่หลวงพ่อมาติดธุระอยู่เมืองพม่า ไม่รู้ว่ากลับไปถึงจะเปิดเทอมหรือยัง ถ้าเปิดเทอมแล้วก็ต้องรอปิดเทอมใหญ่โน่นแหละลูก...


ลูกทราย (เด็กหญิงเนตรทราย พันหา)

นึกถึงตอนที่แม่เขาอุ้มมาถวาย ตัวเล็กนิดเดียวผอมกะหร่อง เพิ่งรู้สึกว่ารับไว้เป็นลูกเวลาก็ผ่านไปเจ็ดแปดปี วันเวลาเหมือนกับสายน้ำไหล ล่วงเลยไปแล้วไม่หวนกลับมาอีก ฝากไว้เพียงรอยอดีตที่เลือนลับ นับวันจะจางไปทุกที ธรรมดาของโลกเป็นเช่นนี้เองหนอ...

ลุกขึ้นไปล้างหน้า แพมันแคบเกินไปสำหรับคนมากอย่างนี้ ทุกคนจึงพากันตื่นจนหมด ท่านทนงศักดิ์บอกว่าเณรเป็นไข้ อาตมาค้นเอายาที่มีติดตัวเป็นประจำส่งให้ กำชับว่าให้ฉันหลังอาหาร สาว ๆ ที่มาเรือลำเดียวกันนั่งพอกแป้งแข่งกัน ไม่ได้อาบน้ำมาสองวันแบบนี้ โปะเข้าไปจะกลบกลิ่นไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้..?
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg 0020[5-4-42].jpg (98.2 KB, 627 views)
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 13-01-2011 เมื่อ 03:21
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 87 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #2  
เก่า 30-12-2010, 14:25
คิมหันต์ คิมหันต์ is offline
ทีมงานเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 663
ได้ให้อนุโมทนา: 26,519
ได้รับอนุโมทนา 88,275 ครั้ง ใน 1,256 โพสต์
คิมหันต์ is on a distinguished road
Default

ฉันเช้าเสร็จนายท้ายก็เร่งออกเรือ ญาติโยมกินกันแต่น้ำชากาแฟ คณะล่องแก่งมหาภัยฝ่าแก่งอันตรายจนน้ำเข้าเรือเปียกโชกไปทั้งลำ ต้องนั่งยอง ๆ ช่วยกันวิดน้ำ อาตมาที่พับจีวรเก็บไปแล้ว ยังโดนคลื่นซัดย่ามเปียกไปครึ่งใบ นึกซะว่าอาบน้ำทดแทนกับที่ไม่ได้อาบก็แล้วกัน...


ขนกันมาเพียบขนาดนี้ ไม่ยักเรือล่มตายกันบ้าง..!

เสียงใบพัดเรือกระทบหินใต้น้ำดังกราว..! นายท้ายยกหางเรือพ้นน้ำ ใบพัดสามแฉกเหลือแค่สองแฉกเท่านั้น หักสะบั้นไปแฉกหนึ่งแล้ว ยังพอฝืนไปได้ แต่ก็วิ่งไม่ค่อยออก ยิ่งตอนทวนน้ำเชี่ยว ๆ ทำท่าจะถอยหลังเอาซะหลายหน ต้องช่วยกันขย่มถ่วงให้เรือไหลช้าลง จึงผ่านไปได้อย่างน่าหวาดเสียว...
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg mm0245.jpg (99.7 KB, 625 views)
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 13-01-2011 เมื่อ 03:21
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 84 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #3  
เก่า 03-01-2011, 14:41
คิมหันต์ คิมหันต์ is offline
ทีมงานเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 663
ได้ให้อนุโมทนา: 26,519
ได้รับอนุโมทนา 88,275 ครั้ง ใน 1,256 โพสต์
คิมหันต์ is on a distinguished road
Default

แปดโมงเช้ามาถึงด่านตรวจของทหารกะเหรี่ยง เรือเข้าเทียบเพื่อเปลี่ยนใบพัด หลายคนฉวยโอกาสกินข้าวเช้า เรือลำอื่นที่ตามหลังมาทันกันตรงนี้เอง เมื่อเปลี่ยนใบจักรเรียบร้อยก็ออกตัวตามกันไปทั้งขบวน บางคนที่สั่งข้าวห่อมา จัดการกินกันบนเรือนี่แหละ...

เกือบเก้าโมงเช้ามาถึงแก่งใหญ่ เรือที่กำลังพุ่งข้ามแก่งดับเอาดื้อ ๆ อีกหน บรรลัยละงานนี้..! มันเป็นแก่งโล่ง ๆ ไม่มีอะไรให้ยึดเหนี่ยวได้เลย ทุกคนต้องลุกขึ้นขย่มเรือพร้อม ๆ กันเป็นจังหวะ เพื่อชลอความเร็วให้ช้าลง ยังดีที่ไม่เกยหินพลิกคว่ำ เลยแก่งไปถึงท้ายน้ำจึงคว้าต้นไม้เอาไว้ได้...


แก่งโล่ง ๆ แบบนี้จะให้ยึดอะไรดีละพ่อคุณแม่คุณเอ๋ย..!

น้ำมันหมด..! พ่อคุณแม่คุณเอ๋ย..! มันไม่รู้จักเอาบทเรียนที่พบมาปรับปรุงกันซะบ้างเลย อีแบบนี้ถึงตายไปก็ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเองที่อยากมากับมัน เติมน้ำมันแล้วทวนแก่งขึ้นไปใหม่ ช่วงต่อจากนี้น้ำตื้นลงทุกขณะ บางตอนเรือวิ่งเสียดสีกับทรายใต้น้ำ แต่ก็ยังพอไปได้ ไม่น่าเชื่อว่าแค่อาทิตย์เดียว น้ำจะลดได้ขนาดนี้...


รับคนขึ้นมาอีกสามคน จะไปชองโส่งเช่นกัน เรือหนักขึ้นคราวนี้ต้องลงช่วยกันเข็นผ่านที่ตื้น พ้นแล้วค่อยไปต่อได้ บางช่วงตื้นจัดต้องให้คนลงหมดยกเว้นอาตมา เขาพากันเดินลัดไปบนบก ส่วนเรือเปล่าพาอาตมาวิ่งทวนน้ำขึ้นไปรอรับข้างหน้า บางคนขี้เกียจลัดป่าก็เดินลุยน้ำไปเลย ยอมเปียกนิดหน่อยดีกว่าบุกป่าตั้งไกล...
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg 22.jpg (88.0 KB, 627 views)
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 13-01-2011 เมื่อ 03:22
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 82 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #4  
เก่า 07-01-2011, 14:21
คิมหันต์ คิมหันต์ is offline
ทีมงานเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 663
ได้ให้อนุโมทนา: 26,519
ได้รับอนุโมทนา 88,275 ครั้ง ใน 1,256 โพสต์
คิมหันต์ is on a distinguished road
Default

ที่น้ำตื้นบางช่วงก็สั้น บางช่วงก็ยาว อาตมานั่งสบายอยู่คนเดียว เดี๋ยว ๆ ก็ลงเดินกันที ทุกลำที่ตามกันมามีสภาพเหมือนกันหมด ดูทั้งผู้หญิงทั้งคนแก่แล้ว อดชื่นชมพวกเขาไม่ได้ ช่างทรหดอดทนกันชนิดสุดใจขาดดิ้น บ้านเราลำบากนิดก็ไม่ไปแล้ว...


น้ำตื้นมากไปต่อไม่ได้ ก็ต้องช่วยกันเข็นเรือไป

สิบโมงเช้าแดดจัดจ้าขับไล่หมอกและความหนาวเย็นไปจนสิ้น เครื่องเรือสำลักพรืด ๆ แต่ยังไปต่อได้ หยุดรับผู้โดยสารอีกหนึ่งคนก็ได้เวลาเพลพอดี แวะเข้าไปยังหมู่เรือนแพหาอาหารรองท้อง นายยาวกับนายทองช่วยจ่ายค่าอาหารให้ ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ...
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg mm0246.jpg (100.5 KB, 630 views)
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 13-01-2011 เมื่อ 03:22
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 81 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #5  
เก่า 11-01-2011, 15:48
คิมหันต์ คิมหันต์ is offline
ทีมงานเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 663
ได้ให้อนุโมทนา: 26,519
ได้รับอนุโมทนา 88,275 ครั้ง ใน 1,256 โพสต์
คิมหันต์ is on a distinguished road
Default

หลังเพลเรือทุกลำวิ่งตามกันไป ผ่านแก่งใหญ่สามแก่งรวด ต้องลงเดินกันแทบทุกแก่ง ขามาเราตามน้ำเรือพุ่งผ่านไปได้ ขากลับทวนน้ำ พอท้องเรือติดทรายก็เสร็จ ต้องเดินบ้างช่วยกันเข็นบ้าง งูคอแดงตัวหนึ่งว่ายน้ำตรงรี่เข้ามา พอเจอคนจำนวนมากก็ดำน้ำหายไปเลย...


งูคอแดงหรืองูลายสาบคอแดง ยังไม่มีเซรุ่มแก้พิษของงูชนิดนี้ได้..!

หมู่หินใต้น้ำโผล่กันสลอน อีกไม่เกินสิบวันเรือคงต้องเลิกวิ่ง เพราะตื้นเกินกว่าจะไปกันได้ ถึงตอนนั้นก็คงต้องรอจนกว่าดินจะแห้งพอที่รถจะวิ่งได้ การคมนาคมจึงจะเริ่มต้นกันอีกครั้งหนึ่ง เรือผ่านโค้งมรณะ เห็นท่อนซุงและตอไม้ใต้น้ำโผล่เต็มไปหมด น้ำลดแบบนี้เห็นแล้วหวาดเสียวดีเป็นบ้า..!

พ้นโค้งเห็นตอม่อสะพานรถไฟสายมรณะตระหง่านอยู่ เรือลำของเราน้ำมันหมดต้องเติมอีกครั้ง ลำหลังแซงขึ้นมา ท่านทนงศักดิ์เปียกโชกไปทั้งตัว “เป็นไงคุณ...เขาไม่ให้สรงน้ำเลยโดดมันเองหรือไง..?” “ผมร้อนมากเลยโดดน้ำให้เย็นต่างหากละครับ...” ท่านว่าแก้เขินที่ดันตกน้ำอยู่คนเดียว...
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg งูลายสาบคอแดง.jpg (100.0 KB, 635 views)
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 12-01-2011 เมื่อ 19:56
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 83 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #6  
เก่า 12-01-2011, 15:32
คิมหันต์ คิมหันต์ is offline
ทีมงานเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 663
ได้ให้อนุโมทนา: 26,519
ได้รับอนุโมทนา 88,275 ครั้ง ใน 1,256 โพสต์
คิมหันต์ is on a distinguished road
Default

บ่ายโมงเศษมาถึงด่านมอญ ผู้โดยสารลงเดินกันหมด เหลือบนเรือรวมอาตมาด้วยแค่สี่คน จ่ายค่าผ่านทางแล้วนายท้ายพามาส่งที่ท่าเทียบเรือชองโส่ง อาตมาคว้าย่ามสะพายบ่า บอกนายท้ายว่าขอเงินคืนหมื่นหนึ่ง เอาคนมาขนาดนี้จ่ายให้สามพันถือว่ามากสุดขีดแล้ว..!

นายท้ายแกตีหน้าพิกล บอกอ้อมแอ้มว่าทำไมไม่บอกก่อนถึงด่านมอญ เงินให้ไว้กับเมียหมด และเมียเขาขึ้นที่ด่านมอญไปแล้ว อ้าว..ไอ้เวลล์...ตอนแรกเอ็งไม่บอกว่าเมียมาด้วย แบบนี้มันเล่นแง่นี่หว่า อาตมามองไปที่ป้อมยาม เห็นทหารยืนอยู่สองนาย คว้ามือมันบอกว่าไปคุยกันต่อหน้าทหารโน่น..!


นายท้ายบอกว่าเมียมันหอบเงินขึ้นจากเรือตั้งแต่ด่านมอญนี้แล้ว..!

นายท้ายตัวดีหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ยกมือไหว้ขอโทษขอโพย บอกว่าอย่างไรก็ไม่มีให้จริง ๆ เพราะเมียเขาเอาไปหมดแล้ว ไอ้เจ้านี่ต้องให้โล่สามีดีเด่น..! จนมันสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า มาคราวหน้ามันจะให้นั่งเรือฟรี ๆ อาตมาจึงยอมเลิกรากันไป...

ความจริงอาตมาไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำอะไรหรอก ที่แกล้งเขี้ยวกับเขาเพื่อเป็นการตัดไม้ข่มนามเอาไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นมันจะเห็นคนไทยเป็นหมูสยามอยู่ร่ำไป กำชับมันว่าสัญญาอะไรไว้จำให้แม่นนะ ไม่อย่างนั้นพ่อจะเอาทหารตามทวงถึงบ้านเลยซิเอ้า..!
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg mm0243.jpg (97.3 KB, 624 views)
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 13-01-2011 เมื่อ 03:09
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 80 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #7  
เก่า 14-01-2011, 23:31
คิมหันต์ คิมหันต์ is offline
ทีมงานเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 663
ได้ให้อนุโมทนา: 26,519
ได้รับอนุโมทนา 88,275 ครั้ง ใน 1,256 โพสต์
คิมหันต์ is on a distinguished road
Default

สองแถวและมอเตอร์ไซค์ แย่งกันมาหาผู้โดยสารไปส่งที่ด่านเจดีย์สามองค์ รถสองแถวเก็บคนละสามสิบบาท มอเตอร์ไซค์คิดห้าสิบบาท เพื่อความคล่องตัวอาตมาจึงโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ วิ่งฝุ่นตลบผ่านด่านไปแบบง่าย ๆ เพราะพวกเขาวิ่งกันวันละเป็นสิบ ๆ เที่ยว เจ้าหน้าที่ขี้เกียจตรวจบ่อย ๆ...

จ่ายค่ารถเมื่อข้ามมาขึ้นฝั่งไทย โทรไปหาทิดจิตร (จิตติพัฒน์ เอี่ยมโอด) โทรศัพท์ดันไม่ติด เลยต้องมารบกวนตำรวจโบกรถให้ คุณจ่าแกฉลาดเป็นกรด โบกเรียกรถเฟอร์นิเจอร์ให้ ซึ่งพวกเขาวิ่งสินค้าหนีภาษีจนไม่กล้าปฏิเสธตำรวจอยู่แล้ว อย่าว่าแค่ส่งพระรูปหนึ่งเลย มากกว่านี้เขาก็ยอม...



ทิดจิตรไปรอรับอยู่ที่วัดตองไวนี้ แต่พระอาจารย์กลับไปนอนที่เกาะพระฤๅษีแล้ว..!

รถเฟอร์นิเจอร์อัดลมเข้ายางเส้นละตั้งหนึ่งร้อยปอนด์..! เวลาเข้าโค้งแต่ละทีจึงกระโดดเป็นม้าเลย โชเฟอร์ใจดีส่งถึงหน้าบ้านทิดจิตรที่ทองผาภูมิ แม่ของทิดจิตรเจอหน้าเข้าร้องลั่น “ตายแล้วท่านอาจารย์ ทิดจิตรมันไปรอท่านอาจารย์ที่วัดตองไวโน่น...” จบเห่กันไอ้โทรศัพท์เฮงซวย..!

สุดท้ายลากตัวเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยจากวงเหล้า ให้ไปส่งอาตมาที่นิคมสหกรณ์ทองผาภูมิ เจ้าหน้าที่เขาขับรถเร็วแบบนี้จนชิน หรือว่าจะรีบกลับไปเข้าวงก๊งต่อก็ไม่รู้ แต่มันทันใจดีแท้ ลงที่ปากซอยแล้วอาตมาโดดเกาะมอเตอร์ไซค์อีกต่อหนึ่ง ไปถึงเกาะพระฤๅษีทันทำวัตรเย็นพอดีเลย...

๕ พฤศจิกายน ๒๕๔๑
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ


ปล. รอท่านทนงศักดิ์อยู่เกือบครึ่งปี ไม่เห็นมารับสมุดสักที จึงถวายให้วัดท่าขนุนไปทั้งหมด


๕ เมษายน ๒๕๔๒
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg SAM_3578.jpg (101.3 KB, 593 views)
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 15-01-2011 เมื่อ 03:05
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 95 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
ตอบ

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน )
 
คำสั่งเพิ่มเติม

กฎการส่งข้อความ
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is ใช้ได้
Smilies are ใช้ได้
[IMG] code is ใช้ได้
HTML code is งดใช้

Forum Jump


เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 17:52



ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน

เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.
ความคิดเห็นส่วนตัวทุก ๆ ข้อความในเว็บบอร์ดนี้ สงวนสิทธิ์เฉพาะเจ้าของข้อความ ไม่อนุญาตให้คัดลอกออกไปเผยแพร่ นอกจากจะได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของข้อความอย่างชัดเจนดีแล้ว