น้องหมาภายในวัดท่าขนุน

[ป้าเม้า]

"เฮ้ย!...เอาไงดีว่ะ เบื่อไอ้กรี๊ดนี่เต็มทีแล้ว เราออกไปสูดอากาศข้างนอกกันดีไหม?"

[ป้าเม้า]

"โอ้แม่จ้าว!..หมึกดำเจอของโปรดแล้ว"

"แหม!..ถ้าได้อีกสักชิ้นจะไม่ลืมพระคุณเลย..พับผ่าสิ"

[ตัวเล็ก]

จากการไปใช้ชีวิตที่วัดท่าขนุน ช่วงบวชเนกขัมมะ ทำให้ตัวเล็กได้เรียน รู้การเอาตัวรอดอีกประเภทหนึ่ง คือ การเอาตัวรอดจากน้องหมา

ที่จริงน้องหมาที่วัด เป็นน้องหมาขี้เล่น แต่บางตัวเล่นแรงบ้าง เบาบ้างตามน้ำหนักตัว
ตัวเล็กจำได้ว่า พระอาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า น้องหมาจะคิดว่าตัวเองตัวเล็กเท่าตอนเด็กเสมอ เลยเล่นกับเราด้วยแรงเท่าเดิม แต่มวลของเขามากขึ้น เลยกลายเป็นว่าน้องเขาเล่นแรงขึ้น

น้อง ๆ ที่วัด จะมีสนธิสัญญาที่เรามองไม่เห็น เขาจะแบ่งเขตกันได้อย่างชัดเจนด้วยสัญชาตญาณของเขา
หากใครล้ำเขตแดน จะมีการส่งเสียงเตือน
หากยังไม่หยุดรุกล้ำดินแดน จะมีการเข้าประชิดตัว เพื่อยับยั้งการรุกล้ำดินแดน
หากมีหน่วยกล้าตายมากกว่านั้น อาจมีการเสียเลือดเสียเนื้อกันเกิดขึ้นบ้าง

วันนี้ขอแนะนำให้รู้จัก น้องใหม่ ไฟแรง หน้ากุฏิห้องทำงาน
น้องแพนด้า หรือชื่อในวงการว่า "เรย์แบน"

เรย์แบนเริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น กำลังขี้เล่น ชอบเดินทางข้ามเขตไปทัศนศึกษาตามเขตแดนต่าง ๆ
แต่โดยแท้จริงแล้ว เรย์แบนมีนิสัยรักสงบ ไม่ชอบแก่งแย่งชิงดีกับใคร สังเกตได้จากตอนที่พี่น้องเอาอาหารไปให้ เรย์แบนจะนั่งมองรออยู่ห่าง ๆ ไม่แย่งพี่ ๆ (เพราะรู้ตัวว่าไม่ควรเสี่ยงชีวิตหลังจากได้เลือดมาแล้ว)

คงเพราะเหตุนี้จึงทำให้เรย์แบน เป็นน้องที่แลดูรักสงบนั่นเอง

[ตัวเล็ก]

แวะมาเที่ยวทางกุฎิพระบ้างนะคะ

วันนี้ขอแนะนำให้รู้จัก "พี่บัดดี้"

ข้อมูลทางกายภาพของพี่บัดดี้ รูปร่างหน้าตาไม่หล่อ แต่มีลักษณะเด่น คือ ขนเกรียน, ลายจุด และหัวโต

ลักษณะนิสัย เป็นเพลย์บอยประจำวัด พระในวัดต่างก็มอบฉายา "พ่อหนุ่มไม้เลื้อย" ให้พี่บัดดี้ สังเกตจากรอยแผลตามหน้าและร่างกาย รวมถึงเขี้ยวที่หักไปแล้วเขี้ยวหนึ่ง

ช่วงเวลาที่หมาเด็กคลอดออกมา จะต้องมีเพื่อนภิกษุที่ท่านดูแลหมาลูกหลานที่อยู่ตามบริเวณกุฏิของท่าน จะมาบอกให้พระที่พักอยู่กุฏิเตชะไปจ่ายค่าทำผีหรือค่าสินสอดเป็นประจำ เนื่องจากเด็ก ๆ ที่คลอดออกมาหน้าตาและลายจุดพิมพ์เดียวกับบัดดี้เป๊ะ ไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอกันก็เลย แม้ช่วงนี้บัดดี้จะเริ่มเข้าสู่วัยดึก แต่ฟอร์มของพี่เขาก็ยังไม่ตก

ตัวอย่างเช่น วันหนึ่งเมื่อพระกลับจากบิณฑบาต ข้ามสะพานหลวงปู่สายแล้วเดินขึ้นมาบริเวณหอฉันที่ริมน้ำ เห็นหมาเด็กลายจุดวิ่งมาต้อนรับกันหน้าระรื่น เพื่อนพระก็พากันทักว่า เฮ้ย! บัดดี้มันมาล่าอาณานิคมถึงนี่เลยรึ! เท่านั้นแหละ พระพี่พระน้องฮากันครืน ๆ ฮ่า ๆ ๆ

จะเห็นว่าฉายาพ่อหนุ่มไม้เลื้อยนั้นไม่ได้ได้มาเพราะโชคช่วย! แต่เพราะมีผลงานให้เห็นอยู่เป็นประจำ

ส่วนเรื่องปอดแหกนั้นบัดดี้ก็เป็นที่หนึ่งเช่นกัน ถ้าใครตีบัดดี้ไม่โดนนี่ถือว่าขาดทุน เพราะตีโดนหรือไม่โดนพี่เขาก็ร้องดังเท่ากัน บางครั้งร้องดังประหนึ่งว่าขาตัวเองขาด จนพระภิกษุทั้งกลุ่มหันไปดูว่าใครจะประหารชีวิตพี่บัดดี้เขา ทำให้คนที่ลงมือ "จะ" ตีพี่บัดดี้ ต้องตกเป็นจำเลยสังคมไปโดยปริยาย ทั้ง ๆ ที่ตีไม่โดนสักนิด

สายข่าวรายงานว่า บัดดี้ไม่เคยกัดคน มีจิตใจที่อ่อนโยน เพราะถ้าเจอพี่บัดดี้ เพียงแค่เรากระทืบเท้าหรือจ้องตาพี่เขาก็จะค่อย ๆ ปลีกตัวจากไปอย่างรวดเร็ว แต่หากเอาหินขว้างใส่พี่บัดดี้ แม้ว่าหินจะตก ห่างออกไปครึ่งวา พี่บัดดี้ก็จะร้องปานใจจะขาด ปานว่าหินที่ขว้างไปโดนขั้วหัวใจเข้าเต็ม ๆ เพราะฉะนั้น สำหรับพี่บัดดี้ โปรดเมตตาพี่บัดดี้ให้มาก ๆ นะคะ

ป.ล. ขอบพระคุณข้อมูลเชิงลึกจากคณะพระภิกษุกุฏิเตชะไพบูลย์ค่ะ

[ตัวเล็ก]

เจ้าแม่โนรา ขาโหด ณ กุฏิเตชะ

เจ้าแม่โนรา แม่หมาสีขาวน้ำตาล ขนาดตัวอุดมสมบูรณ์ แลดูมีอันจะกิน

โนราเป็นหมาที่ดุ อาจเพราะต้องกำราบ ควบคุมบริวารในบริเวณนั้น

โนรา เป็นเจ้าแม่ที่โหดสมคำล่ำลือ ลูกหลานตัวเองแม่คุณก็กัด ยิ่งช่วงนี้เริ่มเข้าสู่วัยทองด้วย แม่กัดไม่เลือกหน้า และไม่ยอมให้ตัวเมียหน้าไหนมาอยู่ที่กุฏิเตชะ แม่คุณครองบัลลังก์ตัวเดียว แต่กับคนโนราขี้เล่น ชอบหยอกกับคน ถ้าเอาของกินไปให้โนราจะจำได้และเป็นมิตร

ผลงานล่าสุดของโนราคือ กัดหมาน้อยตาหายไปข้างหนึ่ง โนรา มีนโยบายชัดเจนว่า กัดแต่หมา ไม่กัดคน แต่ขอจงโปรดระวัง หากโนรากำลังกัดหมา กรุณาออกห่างเพราะลูกหลงเกิดขึ้นได้เสมอ เราควรจะดำรงตนอยู่ในความไม่ประมาท

เพราะฉะนั้น วิธีการกำราบโนราคือ เอาของกินให้กิน ถ้าโนราจำได้ เจอหน้ากันอีก โนราจะไม่กระด้างกระเดื่องต่อเรา โนราจะทำเพียงเอาขาหน้าสะกิดเพื่อขอของกิน แบบว่า “พี่ ๆ ของกินหนูล่ะ”

คุณความดีของพี่บัดดี้กับขาโหดโนรา คือ ชอบเป็นแนวหน้าหรือบางครั้งก็เป็นแนวหลัง ติดตามพระเวลาพระท่านขึ้นไปกราบเจดีย์บนเขา หรือไปเดินจงกรมในป่าช้าในช่วงกลางคืน ทั้ง ๒ ตัวนี้จะพาบริวารออกวิ่งสำรวจตรวจดูความเรียบร้อยตามเส้นทางให้เสมอ และก็จะคอยนอนเฝ้าอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะกลับ นับเป็นคุณความดีอีกด้านของพี่บัดดี้กับขาโหดโนราค่ะ

ป.ล. ขอบพระคุณข้อมูลเพิ่มเติมจาก คณะพระภิกษุกุฏิเตชะไพบูลย์ค่ะ

[ตัวเล็ก]

เจ้าแสบ หน้ากุฏิห้องทำงานพระอาจารย์

เจ้าแสบถือกำเนิดแถวหน้ากุฏิอดีตเจ้าอาวาส (อาจารย์สมพงศ์) ตั้งแต่เด็กเจ้าแสบ เป็นลูกหมาที่มีจิตอันแกล้วกล้ามิเกรงกลัวผู้ใด เพราะกล้าแม้กระทั่งไปกินข้าวทุกถาดของตัวอื่น ซึ่งผิดธรรมเนียมของสังคมหมาอย่างยิ่ง แต่ด้วยตบะเดชะของเจ้าแสบ ทำให้เจ้าแสบไม่ถูกทำร้ายจากใครเลย

สมัยเด็ก ๆ เจ้าแสบเป็นขี้เรื้อน ก็ไม่ค่อยมีคนเล่นด้วย ด้วยเมตตาของพระอาจารย์เลยนำกำมะถันมาละเลงบนตัวเจ้าแสบ จนกระทั่งขี้เรื้อนหายไป แต่ช่วงที่โดนกำมะถันละเลงนั้น นอกจากขนจะร่วงหมดแล้ว ตัวเจ้าแสบก็มีกลิ่นสมชื่อ ใคร ๆ ไม่ว่าหมา ว่าคน ต่างก็แสดงท่าทางรังเกียจต่อเจ้าแสบทั้งนั้น

สำหรับสภาพความน่าดูของเธอ หลวงตาที่วัดได้ตั้งฉายาใหม่ให้เธอว่า “หมูป่า” เพราะสภาพตอนเธอขนร่วงนั้นคล้ายหมูป่าจริง ๆ

ต่อมาภายหลัง เจ้าแสบได้ “โกอินเตอร์” ย้ายไปอยู่ที่เกาะพระฤๅษี เจ้าแสบก็ยังไปใช้นิสัยเดิมที่นั่น คือ ไปกินข้าวเพื่อนหมาอื่นไปทั่ว เลยโดนเจ้าถิ่นเขางับเอา จากแสบผู้กล้าหาญ จึงเปลี่ยนเป็นแสบผู้สงบเสงี่ยม ขี้กลัวไปในที่สุด

ด้วยความสงสาร พระอาจารย์จึงอนุญาตให้เจ้าแสบย้ายทะเบียนบ้านกลับมาที่วัดท่าขนุนอีกครั้ง กลับมาครั้งนี้ พฤติกรรมของเจ้าแสบที่เดินไปกินข้าวทุกถาดของเพื่อนจึงเปลี่ยนไป กลายเป็นหมาที่รักสงบ ใครให้อะไรกิน นางจะรับมาคาบไว้ แล้ววางลง คาบแล้ววาง ๆ อีกหลายรอบ มองซ้าย มองขวาก่อนว่าจะไม่มีใครมาแย่งนางไหม ถ้ามีหมาตัวอื่นอยู่ในละแวกใกล้เคียง นางจะวางของกินไว้ นั่งเฝ้าแบบสวย ๆ รอจนตัวอื่นเลิกสนใจนางถึงจะลงมือกิน

นางจึงได้ฉายาใหม่ว่า “คุณนาย” ด้วยพฤติกรรมที่คล้ายมีมารยาทอันดีงามอย่างมากของนาง แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกคล้ายกับว่านางเล่นตัว

หากแต่ผ่านหลายแดดหลายฝนแล้ว เจ้าแสบก็ได้เรียนรู้การดำรงชีวิตบนโลกใบนี้ในแบบฉบับของมัน แต่ก็ยังไม่ทิ้งลักษณะความเป็นผู้นำที่แฝงอยู่ในดีเอ็นเอ คือ เมื่อมีบุคคลแปลกหน้าเข้ามาในเขต นางจะเริ่มเห่านำตัวอื่น ตามด้วยออกวิ่งเข้าหาเป้าหมาย แล้วเหลียวหลังดูว่ามีใครวิ่งตามมาไหม พอเห็นว่ามีพรรคพวกหมาวิ่งตามมา นางจะหยุดตัวเอง ให้ตัวอื่นวิ่งเลยไปก่อนเพื่อลงมือกับเหยื่อ แล้วนางค่อยรอลงมือซ้ำกับเหยื่อทีหลัง นับว่ามีกลยุทธ์อันดีทีเดียว

ป.ล. เจ้าแสบนับว่าเป็นหมาตัวแรกของท่านเจ้าอาวาสเลยนะคะ

[ตัวเล็ก]

น้องหมา แถวเรือนไทยสโรชา







น้องห้าแถวนี้ มียันต์ประจำตัว???

[ตัวเล็ก]

บรรยากาศความสงบข้างเมรุ เจ้าถิ่นกระชับพื้นที่คืนเรียบร้อยแล้ว



และแล้ว...เมื่อได้ยินเสียงรถเครื่องมา ก็มีการเคลื่อนไหวทันที










แปรแถวรับอาหาร

[ตัวเล็ก]

มะเดี่ยว ขาใหญ่หอฉัน

เห็นกันมาแต่อ้อนแต่ออก มะเดี่ยวเป็นน้องหมาสีดำ ขนสั้น มีนิสัยห้าวหาญ แม้จะเป็นหมาเด็ก แต่ก็ไม่เคยกลัวใคร ฟัดกับหมาใหญ่มาแล้วหลายยก แต่ด้วยวาระกรรมของน้องเดี่ยว เลยทำให้เดี่ยวต้องทำสงครามลุงป้าน้าอาพี่หมารุ่นใหญ่ จนเสียตาไปข้างขวาไปข้างหนึ่ง เลยได้ฉายาที่หลายคนพร้อมใจกันเรียกว่า “เดี่ยว” เพราะน้องมีตาเดียว

"เดี่ยว" เป็นหมาโทนตัวเดียว เป็นหมาที่มีสัญชาตญาณการต่อสู้แข็งแกร่งมาก เพราะเดี่ยวกัดไปทั่ว แย่งของกินก็เก่ง เป็นหมาที่ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดโดยแท้

ข้อดีของเดี่ยวที่สัมผัสได้ คือ เดี่ยวนิสัยดีกับคน และรักแม่มาก
เห็นได้จากตอนที่เดี่ยวยังเล็ก แม่ของเดี่ยวไม่สบาย เลยถูกจับขังกรง เพื่อให้พักผ่อน แต่ไม่ได้ปิดกรง
ตอนนั้นมีคนจุดปะทัด เสียงดังสนั่น เจ้าเดี่ยวได้แสดงความรักของเขาออกมา โดยการวิ่งเข้าไปคาบขาแม่ของตัวเอง ออกแรงทั้งดึง ทั้งฉุด ทั้งลาก เพื่อจะพาแม่ออกจากกรงไปหลบภัย

ยามค่ำคืน เวลาตัวเล็กมาถึงวัด จะเดินขึ้นพักบนกุฎิชีชั้น ๒ จะต้องเดินผ่านทหารยามของพระอาจารย์ เราจะมีเทคนิคคือ จำชื่อน้อง ๆ ในแต่ละเขตให้ได้ เพราะถ้าเราเรียกชื่อถูก น้องหมาจะรู้ได้ว่า เราไม่ใช่คนแปลกหน้า

ยกตัวอย่างเหตุการณ์ของพี่ทิดตู่

พี่ทิดตู่กำลังเดินไปโรงครัวท่ามกลางความมืด และแล้วก็มีน้องหมาวิ่งเข้าใส่ ประหนึ่งว่าจะเข้าชาร์จให้ได้
พี่ทิดตู่ : เดี่ยว เดี่ยวหรือเปล่า? เดี่ยวใช่ไหม?

เพียงแค่ประโยคนี้ น้องหมาก็เปลี่ยนท่าทีจากวิ่งเข้าใส่ กลายเป็นวิ่งสะบัดตูด กระดิกหาง เข้ามาเป็นองครักษ์พิทักษ์พี่ทิดตู่ในทันที แล้วคอยแผ่รังสี บอกหมาอื่นว่า นี่เพื่อนเรา ห้ามยุ่ง น้องหมาตัวอื่นก็จะแค่ ผงกหัวดูบ้าง แอบลืมตามองบ้าง บางตัวถึงกับไม่สนใจเลยทีเดียว และแล้วเราก็จะอยู่รอดปลอดภัย

บทเรียนเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เราสามารถเอาตัวรอด โดยท่องจำชื่อน้องหมาแต่ละเขตไว้ให้ได้ แล้วลองเรียกชื่อให้ถูก โอกาสรอดจากคมเขี้ยวและการเข้าใส่มีอยู่มากทีเดียวค่ะ

ส่วนวิธีของตัวเล็ก หลายครั้งจะใช้วิธี จับภาพพระไว้บนหัว แผ่เมตตา เวลามันเห่ากระโชกใส่ ก็จะร้องตอบว่า “อื้อ สวัสดีลูก มาทำบุญ โมทนาด้วยกันนะ” หมาก็จะมอง ๆ แล้วก็เมินใส่ เข้าใจว่า น่าจะเกิดจากการที่เราส่งเสียง ไม่ได้ดูแอบ ๆ หรือลับล่อ หมาเลยสบายใจ ปล่อยเราผ่านด่านไปได้ ฮ่า ๆ ๆ ๆ

แต่ถ้าน้องหมายังมีอาการคุกคามใส่ ก็จะบอกน้องหมาว่า จะฟ้องหลวงพ่อนะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง จริง ๆ นะคะ

[ตัวเล็ก]

เก็บตกจากวัดท่าขนุน เมื่อวันอาสาฬหบูชาที่ผ่านมา

ตัวเล็กได้เรียนรู้ว่า น้องหมาที่เรารู้จักนั้น ไม่ธรรมดา ไม่ใช่แค่ ๑ รู้ ๑๐ รู้ ๑๐๐ รู้ แต่เป็น "แสนรู้" เพราะเมื่อวันก่อน มีเสียงน้องหมากัดกันที่วัด พระอาจารย์ประกาศออกเครื่องขยายเสียงว่า "หมาตัวไหนกัดกันจะไม่ให้กินข้าว"

และแล้ว...หมาก็เงียบเสียงลง โอ้โห...เขารู้เรื่องจริง ๆ นะคะ

ตอนหลัง ก่อนออกจากวัด เดินทางกลับ ตัวเล็กก็ไปยืนรอเพื่อน ๆ อยู่บริเวณหลวงพ่อพระหินเขียว น้องหมาแถวห้องน้ำก็กัดกัน เลยบอกน้องหมาไปว่า "หลวงพ่อบอกว่า หมาตัวไหนกัดกันจะไม่ให้กินข้าวนะ ไม่ได้ยินหรือ ?" เพียงเท่านั้นเองค่ะ น้องหมามองหน้ากัน แล้วแยกย้าย ลงไปนอนแช่แผ่นกระเบื้องเย็น ๆ แทน

อึดใจหนึ่งถัดมา ก็ได้ยินเสียงพระอาจารย์ประกาศว่า "จิตยังหยาบนัก!!!"

(ทุกคนหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจ)
(ตัวเล็กนึกในใจ) เอ่อ...พระอาจารย์...ด่าหนูหรือด่าหมาคะ???

อย่างไรก็ กราบแทบเท้าน้อมรับมาพิจารณาตนเองเจ้าค่ะ

เหตุการณ์เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
๑. จิตยังหยาบนัก
๒. ดีชั่วรู้หมด แต่มันอดไม่ได้ (น้องหมาเองก็รู้ แต่ก็ยับยั้งตัวเองไม่ได้เลยต้องลงมือกันอีก)
๓. ใจตนเองยังเอาชนะไม่ได้ นับประสาอะไรจะไปบังคับใจผู้อื่น เลิกคาดหวัง แล้วจะได้ไม่ผิดหวัง จะได้ทุกข์น้อยลง

ป.ล. ขอบพระคุณภาพประกอบจาก คุณสถาพร อินสกุล

[ตัวเล็ก]

จุ๊กกรู้ ณ กุฏิประจวบ

จุ๊กกรู้เป็นหมาที่มีศักดินาเป็นลูกชายทิดเทิด ถึงแม้จะเก็บเนื้อเก็บตัวไม่ค่อยพบปะผู้คน ยกเว้นช่วงทิดเทิดมาวัด จะเดินตามแบบไปไหนไปกัน ทิดเทิดหยุดที่ไหนก็นั่ง ๆ นอน ๆ รออยู่ใกล้ ๆ

จุ๊กกรู้เป็นหมาหางตก ขี้หวาดกลัว ระแวดระวังไปทุกอย่าง เพราะตอนเล็ก ๆ เคยโดนทำร้ายร่างกายจนขาเป๋ไปข้างหนึ่ง พ่อทิดเทิดเลยรับเลี้ยง, ดูแล, ประคบประหงม, รักษาจนหายดี จุ๊กกรู้เลยกลายเป็นลูกชายของพ่อทิดเทิดนับแต่นั้นเป็นต้นมา

แต่จุ๊กกรู้ก็ชื่อเสียงก็ไม่เบา ช่วงฤดูกาลปกติจุ๊กกรู้จะไม่เอาเรื่องเอาราวกับใคร แต่ถ้าพูดถึงช่วง "ไฮซีซั่น" แล้ว ขึ้นชื่อขนาดที่ว่าบรรดาหลวงตาทั้งหลายยังเอ่ยถึงจุ๊กกรู้ว่า "จุ๊กกรู้สู้ไม่ถอยเลย ตายเป็นตาย!"

ตามกฎกติกามารยาทของน้องหมาแล้ว จะมีการสู้รบปรบมือกันเพื่อคัดเลือกจ่าฝูง จ่าฝูงจะมีหน้าที่เป็นผู้นำ มีความแข็งแกร่งเหนือหมาอื่น เวลามีของกินจ่าฝูงต้องได้กินก่อนเพื่อน

แต่หมาที่กุฎิประจวบนี้ เป็นหมาที่ผิดธรรมชาติ เพราะทิดเทิดไปผลักดันรับจุ๊กกรู้เป็นลูกรัก เวลามีของกิน พ่อทิดเทิดก็จะเรียกลูกจุ๊กกรู้มากินก่อนเป็นตัวแรก ดังนั้นโครงสร้างการปกครองของหมาบริเวณนี้จึงผิดเพี้ยนไป (จ่าฝูงไม่ได้กินก่อนเสมอไปแล้วสินะ)

ปกติหมาทุกตัวจะรู้สัญญาณเวลาให้อาหารในแต่ละพื้นที่ของตัวเอง เช่น เสียงกระดิ่ง เสียงเคาะถาด หรือเสียงรถเครื่อง เป็นต้น
แต่สืบเนื่องจากจุ๊กกรู้ลูกรักของพ่อทิดเทิด ทำให้หมาในบริเวณนี้ มีสัญญาณพิเศษในใจว่า "จุ๊กกรู้" ถ้าได้ยินใครเรียกจุ๊กกรู้ ก็จะโผล่หน้าออกไปดูว่ามีของกินไหม เพราะถ้าจุ๊กกรู้ได้กิน พวกเขาก็ต้องได้กินด้วย

นับเป็นการเปลี่ยนแปลงการปกครองที่พระอาจารย์เคยบอกว่า "เสียการปกครองหมา" มานับแต่นั้นเป็นต้นมา

ระบบการปกครองบรรดาหมาโดยทิดเทิดมีความน่าสนใจตรงที่ เวลาไปไหน จะใช้เสียงปรบมือเป็นสัญญาณเรียก
มีครั้งหนึ่งที่ตัวเล็กกำลังเดินผ่านบริเวณกุฏิมือถือจะไปขึ้นพระเจดีย์ เสียงกองทัพหมาเห่ากันระงม เลยตะโกนบอกว่า "ไป! ขึ้นพระเจดีย์กัน!!" แล้วเดินตบมือไปเรื่อย ๆ ตามแบบที่ทิดเทิดทำ หมาทั้งฝูงก็เดินกึ่งวิ่งไปทางบันไดทางขึ้นพระเจดีย์ เลยได้เพื่อนเดินขึ้นพระเจดีย์เป็นหมา ๔-๕ ตัวแทน

กับบรรดาน้องหมาแล้ว ยังมีมุมน่ารัก ๆ ให้ได้เรียนรู้อีกเยอะเลยนะคะ

[ตัวเล็ก]

เมื่อยามเรายังเด็ก จิตที่เกิดขึ้นมักเป็นจิตประภัสสร คือปราศจากกิเลส


อยากทำอะไรก็ได้ทำ


อยากเล่นอะไรก็ได้เล่น


อยากทำอะไรก็ได้


มีความสุขง่าย ๆ กับสิ่งที่อยู่รอบตัว

ขอบคุณนายแบบนางแบบจากสายสะพานแขวน ถ่ายโดยนายสถาพร อินสกุลค่ะ

[ตัวเล็ก]

ทุก ๆ วัน เราก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเอง


บางวันเราก็อยากนอนเฉย ๆ บ้าง


บางวันเราก็ยิ้มได้แบบนี้


บางวันเราก็ถูกบังคับให้ยิ้ม แต่เราก็ยิ้มได้เช่นกัน


ชีวิตในทุก ๆ วันก็ต้องดำเนินต่อไป


เราถูกฝึกมาดี เรารู้เวลาของเรา


เราถูกสอนให้พิจารณาอาหารด้วย


เราถูกฝึกให้มีระเบียบในการกินเช่นกัน


เมื่อกินอิ่มแล้ว เราก็มาทำหน้าที่ของเราต่อ

แม้จะเป็นน้องหมา ก็มีหน้าที่แบบน้องหมา มีความทุกข์แบบน้องหมา และมีความสุขแบบน้องหมาเช่นกัน

ลองคิดดูว่า ในฐานะที่เราอุตส่าห์ได้เกิดมาเป็นคน เราเลือก "คิด พูด ทำ" เช่นไร

ขอบคุณภาพประกอบจากคุณสถาพร อินสกุล

[ตัวเล็ก]

ชายหาดส่วนตั๊ว....ส่วนตัว


เมื่อข้าพเจ้าได้ไปปล่อยปลาครั้งแรก

ขอบพระคุณภาพจาก คุณสถาพร อินสกุล

[ตัวเล็ก]

ได้ยินว่า เมื่อครั้งเกิดมนุษย์ในโลกนี้ ล้วนเกิดจากพรหมลงมายังโลกมนุษย์และกินง้วนดินเป็นอาหาร
วันนี้เราขอลองบ้าง เผื่อจะกลายร่างเป็นมนุษย์ได้
"อะ...อะ...อั้ม..."

[ตัวเล็ก]

พวกเรา...มาช่วยกันเก็บใบไม้เร็ว!


และพวกเราก็จะได้มีที่นอนนุ่ม ๆ

ขอบพระคุณภาพและคำบรรยายจาก ทิดหนุ่ย (สถาพร อินสกุล)

[ทองหยด]

ภาพน้องหมาตรงประตูอาคารร้อยปีหลวงปู่สาย ขณะพระอาจารย์กำลังเล่าเรื่อง ไม่รู้ว่ามาตากอากาศเย็นสบายหรือมาฟังพระอาจารย์


อีกภาพตอนพี่เขาแจกขนม มีตัวหนึ่งนำเสนอขายความแตกต่างจากตัวอื่น ก็ประสบความสำเร็จได้กินสมใจ


ภาพสุดท้ายตอนจุดผางประทีป มีตัวหนึ่งมานอนดูคนทำงาน

[ตัวเล็ก]

เมื่อวันเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง...

อยู่ใต้ฟ้า ไม่กลัวฝนครับ ^ ^

[ทองหยด]

ไม่รู้น้องหมาชื่ออะไร​ น่ารักมาก
ขอถ่ายรูปก็ให้ความร่วมมือ​ มีความเป็นมืออาชีพมาก