มิงกะละบาร์ เมียนมาร์ ตอนที่ ๕

[คิมหันต์]

ยาแก้มาลาเรียทำพิษ นอนไม่หลับเกือบทั้งคืน แต่ก็ดี..เพราะได้ภาวนาจนสะใจไปเลย ตีสองลุกขึ้นมาปัสสาวะ เห็นคนยืนอยู่หน้าบันได พอเพ่งมองจริง ๆ กลายเป็นไม้เกราะท่อนใหญ่ที่เขาแขวนไว้ กุศลบารมีใดที่เราบำเพ็ญมาแต่ต้นจวบจนบัดนี้ ขอเธอจงโมทนา ประโยชน์ความสุขใดที่เราจะพึงได้รับ ขอเธอจงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด

พอป่วยหนักเข้าทั้งผีทั้งคนพลอยแย่งกันกวน กระแสจิตจากเสี่ยแสงรบกวนมากที่สุด ใครจะเป็นใครจะตายไม่สนเว้ย..ตูเองกำลังจะตายอยู่เหมือนกัน..! พยายามจับอารมณ์ภาวนา จนเกือบตีสี่จึงลุกไปล้างหน้า ไข้มันแสลงน้ำเย็นทำท่าจะหนาวสั่น กลับมาภาวนาต่อจนตีห้า จึงทำวัตรเช้าและอุทิศส่วนกุศล แล้วฉันน้ำร้อนเข้าไปสามสี่แก้ว ค่อยเบาขึ้นมานิดหนึ่ง

โยมมาเลี้ยงเช้าจนอาหารล้นโต๊ะ หลังอาหารครูบาอินพานลากลับสองแคว “ถ้าท่านรู้ว่าวันนี้คุณไม่อยู่ คงเสียดายแย่...” อาตมาว่าปนหัวเราะ “ผมก็ไม่ยอมเอ่ยว่าไม่อยู่เหมือนกัน กลัวท่านจะรู้...” ครูบาน้อยสนองคำ

นอนเมายาเป็นชั่วโมง เนื่องจากไม่ใช่ยาอาร์ทีซูเนตที่เคยใช้ จึงทำท่าจะเอาไม่อยู่ ฝันไปว่าหนาวสั่นจนทนไม่ไหว ต้องฉันยาไปสี่เม็ดรวด พอรู้สึกตัวจึงรู้ว่าฝันไป ลืมตาขึ้นมาพบท่านญาณะกับท่านจันทะคุกเข่าอยู่ใกล้ ๆ

[คิมหันต์]

“ผมมาลาอาจารย์ไปบ้านสองแควครับ...” อาตมาอนุญาตพลางบอกท่านให้แวะกราบครูบาญาณด้วย แต่ถ้าจะไปเที่ยวบ่อน้ำร้อนต้องหาคนนำไป เพราะลำพังให้อาตมาบอกทาง สองท่านคงไปไม่ถูกแน่ เป็นลูกหนองบัวแท้ ๆ แค่เมืองมุด่งยังไปไม่ถึงเลย

หลังเพล ท่านนาวินกับท่านสุโภคะมากราบลาบ้าง ท่านจะไปนิมนต์พระมางานวางศิลาฤกษ์ และไปเบิกเงินที่มะละแหม่ง อาตมาฝากดอลลาร์ท่านไปแลกให้ด้วย โดยกำชับว่าต้องได้ถึง ๓๖๐ จั๊ตต่อดอลลาร์ จึงจะยอมแลก ถ้าไม่ได้ก็ไม่เอา

พ่อออกปะไลคนตาทิพย์เอาเรือไปส่ง เมื่อวัดเหลือแต่อาตมากับเณรโซ รู้สึกเงียบดี เณรน้อยจัดแจงล้างถ้วยชาม ปัดกวาดเช็ดถูศาลา ต้มน้ำร้อนมาถวาย แล้วลงไปรดน้ำต้นไม้ต่อ ทั้งขยันทั้งฉลาด น่ารักจริง ๆ

อาตมาเดินไปดูคุณวีรชัยว่าแกทำงานไปถึงไหน พอดีเป็นเวลาพักของเขา เดินลัดทุ่งไปยังลานนวดข้าว เขาก็กำลังพัก จึงกลับมาอ่านประวัติพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตะเถระ เขียนโดยพระราชธรรมเจติยาจารย์ วัดธรรมมงคล ดื่มด่ำกับการปฏิบัติแบบเอาชีวิตเข้าแลกของท่าน

[คิมหันต์]

ตอนเย็นน้ำหมด ช่วยเณรปล้ำกับเครื่องสูบน้ำพักใหญ่กว่ามันยอมทำงาน เล่นเอาเปียกโชกไปครึ่งตัว ทำวัตรเย็นแล้วลงไปดูความเรียบร้อยอีกรอบ เอ๊ะ..กลิ่นอะไรหอมอ่อน ๆ โน่น..ดอกวาสนาช่อยาวเกือบเมตรคือเจ้าของกลิ่น..!

ดวงครูบาน้อยท่าจะรุ่งจริง ๆ ปกติต้นวาสนาออกดอกยากเหลือเกิน แต่ท่านคงไม่ใส่ใจกับสิ่งภายนอกแบบนี้เท่าใดนัก สูบน้ำเสร็จก็ดับเครื่องไฟ เณรขอขึ้นมานอนข้างบนด้วย พอค่ำแล้วอิ๊กคิวซังแกมีตาขาวมากกว่าตาดำแฮะ..! ที่จริงก็น่าเห็นใจ เพราะเณรยังเด็กเหลือเกิน

-------------------------

หมอกลงหนักมาก มองไปทางไหนก็ขาวโพลนไปหมด ขนาดสองโมงเช้าแล้วยังไม่อยากจะจาง อาการไข้ลดลงบ้างแล้ว อาหารเช้ามากกว่าเมื่อวาน ฉันของโยมคนละช้อนก็แทบแย่แล้ว แต่โยมไม่เข้าใจ บอกว่า “ครูบาไทยคงฉันแกงแบบพม่าไม่เป็น...”

สายหน่อยท่านญาณะกับท่านจันทะเดินทางกลับจากสองแควมาถึง เณรโซได้เพื่อนคุย ส่วนอาตมานั่งทบทวนมหาสติปัฏฐานสูตร ยิ่งป่วยยิ่งประมาทไม่ได้ ฉวยปุ๊บปั๊บตายไป ถ้าต้องเกิดใหม่อีกละก็เวรกรรมเป็นแน่แท้ เกาะพระนิพพานไว้เป็นดีที่สุด..!

[คิมหันต์]

หลังเพล ท่านญาณะกับท่านจันทะชวนเณรไปตัดหญ้ารอบพระเจดีย์ เครื่องตัดหญ้าคือ มิตซูบิชิ ที. ๒๐๐ จอมอึดที่อาตมาถวายมานั่นแหละ คุ้มค่ามาก เพราะมาคราวนี้รอบบริเวณวัดโล่งเตียนสะอาดตา ต้นไม้ต้นไร่ขึ้นงามเป็นระเบียบ

ตอนบ่ายมีพระมา ๒ รูป เคยไปจำพรรษาที่วัดท่าขนุน จำอาตมาได้รีบเข้ามากราบ แล้วไปยืนดูรากฐานศาลาหอพระ ขนาด ๔๕ x ๘๒ ฟุต อย่างทึ่งขนาด ดูท่าไอ้คำเล่าลือสองร้อยแสนจะเข้าหูท่านแล้ว คงวาดภาพในใจกันไปใหญ่โต

ตอนทำวัตรเย็นเพิ่งจะรู้ว่า ตัวเองใกล้ความตายขนาดไหน เพราะไม่มีกำลัง หายใจไม่ทั่วท้อง ใจสั่นริก ๆ จะขาดอยู่ทุกขณะ เอาจิตจับภาพพระ ลูกขอมอบกายถวายชีวิตนี้ต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระเจ้าข้า..!

ครูบาน้อยหอบเงินแปดแสนเศษกลับถึงวัดตอนหนึ่งทุ่ม โดยมีท่านสุโภคะ อดีตทหารแห่งกองทัพหนุ่มศึกหาญ (ไทยใหญ่) ตามคุ้มกันอย่างใกล้ชิด อีกยี่สิบล้านเศษฝากเข้าธนาคารไว้ ธนาคารไทยตอนนี้ให้ดอกเบี้ยเงินฝากเผื่อเรียกร้อยละ ๓.๕๐ ธนาคารพม่าให้ตั้งร้อยละ ๑๒..! (กองทัพหนุ่มศึกหาญ Shan State Army (S.S.A.) เป็นกองทัพกู้ชาติของไทยใหญ่ มี พ.อ.เจ้ายอดศึก เป็นหัวหน้า)

ดอลลาร์ของอาตมายังไม่ได้แลก เขาให้ ๓๕๐ จั๊ตเท่านั้น เอาไว้ไปแลกแถวย่างกุ้ง หรือมัณฑะเลย์ก็ได้ นั่งวางแผนว่าถ้าไม่ตายเสียก่อน หลังวางศิลาฤกษ์แล้วจะนั่งรถทัวร์ไปลงย่างกุ้ง จากนั้นบินไปตองยี แล้วย้อนกลับมาย่างกุ้งอีกที ถ้าตายเสียก่อนก็จบกัน

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป