กระดานสนทนาวัดท่าขนุน


กลับไป   กระดานสนทนาวัดท่าขนุน > ห้องธรรมะ เรื่องราวในอดีต และสรรพวิชา > เรื่องธรรมะ และการปฏิบัติ > ฝากคำถามถึงหลวงพ่อ

Notices

ฝากคำถามถึงหลวงพ่อ คุณสามารถตั้งคำถาม และทีมงานจะรวบรวม และคัดกรองเพื่อนำไปถามหลวงพ่อในตอนเย็นวันอาทิตย์ที่หลวงพ่อมารับสังฆทาน

ตอบ
 
คำสั่งเพิ่มเติม
  #1  
เก่า 08-07-2018, 09:12
รุ้งทรงกลด รุ้งทรงกลด is offline
สมาชิก - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Feb 2015
ข้อความ: 345
ได้ให้อนุโมทนา: 72
ได้รับอนุโมทนา 12,455 ครั้ง ใน 572 โพสต์
รุ้งทรงกลด is on a distinguished road
Default การสวดมนต์

หลายครั้งหลังจากที่สวดมนต์ไปสักพัก ปรากฎว่าบริเวณใบหน้าจะมีอาการควบแน่น ตึง ๆ แล้วไม่ค่อยอยากจะขยับปาก จึงไม่ได้สวดมนต์ต่อ เพราะอยากจะอยู่กับความนิ่งแบบนั้นต่อไปเท่านั้น แต่พออยู่กับความนิ่งแบบนั้นไปสักพัก ก็รู้สึกว่าความควบแน่นนั้นเริ่มคลายแล้ว ก็เลยสวดมนต์ต่อไปได้อีก

บางครั้งนั่งอยู่เฉย ๆ ก็มีความควบแน่นขึ้นมาเอง โดยไม่ได้ตั้งใจภาวนาเลยครับ บางทีก็มีความควบแน่นมากจนหนังตาเริ่มจะปิดลงมาเอง และบางทีก็แน่นจนเกือบจะวูบหลับไปให้ได้

ไม่ทราบว่าอาการแบบนี้คืออะไรครับ และผมควรที่จะทำอย่างไรต่อไปครับ

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย รุ้งทรงกลด : 08-07-2018 เมื่อ 15:41
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 22 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ รุ้งทรงกลด ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #2  
เก่า 09-07-2018, 20:53
สายท่าขนุน สายท่าขนุน is offline
สมาชิก VIP - ผู้ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 759
ได้ให้อนุโมทนา: 160,002
ได้รับอนุโมทนา 133,158 ครั้ง ใน 5,305 โพสต์
สายท่าขนุน is on a distinguished road
Wink

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ รุ้งทรงกลด อ่านข้อความ
หลายครั้งหลังจากที่สวดมนต์ไปสักพัก ปรากฎว่าบริเวณใบหน้าจะมีอาการควบแน่น ตึง ๆ แล้วไม่ค่อยอยากจะขยับปาก จึงไม่ได้สวดมนต์ต่อ เพราะอยากจะอยู่กับความนิ่งแบบนั้นต่อไปเท่านั้น แต่พออยู่กับความนิ่งแบบนั้นไปสักพัก ก็รู้สึกว่าความควบแน่นนั้นเริ่มคลายแล้ว ก็เลยสวดมนต์ต่อไปได้อีก

บางครั้งนั่งอยู่เฉย ๆ ก็มีความควบแน่นขึ้นมาเอง โดยไม่ได้ตั้งใจภาวนาเลยครับ บางทีก็มีความควบแน่นมากจนหนังตาเริ่มจะปิดลงมาเอง และบางทีก็แน่นจนเกือบจะวูบหลับไปให้ได้

ไม่ทราบว่าอาการแบบนี้คืออะไรครับ และผมควรที่จะทำอย่างไรต่อไปครับ
__________________
การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด...ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกันว่า ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่ามันเป็นปกติของมัน เรื่องของมัน
ถ้ามันดีมาพออาศัยได้ก็ดีกับมันไป ถ้าหากว่ามันไม่ดีมา เราอยู่กับมันก็ให้รู้อยู่มีสติอยู่ ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว...
กำลังใจของเราพลาดแม้แค่วินาทีเดียวนี่ อาจจะหมายถึงแพ้ทั้งกระดาน

อะไรมันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับต้องเกิดใหม่ มันเป็นทุกข์ เป็นโทษสุด ๆ จริง ๆ
กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๕๑
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 14 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ สายท่าขนุน ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
ตอบ


ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน )
 

กฎการส่งข้อความ
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is ใช้ได้
Smilies are ใช้ได้
[IMG] code is ใช้ได้
HTML code is งดใช้

Forum Jump


เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 06:36



ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน

เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.
ความคิดเห็นส่วนตัวทุก ๆ ข้อความในเว็บบอร์ดนี้ สงวนสิทธิ์เฉพาะเจ้าของข้อความ ไม่อนุญาตให้คัดลอกออกไปเผยแพร่ นอกจากจะได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของข้อความอย่างชัดเจนดีแล้ว