มหาเศรษฐีไปบรมพุทโธ ตอนที่ ๘

[สุธรรม]

จองห้องแบบไหนก็ไม่รู้ ? แทนที่จะอยู่ติดกันดันไปอยู่กันคนละทิศคนละทาง

๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ถูกกวนทั้งคืน มีแต่ผีมาขอความช่วยเหลือมากมาย บอกว่าตายที่นี่มานานแล้ว ญาติพี่น้องไม่รู้จักทำบุญให้ ตีสามจึงลุกขึ้นมาภาวนาครึ่งชั่วโมง แล้วอุทิศส่วนกุศลให้ จากนั้นออกไปยืมเครื่องชาร์จแบตเตอรี่อีกรอบ เคาะประตูห้อง ๓๐๙ อยู่พักใหญ่ แม่ป๋อมก็เปิดห้อง ๓๐๔ ออกมา ตายห่..โดนเจ้าของห้องเจริญพรต้นตระกูลไปเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ?!!!

แม่ป๋อมบอกว่านอนไม่หลับ แสดงว่าไม่รู้ตัวว่าโดนกวน พวกนี้ตอนเป็นคนมักจะฉลาดเกิน คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำดีไปหมด กว่าจะรู้ว่าความเชื่อของตนผิด ก็แย่ไปตาม ๆ กัน พอตายแล้วฉลาดกว่าตอนเป็น เพราะรู้แล้วว่าบุญกุศลเท่านั้นที่จะช่วยได้ ทีนี้เจอใครที่รัศมีบุญผ่องใสมากก็ขอเขาดะไปหมด แต่ก็น้อยรายที่จะให้ เพราะเขาไม่รู้ไม่เห็น จึงกลายเป็นการรบกวนคนอื่นแล้วตัวเองก็เหนื่อยฟรีด้วย งานนี้รับจากอาตมาไปเต็ม ๆ คงจะสบายกันเสียที...

[สุธรรม]

อาหารเช้าเป็นบุฟเฟต์..เชิญตักได้ตามอัธยาศัย

แม่ป๋อมช่วยดูให้ว่าตู้นิรภัยของโรงแรมเขาใช้งานอย่างไร แล้วสรุปว่ากระเป๋าของอาตมาใหญ่เกินกว่าที่จะเก็บได้ ตกลงว่ายอมหนักหิ้วติดตัวไปด้วยก็แล้วกัน จากนั้นอาตมารีบสรงน้ำ ยังไม่ทันจะแต่งตัวเรียบร้อยป้านุชกับเกรซก็มา เมื่อคืนทั้งสองคนออกไปหาอาหารทะเลกินกัน แต่ไม่สามารถระบุได้ว่าเกิดจากความอยากของใคร ถ้าไปด้วยกันก็ทั้งคู่นั่นแหละ..!

อาตมาทดสอบคีย์การ์ดด้วยการลองเสียบเข้าดึงออกอยู่หลายครั้ง จนในที่สุดก็มั่นใจว่า ที่เมื่อคืนเปิดไม่ได้เพราะเสียบแรงเกินไปจริง ๆ มัวแต่ทดสอบอยู่ ป้านุชกับแม่ป๋อมหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ? เกรซบอกว่าทั้งสองคนลงไปดูว่าห้องอาหารของโรงแรมเปิดหรือยัง...

[สุธรรม]

ตักเข้าไป..กินไม่หมดช่วยรับผิดชอบด้วยนะ..!

แล้วเกรซนำอาตมาลงไปที่ห้องอาหาร ทั้งสามคนโกยอาหารมาถวาย มากกว่าที่อาตมาเคยฉันตามปกติสักสี่ห้าเท่าเห็นจะได้

อาตมาพยายามจัดการกับข้าวต้ม ข้าวสวย ผัดหมี่ ขนมปัง ซาลาเปา จนหมดปัญญาแล้ว จึงยกที่เหลืออีก ๓ ถ้วยให้ไปช่วยกันรับผิดชอบ..!

[สุธรรม]

นั่งรถแท็กซี่ไปยังวัดธรรมจักรชัยจาการ์ตา

กลับขึ้นมาเก็บของลงกระเป๋า โน้ตบุ๊คกินไฟอิ่มพอดีเหมือนกัน ลงมาเรียกแท็กซี่ไปวัดธรรมจักรชัยจาการ์ตา (Vihara Jakarta Dhammacakka Jaya) เกรซแจ้งว่าคุณอาเล็กกับคุณเห็นดีจะไปรับพวกเราที่วัดธรรมจักรชัยเลย บนถนนมีน้ำท่วมนอง บอกให้รู้ว่าเมื่อคืนฝนตกไม่เบาทีเดียว แต่ตอนเช้าแบบนี้รถยังไม่ทันจะติด...

แท็กซี่เลี้ยวขวา เกรซประท้วงว่าไม่ใช่เลี้ยวตรงนี้ แท็กซี่ยืนยันว่าตรงนี้เป็นทางลัด แล้วก็จริงอย่างที่เขาว่า เพราะเราวิ่งทะลุซอยสั้น ๆ มาโผล่ที่ถนนอีกเส้นหนึ่ง แล้วแท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าไปยังวัดธรรมจักรชัยเลย...

[สุธรรม]

อาคารสำนักงานถูกต้นไทรคลุมไปเกือบครึ่งแล้ว

พวกเราลงรถที่หน้าประตู เกรซจัดการจ่ายค่าแท็กซี่ เดินเข้าไปด้านใน ซ้ายมือเป็นลานจอดรถ มีรถจอดอยู่เกือบเต็มทีเดียว ทางขวาเป็นตัวอาคารเหมือนสำนักงานของวัด มีต้นไทรใหญ่ขึ้นคลุมไปครึ่งหลัง เลยต้นไทรไปไม่กี่ก้าวเป็นป้ายประชาสัมพันธ์ของวัด...

[สุธรรม]

กล่อง เอ๊ย..โบสถ์วัดธรรมจักรชัยจาการ์ตา

เดินเข้าไปอีกนิดหนึ่งทางซ้ายมือก็เป็นโบสถ์ ที่ดูตรง ๆ แล้วเหมือนกล่องสี่เหลี่ยมที่มีชายคายื่นออกมาด้านละประมาณหนึ่งเมตร บนหลังคาโบสถ์ค่อนไปด้านหลังสุดเป็นเจดีย์ขนาดไม่ใหญ่นัก ทำด้วยวัสดุสีเหมือนกับหุ้มด้วยทองแดง สันหลังคาและหัวเสาโบสถ์ก็เป็นวัสดุสีทองแดงเช่นกัน...

[สุธรรม]

ซื้อดอกไม้แล้วเดินผ่านคุณมังกรรูปหล่อขึ้นไปไหว้พระ

ด้านหน้าโบสถ์มีอาคารเล็ก ๆ อยู่ ๒ หลัง ด้านซ้ายมือเป็นที่ตั้งกลองเพลและตู้รับบริจาค ด้านขวามือเป็นที่จำหน่ายดอกไม้ธูปเทียน พวกเราตรงเข้าไปซื้อดอกไม้สำหรับไหว้พระ เนื่องจากไม่มีคนจำหน่าย และไม่มีราคาติดไว้ อาตมาจึงหยอดใส่ตู้ไป ๒๐,๐๐๐ รูเปียห์...

เดินขึ้นบันไดขั้นเดียวก็เป็นลานหน้ากำแพงแก้วรอบโบสถ์ ซึ่งมี “คุณมังกรรูปหล่อ” ๒ ตัว นอนทอดลำตัวอยู่บนนั้น หันหัวมายิ้มให้กันตรงบันไดทางขึ้นพอดี จากที่เดินไปดูหลังจากไหว้พระแล้ว คุณมังกรทั้งสองเอาหางไปเกี่ยวกันเป็นซุ้มประตูทางออกด้านหลังโบสถ์โน่น...

[สุธรรม]

กราบพระประธานในโบสถ์

พวกเราเดินขึ้นบันได ๗ ขั้นเข้าไปในโบสถ์ พระประธานองค์กลางเป็นศิลปะศรีวิชัยแบบ “ขนมต้ม” ผนังด้านหลังวาดเป็นฉัพพรรณรังสีแบบมหายาน มีพระอัครสาวกซ้ายขวา พระประธานองค์ซ้ายเป็นพระพุทธชินสีห์จำลอง ขนาดหน้าตักประมาณ ๑๒ นิ้ว ที่ผ้าทิพย์มีตราสัญลักษณ์ในหลวง ๘๐ พรรษาอยู่ด้วย...

พระประธานองค์ขวาเป็นพระพุทธชินสีห์จำลองเช่นกัน แต่ขนาดใหญ่กว่า หน้าตักประมาณ ๓๐ นิ้ว องค์เล็กตรงกลางหน้าตักประมาณ ๙ นิ้ว ทั้งสามองค์นี้ ตั้งอยู่บนฐานไม้ลงน้ำมันเคลือบสีค่อนข้างดำ พวกเราถวายดอกไม้เป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา แล้วสวดมนต์กันตามอัธยาศัย...

[สุธรรม]

ภายในวัดสะอาดเรียบร้อยมาก

จากนั้นออกมาหยอดตู้ทำบุญหน้าโบสถ์ อาตมาแสดงความเป็นมหาเศรษฐี ด้วยการหยอดตู้ละ ๑๐๐,๐๐๐ รูเปียห์ไปเลย..! แล้วเดินดูภายในวัด ที่สะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อย อาคารที่คิดว่าเป็นสำนักงานของวัด น่าจะเป็นหอสวดมนต์และที่เจริญกรรมฐาน ทางขวามือเป็นอาคารสองชั้นที่น่าจะเป็นกุฏิพระ ชั้นล่างมีญาติโยมเดินเข้าออกกันหลายคน...

พวกเราเดินเลยเข้าไปด้านใน มีต้นโพธิ์อยู่ ๒ ต้น ถ้าเป็นสาวก็อายุประมาณ ๑๗ – ๑๘ ปี รูปทรงสวยงามทีเดียว แต่คงจะมีงานวัดไปเมื่อไม่นานนี้ ทำให้ใต้ต้นมีเต็นท์กางเกะกะอยู่หลายหลัง ไม่สามารถที่จะถ่ายรูปต้นโพธิ์ทั้งต้นได้...

[สุธรรม]

พระพุทธรูปแกะจากหินภูเขาไฟ

เกรซที่มาวัดนี้หลายครั้งแล้ว พาไปกราบพระพุทธรูปแกะสลักซึ่งจากหินภูเขาไฟ ที่ตั้งอยู่ใต้ต้นโพธิ์ต้นขวามือ แล้วพาเดินย้อนมาที่กุฏิพระ อาตมาเดินแทรกโยมที่นั่งกันแน่น เข้าไปกราบหลวงพ่อสุเขโม ผู้ดูแลวัดนี้ ท่านพูดไทยได้ชัดเจนทีเดียว...

เมื่อทราบว่าอาตมาเดินทางมาเพื่อดูงานด้านพระพุทธศาสนาในอินโดนีเซีย ท่านชวนให้พักอยู่ด้วยกันสัก ๑ เดือน จะได้พาไปดูวัดต่าง ๆ อย่างทั่วถึง แฮ่..มิอาจครับ..ขืนหายไปหนึ่งเดือนคงมีประกาศออกสื่อทุกประเภทให้ผมกลับวัดด่วน ทุกอย่างญาติโยมให้อภัยแล้ว..!

[สุธรรม]

หลวงพ่อสุเขโม เจ้าอาวาสวัดธรรมจักรชัยจาการ์ตา

อาตมาถามหาข้อมูลรวมของวัดไทยในอินโดนีเซีย หลวงพ่อสุเขโมแจ้งว่าต้องไปขอกับท่านเจ้าคุณปัญญาวราภรณ์ที่วัดเมนดุต เป็นอันว่างานนี้ไม่ได้แน่ เพราะท่านเจ้าคุณฯ ไม่อยู่ จึงกราบลาท่านออกมา พอดีกับคุณอาเล็กเดินสวนเข้าไปกราบหลวงพ่อสุเขโม อาตมาจึงยืนรออยู่ด้านหน้ากุฏิ...

พักใหญ่คุณอาเล็กก็ออกมา บอกว่าให้รออีกหน่อย เพราะคุณเห็นดีกับคุณนายเทวีตื่นสายทั้งคู่ พวกเราจึงเดินดูวัดเขาต่อ อาตมาเดินวนไปทางท้ายโบสถ์ ตอนลอดใต้ต้นไทรดันกะระยะผิด เอาหัวล้านไปโหม่งกิ่งไทรจนสะเทือนไปทั้งต้น น่าจะมีรุกขเทวดาตกจากวิมานกันบ้างเป็นแน่..!

[สุธรรม]

สิ่งก่อสร้างด้านหลังโบสถ์หน้าตาคล้ายพระเจดีย์เมนดุต

เดินคลำหัวออกนอกกำแพงแก้ว จึงเห็นว่าต้องลอดใต้ซุ้มประตูที่เป็นหางของคุณมังกรรูปหล่อ ออกไปถ่ายรูปพระเจดีย์บนหลังคาโบสถ์ มีแม่ป๋อมตามมาอีกคน ด้านหลังโบสถ์มีสิ่งก่อสร้างอยู่ใต้ต้นโพธิ์ หน้าตาคล้ายกับพระเจดีย์เมนดุต แต่ประตูปิดอยู่จึงไม่เห็นว่าด้านในมีอะไร ถ่ายรูปไว้แล้วก็เดินอ้อมโบสถ์กลับมา...

[สุธรรม]

บุคคลพิเศษที่ไม่ควรเข้าวัด..!

สมทบกับกับป้านุชและเกรซที่ข้างลานจอดรถ ทั้งสองกำลังยืนดูป้ายห้ามบุคคลที่นุ่งขาสั้น สายเดี่ยว กางเกงหลุดตูดเข้าวัด เห็นแล้วนึกถึงทางบ้านเราที่พบมา งานศพพ่อของตัวเองแท้ ๆ ลูกสาวนุ่งกระโปรงสั้นจนชั้นในโผล่ เดินถือกระถางธูปนำหน้าพระอีกด้วย ทางญาติก็ถ่ายวีดิโอแบบภูมิใจมาก ถ้าสวยหน่อยจะไม่บ่นสักคำ นี่หุ่นห้ามออกจากบ้านช่วงวันตรุษจีน แล้วดันไปใส่ชุดแบบนั้น พระเจ้าคงบวชไม่สึกกันเป็นแน่แท้..!

[สุธรรม]

คุณอาเล็กเอารถ "หอนดะ" มารับ

ประมาณแปดโมงคุณเห็นดีกับคุณนายเทวีก็มาถึง คุณอาเล็กเร่งให้ไปไหว้พระแล้วจะได้รีบออกเดินทาง บอกว่าวันนี้ต้องไปเมืองบันดุง ระยะทางครึ่งหนึ่งของการนั่งเครื่องบินเมื่อวาน ขืนช้าแบบนี้ “ซือฝู่” มีหวังได้อดเพลกันบ้าง..!

เมื่อสองสามีภรรยาไหว้พระเสร็จแล้ว อาตมา ป้านุช แม่ป๋อม เกรซ ขึ้น Honda CRV ของคุณอาเล็ก ส่วนคุณเห็นดีกับคุณนายเทวีขี่ Chevrolet Captiva วิ่งนำหน้าออกจากวัด มาทางปากซอยที่เป็นป้อมยามของหมู่บ้าน เลี้ยวซ้ายออกมาได้ไม่นาน ก็เจอเขาปิดทางซ่อมกันอยู่ คุณเห็นดีจึงนำเลี้ยวขวาหลบออกไปอีกทางหนึ่ง...

[สุธรรม]

น่าจะทำงานแล้วมีสีเหลือมาก จึงเอามาทาเสาทางด่วนแบบนี้

สงสัยว่าใคร ๆ ก็คงหนีรถติดมาทางด้านนี้ รถราจึงค่อนข้างจะแน่น จนกระทั่งมาเลี้ยวซ้ายบริเวณใต้ทางด่วนลอยฟ้า รถราค่อยเบาบางลงหน่อย ที่นี่เขาทาสีเสาใต้ทางด่วนเป็นลวดลายแปลก ๆ แต่ก็ดูสดใสดีกว่าเป็นเสาปูนเกลี้ยง ๆ แบบบ้านเรา...

[สุธรรม]

มาจ่ายเงินค่าทางด่วนเพื่อไปเมืองบันดุง

คุณเห็นดีกลับรถใต้ทางด่วนคุณอาเล็กก็เลี้ยวตาม มาได้หน่อยเดียวเป็นด่านเก็บเงินค่าทางด่วน คุณเห็นดีเป็นคนจ่ายค่านักเลง คุณอาเล็กจึงวิ่งยาวผ่านไปได้เลย ทางด่วนของเขาลาดยางเรียบดีทีเดียว คุณอาเล็กรักษาความเร็วที่ ๑๐๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมงตามคุณเห็นดีที่นำอยู่ข้างหน้า รถคันอื่น ๆ ก็วิ่งด้วยความเร็วประมาณนี้เท่านั้น แสดงว่าอินโดนีเซียเข้มงวดเรื่องความเร็วรถยนต์ชนิดเอาเรื่องทีเดียว

[สุธรรม]

สภาพทางด่วนของเขา มีรถคุณเห็นดีวิ่งนำอยู่เลนกลาง

บ้านนี้เมืองนี้เขาไม่ได้นับระยะทางเหมือนบ้านเรา แต่เขากะเป็นระยะเวลาว่ารถวิ่งนานเท่าไร นาน ๆ ถึงจะมีป้ายขนาดจิ๋วบอกระยะทางอยู่บนขอบทางด่วนเสียป้ายหนึ่ง ซึ่งกว่าจะเห็นก็มักจะดูไม่ทัน สองข้างทางไม่มีบ้านคน ส่วนใหญ่เป็นป่าไม้ มีทั้งป่าธรรมชาติและป่าปลูก แต่ป่าปลูกของเขาไปล้อมเอาต้นไม้ขนาดหน้าแข้งมาปลูก เมื่อรวมกันมาก ๆ จึงเหมือนกับหมู่ต้นเสาระเกะระกะไปหมด

[สุธรรม]

ที่พักรถความจริงก็เป็นปั๊มน้ำมัน แต่ดูเป็นทางการกว่าบ้านเรามากทีเดียว

เนินเขาบางลูกมีป้ายโฆษณาขนาดมหึมาตั้งอยู่ ไม่รู้ว่าเขาให้ไปติดตั้งได้อย่างไร เพราะถ้าคิดจะอนุรักษ์ป่า แล้วอนุญาตให้ถล่มป่าเป็นบางช่วงเพื่อติดตั้งป้ายโฆษณา ก็รู้สึกว่าจะขัดกันเองพิกล ทางซ้ายมือบางช่วงมีสะพานคอนกรีตใหญ่เบ้อเริ่ม พาดผ่านระหว่างหุบเขา เพื่อให้รถไฟวิ่งไปได้ นั่งมองทิวทัศน์ไปเรื่อย จนได้ระยะทางประมาณ ๑๐๐ กิโลเมตร คุณอาเล็กก็พาเลี้ยวเข้าไปในสถานที่พักรถขนาดใหญ่โตมโหฬาร...

[สุธรรม]

บ้านเรายังลูกผีลูกคนอยู่เลย บ้านเขาใช้กันจนเบื่อแล้ว..!

ที่นี่มีทั้งห้องน้ำห้องส้วม สถานีบริการน้ำมัน ร้านขายของที่ระลึก ร้านอาหาร ร้านเครื่องดื่ม ร้านถ่ายรูป ร้านหนังสือ ตลอดจนมัสยิดขนาดไม่เล็กนัก พวกเราเข้าห้องน้ำฟรีกันก่อน แล้วแยกย้ายกันไปตามใจชอบ คุณอาเล็ก ป้านุชกับเกรซไปซื้อน้ำดื่ม แม่ป๋อมไปจ้องรถเข็นขายลูกชิ้นปิ้ง ส่วนอาตมาเองตรงดิ่งไปดูของที่บ้านเรายังไม่มี..ร้านขายโทรศัพท์เคลื่อนที่ระบบ 3G..!

[สุธรรม]

ห้ามถ่ายรูป..เพราะหนูสวย ?

เห็นเขามีทั้งโทรศัพท์ อะไหล่ และบัตรเติมเงิน บ้านเรายังไม่มีใช้ แต่อินโดนีเซียเขาใช้จนหายเห่อกันไปแล้ว อาตมาถ่ายรูปไว้เผื่อเอาไปให้ญาติโยมดูให้ช้ำใจเล่น ๆ เสร็จแล้วมาถ่ายรูปสถานีบริการน้ำมัน Pertamina ยายหนูคนเติมน้ำมันบอกว่า “No Picture” แต่อาตมาเห็นว่าเป็นการห้ามที่ไร้เหตุผลสิ้นดี จึงทำเป็นฟังไม่ออก ถ่ายรูปไปเรื่อยจนเป็นที่พอใจ..!