เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๐

[เถรี]

"วันก่อนพระครูน้อยมาจากวัดหนองบัวที่พม่า บอกว่าค่าเงินพม่าตกอีกแล้วอาจารย์ อาตมาข้ามไปพม่าอยู่ ๖ ปี ตั้งแต่เงิน ๑ บาทแลกเงินพม่าได้ ๖ จั๊ต จนกระทั่งถึง ๑ บาทแลกได้ ๒๒ จั๊ต แล้วก็ไม่ได้ไปอีกเพราะว่าสร้างวัดหนองบัวเสร็จแล้ว คราวนี้พระครูน้อยไปเป็นเจ้าอาวาส ปีนี้กลับมาเจอหน้ากันเมื่อ ๓ วันที่แล้ว บอกว่า "อาจารย์เงินพม่าตกไปอีกแล้ว" ถามว่า ๓๕ จั๊ตต่อบาทแล้วใช่ไหม ?ท่าน บอกว่า ๔๐ จั๊ตครับ..!

โยมลองนึกว่าอาตมาอยู่ชายแดนปี ๒๕๒๔ เงินไทย ๒ บาทแลกพม่าได้ ๑ จั๊ต เงินพม่าใหญ่กว่าเท่าหนึ่ง แล้วรัฐบาลทหารบริหารมาตลอด บริหารอย่างไรประเทศชาติถึงได้บรรลัยวายวอดขนาดนั้น ? จากเงินที่ใหญ่กว่าประเทศไทย ๑ เท่ากลายเป็นเล็กกว่า ๔๐ เท่า..!

เพราะฉะนั้น...รีบ ๆ ตอบปัญหา ๖ ข้อของรัฐบาลไว ๆ ก่อนที่เงินไทยจะเล็กกว่าพม่า ๔๐ เท่า..!"

[เถรี]

"ส่วนใหญ่แล้วรัฐบาลทหารของเราจะบริหารไม่เป็น ไม่ว่าของประเทศไหนก็เหมือนกัน เพราะว่าทหารถนัดแต่การสู้รบเท่านั้น แม้ว่าปริญญาที่จบมาเขาจะบอกว่าเป็นวิทยาศาสตร์บัณฑิตก็เถอะ เป็นเรื่องที่ตลกมากเลย ทหารเรียนจบโรงเรียนนายร้อยมา แต่จบวิทยาศาสตร์บัณฑิต เป็นวิทยาศาสตร์ด้านการอาวุธ ถ้าไม่ได้ศึกษาความรู้ด้านอื่นมา จะให้บริหารประเทศให้ดีย่อมเป็นไปไม่ได้

รัฐบาลของพลเอกอูนุ พลเอกเนวิน มาจนถึงรุ่นหลัง ๆ อย่างพลเอกตานฉ่วย บริหารประเทศจนกระทั่งล่มจมทุกวันนี้ แม้กระทั่งอองซานซูจีมาก็ไม่สามารถที่จะทำให้ดีได้ เพราะว่าติดด้วยว่ารัฐบาลทหารยังยืนค้ำอยู่ จะทำอะไรก็ต้องเกรงใจ ประเทศชาติก็เลยไม่เจริญสักที มีแต่ถอยหลังไปเรื่อย ๆ

จากเงินใหญ่กว่าไทย ๒ เท่า ปี ๒๕๒๔ มาถึงปี ๒๕๖๐ แค่ ๓๖ ปี กลายเป็นเล็กกว่าเงินไทย ๔๐ เท่า แล้วนี่รัฐบาล คสช.ยังจะวางแผนปกครองประเทศยาว ๒๐ ปี เงินไทยอาจจะเล็กกว่าเวียดนามก็ได้ ตอนนี้ไปกินข้าวที่เวียดนาม เขาบอกว่ามื้อละเป็นแสนไม่ต้องตกใจนะ เขาคิดเป็นเงินด่อง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ปัจจุบันนี้อเมริกาดำเนินนโยบาย อเมริกันต้องมาก่อน เมื่อเป็นในลักษณะอย่างนั้น เท่ากับว่าจะมีการกีดกันทางการค้าโดยปริยาย ส่วนประเทศเราเคยค้าขายโดยเป็นผู้ส่งออกไปอเมริกา อเมริกาเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่สุด คนอเมริกันเมื่อเศรษฐกิจดีก็บริโภคกันแบบไม่ยั้ง สินค้าทุกอย่างที่ส่งไปขายได้หมด ในเมื่อเศรษฐกิจไม่ดี เขาดำเนินนโยบายอเมริกันต้องมาก่อน ก็ต้องมีการกีดกันทางการค้า

คราวนี้รัฐบาลของเราไม่ได้เตรียมตัว ไม่มีการที่จะติดต่อหาตลาดทางด้านอื่น ๆ ล่วงหน้าไว้ ผู้ส่งออกก็จะลำบาก ปัจจุบันนี้กลายเป็นว่าถ้าให้เอกชนทำจะดี รัฐบาลยื่นมือไปเมื่อไรก็ยุ่งทุกที แล้วก็จะมีกฎระเบียบอะไรใหม่ ๆ ออกมามากมาย อย่างเช่นว่า บัญชีเงินฝากไม่มีการเคลื่อนไหว ๑๐ ปีจะยึดเป็นของรัฐ อย่างนี้อาตมาเองก็จะไม่เหลือเงินมรดกเลย เพราะว่าฝากทิ้งไว้เฉย ๆ แต่ก็ไม่เป็นไร ถ้าหากว่ายึดไปแล้วทำให้ประเทศชาติเจริญได้ แต่ถ้ายึดไปแล้วกลายเป็นว่าแบ่งกันกินแบ่งกันใช้ก็เป็นกรรมของประเทศ..!

ปัจจุบันนี้มีแนวโน้มให้วัดรับบริจาคออนไลน์ โดยกรมสรรพากรจะเป็นผู้ดำเนินการให้ จะมีการหักภาษี ณ ที่จ่ายเลย กลายเป็นว่าโยมบริจาคเงินมาหนึ่งร้อย ไม่รู้ว่าจะถึงมือพระเท่าไร ตอนแรกก็ออกมาปฏิเสธว่าไม่มีความคิดอย่างนี้ แต่มีหลายวัดที่โดนบังคับให้ทำบัตรผู้เสียภาษีไปแล้ว เขาเอาบัตรมาให้ดู"

[เถรี]

"เรื่องพวกนี้มีทั้งการส่งเสริมจากบุคคลที่ตั้งใจทำลายพุทธศาสนาให้อ่อนแอที่สุด เพื่อเอาศาสนาอื่นขึ้นมาแทน ขณะเดียวกันก็เป็นบุคคลประเภทโง่แล้วขยัน ก็เลยโดนเขาฉกฉวยโอกาสได้ ต้องบอกว่าช่วงนี้เป็นช่วงของความตกต่ำของพระพุทธศาสนา ที่กลายเป็นเป้าหมายให้เขาโจมตี

แต่เราต้องดูด้วยว่า ถ้าเราไม่มีจุดอ่อน เขาก็ตีเราไม่ได้ เนื่องจากว่าพระภิกษุสามเณรของเราจำนวนหนึ่ง ไปทำในสิ่งที่เข้าทางให้เขาตีได้ อาตมาถึงได้อบรมพระอยู่ทุกวัน พยายามให้ทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามพระธรรมวินัย เมื่อเราไม่มีบาดแผล เขาโจมตีเราไม่ได้ ถ้าหากว่าเราทำถูกต้องตามพระธรรมวินัย คนยังศรัทธาในพระพุทธศาสนาอีกมาก เขารู้ว่าที่ไหนดี ที่ไหนไม่ดี ในส่วนนี้จะว่าไปแล้ว ถ้าเรามาปัดกวาดบ้านตัวเอง ก็คือทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามพระวินัย ก็จะไม่มีปัญหาเกิดขึ้น

เมื่อวานนี้ท่านพุทธอิสระออกมาโจมตีท่านเจ้าคุณพรหมบัณฑิต ว่าท่านเจ้าคุณพรหมบัณฑิตเป็นกรรมการมหาเถรสมาคม ซึ่งมีคำสั่งให้ทางด้านเจ้าคณะใหญ่ออกหนังสือคำสั่ง ไม่ให้พระภิกษุสงฆ์ของเรายุ่งเกี่ยวกับการเมือง หรือวิพากษ์วิจารณ์การเมือง เป็นต้น แต่ท่านเจ้าคุณพรหมบัณฑิตไปเซ็นเอ็มโอยูกับทางรัฐบาล เพื่อที่จะนำหลักธรรมเข้าไปพัฒนานักการเมือง"

[เถรี]

"คราวนี้การที่จะพัฒนาประชาธิปไตยโดยหลักพุทธธรรม ก็ต้องเป็นหน้าที่ของพระ ทางการเมืองต้องการ ขอร้องมาพระก็ต้องทำ แต่ว่าท่านพุทธอิสระนี่ต้องบอกว่า ถ้าเป็นภาษาจีนเรียก เจี่ยป้าบ่อสื่อ กินอิ่มไปไม่มีอะไรจะทำ เห็นใครได้ดี ต้องโจมตีเอาไว้ก่อน

ตัวเองอยู่ในการเมืองอย่างเต็มตัวขนาดพาคนไปประท้วงรัฐบาล ไปปิดกั้นสถานที่ราชการ แต่เขาไม่เคยคิด คนประเภทนี้อาตมาถือว่าเป็นโมฆบุรุษ ก็คือตัวเองทำผิดทำชั่วอย่างไร ไม่เคยดูตัวเอง ไม่เคยแก้ตัวเอง มองแต่ว่าคนอื่นผิดอย่างไร ก็ในเมื่อทางราชการต้องการให้พระใช้หลักธรรมในการพัฒนาประชาธิปไตย ก็ต้องมีการเซ็นข้อตกลงร่วมกัน ซึ่งถือว่าเป็นพัฒนาการที่ดี

ศาสนากับการเมืองสามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้ และสามารถที่จะนำไปใช้งานจริงได้ แต่ของท่านพุทธอิสระเหมือนกลัวว่าโลกนี้จะสุขสงบเกินไป อะไรที่เกิดขึ้นมาไม่ถูกกิเลสตัวเอง ผิดหมด ต้องตีหมด อาตมาเห็นว่าปัจจุบันนี้ส่วนหนึ่งของพุทธศาสนาที่วุ่นวายนั้น ท่านพุทธอิสระต้องรับผิดชอบไปครึ่งหนึ่ง เพราะว่าความฉิบหายวายป่วง ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของท่านไปครึ่งหนึ่งเป็นอย่างน้อย"

[เถรี]

"สมัยก่อนเคยบรรยายธรรมร่วมกัน อาตมารู้สึกว่าเป็นคนชอบโอ้อวด อะไรทุกอย่างใช้คำพูดลักษณะวางโต ต้องบอกว่าพูดคำโตเกินไป บางทีอาตมาเองก็แกล้งแหย่ไปเรื่อย เช่นท่านบอกว่า "เรื่องการศึกษาในพุทธศาสนานั้น เราต้องบูรณาการ ต้องรู้จริงในทุกเรื่อง อย่างเช่นว่าเราขับรถ เราจะรู้จักแต่ติดเครื่องเข้าเกียร์ไม่ได้ เราต้องรู้ด้วยว่าส่วนประกอบอื่น ๆ ประกอบขึ้นมาอย่างไร พวงมาลัย คันส่ง คันชัก ล้อรถ ช่วงล่างทำงานอย่างไร"

อาตมาเองก็ยกมือขัด "ขออภัยครับหลวงปู่ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ถ้าศึกษาหมดนี่ผมตายห่..ก่อน ไม่ได้เผยแผ่พุทธศาสนาหรอก" ท่านก็ว่า "ท่านพูดอย่างนั้นไม่ถูก มันต้องอย่างนี้..." ก็ว่าของท่านไปชั่วโมงหนึ่ง อาตมาก็สบาย ใกล้หยุดเมื่อไรเดี๋ยวแหย่ไปอีกประโยคหนึ่ง ๒ คนกับเจ้าคุณทัตตชีโวนั่งมองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม ปล่อยให้ท่านเหนื่อยไปคนเดียว

ความจริงตอนแรกกระซิบถาม "หลวงพ่อเจ้าคุณ..ตกลงจะเอาอย่างไร จะให้เขาพูดหรือเราพูด ?" ท่านบอกว่า "ให้เขาเถอะ เขาอยากพูด" ในเมื่อเขาอยากพูด อาตมาก็ปล่อย พอท่านเบาลงก็กระทุ้งท่านที เบาลงก็กระทุ้งอีกที จะว่าไปแล้วก็ดีเหมือนกัน บรรยายอยู่ ๓ - ๔ ชั่วโมง อาตมาพูดแค่ไม่กี่ประโยค ท่านเป็นคนที่อวดรู้ทุกเรื่อง ในเมื่ออวดรู้ทุกอย่างก็เลยกลายเป็นว่า เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ได้เอาความจริงหรือสภาพสังคมมารองรับ"

[เถรี]

ถาม : จะขึ้นบ้านใหม่ครับ แต่ไม่มีวันศุกร์ข้างขึ้นที่เป็นวันดาว เป็นวันธรรมดาได้หรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ถ้าไม่คิดจะเอาฤกษ์ วันไหนก็ได้

[เถรี]

ถาม : บางคนเวลาเขาพูดกับเราอย่างหนึ่ง แล้วแสดงคำพูดอีกอย่างหนึ่งกับคนอื่น ?
ตอบ : ปกติ...คนเราส่วนใหญ่อยากให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองสำคัญ ก็เลยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง พูดอะไรก็ได้ที่ให้ตัวเองรู้สึกว่าดี แต่ขณะเดียวกันเหยียบคนอื่นลงไปหรือเปล่า ? บางทีไม่ได้คิด เป็นธรรมดาของมนุษย์

[เถรี]

ถาม : สวดมนต์แล้วได้กลิ่นหอมลอยมา ?
ตอบ : แล้วดีหรือไม่ดี ? ได้กลิ่นดีกว่าไม่ได้กลิ่น เราทำความดี พรหมเทวดาท่านก็โมทนาด้วย คราวนี้บางทีโมทนาเฉย ๆ เราก็ไม่รู้เรื่อง ท่านก็เลยทำให้ได้กลิ่น

[เถรี]

ถาม : ชาตินี้จะได้ไปพระนิพพานไหมครับ ?
ตอบ : อยู่ที่เราทำ ถ้าตั้งใจจริงก็มีสิทธิ์ ถ้าไม่ตั้งใจจริงอีกกี่ชาติก็ไม่มีสิทธิ์

ถาม : แล้วต้องทำอย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : ศีล สมาธิ ปัญญา

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ช่วงเดือนที่ผ่านมาในเขตปกครองของอาตมา มีวัดวังปะโท่ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ของทองผาภูมิ เป็นวัดของอดีตเจ้าคณะจังหวัดสังขละบุรี เกิดปัญหากันระหว่างรักษาการเจ้าอาวาสกับคณะกรรมการวัด

เนื่องจากว่าทอดกฐินได้เงินมา คณะกรรมการวัดอยากจะให้จ่ายหนี้ให้หมด รักษาการเจ้าอาวาสยังไม่อยากจ่าย โดยคณะกรรมการวัดปรึกษาตกลงกันว่าให้จ่ายไป แล้วก็เรียกเจ้าหนี้มารับเงินไป ทั้งหมดตกห้าแสนกว่าบาท เหลือเงินให้วัดประมาณสามแสนบาท ทางด้านรักษาการเจ้าอาวาสไม่พอใจ ก็เลยพาพระลูกวัดหนีกลับไปอยู่วัดพระอุปัชฌาย์ของท่าน

ไวยาวัจกรวัด ผู้ใหญ่บ้าน และกรรมการวัดมาหาอาตมาแจ้งเรื่องให้ทราบ บอกว่ารักษาการเจ้าอาวาสท่านทำอย่างนี้มา ๒ ครั้งแล้ว ทุกครั้งที่มีเงินมาวัด ท่านก็จะทำตัวมีปัญหา อาตมากลัวว่าจะเป็นการกล่าวหาข้างเดียว ก็เลยนัดประชุม ปรากฏว่านัดครั้งแรก รักษาการเจ้าอาวาสไม่มา แต่ให้พระอุปัชฌาย์ของท่านมาแทน พระอุปัชฌาย์ท่านก็บอกว่า ปัญหาอยู่ที่คณะกรรมการวัด ไม่ได้อยู่ที่ลูกศิษย์ของท่าน

อาตมาก็เลยนัดประชุมครั้งที่ ๒ ในวันรุ่งขึ้น โดยให้ผู้ใหญ่บ้านประกาศเรียกชาวบ้านในชุมชนมาทั้งหมด แล้วก็ให้พระอุปัชฌาย์พารักษาการเจ้าอาวาสมา แต่ปรากฏว่าท่านก็ไม่มา ในเมื่อรักษาการเจ้าอาวาสไม่มา บรรดาคณะกรรมการวัดกับชาวบ้านประชุมกันแล้วว่า ให้กำหนดเป็นข้อตกลงร่วมกันระหว่างชาวบ้านกับเจ้าอาวาส"

[เถรี]

"ประการแรก ถ้าเงินทองมาถึงวัด ให้ฝากในบัญชีที่ต้องมีคนเซ็นชื่อร่วมกัน ๓ ชื่อจึงจะเบิกได้ พูดง่าย ๆ ว่ามีรักษาการเจ้าอาวาสชื่อหนึ่งกับอีก ๒ คนที่รักษาการเจ้าอาวาสท่านไว้ใจ

ประการที่ ๒ ให้ทำบัญชีวัดให้โปร่งใส สามารถตรวจสอบได้ทุกเวลา

ประการที่ ๓ การก่อสร้างทุกอย่าง ถ้าจะทำให้ปรึกษากรรมการวัดก่อน ถ้ากรรมการวัดเห็นชอบถึงจะทำได้

อาตมาก็เห็นว่าเป็นเรื่องปกติ ก็คือเป็นเรื่องที่ทำแล้วทำให้ดีขึ้น โปร่งใส ตรวจสอบได้ ก็ค่อนข้างจะมีความมั่นใจว่าคณะกรรมการวัดชุดนี้ใช้ได้ แต่พระอุปัชฌาย์ท่านบอกว่า ถ้าข้อตกลงแบบนี้ไปหาเจ้าอาวาสใหม่ได้เลย เขาไม่กลับมาหรอก ผู้ใหญ่บ้านก็เลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้น ท่านจะไปหารักษาการเจ้าอาวาสเอง เอาข้อตกลงนี้ไปให้ดู ถ้าหากว่าตกลงก็ให้กลับมาเป็นเจ้าอาวาสต่อ ถ้าหากว่าไม่ตกลงก็จะหาเจ้าอาวาสใหม่

อาตมาก็ให้เวลา ๕ วันเต็ม ๆ ปรากฏว่าไม่สามารถที่จะเอาคนเก่ากลับมาได้ ก็เลยเอาตัวพระครูปลัดปรีชา, ดร. รุ่นเดียวกับอาตมา ที่เป็นคนบ้านนั้นมาเป็นเจ้าอาวาสแทน ซึ่งท่านก็ต้องทิ้งงานมา เพราะว่าท่านเป็นผู้อำนวยการหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตร์อยู่ที่วิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรี"

[เถรี]

"อาตมามีข้อแม้อยู่อย่างเดียวว่า ให้คณะกรรมการวัดไปคุยกันให้รู้เรื่องก่อนว่าเอาคนนี้แน่ ๆ เพราะว่าถ้าอาตมาเอาท่านออกจากงานมา แล้วทางด้านนี้บอกว่าไม่เอา คนที่ซวยคืออาตมาเอง..!

ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ทางด้านผู้ใหญ่บ้านบอกว่าเพื่อความมั่นใจ ท่านจะไปรับเอง จึงตกลงไปรับเจ้าอาวาสใหม่มาจากวัดป่าเลไลยก์มา มาถึงอาตมาก็ทำพิธีมอบตราตั้งรักษาการเจ้าอาวาสให้ ปรากฏว่าทุกอย่างน่าจะจบลงด้วยดี แต่ก็ไม่จบ เพราะว่าทางวัดวังปะโท่นี่เป็นวัดสุดท้ายในเขตปกครอง ซึ่งล้ำไปอยู่ในเขตของตำบลห้วยเขย่ง เมื่อถึงเวลาวัดมีงาน รักษาการเจ้าอาวาสอยู่รูปเดียว ก็เลยไปขอพระจากวัดของพระอุปัชฌาย์ของอดีตรักษาการเจ้าอาวาสมา ท่านก็ไม่ให้ อาตมาจึงต้องส่งพระวัดท่าขนุนไปอยู่ด้วย

สรุปว่าระยะหลัง พอเอาพระจากวัดท่าขนุนไปเป็นเจ้าอาวาส ก็เท่ากับต้องเอาพระลูกวัดไปอีก ๕ รูป สรุปว่าถ้าทุกรูปกลับมาพร้อม ๆ กัน วัดท่าขนุนก็ไม่มีที่ให้นอนแล้ว

ตอนนี้หลัก ๆ เลยก็คือ วัดพุทธบริษัท วัดพุทธมณฑลอรัญญิกาวาส วัดวังปะโท่ สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี สำนักสงฆ์ถ้ำทะลุ วัดบ้านห้วยน้ำขาว วัดประตูด่าน วัดหนองบ้านเก่า สำนักสงฆ์สุธรรมาราม สรุปว่าวัดท่าขนุนตอนนี้เป็นสำนักผลิตเจ้าอาวาส ใครอยากได้ก็มาเอาไป แล้วก็ต้องแถมพระลูกวัดให้ด้วย"

[เถรี]

"ที่กล่าวมายืดยาวนี้ ไม่ได้คิดจะเล่าเรื่องเจ้าอาวาสวัดวังปะโท่เลย จะเล่าว่าวัดวังปะโท่มีควายอยู่ตัวหนึ่ง เป็นควายที่เขาบอกว่ามีลักษณะดีเลิศตามลักษณะของควายที่ดีทั้งหลาย ประมาณว่าหน้าแด่น หางดอกด้วย แต่ขอโทษ...ควายตัวนี้คงรู้ว่าตัวเองหล่อกว่าใคร เพราะฉะนั้น...ใครเข้าใกล้ไม่ได้ แม้แต่อาตมาก็จะโดนขวิด ก็เลยบอกพระครูปลัดปรีชาว่า บริจาคให้ทางบ้านควายไทยที่สุพรรณบุรี หรือไม่ก็ธนาคารโคกระบือของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ไปเลย

ท่านบอกว่าไม่มีใครเข้าใกล้ได้ครับ เจ้านี่ยอมให้พระสาเหล่ท่านเดียว พระรูปนี้เป็นพระกะเหรี่ยง อาตมาก็เลยบอกกับควายว่า "ถ้าเอ็งไม่ไป...ก็จะเข้าโรงฆ่าสัตว์" ปรากฏว่าคืนนั้นสะบัดเชือกขาด หนีไปไหนก็ไม่รู้ ? ก็แสดงว่ารู้ภาษาจริง ๆ ไม่รู้ว่าเขาไปตามกลับมาหรือยัง ? เป็นควายที่เขาซื้อเพื่อสะเดาะเคราะห์แล้วเอาไปปล่อยไว้ที่วัด

ตอนแรกอาตมาก็คิดว่าวัดท่าขนุนมีพื้นที่ป่า จะหาควายสักตัวสองตัวมาเลี้ยงไว้ เพราะว่าปัจจุบันนี้ควายไทยหายากแล้ว ควายบ้านเราถ้าไม่ใช่ควายมูร่าห์ของอินเดียก็จะเป็นควายพม่า นึกไปนึกมาแล้วจะหาภาระเพิ่มให้พระโดยใช่เหตุ ก็เลยไม่ได้ซื้อมา

มีอยู่ช่วงหนึ่งก็คิดว่าจะซื้อลูกหมูป่ามาเลี้ยง เผื่อให้ช่วยเก็บเศษอาหาร ปรากฏว่าไปเจอหมูป่าคู่หนึ่ง สองตัวนั้นไม่ใช่หมูแล้ว กลายเป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้ ? ชื่อแอปเปิ้ลกับองุ่น แต่กินทุกอย่างที่ขวางหน้า หมูป่าน้ำหนักเต็มที่ ถ้าในป่าก็คงไม่เกิน ๑๒๐ กิโลกรัม แต่ ๒ ตัวนั้นน่าจะเกิน ๒๐๐ กิโลกรัมไปแล้ว"

[เถรี]

"เรื่องของการสรรหาเจ้าอาวาสในปัจจุบันนี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับอาตมา เพราะว่าถ้าเราส่งคนที่กำลังใจยังไม่ได้ที่ไป จะมีปัญหากับชาวบ้าน ต้องส่งไปประเภทที่ฟังเขาด่าก็ไม่เป็นไร ฟังคนชมก็ไม่เป็นไร ประมาณนั้น

อาตมาเองก็ทำตัวอย่างให้พระครูปลัดปรีชาท่านดู ตั้งแต่สมัยอยู่วัดทองผาภูมิ ที่บรรดาคณะสงฆ์เขากลัวว่าอาตมาจะเป็นเจ้าคณะอำเภอ ก็เลยระดมพลกันมาด่าในลักษณะคัดค้าน ยกเอาข้อผิดพลาดอะไรแม้แต่เล็กน้อยในชีวิตทุกอย่างขึ้นมา เพื่อที่จะทำให้ดูว่าอาตมาเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ ไม่สมควรกับตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอ

แม้กระทั่งการนำโยมอาราธนาศีล เขาบอกว่าเป็นเรื่องที่ทำไม่ได้ อาตมาเองก็ขำ ๆ ถึงเวลาก็ส่งไมค์ให้ทีละรูป ท่านนี้มีอะไรจะพูดก็ว่าไป พูดเสร็จก็ส่งให้อีกรูป ท่านนี้มีอะไรจะพูด พระครูปลัดปรีชานี่แหละที่โมโหจนหัวล้านแดงเลย บอกว่า "เขาด่าอาจารย์นะ อาจารย์ยังใจเย็นไปส่งไมค์ให้เขาด่าอีก" "ก็ปล่อยเขาด่าเหนื่อยไปสิ ผมไม่ได้เหนื่อย ผมแค่ฟังเฉย ๆ"

หลังจากนั้นอาตมาเองทำตัวเป็นปกติ เจอหน้าแต่ละท่านก็ยังคงกราบยังคงไหว้เหมือนเดิม ยังคงพูดดีด้วยเหมือนเดิม ท่านทั้งหลายเหล่านั้นก็ล้วนแต่ทำท่าสยองขวัญ เหมือนกับว่าอาตมาจะฆ่าท่านเมื่อไรก็ไม่รู้ ? ตอนหลังเจ้าคณะอำเภอรูปปัจจุบันนี้ท่านยังบอกว่า "ผมเองเข้าใจพระอาจารย์เล็กผิดไป ผมคิดว่าท่านจะเป็นคนอย่างที่เขาว่ามา"

ถ้าเราอยู่ท่ามกลางที่สาธารณะให้คนอื่นเขาก่นด่าได้ตามความสบายใจ ก็แปลว่ากำลังใจพอที่จะรับมือกับกิเลสได้แล้ว คนด่าแล้วเรายิ้ม แถมยังถามคนต่อไปว่ามีอะไรจะด่าอีกไหม ? พวกเราลองไปทำดูก็แล้วกัน ห้ามหัวร้อนเด็ดขาด ถ้าหัวร้อนแล้วจะเป็นอย่างท่านพระครูปลัดปรีชานั่นแหละ หัวล้านแดงอย่างนั้น พระครูปลัดปรีชาท่านอายุน้อยกว่าอาตมา ๕ ปี ตอนนี้หน้าผากยาวไปจะถึงท้ายทอยแล้ว หัวร้อนบ่อยผมร่วงเกลี้ยงเลย"

[เถรี]

"ปัจจุบันนี้หลังจากผ่านไป ๑๓ ปี ท่านเย็นขึ้นมาเยอะ โดยเฉพาะไปเจองานประเภทผจญกับคนมาก ๆ อย่างมหาวิทยาลัยสงฆ์ ตอนนี้ท่านไปเป็นเจ้าอาวาสก็ถือว่าเหมาะสม ถ้าหาเจ้าอาวาสที่ไม่เหมาะสมไปจะเสียหายถึงอาตมาเป็นอันดับแรก หลังจากนั้นก็จะเสียหายถึงหลวงปู่สาย เสียหายถึงวัดท่าขนุน แล้วท้ายสุดภาพรวมก็คือเสียหายแก่พระพุทธศาสนา ฉะนั้น...ของทุกอย่างที่เราทำต้องนึกถึงภาพรวมว่าจะเสียหายไหม ? ไม่ใช่ว่าทำตามอารมณ์ตัวเอง

การบวชพระจึงจำเป็นที่จะต้องมีวุฒิภาวะทางอารมณ์ที่มั่นคงพอ พระพุทธเจ้าถึงได้กำหนดว่าต้องอายุ ๒๐ ปีขึ้นไป แล้วโบราณของเราก็นิยมว่าให้บวชก่อนที่จะเบียด ก็คือให้บวชสักพรรษาหนึ่งก่อน แล้วค่อยสึกหาลาเพศมามีครอบครัว

คราวนี้ในชีวิตฆราวาสอยากทำอะไรก็ทำตามใจ จะกินเมื่อไร จะนอนเมื่อไรก็ได้ จะเที่ยวจะเตร่หัวหกก้นขวิดอย่างไรก็ได้ แล้วอยู่ ๆ ก็เหมือนกับไปติดคุกอยู่ ๓ เดือน โดยมีพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า ๒๒๗ ข้อเป็นอย่างต่ำ บีบคั้นอยู่ตลอดเวลา อะไรที่เคยคิด เคยพูด เคยทำ จะคิดอย่างนั้น ทำอย่างนั้น พูดอย่างนั้นไม่ได้เลย บรรพชิตพึงพิจารณาเนือง ๆ ว่า เรามีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้ว อาการกิริยาใด ๆ ที่เป็นของสมณะ เราต้องทำอาการกิริยานั้น ๆ

ก็เลยกลายเป็นว่าการบวชช่วงระยะเวลา ๓ เดือน ถ้าหากว่าอดทนอดกลั้นผ่านไปได้ด้วยดี ก็แปลว่าบุคคลนั้นมีวุฒิภาวะทางอารมณ์มั่นคง เพียงพอที่จะไปเป็นผู้นำครอบครัวได้ โบราณเขาถึงกำหนดว่าควรที่จะบวชก่อนแล้วจึงเบียด"

[เถรี]

"แต่คราวนี้ของเราในปัจจุบันนี้ ความนิยมในการบวชเอาพรรษามีน้อย อาจจะติดด้วยการทำมาหากิน หรือความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาเบาบางจางลงก็ไม่ทราบ แต่เป็นที่น่าดีใจว่าในช่วงแต่ละพรรษาที่ผ่านมา วัดท่าขนุนยังมีพระบวชเอาพรรษากันมาก อย่างพรรษานี้ทั้งที่บวชมาฆบูชา วิสาขบูชาและเข้าพรรษา ยังอยู่จำพรรษาด้วยกัน ๑๗ รูป ขณะที่วัดอื่นจะหาพระใหม่มาจำพรรษาสัก ๒ - ๓ รูปก็ยาก

บางท่านบวชตั้งแต่ลอยกระทงปีก่อน หรือมาฆบูชาปีนี้ซึ่งอยู่จนจำพรรษา เป็นเรื่องที่น่ายินดีว่าท่านเป็นคนเอาจริงกัน บางคนก็มาบวชแบบตั้งใจจะไม่สึกเลย อาตมาบอกว่าอย่าไปปิดกั้นตัวเองอย่างนั้น ถ้าเราไปปิดกันตัวเองว่าจะไม่สึกนี่กิเลสตีตายเลย เพราะกิเลสรู้ว่าเราไม่มีทางหนี ให้บอกกับกิเลสว่า "อยู่ไม่ได้เมื่อไรกูจะสึกทันที..!" ถ้าอย่างนั้นกิเลสไม่ค่อยมายุ่งกับเราหรอก เพราะรู้ว่าไอ้นี่มีที่ไปเยอะ..!

หลายคนที่มาถึงก็บอกว่า "ผมจะบวชตลอดชีวิต" อาตมาแนะนำว่า "ใจเย็น ๆ ให้ตั้งใจเอาทีละวันก็พอ" ถ้าวันหนึ่ง สองวันผ่านไปก็เอาสักอาทิตย์หนึ่ง ถ้าอาทิตย์หนึ่งผ่านไปก็ขอสัก ๑๐ วัน ๑๐ วันผ่านไปขอสักครึ่งเดือน ครึ่งเดือนผ่านไปขอสัก ๒๐ วัน ขยับไปเรื่อย อย่าไปบอกว่าบวชตลอดชีวิต จะกลายเป็นสร้างเงื่อนไขให้ตัวเอง

เดี๋ยวจะเหมือนสมัยที่อยู่วัดท่าซุง พระรุ่นน้องบอกรับกฐินแล้วก็จะสึก ก่อนจะสึกก็ไปถ่ายรูปตามสถานที่สำคัญต่าง ๆ ของวัด แล้วก็ไปอธิษฐานว่า ถ้ารูปถ่ายมีปาฏิหาริย์จะบวชตลอดชีวิตไม่สึก สมัยนั้นยังต้องล้างรูปอยู่ ล้างออกมามีดวงแสงดวงเบ้อเริ่มเลยอยู่บนหัวของท่าน ท่านก็ทนอยู่ต่อมาได้ ๒ อาทิตย์เกือบจะบ้าตาย ร้องไห้ไปหาหลวงพ่อวัดท่าซุง บอกว่าตั้งสัจจะเอาไว้อย่างนี้แล้ว อยากจะสึกจะทำอย่างไรดี ?"

[เถรี]

"หลวงพ่อบอกว่า "รู้จักคำว่าอธิษฐานบารมีไหม ?"
ท่านก็บอกว่า "รู้จักครับ เป็นความตั้งใจครับ"
"ก็ความตั้งใจนั่นแหละ เป็นความตั้งใจของใคร ?"
"ของผมครับ"
"ในเมื่อเป็นความตั้งใจของเอ็ง เอ็งก็เปลี่ยนความตั้งใจใหม่สิวะ"

สรุปว่าอธิษฐานบารมีถ้ารู้ว่าผิดก็เปลี่ยนใหม่ได้ ไม่ใช่ดื้อรั้นไปเรื่อย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าผิด"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พรุ่งนี้อาตมาไปญี่ปุ่น กลับวันที่ ๑๘ บางอย่างไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่าอันตราย แต่ที่ไปเกิดจาก ๒ สาเหตุด้วยกัน สาเหตุแรกคือ อาตมาไม่ใช่คนกลัวตาย สาเหตุที่ ๒ ก็คือ ถ้ามีอันตรายแสดงว่าเราสร้างกรรมเอาไว้ ฉะนั้น..ก็ไปชดใช้เขาให้หมดเรื่องหมดราวไป"

[เถรี]

พูดถึงตัวอักษรจีนที่อยู่ด้านหลังรูปอาแปะโง้วกิมโคย

"ฮะ ฮ่อ เฮง เฮง
ฮะ ก็คือ รัก ชอบ
ฮ่อ ก็คือ ดี
เฮง ก็คือ โชคดี

ชื่อเจ้าของอยู่ที่บรรทัดสุดท้าย"