หลวงพ่ออุตตมะ (เทพเจ้าของชาวมอญ)

[กระโถนข้างวัด]

พูดถึงเรื่องวิศวกรแล้ว นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ มีรายการโทรทัศน์ มาถ่ายทำรายการที่วัด พร้อมขอสัมภาษณ์หลวงปู่ด้วย

หนึ่งในคำถาม ก็คือ " หลวงพ่อครับ ใครเป็นวิศวกรควบคุมการก่อสร้างสะพานครับ ? "

หลวงปู่ตอบ พร้อมกับชี้มือไปที่ตัวท่านเอง ว่า " วิศวกรหรือ นั่งอยู่นี่อย่างไร นี่แหละคนนี้เอง ฮ่า ๆ "

[กระโถนข้างวัด]

มีโยมหน้าใหม่ มาแต่บ้านไกล จะขอถวายน้ำส้มคั้นมือ อธิษฐานมาตั้งแต่ ที่บ้านว่า " ธรรมใดที่ท่านเจ้าคุณ รู้แล้ว ขอให้ดิฉันมีส่วนแห่งธรรมนั้นด้วยเถิด เจ้าข้า"

มาถึงกุฏิ ก็ยืนหน้าประตู จะเข้าก็ไม่เข้า อยู่เช่นนั้น สองสามรอบ หลวงปู่เห็นเข้า เรียกให้เข้า ก่อนท่านให้พร ท่านก็สัพยอกเอาว่า " ถวายน้ำส้มแก้วเดียว จะเอายันนิพพานเลยหรือโยม ? "

[กระโถนข้างวัด]

เรื่องนี้ข้าพเจ้าไม่ได้ยินจากหลวงปู่เอง แต่คุณอภิรักษ์ จุฬาสินนท์ เล่าให้ข้าพเจ้า ฟังว่า

ประมาณปี พ.ศ. ๒๕๔๐ มีผู้ถามท่านว่า " หลวงปู่ครับ ถ้าหลวงปู่ละสังขารแล้ว จะไปที่ไหนครับ ? "

หลวงปู่ นิ่งไปสักครู่ แล้วบอกด้วยน้ำเสียงเรียบและเบาว่า " เราจะไปพรหม "

สืบเนื่องจากเรื่องนี้เอง จึงมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง สร้างพระพรหมมาให้หลวงปู่เสก ท่านก็สั่งให้นำเข้าพิธีทุกครั้งในระยะหลังของชีวิต

แต่เป็นที่น่าเเปลกใจว่า เมื่อมีผู้กราบเรียนถามถึงเหรียญรุ่นนี้ ท่านมักจะบอกปัด ไม่ยอมให้เอาออกมาแจก หรือให้บูชาทุกครั้ง

โดยบอกเพียงสั้น ๆ ว่า" เก็บไว้ก่อน " เท่านั้น

[กระโถนข้างวัด]

ข้าพเจ้าเห็นว่า หลวงปู่ไม่ค่อยใช้บริการทันตแพทย์เท่าไรนัก แถมฟันท่านยังเเข็งแรงดี จึงแอบถามท่านว่า " หลวงปู่ ใช้ยาสีฟัน ยี่ห้ออะไรครับ ? "

ท่านเห็นข้าพเจ้าถาม แทนที่ท่านจะตอบ กลับใช้ให้ข้าพเจ้าไปหยิบกระปุกยาในห้องมาดม

เมื่อเปิดออกดู แทนที่จะพบยาสีฟัน กลายเป็นเกลือป่นสีเขียวอ่อน ท่านสั่งให้ดมดู กลิ่นเหมือนผลไม้ที่มีรสเปรี้ยว แต่ไม่ทราบว่าเป็นอะไร

ท่านเฉลยว่า " เป็นมะเฟืองกลั่นกับเกลือ ดีกว่าเกลือธรรมดา เพราะช่วยรักษารากฟัน "

อ๋อ...ยี่ห้อนี้นี่เอง แล้วจะซื้อได้ที่ห้างฯ อะไรครับ หลวงปู่ แฮ่ ๆ

[กระโถนข้างวัด]

มีผู้นำเจ้าแม่กวนอิมมาขอให้หลวงปู่เสก ท่านมองไปที่รูปเจ้าแม่กวนอิม แล้วพูดกับพระที่นั่งอยู่ด้วยว่า

" เดี๋ยวนี้ อะไร ๆ ก็เสกเป็นพระไปหมด ทำอะไรก็ต้องให้เป็นแบบนั้น เสกเจ้าแม่กวนอิม ก็ต้องให้เป็นเจ้าแม่กวนอิม เสก ร.๕ ก็ต้องให้เป็น ร.๕ "

[กระโถนข้างวัด]

มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ถามหลวงปู่ว่า " หลวงปู่ครับ พระของหลวงปู่ หารุ่นแรกไม่ได้ ใช้รุ่นไหนดีครับ ? "

หลวงปู่ท่านตอบกลับมาว่า " เรื่องศาสนานั้น ยิ่งนาน ยิ่งดี "

ผู้ถามหันมาพูดกับข้าพเจ้าว่า " นั่นอย่างไร..ไอ้หนู กลายเป็นคนละเรื่องกันเสียแล้ว "

[กระโถนข้างวัด]

ตอนนั้น มีงานเสกพระรุ่นหนึ่ง หลวงปู่โต๊ะ ท่านทราบข่าวว่า หลวงปู่มาด้วย จึงขอพบหลวงปู่

ตอนหนึ่งที่ท่านถามหลวงปู่ ก็คือ ท่านอยากทราบว่า " ทางมอญนั้น เขาเสกพระกันอย่างไร ? "

หลวงปู่ก็เรียนท่านไปว่า " ธรรมเนียมมอญนั้น ไม่มีการเสกพระ เพราะเชื่อว่า พระพุทธเจ้าท่านสำเร็จแล้ว มีแต่การสวดสรรเสริญคุณพระเท่านั้น "

[กระโถนข้างวัด]

หลวงปู่ท่านเมตตาสอนเกี่ยวกับการเรียนไว้ว่า

" การเรียนปริยัติ เขาให้เรียนลง บางคนเรียนไปแล้ว คิดว่าตัวเองเรียนสูง เกิดมานะ กิเลสเพิ่ม "

" แท้ที่จริงแล้ว เรียนไปแล้ว จิตใจต้องอ่อนลง ผู้มีมานะแบบนี้ พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า สอนยากเหลือเกิน "

[กระโถนข้างวัด]

วันที่ ๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๐ หลวงปู่ได้รับการถวายพัดยศจากรัฐบาลพม่า ในนามของ "อภิธัชชะ อัคคะมหาสัทธัมมะโชติกะ"

[กระโถนข้างวัด]

ปี พ.ศ. ๒๕๒๒ ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็น พระครูสัญญาบัตร เจ้าคณะตำบลชั้นเอก ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ที่ พระครูอุดมสิทธาจารย์

[กระโถนข้างวัด]

พ.ศ. ๒๕๒๔ ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็น พระราชาคณะชั้นสามัญ ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ที่ พระอุดมสังวรเถร

[กระโถนข้างวัด]

พ.ศ. ๒๕๓๔ ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็น พระราชาคณะชั้นราช ฝ่ายวิปัสสนาธุระที่ พระราชอุดมมงคล พหลนราทร มหาคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี

[กระโถนข้างวัด]

มีลูกศิษย์คนหนึ่งเป็นเนื้อร้าย แพทย์ไม่สามารถรักษาได้แล้ว เมื่อป่วยหนัก ทำอะไรไม่ได้ ก็นึกถึง " พระ "

พระท่านก็ให้ " ผงขี้เถ้าธูป " ในกระถางที่บูชาพระในโบสถ์ไปกิน คราวนี้ แพทย์อ่านผลว่าไม่พบเนื้อร้ายแล้ว แต่พบอักษร " เย ธัมมา " แทน

พระสงฆ์รูปนั้น เวลาต่อมาก็คือ หลวงปู่พระราชอุดมมงคล นี่เอง

[กระโถนข้างวัด]

เรื่องนี้ พี่รักษ์เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า เมื่อหลวงปู่กลับจากโรงพยาบาล พี่รักษ์ต้มน้ำขิงไปถวายหลวงปู่ที่วัด ความที่กลัวจะไปไม่ทันก่อนท่านเข้าพัก รีบจนลืมดับฟืนไฟ นึกได้เอาจวนจะถึงวัด

ทำอย่างไรดีทีนี้ เมื่อไม่มีที่พึ่ง ก็นึกถึง " หลวงปู่ " ช่วยผมด้วย งานนี้ไฟไหม้บ้าน กลับไปเมียด่าแน่ สมัยนั้นโทรศัพท์เคลื่อนที่ก็ยังไม่มีใช้ เมื่อเห็นปั๊มน้ำมัน ก็เข้าไปขอโทรศัพท์เขาใช้ บอกญาติให้ไปดู เพราะที่บ้านวันนั้นไม่มีใครอยู่เลย

พอพี่รักษ์ไปถึงวัด หลวงปู่พูดทันทีว่า " วันหลังก่อนออกจากบ้านให้ระวัง ดูฟืนดูไฟให้ดี ดับให้เรียบร้อย " ถวายน้ำขิงเสร็จ กลับมาบ้าน ปรากฏว่าหม้อละลายก้นทะลุเเล้ว นอกจากนั้นไม่มีอะไรเสียหาย ถ้าไม่ได้หลวงปู่ช่วยไว้ เห็นทีจะแย่แน่ ๆ

[กระโถนข้างวัด]

หลวงปู่ท่านมีความเคารพในพระพุทธเจ้ามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่านจะให้ความสำคัญ กับการบูชา "พระบรมสารีริกธาตุ" มากเป็นพิเศษ

ทุกครั้งที่มีการอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุจากต่างประเทศมา ท่านจะสั่งให้พวกเราไปกราบให้ได้ทุกครั้ง โดยจะย้ำเสมอว่า " อย่าลืมต้องไปกราบให้ได้นะ "

[กระโถนข้างวัด]

คราวหนึ่ง เพื่อนของข้าพเจ้าเตรียมพระธาตุไปถวายหลวงปู่ ๙ องค์ โดยแยกเตรียมไว้ที่บูชาตรงหัวนอนเพราะกลัวจะลืม
เมื่อไปถึงวัดเปิดออกดูกลับเพิ่มเป็น ๑๒ องค์ พอถวายหลวงปู่ แทนที่ท่านจะส่งให้พี่ที่อยู่รับใช้เก็บ ท่านรับแล้วนำใส่ในย่ามของท่านทันที

[กระโถนข้างวัด]

หลวงปู่ท่านเล่าว่า ตอนปักกลดในป่า มีช้างมาร้องโกญจนาท แผดเสียงดังมาก เหมือนจะเข้ามาทำลายกลด ท่านเองคิดในใจว่า

" ช้างจะมาทำอะไรก็ช่าง ในเมื่อเราสละร่างกายแล้ว ไม่คิดว่าเป็นของเราแล้ว จะเกิดอะไรก็ช่างมัน " คิดเท่านั้น ช้างก็จากไป

[กระโถนข้างวัด]

หลวงปู่ท่านเคยเล่าถึง พระพุทธบาทสี่รอยเอาไว้ว่า " เราเคยไปพระบาทสี่รอยมาเหมือนกัน เมื่อเข้ามาประเทศไทยใหม่ ๆ ประมาณ ปี พ.ศ. ๒๔๙๐ "

ข้าพเจ้ากำลังจะถามต่อว่า " รอยพระพุทธบาทนี้ เป็นของจริงหรือไม่ ?"

ท่านก็พูดออกมาเสียก่อนว่า " ที่เห็นนั่น พระพุทธเจ้าท่านมาประทับรอยพระพุทธบาทไว้จริง ๆ นะ "

[กระโถนข้างวัด]

สมัยก่อนหลวงปู่อาพาธหนัก ถึงกับอาเจียนเป็นเลือด โยมเห็นดังนั้น จึงไปตามหมอดักลาส

ซึ่งเป็นมิชชันนารีมารักษา หมอตรวจเสร็จแทนที่จะวินิจฉัยโรคและให้ยา กลับบอกว่า " โดนอาคมไสยศาสตร์ ทั้งยังบอกอีกว่าที่อเมริกาก็มีด้วยเช่นกัน "

หลวงปู่จึงบอกว่า ไม่เป็นไร ท่านจะรักษาตัวเอง แล้วท่านก็ไปนั่งสวดมนต์หน้าที่บูชา ตั้งแต่เย็นจนถึงเช้า และฉันเพียงน้ำในบาตรเท่านั้น

รุ่งเช้า อาการก็ดีขึ้น หมอดักลาสจึงมาขอยาของหลวงปู่ ท่านตอบว่า " ฉันน้ำมนต์กับส้มป่อย หมอจะเอาบ้างไหม ? "

[กระโถนข้างวัด]

สมัยก่อนที่สังขละบุรีเป็นไข้ป่ากันมาก หลวงปู่จึงสั่งให้กลั่นสะเดาป่าทำยา ท่านว่า " มันเข้มกว่าควินิน "

เมื่อคนไข้มากขึ้น ยาก็ต้องกลั่นมากตามไปด้วย ตชด. หวังดีจึงนำขวดแม่โขงมาให้บรรจุยา

เป็นเรื่องขึ้นมาเลยทันที สรรพสามิตมาถึงวัดเลยทีเดียว เพราะข่าวไปถึงในเมืองว่า " หลวงพ่อกลั่นเหล้าจนขวดแม่โขงเต็มวัด "

พอมาถึงเห็นเป็นยาเลยพูดแก้เขินว่า "ผมก็นึกว่าทางวัดต้มเหล้า" หลวงปู่ตอบหน้าตาเฉยว่า "ต้องต้มสิ สังขละฯ หนาวจะตายอยู่แล้วนี่"