เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ประจำเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๖

[เถรี]

ถาม : เวลาทำงานต้องนำเสนอว่า สิ่งนี้ทำให้มีความสุขในแบบโลก ?
ตอบ : ใช่...อย่าลืมว่าเราต้องอยู่กับทางโลก ถึงเวลาเลิกทำงานแล้วเราก็มานั่งภาวนาไปสิ คุณคงไม่ได้ไปทำทั้งวันทั้งคืนหรอกกระมัง ?

[เถรี]

ถาม : อภัยทานฝึกอย่างไรครับ ?
ตอบ : ถึงเวลาใครเขาเตะเราก็ยื่นก้นให้เขาเตะซ้ำอีกทีหนึ่ง..! ถ้าอภัยทานได้ อย่างแรกความยับยั้งชั่งใจจะต้องมี ความยับยั้งชั่งใจจะมีได้สมาธิต้องมั่นคง สมาธิจะมั่นคงได้ก็ต้องมีสติเป็นตัวควบคุม สรุปแล้วกลับไปซ้อมกำหนดดูลมหายใจเข้าออกให้มากกว่านี้

[เถรี]

ถาม : เคยฝันว่าขึ้นเครื่องบินแล้วตกลงมาตาย ใจก็ยังไม่มั่นคงครับ ?
ตอบ : ไม่รอดแน่..!

ถาม : ทำอย่างไรครับ ?
ตอบ : ภาวนาต่อไป

ถาม : ทำอย่างไรครับสงสัย ?
ตอบ : ก็บอกแล้วว่าภาวนาต่อไป ตอนที่เจอซ้อมอะไรก็ไม่ทันแล้ว คิดอะไรก็ไม่ทันหรอก กำลังใจตอนฝันคือกำลังใจที่แท้จริงของเรา ถ้าในฝันกำลังใจไม่มั่นคง แสดงว่าของจริงก็ใช้ไม่ได้ อาตมาเองรู้ ๆ อยู่ว่าเครื่องบินจะตกยังตะกายไปยุโรปเลย แต่ตอนที่เครื่องบินตกในฝันอาตมาไม่ตาย กำลังตะกายออกมาจะไปช่วยคนอื่นเขา พอดีตื่นเสียก่อน

[เถรี]

ถาม : การแผ่เมตตาครับ อยากให้คนอื่นเขามีความสุข อยากให้เรามีความสุข พอมีความสุขขึ้นมาใช่ที่เขาเรียกว่าการเจริญเมตตาธรรมหรือเปล่า ?
ตอบ : การที่เราตั้งกำลังใจด้วยความหวังดี ปรารถนาดีต่อผู้อื่น ว่าเราไม่เป็นศัตรูกับใคร ยินดีเป็นมิตรกับคนและสัตว์ทั่วโลก ขอให้มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายก้าวล่วงพ้นจากกองทุกข์ ไปเสวยสุขในภพภูมิที่ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ให้วางกำลังใจลักษณะนี้

ถาม : อันนี้เรียกว่าการเจริญภาวนาหรือครับ ?
ตอบ : เรียกว่าภาวนา พอวางกำลังใจจนทรงตัวแล้ว ให้จับลมหายใจภาวนาต่อไปเลย เป็นการรักษาตัวพรหมวิหารเมตตาให้มั่นคงยิ่ง ๆ ขึ้นไป

[เถรี]

ถาม : จาคานุสติเป็นอย่างไรครับ ?
ตอบ : มีโอกาสเมื่อไรให้ทันที เมื่อวานอาตมาจ่ายไป ๓๐๐,๐๐๐ บาท สร้างโรงเรียนการกุศลวัดไตรรัตนาราม โรงเรียนการกุศลในวัดมีน้อย ตอนหลวงพ่อพระพรหมดิลก วัดสามพระยา ท่านยังเป็นเจ้าคณะภาค ๑๔ อยู่ ท่านมีดำริว่าจังหวัดกาญจนบุรีควรจะมีขึ้นสักวัดหนึ่ง ให้คณะสงฆ์จังหวัดกาญจนบุรีช่วยกันหน่อย ท้ายสุดจะเอาลงวัดไตรรัตนารามของท่านมหาชูศักดิ์ จิตฺตกาโร ก็ช่วยกันควักเงินจ่ายไป อาตมาถวายไป ๓๐๐,๐๐๐ บาท โรงเรียนสร้างเสร็จแล้วเพิ่งมีโอกาสให้เมื่อวาน ไม่กำหนดเวลาไว้ให้ชัดเจนนี่นา แต่ท่านทำเร็วจริง ๆ นะ

อาคารเรียนชั้นเดียวก็จริง แต่สร้างเดือนเดียวเสร็จเรียบร้อย นักเรียนเข้าเรียนได้นี่ถือว่าเร็วมากเลย แล้วไม่ได้ทำแบบลวก ๆ ทำสวยด้วย

ระยะนี้รายจ่ายจรมาเยอะ มีแต่คนมาขอความช่วยเหลือ คราวนี้อย่างที่ว่านั่นแหละ เขาเอาบุญมาให้ ในเมื่อเขาเอาบุญมาให้ เราก็รีบโดดใส่เสียก่อนที่บุญนั้นจะเลยไป

ถาม : คนศึกษาพระพุทธศาสนามา ใคร ๆ ก็อยากได้เนื้อนาบุญที่ดี แต่ในความเป็นจริงก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นทุกครั้งไป ?
ตอบ : แสดงว่าเขาไม่รู้ต่างหาก ถ้าเขารู้ ที่ไหนก็เป็นเนื้อนาบุญที่ดีได้ คุณก็ถวายเป็นสังฆทานไปสิ เราตั้งใจเป็นสังฆทาน อานิสงส์เราได้เต็มอยู่แล้ว คนเอาไปกินไปใช้ซวยเองต่างหาก..!

[เถรี]

ถาม : กรณีคนมาหาเรา จะรู้ได้อย่างไรว่าเขามาขอกุศล ?
ตอบ : ถามเขาสิครับ..หรือจะเหมาไว้ก่อนว่ามีใครมาขอส่วนกุศล แล้วตั้งใจอุทิศส่วนกุศลให้เขาไป อย่างน้อย ๆ ประเภทคนส่งอาหารมาให้ ก็คงไม่รังเกียจที่จะรับ ส่วนธุระปะปังอะไรก็เป็นเรื่องของเขา เราไม่รู้เรื่องหรอก ค่อยมาทีหลังก็แล้วกัน ก็รับไม่ได้นี่หว่า.. หรือไม่ก็ขอให้มาเข้าฝันทีหลัง

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าให้ฟังว่า "อาตมาไปพุทธาภิเษกพระพุทธปัญจมิตรที่โรงหล่อบ้านภูมิมา ปรากฏว่าลูกศิษย์ครูบาเหนือชัยวาดแผนที่กลับข้าง ยังโชคดีแถวนั้นอาตมาเคยผ่าน ก็เลยมั่วถูก

ท่านถวายพระมากล่องหนึ่ง พระพุทธปัญจมิตร มีหลวงพ่อโสธร หลวงพ่อวัดบ้านแหลม หลวงพ่อวัดไร่ขิง หลวงพ่อวัดบางพลีใหญ่ หลวงพ่อวัดเขาตะเครา ๕ องค์ที่เขาว่าลอยน้ำมา ครูบาท่านจะสร้างบรรจุเจดีย์ไว้ทางเหนือ พวกเราไปช่วยกันคนละไม้คนละมือ

ครูบาอาจารย์ที่มาก็มีอยู่ ๓ ท่านที่เพิ่งจะรู้จักก็คือ มีหลวงปู่มหาโกเมศ วัดเวียงเชียงรุ้ง มาไกลลิบเลย หลวงปู่สะอาด วัดเขาแก้ว นครสวรรค์ แล้วก็หลวงพ่อสุวรรณ วัดยาง สิงห์บุรี"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ระยะนี้อาตมากำลังใช้หนี้ที่ไปเล่นงานเขาไว้เยอะ ปรากฏว่าหลวงพ่อสมคิดก็โดนพอกันเลย อาตมาเองสะโพกหลุดก่อน พอมางานฉลองสมเด็จองค์ปฐม ๒๑ ศอก ขึ้นไปผูกสายสิญจน์ ตอนขาลงไม่รู้ลงท่าไหน ร่วงฟาดลงมากับพื้นเลย ตอนแรกสะโพกหลุดด้านซ้าย ตอนร่วงลงมาโดนทางด้านขวา ๒ ข้างเท่ากันพอดี ปรากฏว่าไปเจอหลวงพ่อสมคิดตกจากหลังคาโบสถ์ลงมา แขนหักเหมือนกัน อาตมาก็นึกว่าเขาโดนทีเดียว ปรากฏว่าท่านไปให้หมอนวดอย่างไรไม่รู้ หักซ้ำอีกรอบหนึ่ง โดน ๒ ยกเท่ากัน..!

เมื่อวานซืนไปวัดหนองบ้านเก่า พระครูหน่อยตามมาบริการ ช่วยปิดประตูรถให้ อาตมายังไม่ทันจะชักขาขึ้นก็กระแทกโครมเข้ามา ประตูรถเด้งกลับไป ด้วยความงงว่าเด้งกลับมาเพราะอะไร ท่านก็เลยปิดซ้ำอีกทีหนึ่ง อาตมาก็เลยสงสัยว่าหลวงพ่อสมคิดจะโดนอีกยกไหม ? เพราะตอนไปรังแกชาวบ้านเขาไปด้วยกัน ตอนโดนก็เลยโดนพร้อม ๆ กัน

มานึกถึงตอนท่านเจ็บตัวเพราะหมอนวด อาตมาสะโพกหลุดเพราะหมอนวด ท่านก็แขนหักเพราะหมอนวด ท่านตกจากหลังคาโบสถ์ อาตมาก็ตกจากสมเด็จองค์ปฐม ลักษณะเดียวกันหมด แสดงว่าตอนจับมือกันไปตีชาวบ้านเขา ก็คงทำอะไรเหมือน ๆ กันมา ก็เลยรอว่าท่านจะโดนอะไรอีก ๒ ที ตอนมานี่ท่านยังปลอดภัยดีอยู่ ถ้าเจอหน้าแล้วเดินขาเดี้ยงมาก็ใช่เลย

เพราะฉะนั้น..ญาติโยมโปรดทราบ จะเมตตาปิดประตูรถให้พระ ดูดี ๆ ก่อนนะจ๊ะ อาตมาเจอพระหลายรูป สังฆาฏิห้อยร่องแร่งอยู่ข้างนอก เพราะเขาปิดประตูทับไปเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนปิดประตูอัดขานี่โดนมาเป็นครั้งที่ ๒ ก่อนหน้านั้นโดนครั้งหนึ่งไม่หนักเท่านี้ ต้องบอกว่าเป็นเพราะกรรมพาไป"

[เถรี]

ถาม : อยากกราบอาราธนาให้ช่วยดูพระสมเด็จวัดระฆัง
ตอบ : บางอย่างของดี ๆ คนไม่รู้จักก็หลุดมือไปเฉย ๆ อย่างสมเด็จวัดระฆังต้องบอกว่าองค์ท่านทั้งเล็กทั้งบาง ถ้าใหญ่และหนาต้องคิดไว้ก่อนว่าไม่ใช่ ที่สำคัญฝีมือช่างหลวงเขาแกะแบบเอง คนฝีมือเก่ง ๆ แบบไม่ต้องลึกหรอก แบบตื้นก็แกะได้สวย แล้วต้องดูเนื้อดูอะไรพิมพ์

ถ้ามีโอกาสให้เห็นของจริงก็ถือว่าเป็นบุญตา เดี๋ยวนี้ของปลอมเขาทำเลียนแบบฝีมือร้ายขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งถ้าบล็อกไม่ต้องดูเลย สมัยนี้เขาถอดบล็อกด้วยคอมพิวเตอร์ เหมือนกันทุกตำหนิเลย ต่างกันตรงเนื้อหา ถ้าเนื้อหาของใหม่อย่างไรก็ใหม่ แกล้งเก่าไม่ได้เหมือนของจริง บรรดาพระที่เขาไปอยู่ตามป่าปริวาส บางแก๊งมีหน้าที่สร้างพระอย่างนี้โดยเฉพาะเลย สร้างเสร็จก็เอาไปทอดน้ำมันให้ดูเก่า

ถ้าอยากดูของจริงไปซื้อหนังสือสปิริต หนังสือสปิริตนี่ถ้าของปลอมเขาไม่ยอมให้ลงหนังสือเขา แต่หนังสือออกไม่ค่อยตรงเวลา เพราะว่ากว่าจะเสาะหาพระได้ บางที ๓ - ๔ เดือนกว่าจะออกได้เล่มหนึ่ง บางทีก็ออกติด ๆ กัน ๓ - ๔ เล่ม แต่เขาออกหนังสือปกแข็งเล่มหนึ่งชื่อพระพันตา คือ ๑,๐๐๐ คนดู เขาก็ต้องยืนยันว่าองค์นี้ใช่

[เถรี]

ถาม : เมื่อไรนักการเมืองบ้านเราจะทำเพื่อประชาชนจริง ๆ ?
ตอบ : ยาก...บ้านเราไม่ได้เล่นการเมืองเพื่อประชาชน แต่เล่นการเมืองเพื่อพวกพ้องและตัวกู คนอื่นทำดีแค่ไหนก็ด่าได้ ด่าแล้วไม่ไปก็ยกพวกประท้วง ไม่เป็นไรหรอก ทนอยู่อย่างนี้ไปสักระยะหนึ่ง เดี๋ยวการเมืองก็พัฒนาขึ้นมาเอง

[เถรี]

ถาม : ถ้าหาทองคำครบ ต้องรอไปถึงอายุ ๖๐ ปีถึงค่อยสร้างพระหรือครับ ?
ตอบ : ถ้าหาครบก็ทำเลย ขี้เกียจรอ โครงการวางไว้ตอนอายุ ๖๐ ปี แต่ถ้าทำแล้วยังมีเครื่องทรงอีก อายุ ๖๐ ปีสร้างองค์พระ ถ้าไม่แก่ตายไปก่อน ตอนอายุ ๗๒ ปีจะถวายเครื่องทรงท่านไว้อีกชุดหนึ่ง ถ้าเป็นเครื่องทรงฤดูหนาว น่าจะแพงพอ ๆ กับองค์พระ ไม่ได้แพงตรงราคาทองหรอก แพงที่ฝีมือช่าง

เครื่องทรงที่ถูกที่สุดน่าจะเป็นเครื่องทรงฤดูร้อน แต่ก็ไม่แน่ พวกสร้อยสังวาลพอใส่เพชรใส่พลอยเข้าไป ก็อาจจะแพงพอ ๆ กัน

[เถรี]

ถาม : ที่บ้านไปรับขันครับ ?
ตอบ : ที่บ้านไม่มีขันใช้หรือถึงต้องไปรับขัน ? อาตมาเองเห็นพวกไปรับขันธ์มาเยอะ ท้ายสุดกลายเป็นทาสเขา ไปรับแปลว่ายอมเขา มีหลายแห่งโดนเขาใช้ผีคุมเลย กลายเป็นคนหาเงินให้เขา ไม่ไปก็ไม่ได้เขาให้ผีบังคับ ตัวเองก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมต้องไป ไปลองรับมาดูก็ได้จ้ะ จะได้รู้ว่าเป็นอย่างไร แล้วไม่ต้องมาให้แก้นะ อาตมาแก้ไม่เป็น ยุให้รับจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

คนเราจะมีองค์หรือไม่มีองค์อยู่ที่ตัวเราจะรู้หรือไม่รู้ ไม่ใช่เขา ถ้าเรารู้สึกปกติดี ไม่มีอะไรผิดปกติสักอย่าง แล้วจะไปรับมาทำไม ?

ถาม : น้องเขาบอกว่า ในตัวเขามีอยู่สองคน อีกคนหนึ่งเขาอยากปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ แต่ตัวเขาเองปฏิบัติไม่ดีเลยออกมาไม่ได้ เลยต้องไปรับนั่นรับนี่เข้าสำนักนี้ ?
ตอบ : ถ้าโง่ขนาดนั้นก็ปล่อยมัน..! อยากจะทำดีคืออะไร ? ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ทำได้ทุกคน ฟังอะไรใช้เหตุผลด้วย เขามักจะชักให้เรา ถึงเวลาก็ไปขึ้นครู อย่างน้อย ๆ ก็ได้ค่าครู ถ้าเคารพศรัทธาเป็นบริวาร ถึงเวลาเขามีงานอะไรก็ต้องไปช่วยเขา เป็นการประกันความเสี่ยงว่าอย่างน้อย ๆ ก็มีบริวารเพิ่มอีกคนหนึ่ง แล้วจะมีรายการบอกว่า ช่วงนี้มีเคราะห์ต้องไปสะเดาะเคราะห์ ต้องหมดอีกเยอะ

[เถรี]

ถาม : ผมถวายพระบรมสารีริกธาตุให้วัดไป ๓ วัด ไม่รู้จะทำเยอะเกินไปหรือเปล่า เพราะว่าจะทำอีก เกินกำลังไหมครับ ?
ตอบ : เรื่องพระบรมสารีริกธาตุ ต้องคิดให้ดี ๆ สมัยโบราณเขาได้มาแค่องค์สององค์ ถึงขนาดสร้างเจดีย์สูงลิบโลกถวายไว้เป็นพุทธบูชา สมัยนี้ทำส่งทำเดชไปเรื่อยเปื่อย บางทีกระทั่งพานรองสักอันยังไม่มี เคยเจอใส่ถุงมาถวาย สมควรตายจริง ๆ..!

พระบรมสารีริกธาตุต้องถือว่าเป็นวัตถุมงคลที่สำคัญที่สุดในโลก ไม่มีวัตถุมงคลอะไรที่มาจากเลือดเนื้อร่างกายของพระพุทธเจ้าเช่นนี้ ไม่ว่าตกไปที่ไหนพรหมเทวดาก็รักษา ไม่ว่าทำอะไรต้องทำให้สมพระเกียรติให้มากที่สุด มีผอบมีเจดีย์อะไรที่สวยงามที่สุด หาได้อย่างไรก็ต้องเอาดีที่สุดเท่านั้น

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ปีหน้าอาตมารับปริญญาเอก ถ้าไม่มีอะไรทำ เดี๋ยวจะเรียนปริญญาเอกอีกใบ ทางโลกยิ่งเรียนรู้สึกว่ารู้น้อยลงไปเรื่อย ๆ แล้วยิ่งเรียนก็ยิ่งเห็นอัศจรรย์ตรงที่ว่า ทุกอย่างลงในทางธรรมหมด ไม่มีอะไรหนีออกไปได้เลย

อย่างวิชาการจัดการ ทฤษฎีของฝรั่งทุกอย่างลงของพระพุทธเจ้าหมด ไม่มีเกินนั้นเลย เขาออกข้อสอบ ๒ ข้อ ใช้เวลาเขียน ๓ ชั่วโมงยังไม่เสร็จ ของฝรั่งเขาสอนให้คิดออก ของพระพุทธเจ้าท่านสอนให้คิดอยู่ข้างใน ของเราทวนกระแส ทวนแล้วจบ แต่ของเขาออกทะเลกว้างไปเรื่อย ๆ "

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยเด็ก ๆ อาตมากลัวเข็มเพราะหมอข้างบ้านเป็นหมอทหารเสนารักษ์ แกฉีดยาแบบจิ้มแล้วกระแทก บวมเป็นก้อนทุกทีเลย อาตมาจะเดินก้นบิดไปเป็นอาทิตย์ ๆ เพราะฉะนั้น..จะกลัวเข็มมาก ถึงเวลาเจอเข็มระบบร่างกายจะตัด เป็นลมทุกที มาเลิกกลัวเข็มตอนเป็นทหาร ไม่ได้..! ชายชาติทหารกลัวเข็มจนเป็นลม ขายหน้าเขา

วันนั้นไปเจาะตรวจเลือด พร้อมกับฉีดวัคซีนกันบาดทะยักก่อนออกชายแดน ก็เลยตั้งระบบร่างกายใหม่ว่า "ไม่เป็นลม ๆ" ร่างกายของเรานี่สั่งได้ ตอนนั้นก็ปฏิบัติภาวนามาอย่างชนิดเข้มข้นแล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าสั่งร่างกายได้ ก็ตั้งใจสั่ง ทีนี้พอเขาเจาะเลือดเสร็จ อาตมาก็เดินออกมา ทำเป็นวางท่า กลัวจะเป็นลมขายหน้าเขา ปรากฏว่าไม่เป็นจริง ๆ พอปฏิบัติไป ๆ ถึงได้รู้ว่าร่างกายของเราสั่งงานได้ จะตั้งระบบอะไรสั่งได้เลย

แม้กระทั่งตั้งว่าจะตื่นเวลาไหนก็สั่งได้ แต่เพิ่งจะรู้ว่าถ้าเดินทางข้ามทวีปแล้วจะไม่ให้ jet lag ก็สั่งได้ ความจริงไม่รู้หรอก ขากลับเครื่องบินผ่านเขตอากาศแปรปรวน เครื่องบินตกหลุมอากาศตึงตัง ๆ อาตมาก็ว่าขาไปเครื่องไม่ตก แต่จะตกขากลับหรือเปล่า ? หลับตานึกถึงพระ ปรากฏว่าเห็นภูเขามหึมาเลย ดำปี๋เป็นภูเขานิล มองไปมองมา "ภูเขาอะไรวะ มีทับทรวง มีสังวาล มีมงกุฎด้วย" ปรากฏว่าเป็นท่านราหูมาเอง

พอท่านเห็นเครื่องบินกระดอนหลายที ท่านรำคาญ ท่านจึงอมเครื่องบินไปเลย ถามท่านว่า "แปรงฟันหรือยัง ?" พ่อเจ้าประคุณก็บอกว่า “ท่านก็ไม่ได้แปรงเหมือนกันแหละ..!” ก็อาตมาเพิ่งตื่น สรุปแล้วท่านพาจนกระทั่งผ่านเขตนั้น แต่ยังไม่ยอมคาย อมอยู่แท้ ๆ ยังคุยได้ ท่านบอกว่า "ท่านปรับเวลาเป็นเวลาของประเทศไทยหรือยังครับ ? ถ้าไม่ปรับเวลากลับไปจะเมาเครื่องหลายวันนะ" อาตมาก็ถามว่าปรับอย่างไร

ท่านบอกว่าตอนที่เราไป เราย้อนเวลา เพราะว่าไปแล้วช้าไป ๕ ชั่วโมง คราวนี้ให้ดึงกำลังใจกลับมาให้เดินหน้าไป ๕ ชั่วโมง อาตมาก็บอกว่าทำง่าย ๆ แค่นี้เองหรือ ท่านก็บอกว่าใช่ อาตมาก็ตั้งกำลังใจย้อนขึ้นหน้าไป ๕ ชั่วโมง ท้องดันร้องจ๊อก ถามว่าทำไมถึงหิวอย่างนี้ ท่านบอกว่า "นี่เวลาแปดโมงครึ่งของเมืองไทย..!" ดันมาหลอกกันได้

ต่อไปถ้าใครเดินทางไปต่างประเทศไปลองดูได้นะ ขาไปก็ย้อนเวลากลับถอยหลัง ขามาก็เดินหน้า ถ้าบังคับจิตเก่ง ๆ แค่พักเดียวก็ทำได้แล้ว"

[เถรี]

"ตอนที่ย้อนเวลาก็ประมาณ ๘ โมงครึ่งของเมืองไทย ปกติอาตมาจะฉันเช้าประมาณ ๖ โมง พอ ๘ โมงครึ่งก็ไส้แขวน ท้องลั่นโครกคราก ๆ เอง กว่าเขาจะมาเสิร์ฟอาหารให้อีกก็เป็นชั่วโมง ๆ เพราะเขาจะต้องรอให้สว่างก่อนแล้วค่อยเสิร์ฟ รอไปเถอะ..ตอนนั้นเพิ่งจะรู้ว่าไม่น่าไปให้พ่อเจ้าประคุณต้มเอาเลย รอให้ถึงเวลากินแล้วค่อยย้อนเวลาก็ได้ แต่อย่างว่า..เทวดามักจะบอกแต่บอกไม่หมด เพื่อดูความฉลาดของพวกเรา ลองเมื่อไรโง่กว่าเขาทุกที..!

ขาไปตั้งใจไปให้เครื่องบินตกก็ไม่ยอมตก...ท่านเอามือช้อนเครื่องบินไป ไม่ใช่ท่านราหู นี่อีกท่านหนึ่งแต่ว่ามาแนวพระโพธิสัตว์เหมือนกัน ตั้งใจว่าจะไปเครื่องบินตกตายแท้ ๆ ไม่ยอมให้ตาย สรุปว่าเดินทางข้ามประเทศแล้วเพี้ยน หลับ ๆ ตื่น ๆ ก็เลยฝันบ้างตื่นบ้าง จึงมีเรื่องมาเล่าให้โยมฟัง"

[เถรี]

"แบบเดียวกับตอนไปพม่า ตื่นเช้าขึ้นมาเข้าร้านอาหารก็ดันประเคนกาแฟ ฉันกาแฟเข้าไปแล้วกาแฟดีด เห็นพญามารกับบริวารกำลังขย่มรถจะให้รถคว่ำ "เฮ้ย ๆ ทำอะไร ?" เขาก็บอกว่า "ก็เห็นอยู่ว่าจะทำอะไร" คราวนี้อาตมาจะทำอย่างไรดี ถ้าคว่ำไม่เจ็บก็ตายกันบาน แน่นทั้งคันรถขนาดนั้น ก็เลยบอกพวกเขาว่า "นี่พวกเรากำลังจะไปไหว้พระกันนะ กำลังใจของแต่ละคนกำลังเกาะพระอยู่ ถ้าหากว่ารถคว่ำตาย อย่างน้อย ๆ ไปเป็นเทวดา เป็นนางฟ้า เป็นพรหม พ้นมือแกไปนานเชียวนะ" แกก็ทำหน้าคิด พอทำหน้าคิดเสร็จ แกคงเปลี่ยนใจแล้วก็ทำท่ายิ้ม ท่ายิ้มแกเห็นแล้วสยอง ยิ้มแบบเอาเรื่องแน่ แต่ไม่รู้จะมาไม้ไหน

แกก็หายไปหมด อาตมาก็คิดว่าปลอดภัย ที่ไหนได้ ยางระเบิดตูมสองเส้นหน้าหลังเลย อันนั้นถ้าไม่เตือนเขาไว้ก่อนก็คว่ำจริง ๆ เพราะว่าตอนที่เห็นภาพ เขาขย่มรถเอียงไปข้างหนึ่งแล้ว อาตมาลงจากรถได้ก็ปูผ้าอาบ นอนเลย รู้อยู่แล้วว่าเขาตั้งใจแกล้ง สรุปว่าปกติออกจากย่างกุ้ง ๖ โมงเย็นจะไปถึงหลวงพ่อมหามุนีประมาณ ๙ โมงเช้า วันนั้นออก ๖ โมงเย็น ไปถึงเกือบ ๕ โมงเย็น รถเสียไปตลอดทาง นึกอยากจะเสียอะไรก็เสียหน้าตาเฉย เขาก็ซ่อมกันไป อาตมาก็ไม่ว่าอะไร

บางทีเราเจออุปสรรคอะไรเยอะ ๆ ให้ระแวงไว้ด้วยว่าเป็นการกลั่นแกล้งของเขา เป็นการทดสอบของเขา คราวนี้การสอบจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม ห้ามตก ถ้าตกก็ตกไปเรื่อย แต่ถ้าสอบได้ครั้งหนึ่ง จะไม่มีวันตกตรงจุดนั้นอีก เพราะเรารู้แล้วว่าถ้ามาท่านี้ต้องแก้อย่างนี้ เขาก็จะไม่มาท่านั้น จะตะแบงไปท่าอื่น ถึงเวลาเจอครูขยันสอบบ่อย ๆ ก็มาแค่รัก โลภ โกรธ หลง เท่านั้นแหละ ไม่ได้มาเกินนั้นหรอก เพียงแต่ว่าแตกแขนงได้เป็นร้อย เป็นพัน เป็นหมื่น เป็นแสน ต้องระมัดระวังตัวอย่างสุดชีวิต"

[เถรี]

ถาม : คนที่ทำไม่ดีกับพ่อแม่ ถ้าจะกราบขอขมา ?
ตอบ : ถ้าขอขมาแล้วท่านอโหสิให้ก็จบกันเลย อย่าไปเริ่มต้นทำใหม่ก็แล้วกัน หาโอกาสดี ๆ ป้องกันการเขิน เช่น ตรุษ สารท ขึ้นปีใหม่ อะไรก็ได้ เอาดอกไม้พวงมาลัยไปกราบขอขมาท่าน คนที่ทำกรรมไว้กับพ่อแม่จะไม่รู้หรอก จนกว่าตัวเองจะมีลูก ถ้ามีลูกเมื่อไรโดนเล่นคืนหนักหลายเท่า เป็นอย่างนี้ทุกคน ถ้ารู้ว่าทำไม่ดีกับพ่อแม่ไว้เยอะ ๆ ต้องไม่แต่งงาน..!

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "อาตมาดูฝรั่งเขาใช้ของ เขาใช้แบบคนเห็นคุณค่า ตอนเขาขอถ่ายรูปอาตมาแล้วเอาโทรศัพท์ขึ้นมา ปลอกโทรศัพท์แตกเป็นลายงาเลย อย่าไปคิดว่าฝรั่งเขาเห่อของใหม่ เขาใช้ของจนหมดสภาพแล้วค่อยซื้อใหม่ ส่วนของอาตมารอจนของเก่าพังแล้วค่อยหาใหม่"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ช่วงก่อนวันเกิดประมาณหนึ่งเดือน กับช่วงหลังวันเกิดประมาณหนึ่งเดือน จะเป็นช่วงจังหวะรอยต่อของกรรมพอดี ถ้าไม่เร่งทำความดีไว้ บางทีสิ่งไม่ดีเกิดขึ้น ฉะนั้น..ต้องชิงทำกุศลไว้ก่อน อย่ารอให้ถึงวันเกิดแล้วค่อยทำ ก่อนวันเกิดสักเดือนหนึ่งก็รีบทำได้แล้ว"