|
ใต้ฟ้าอิระวดี การท่องไปในเมืองพม่า โดยพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ) |
|
คำสั่งเพิ่มเติม |
#1
|
|||
|
|||
ใต้ฟ้าอิระวดี ตอนที่ ๖
สมคิด เด็กวัดหนุ่มพิการ แต่มากไปด้วยความสามารถ พาอาตมา ท่านนาวิน กับท่านพรเข้าไปในตลาด เห็นพิการขาลีบจนเหมือนกับมีครึ่งตัวอย่างนี้ก็เถอะ ขี่สามล้อแดงคล่องตัวอย่าบอกใครเชียว บอกกับอาตมาว่า อาจารย์..ผมขอไปอยู่กับอาจารย์ที่เมืองไทยได้บ่..? อาตมาบอกว่า ที่วัดไม่มีสามล้อแดง มีแต่ ท่านทัดเทพ ถ้าขับไม่เป็นก็ไปไหนไม่ได้เน้อ... ดูแกทำท่าผิดหวังมาก...
ท่านนาวินไปติดต่อรถสำหรับเดินทาง ทูนขิ่น เจ้าของรถแจ้งว่า ยังได้คนไม่ครบ ต้องรอพรุ่งนี้ถึงจะออก นัดแนะเวลาให้เขาไปรับที่วัดตองไวด้วย แล้วเราพากันไปบ้านของ โกเต็ง พี่ชายของท่านอังกุระ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของท่านนาวินเอง ฝากให้ช่วยแลกเงินจั๊ตของพม่าให้ที ให้โกเต็งแลกให้จะได้มากกว่าคนอื่น ท่านนาวินว่า อาตมารวบรวมเงินได้ ๙,๐๐๐ บาท ท่านนาวินรวมทั้งของตัวเอง และของที่ญาติโยมฝากไปให้พี่น้องที่วัดหนองบัวได้ ๑๑,๔๐๐ บาท ส่วนท่านพรนั้นขอไปแลกด้วยตนเอง สามสี่วันนี้เงินมันตกมาก จากบาทละ ๗.๕๐ จั๊ต ลงมาถึง ๕.๕๐ จั๊ตก็มี โกเต็งบอก วันที่อาตมาข้ามมาฝั่งนี้ เงินไทยตกลงไป ๕๔ บาทต่อดอลลาร์แล้วนี่นา..! ท่านพรแลกได้ในราคาบาทละ ๖ จั๊ต ก็ยังดี พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ชัดเจนว่า โลกนี้ไม่เที่ยง ถ้าค่าของเงินมันแสดงความไม่เที่ยงบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา พวกเราไปเดินตลาดดูสินค้า คนขายส่วนมากเป็นลูกศิษย์ของท่านนาวิน เรียนภาษาไทยเพื่อมาขายของโดยเฉพาะ อาตมาซื้อลูกประคำ ๑๘ พระอรหันต์ไป ๑ เส้น ราคา ๑๐๐ บาท เหลือเงินให้เป็นค่าขนมลูกแมว ๒๐๐ บาท ดีใจจนกระโดดโลดเต้นไปเลย..! สอน ทร ออกเสียงเป็น ซ โดยให้ท่อง ทรวดทรงทราบทรามทราย ทรุดโทรมหมายนกอินทรี ฯ แล้วทบทวนของเก่าทั้งหมดที่เรียนไป ขึ้นหน้าแล้วถอยหลัง ถอยหลังแล้วขึ้นหน้า บางทีผ่ากลางมาดื้อ ๆ ลูกแมวจำได้ทั้งหมดจริง ๆ เพียงแต่ออกเสียงไม่ชัดเจน และบางคำยังสับสนระหว่างอักษรกลางกับอักษรต่ำเท่านั้น... คลายเครียดด้วยการถอดดวงให้ลูกแมว ดาวจันทร์เป็นสุภะแบบนี้แย่แน่หนูเอ๋ย ยิ่งรูปร่างหน้าตามีเสน่ห์อย่างนี้ ได้แต่หวังว่าคงจะทำแต่สิ่งที่ถูกที่ควรนะ... พอมาถึงลายมือ คราวนี้ทั้งพระทั้งเณรยื่นมือกันมาสลอน เลิก...เลิก...เลิก ไม่ดูมันแล้ว ดวงเป็นสิ่งที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามความดีความชั่วที่เราทำ ถ้างมงายมากก็กลุ้มใจเองเปล่า ๆ..! พระเจดีย์วัดตองไวและพระนาคปรก ท่านอังกุระกับท่านนาวินชวนไปเดินดูรอบวัด เพื่อให้อาตมาชี้ให้ดูว่า ปากทางเข้าเมืองลับแลนั้นอยู่ตรงไหน ตรงหน้าเจดีย์ที่อาตมาพาญาติโยมมายกฉัตรให้ มีพระนาคปรกองค์ใหญ่เพิ่มขึ้นมา ๑ องค์ นับว่าพัฒนาไปได้เร็วพอสมควร จากครั้งแรกที่มามีแต่ศาลาโล่ง ๆ หลังเดียว ตอนนี้มีทั้งฝาเฟี้ยมมิดชิด หอพระก็เสร็จแล้ว ศาลาการเปรียญกับกุฏิก็เปลี่ยนจากไม้ไผ่มุงแฝก มาเป็นไม้จริงหลังคาสังกะสีจนหมด... หลังทำวัตรเย็น สอนทิ้งทวนด้วยวิธีอ่านคำประกอบไม้ทัณฑฆาต และไม้ยมก แล้วฝึกให้ลูกแมวเขียนตัวบรรจงครึ่งบรรทัด ไอ้ตัวเท่าหม้อแกงเลิกได้แล้ว ถ้าหลวงพ่อกลับมาจากเที่ยวพม่าแล้วหนูไม่ลืมที่สอนไป ก็จะพิจารณาว่าสมควรพาไปเมืองไทยหรือไม่...ถ้าจำไม่ได้หรือไม่มีความก้าวหน้าละก็ อย่าหวังเลยว่าจะได้ไป..! คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-04-2010 เมื่อ 11:55 |
สมาชิก 100 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน | ||
ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) | |
|
|