ล่องแก่งมหาภัย ตอนที่ ๑

[คิมหันต์]

คำนำ

ขึ้นชื่อว่าประเทศพม่าแล้ว ย่อมมีเสน่ห์สำหรับพระธุดงค์ และท่านที่ชอบเดินทางผจญภัยเสมอ โดยเฉพาะท่านที่เป็นผู้แสวงบุญนั้น ถึงกับตั้งเป้าหมายไว้เลยว่า ในชีวิตนี้ขอให้ได้ไปไหว้พระในประเทศพม่าสักครั้งหนึ่ง...

พระมหาเจดีย์ชเวดากองยามสนธยา ผู้คนยังมาถวายสักการะกันมากมาย

คำร่ำลือเกี่ยวกับพระมหาเจดีย์ชเวดากอง พระเจดีย์ทองอันศักดิ์สิทธิ์ หลวงพ่อพระมหามุนี ที่ชาวพม่าปฏิบัติต่อองค์ท่านราวกับพระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์ชีพอยู่ พระบรมธาตุอินทร์แขวน ที่ปาฏิหาริย์ลอยอยู่ไม่ได้ติดกับพื้นดิน เหล่านี้ย่อมพาให้ทุกคนอยากไปพม่ามากขึ้น

แต่พม่าเป็นประเทศปิด ทุกอย่างขึ้นอยู่กับรัฐบาลทหาร ซึ่งหาความอยู่กับร่องกับรอยของนโยบายได้ยากยิ่ง การกระทำเป็นไปตามอารมณ์ของผู้มีอำนาจ ก็ยิ่งน่าเกรงอันตรายมากขึ้น แต่อาตมาโชคดีที่สามารถเข้าออกพม่าได้ง่าย จึงบันทึกการเดินทางและการสร้างวัดหนองบัว ซึ่งถือเป็นวัดไทยในพม่าอย่างไม่เป็นทางการเอาไว้ด้วยกันหลายตอน จนกลายเป็นรูปเล่มที่เห็นอยู่นี้...

พระบรมธาตุอินทร์แขวนในแสงสุดท้ายของสายัณห์ ขรึมขลังอลังการยิ่งนัก

การเดินทางไปพม่านั้น สามารถที่จะไปได้ทั้งทางรถ ทางเรือ ทางเครื่องบิน แน่นอนว่ารวมทั้งการขี่เกวียนและเดินเท้าเอาไว้ด้วย งานนี้เป็นการเดินทางเพื่อไปร่วมงานทอดกฐินสามัคคี ที่วัดหนองบัว เมืองจะอีน รัฐกะเหรี่ยง ซึ่งอาตมาจำเป็นต้องไปทางเรือ เนื่องจากทางรถยังเละเป็นโจ๊กไม่สามารถจะวิ่งได้

สิ่งต่าง ๆ ในบันทึกนี้ อาตมาเขียนตามสิ่งที่พบเห็นและเป็นไป ครั้งแรกที่เดินทางเข้าประเทศพม่า อาตมาแบกความถือตัวว่า มาจากประเทศแห่งพระพุทธศาสนาเข้าไปอย่างเต็มที่ แต่พอพบกับการปฏิบัติแบบคนมีพระศาสนาอยู่ในหัวใจอย่างสม่ำเสมอพร้อมเพรียงกัน ของพุทธศาสนิกชนชาวพม่าเข้าแล้ว อาตมารู้สึกอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ต้องของเขาจึงจะเรียกว่าแผ่นดินแห่งพระพุทธศาสนาได้เต็มปากเต็มคำ...

หลวงพ่อพระมหามัยมุนี ศูนย์รวมจิตใจของพุทธศาสนิกชนชาวพม่า

ทุกถ้อยคำในบันทึก เป็นความเห็นตามมุมมองเฉพาะตนของอาตมาเพียงผู้เดียว ท่านผู้อ่านไม่จำเป็นต้องมีความเห็นคล้อยตาม หากแต่รับทราบไว้เป็นข้อมูลเปรียบเทียบ เมื่อท่านมีโอกาสไปเยือนด้วยตนเองก็แล้วกัน...

ภาษาพม่าทุกคำในบันทึกนี้ อาตมาออกเสียงตามอย่างคนพม่า ซึ่งไม่ได้ตรงกับความเคยชินของพวกเรา ภาษาอังกฤษแบบพม่านั้น เขียนอย่างหนึ่งอ่านออกเสียงอีกอย่างหนึ่ง ผู้ที่แปลภาษาอังกฤษเรื่องเกี่ยวกับพม่า จึงมักแปลผิดอยู่เสมอ...

หนังสือเล่มนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพ.ร.บ.การพิมพ์ ท่านใดต้องการนำไปเผยแพร่ โปรดติดต่อกับอาตมาโดยตรง

๒๒ มกราคม ๒๕๕๑
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ

[คิมหันต์]

ล่องแก่งมหาภัย

หลังงานทำบุญประจำปี และกฐินสามัคคีของศูนย์ปฏิบัติธรรมเกาะพระฤๅษี (ซึ่งมีคนไปร่วมงานมากเกินคาด) เสร็จเรียบร้อยลงด้วยดี อาตมาก็เดินทางข้ามมาฝั่งพม่า พักอยู่ที่วัดตองไว (วัดป่าภูผากำแพง) ของท่านอาจารย์สุมังคะละ เพื่อรอท่านนาวิน (พระนาวิน สจฺจญาโณ) พระสหายอีกท่านที่เป็นเจ้าอาวาสวัดหนองบัว มารับไปร่วมงานทอดกฐินของวัดหนองบัวที่เมืองจะอีน...

พระประธานบนศาลาการเปรียญวัดตองไว

นอนอ่านหนังสือรอจนบ่ายท่านนาวินจึงมาถึง บอกว่ามัวแต่ไปตามตัวญาติผู้น้องที่ชื่อ “โปไล” ซึ่งไปทำงานอยู่ที่อำเภอท่าเรือ จังหวัดกาญจนบุรี แต่พ่อตัวดีไม่ได้อยู่รอตามนัด ท่านกลัวว่าอาตมาจะรอนาน จึงเดินทางมาสมทบก่อน ปล่อยให้เขาเดินทางกลับบ้านที่หนองบัวเอาเอง ซึ่งค่อนข้างจะเสี่ยงกับการถูกจับ สู้เดินทางร่วมกับพระไม่ได้..

กุฏิเจ้าอาวาสวัดตองไว มาทีไรถูกอาตมา "ยึดทรัพย์" ทุกที

อาตมาฝากท่านนาวินแลกเงินพม่า ส่วนท่านเจ้าอาละวาดก็ฝากอาตมาซื้อสลกบาตร ขาบาตร และสายสะพายบาตร บอกว่าจะเอาไปฝากท่านอาจารย์ใหญ่ธัมมะเสนะ เจ้าอาวาสวัดเจ้าไว (หินล้อม) เมืองมุด่ง จังหวัดมะละแหม่งโน่น ท่านอาจารย์ใหญ่รู้จักสนิทสนมกับอาตมาดี เคยเดินทางไปเยี่ยมอาตมาถึงเกาะพระฤๅษี อาตมาได้ถวายข้าวของท่านไปเป็นจำนวนมาก...

[คิมหันต์]

ตอนเย็นออกไปสวดมนต์ในตัวอำเภอพะยาตงซู (ด่านเจดีย์สามองค์) เป็นงานทำบุญเจ็ดวันให้นายมาลาผู้ตาย ท่านอาจารย์สุมังคะละกล่าวว่า “ท่านอาจารย์บารมีดีเหลือเกิน มาทีไรมีนิมนต์พอดีทุกที ปกตินาน ๆ ถึงจะมีสักครั้ง” ก็แล้วแต่ท่านจะว่าไป อาตมาให้ศีลแล้วมอบให้ท่านสุมังคะละนำสวด ท่านเป็นที่เคารพนับถือของที่นี่ ต้องให้เกียรติท่านหน่อย...

งานทำบุญ ๗ วัน นายมาลา ในตลาดเมืองพะยาตงซู

เสร็จพิธีญาติโยมถวายหมากพลู บุหรี่ น้ำอ้อย น้ำตาล น้ำอัดลม เล่นกันชนิดถ้าฉลองครบทุกอย่างคงจุกตาตั้ง หรือไม่ก็เมาน้ำลายยืดไปเลยทีเดียว จากนั้นนัดแนะเวลาที่โยมจะรับมาฉันเช้า แล้วเดินทางกลับวัด พอดีกับท่านนาวินไปแลกเงินกลับมา วันนี้อัตราการแลกเปลี่ยนอยู่ที่ ๙.๓๐ จั๊ต ต่อ ๑ บาท ที่ได้ราคาดีเพราะยังเป็นช่วงหน้าฝน การค้ายังทำได้ไม่เต็มที่ ถ้าหน้าแล้งจะแลกได้น้อยกว่านี้มาก...

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป