เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๕๗

[เถรี]

ถาม : มีปัญหาในที่ทำงาน ?
ตอบ : จะย้ายงาน ? ถ้าย้ายเพื่อหนีปัญหา ย้ายไปที่ไหนก็มีปัญหา ถ้าเราไปที่ใหม่ก็ดีอยู่อย่างว่า มีอะไรท้าทายเราใหม่ ๆ เพราะของเก่าเรารู้หมดแล้ว ถ้าไม่ชอบงานท้าทายก็อยู่ที่เก่าต่อไป

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "หลวงปู่หลวง วัดป่าสำราญนิวาส อาตมาขึ้นไปจุฬามณี เจอพระธรรมยุติองค์หนึ่งเดินอยู่ "เฮ้ย..ท่านมาทั้งตัวเลยว่ะ..!" เราสู้ท่านไม่ได้ เพราะเราถอดใจไป แต่ท่านเล่นไปทั้งตัวเลย

เลยเข้าไปกราบ ถามท่านว่าชื่ออะไร ? อยู่ที่ไหน ? ท่านบอกว่า "ผมชื่อหลวง ลองไปถาม ๆ ดู พอมีคนรู้จักอยู่บ้างหรอก" พอลงมาก็ถามว่าพระชื่อนั้น ลักษณะอย่างนั้น ๆ เป็นใคร มีคนบอกว่าหลวงปู่หลวง วัดป่าสำราญนิวาส

ส่วนใหญ่เรื่องของท่านทั้งหลายเหล่านี้ โดยมารยาทแล้วถึงรู้ก็ไม่ควรบอก แต่ว่าพอมรณภาพแล้วก็บอกได้ ไม่อย่างนั้นถ้าท่านยังอยู่ เดี๋ยวคนไปกวนท่านหัวไม่วางหางไม่เว้น

หลวงพ่อวัดท่าซุงบอกว่า ท่านไม่ค่อยชอบไปไหนทั้งตัวเพราะเหนื่อย เอาตัวไปคือเอาตัวจริงไป ก็เหนื่อยจริงเหมือนกัน แต่ปรากฏว่าหลวงปู่หลวง วัดป่าสำราญนิวาส , หลวงพ่อจวน วัดหนองสุ่ม ไปทั้งตัวเลย ท่านไปพระนิพพานกัน ท่านก็ไปทั้งตัวอย่างนั้น ไปจุฬามณี ท่านก็ไปทั้งตัวอย่างนั้น แสดงว่าท่านถนัดของท่านอย่างนั้น ส่วนอาตมาเทียบไม่ได้แม้แต่ปลายก้อย ต้องเอาใจไป ตัวไปไม่ไหว

ที่ขำที่สุดคือท่านบอกว่า "ผมชื่อหลวง ลองไปถาม ๆ ดู พอมีคนรู้จักอยู่บ้างหรอก" ถ่อมตัวเสียไม่มี"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เดี๋ยวนี้คสช.เขาห้ามพระทำวัตถุมงคลด้วย เขา เขี้ยว งา หนังสัตว์ เชื่อเถอะ..ห้ามไม่สำเร็จหรอก ก็ตำราเขามาอย่างนั้น อย่างแพะหลวงพ่ออ่ำ วัดหนองกระบอก พระขรรค์หลวงพ่อโศก วัดปากคลองบางครก ถ้าไม่ได้เขาควายเผือกที่ฟ้าผ่าตายนี่ไม่ทำด้วยนะ แล้วอย่างเขี้ยวเสือหลวงปู่ปาน วัดบางเหี้ย ในหลวงรัชกาลที่ ๕ ทรงมีพระราชหัตถเลขาบันทึกไว้ว่า ราคาถึง ๓ บาท ๖ บาท โอ้โฮ..สมัยนั้นนี่ราคาแพงขนาด หรืออย่างหลวงพ่อนก วัดสังกะสี ก็เอาเขี้ยวหมีมาแกะเป็นรูปเสือ เนื่องจากสมัยก่อนเขาล่าหมีเอาดีไปขาย เขี้ยวหนังเลยได้เป็นของแถม"

ถาม : ควายตัวผู้หรือตัวเมียครับ ?
ตอบ : จะตัวผู้ตัวเมียก็ไม่เป็นไรหรอก ให้ฟ้าผ่าแล้วกัน ท่านถือว่าได้พลังจากฟ้าด้วย วันก่อนเปรี้ยงเดียวตายไป ๕ ตัวเลย แต่ว่าไม่มีควายเผือก มีแต่ดำปี๋..!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวถึงมีดหมอเพชราวุธว่า "ขอยืนยันว่าไปซื้อมีดมาเข้าพิธีเองจะดีกว่า ไม่ต้องเสียเงินมาก จะไปซื้ออีเหน็บ มีดโต้ พร้าหวด อะไรมาก็ได้ อาตมายังมีอีเหน็บอยู่เล่มหนึ่งที่เข้าพิธีโสฬสอยู่เลย ใช้อยู่ทุกงาน ออกป่าก็เอาไปด้วย ถึงเวลาไม่ต้องกลัวพัง ฟันกระจาย ชาวบ้านเรียกอีเหน็บ บางคนเรียกมีดท้องปลิง ทางด้านเพชรบุรี สุพรรณบุรี เอาไปปาดงวงตาล ก็เลยเรียกว่ามีดปาดตาล"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "มีคนน้อยคนที่จะรู้ว่า หลวงพ่อโต วัดระฆัง เป็นสายครูบาอาจารย์ของอาตมาเอง จากหลวงพ่อโต วัดระฆัง มาเป็นหลวงปู่เนียม วัดน้อย จากหลวงปู่เนียมไปถึงหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค หลวงปู่โหน่ง วัดคลองมะดัน แล้วมาถึงหลวงพ่อวัดท่าซุง จากสายหลวงปู่โหน่งมาเป็นหลวงปู่สด วัดปากน้ำ แล้วหลวงพ่อวัดท่าซุงมาศึกษาหลวงปู่สดอีกทีหนึ่ง วนเป็นวงกลมพอดี

ไปนึกขำที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเล่าให้ฟัง ว่าตอนท่านฉันเช้าอยู่ แล้วหลวงปู่สดเล่าให้ฟังว่า เมื่อเช้าขี่ม้าแก้วไปเที่ยวพระนิพพานมา หลวงพ่อท่านเรียนบาลีประโยค ๔ ท่านว่าสงสัยว่าหลวงปู่สดจะบ้าแล้ว เพราะไม่ได้มีในพระไตรปิฎกสักหน่อย เขาว่าพระนิพพานสูญไม่ใช่หรือ ? หลวงปู่สดหันมาบอกว่า "ต่อไปคุณจะบ้ามากกว่าผมอีก..!" ท่านเล่าให้ฟังแล้วก็ขำ สมัยหลวงปู่สดท่านยังพูดเรื่องพระนิพพานไม่มาก แต่หลวงพ่อวัดท่าซุงเล่นเต็ม ๆ แทบทุกคำสอนเลย"

ถาม : หลวงพ่อฤๅษีไปเรียนอะไรจากหลวงพ่อสด วัดปากน้ำครับ ?
ตอบ : ไปศึกษาเรื่องพระนิพพานนี่แหละ หลวงปู่สดท่านสอนธรรมกายพักเดียวก็ได้แล้ว เพราะพื้นฐานมี ท่านว่าทบทวนอยู่เดือนหนึ่งก็กราบลา หลวงปู่สดท่านถึงบอกว่า "ต่อไปคุณจะบ้ามากกว่าผมอีก" ก็จริง ๆ ด้วย คือตอนที่ยังไม่รู้ไม่เห็น ก็ไม่เป็นไร พอรู้เห็นแล้ว หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า ท่านเคยเทศน์ไว้ว่าพระนิพพานสูญ ท่านต้องไปคิดย้อนว่าท่านเทศน์ที่ไหนบ้าง แล้วกลับไปเทศน์แก้ให้เขา กว่าจะครบหมดเวลาไปเป็นปีเลย เพราะว่าส่วนใหญ่เวลาเขานิมนต์ให้ไปเทศน์ที่ไหนท่านจะมีจดบันทึกสถานที่เอาไว้ วันเดือนปีไหนต้องไปเทศน์ที่ไหน เดี๋ยวจะลืม..เลยไปย้อนดู แล้วไปเทศน์แก้ให้ ไม่อย่างนั้นถ้าโยมเป็นมิจฉาทิฐิเพราะการฟังเทศน์นั้น คนเทศน์จะมีโทษหนักมาก

ต้องไปเทศน์เปลี่ยนจากพระนิพพานสูญเป็นไม่สูญแล้ว เพราะไปเจอมาเอง เพิ่งจะเข้าใจว่า นิพพานัง ปรมัง สูญญัง นิพพานเป็นที่ว่างอย่างยิ่ง คือว่างจากกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ตอนแรกท่านนึกว่าสูญคือไม่มีอะไรเหลือเลย

[เถรี]

วิทยาศาสตร์เขายังบอกเลยว่าสสารไม่มีวันสูญหายไปจากโลกนี้ ถ้าจากหนังสือเล่มนี้ (เรื่อง..ตาที่สาม) พอท่านฝึกตาที่สามได้สำเร็จ วันแรกจะเดินไปทำงานในโรงครัว เห็นคนเดินไฟไหม้ท่วมตัวเดินมา ก็ตกใจ วิ่งหนีไปบอกพระอาจารย์ พระอาจารย์บอกว่ากายในของแต่ละคนไม่เหมือนกัน รายนั้นก็น่าจะประมาณสัตว์นรกไฟลุกท่วม เห็นเข้าก็ตกใจ นึกว่าคนโดนไฟไหม้

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วิธีจัดกระดูกวิธีหนึ่งก็คือเหยียบ เดี๋ยวก็ลั่นเข้าที่เอง แต่ต้องให้คนที่เป็นจริง ๆ นะ แล้วเราจะวัดตัวเองได้ชัดเจนเลยว่า จริง ๆ แล้วเรารักตัวเองมากที่สุด โดยเฉพาะความกลัวตาย หมอสั่งอะไรทำตามหมด เพราะกลัว กลัวจะพิการ กลัวจะไม่หาย ท้ายสุดก็คือตาย พอถึงเวลาเราจะได้เห็นว่า เรารักตัวเราเองชนิดตัดไม่ได้เลย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ใครจะร่วมบุญกฐินวัดท่าขนุนไปหลังห้อง มีวัตถุมงคลอยู่หน่อยหนึ่ง เป็นของหลวงปู่หลวง วัดป่าสำราญนิวาสกับแม่ย่าสุโขทัย อาตมาก็ไม่เคยคิดว่าจะเจอคนเป็น ๆ เดินอยู่บนพระจุฬามณีได้ ก็ไปเจอหลวงปู่หลวง ท่านเล่นไปทั้งตัวเลย ส่วนพวกเราใช้มโนมยิทธิถอดใจไป

มีอยู่วันหนึ่ง หลวงพ่อวัดท่าซุงบอกกับพวกอาตมาว่า "พวกแกไปสืบดูหน่อย ว่าแถวสิงห์บุรีมีพระหลวงตา รูปร่างท้วม ๆ ผิวขาวเหลือง ชื่อหลวงตาจวนไหม ?" กราบเรียนถามว่า "หลวงพ่อจะสืบไปทำไมครับ ?" ท่านบอกว่า "ข้าขึ้นไปจุฬามณี เจอท่านขึ้นไปทั้งตัวเลย" พวกเราก็ไปสืบหา ท้ายสุดก็รู้ว่าเป็นหลวงปู่จวน วัดหนองสุ่ม จ.สิงห์บุรี พอมารุ่นอาตมาก็ไปเจอหลวงปู่หลวงไปทั้งตัวหมือนกัน ทั้ง ๒ องค์มรณภาพไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเล่าไม่ได้

ส่วนใหญ่แล้วรุ่นหลัง ๆ พอครูบาอาจารย์มรณภาพแล้ว พระเครื่องที่อยู่กับวัด มักจะเป็นของที่ทำเสริมขึ้นมา แต่พระเครื่องของหลวงปู่หลวงไว้ใจได้ เพราะว่าสมัยก่อนหมอเพชร (ท.พ.เพชรไพฑูรย์ จันทร์ชูเชิด) ไปหาเป็นประจำ แล้วเล่นบูชายกกล่องมาเลย สมัยแรก ๆ วัดท่านก็ไปยาก เพราะลักษณะเป็นวัดป่า ไม่ชอบความเจริญมากมายนัก ถนนเป็นลูกรัง หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า พระดีอยู่ที่ไหนให้สังเกตอยู่อย่างหนึ่งว่า วัดวาอารามจะเจริญมาก เพราะพระดีท่านไม่ค่อยเก็บเงิน ได้มาเท่าไรก็สร้างหมด"

[เถรี]

ถาม : แม่ย่าสุโขทัย คือใคร ?
ตอบ : ตำราเขาว่าก็คือสมเด็จพระบรมราชชนนีของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช อาตมาไปบ้านแม่สาน กะเหรี่ยงเขาเดินกัน ๖ ชั่วโมง แม่ย่าท่านยืนยันว่าอาตมาไปถึงได้ก่อนค่ำ ไปได้จริง ๆ ๒ ชั่วโมงกว่าก็ถึงแล้ว ตอนนั้นเข้าไปตามท่านชาติชาย เข้าไปตอนประมาณ ๘ โมงครึ่ง ไปแล้วกลับออกมาทันเพล

พวกกะเหรี่ยงบอกว่า "อาจารย์ไปไม่ถึงหรอก เดินไปครึ่งทางแล้วกลับแน่เลย" เพราะเขาเดิน ๖ ชั่วโมง เขาไม่เชื่อว่าจะมีใครเดินเร็วกว่าเขา เขาบอกว่า "อาจารย์โกหกแน่เลย เดินไปพักหนึ่งแล้วก็กลับ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวเมื่อโยมทำของหล่นเสียงดังมากว่า "อาตมาเป็นคนที่ไม่ตกใจอะไร ที่ไม่ตกใจเพราะไม่มีใจให้ตก ...(หัวเราะ)... ถ้าสภาพจิตอยู่กับร่างกาย ก็จะไม่ตกใจ ถ้าสภาพจิตส่งออกไปที่อื่น พอเกิดอะไรขึ้นแล้วรีบวิ่งกลับสู่ร่างกายเพื่อรับรู้ อาการที่จิตวิ่งสู่ร่างกายเร็วเกินไป เขาเรียกว่าตกใจ"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ตอนนี้วัดท่าขนุนมีขวัญใจชื่อน้องโมเน่ต์ อึดจริง ๆ เลย ผู้ใหญ่นั่งกรรมฐานชั่วโมงหนึ่ง โมเน่ต์ก็นั่งชั่วโมงหนึ่ง ผู้ใหญ่นั่งครึ่งชั่วโมง โมเน่ต์ก็นั่งก็ครึ่งชั่วโมง บางวันง่วงมาก บอกให้นอนก็ไม่ยอมนอน นั่งโงกไปโงกมาก็ขอนั่ง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "กำลังรอหล่อพระประธานในศาลา ๑๐๐ ปีหลวงปู่สายตอนปีหน้าอยู่ ว่าจะนิมนต์หลวงพ่อวิชา หลวงพ่อมนัส หลวงตาชลอ หลวงพ่อวิรัช หลวงตาวัชรชัย หลวงพี่องอาจ หลวงพี่สมคิด แล้วก็ตัวอาตมาเอง นั่งปรกคุมธาตุครบ ๘ ทิศพอดี ดีไม่ดีก็หาใครแทนอีกสักที่หนึ่ง เพราะอาตมาเป็นเจ้าภาพ

สมัยก่อนผู้ที่นั่งปรกประจำทิศ เขาเรียกว่า นั่งคุมธาตุ ฉะนั้น..คนที่จะคุมธาตุได้ต้องชำนาญในภูตกสิณ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม สมัยก่อนเทคโนโลยียังไม่ค่อยดี ถ้าคุมธาตุไม่อยู่ เย็นเกินไป ร้อนเกินไป ก็จะทำให้องค์พระออกมาไม่สวยไม่งามได้ เย็นเกินไปก็ติดไม่ทั่ว ร้อนเกินไปก็สำรอกขี้ผึ้งออกเร็วเกินไป ถึงเวลาก็แกะพิมพ์ยากอีก

ภูตกสิณ คือ กสิณแห่งชีวิต ดิน น้ำ ไฟ ลม เป็นส่วนประกอบของชีวิต"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ว่ากันว่าหลวงปู่ทวดเป็นพระนิรันตราย มีนายดาบตำรวจคนหนึ่งและเจ้าหน้าที่มูลนิธิปอเต็กตึ้งอีกคนหนึ่งพูดเหมือนกัน นายดาบตำรวจบอกว่า ตั้งแต่ที่รับราชการมา ๒๐ กว่าปี ไม่เคยเห็นคนตายแขวนพระหลวงปู่ทวดเลย เจ้าหน้าที่ปอเต็กตึ้งก็บอกเหมือนกันว่า ตั้งแต่เก็บศพมา ไม่เคยเห็นมีศพไหนแขวนหลวงปู่ทวดเลย แสดงว่าบารมีหลวงปู่ทวดท่านสุดยอดจริง ๆ

คาถาบูชาท่านว่า นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา อาตมาท่องได้ตั้งแต่เรียนชั้นประถม เพราะว่าตอนช่วงนั้น คณะกรรมการจากวัดช้างให้จะสร้างมณฑปหลวงปู่ แล้วมีอยู่สายหนึ่งหลุดมาที่นครปฐมได้อย่างไรก็ไม่รู้ ? เอารูปหลวงปู่ทวดใส่กรอบมาให้ทำบุญ แพงมาก..ราคาตั้ง ๕ บาท..! สมัยนั้นก๋วยเตี๋ยวยังชามละสลึงเดียวเอง ๕ บาทแพงจะตายไป

คนที่ควรจะมีหลวงปู่ทวดมากที่สุด แต่กลับต้องไปขอเขาทีหลัง ก็คือ ครูอี๊ด (คุณฉัตรชัย วิเศษวรรณภูมิ) พวกเราจะรู้จักกันในชื่อ พนมเทียน เพราะว่าคนที่ช่วยหลวงปู่ทิมสร้างพระหลวงปู่ทวด เป็นเพื่อนกับครูอี๊ด เวลาทำครูอี๊ดรับรู้ตั้งแต่ต้นยันจบ ก็ดูเขาทำไปเรื่อย ท่านว่าไม่ได้คิดอยากจะได้เลย พอมาตอนหลังรู้ว่าเป็นของดี ไปขอเขากลายเป็นราคาแพงไปแล้ว"

[เถรี]

ถาม : มิตร ชัยบัญชา ตกเครื่องบิน ?
ตอบ : วันนั้นมิตรไม่มีวัตถุมงคลติดตัว ปกติอย่างน้อยเขาต้องมีพระหลวงปู่ธูป วัดแคนางเลิ้ง ติดตัวอยู่แน่ ๆ คนเราพอถึงที่อย่างไรก็ตาย วันนั้นเปลี่ยนชุดอินทรีทองใส่แล้ว วัตถุมงคลอยู่ในชุดที่ตัวเองแต่งออกจากบ้านไป มิตรเขาไม่ชอบแขวนสร้อย เขาบอกว่าแขวนพระหลายองค์แล้วเสียงดัง เลยเอาผ้าเช็ดหน้าห่อพระแล้วใส่กระเป๋าเสื้อไว้ พอเปลี่ยนชุดแล้วลืมเอาพระใส่กระเป๋าเสื้อชุดใหม่

[เถรี]

ถาม : นั่งสมาธิจะเกิดอาการโยกเป็นประจำ พอสวดมนต์จะเกิดเป็นระยะ พอแผ่เมตตาก็จะเป็นหนักมาก ?
ตอบ : ปล่อยให้เป็นไปอย่างนั้น เรารับรู้ไว้เฉย ๆ เขาเรียกว่าอาการปีติ พอขึ้นเต็มที่แล้วก็จะเลิกไปเอง ถ้าบางคนกลัวไปบังคับให้หยุด ก็จะหยุดทันที สังเกตดู..ถ้าเราคิดว่าทำไมไม่หยุดสักทีนะ ก็จะหยุดเลย บางคนเป็นหนัก ๆ เหมือนมีร่างกายทะลุ มีอะไรไหลออกจากตัวมาซู่ซ่าไปหมด บางคนรู้สึกว่าตัวจะระเบิดตูมไปเลย นั่นเป็นแค่ความรู้สึก ต้องปล่อยให้ขึ้นเต็มที่ไปเลย

ปีติเป็นขั้นตอนในการปฏิบัติธรรมที่คนส่วนหนึ่งจะต้องเจอ ถ้าไม่ปล่อยให้ขึ้นเต็มที่ก็ติดอยู่อย่างนั้น พออารมณ์ใจถึงตรงนี้เมื่อไรก็จะเกิด แต่ว่าตัวปีตินี้ดีอยู่อย่างหนึ่งคือ เล่นคาถาอะไร ถ้าอารมณ์นี้ขึ้น คาถาก็ขึ้นด้วย ลองไปหาคาถาที่ทำแล้วรวยก็ได้ พอปีติขึ้นก็จะรวย

เขาเรียกผรณาปีติ บางคนเห็นเป็นแสงเป็นสี บางคนรู้สึกว่าตัวพองใหญ่ขึ้น ๆ บางคนรู้สึกหน้าใหญ่เหมือนกระด้ง บางคนรู้สึกว่ามีไฟฟ้าวิ่งไปวิ่งมาในตัว บางคนรู้สึกว่าตัวรั่วเป็นรู บางคนถึงขนาดตัวระเบิดตูมเป็นผงไปเลย ขอยืนยันว่าไม่มีอันตราย อาตมาเป็นมาเยอะแล้ว

ปีติบางอย่าง อย่างน้ำตาไหล บางทีเราก็อายคนอื่น อย่างพระครูแสงน้องชายอาตมา ไปน้ำตาไหลบนรถเมล์ ก็อายชาวบ้านเขาสิ

ถาม : แล้วอย่างพวกเข้าทรงตัวสั่น ?
ตอบ : ตอนนั้นของขึ้น ลักษณะของปีติเหมือนกัน จิตเริ่มเป็นสมาธิ กำลังของครูบาอาจารย์ที่ส่งมา เขารับได้..ก็เลยของขึ้น งานวัดหลวงพ่อเปิ่นแต่ละปี ต้องอาศัยทหารเป็นกองร้อยไปคอยไล่จับพวกของขึ้น

[เถรี]

ช่วงกินเจ ส่วนใหญ่แล้วพวกเปรต พวกอสุรกายจะมาช่วยงาน ในลักษณะถือคำสั่งผู้ใหญ่มา อาตมาไปเจอหมู่บ้านจันทร์วิโรจน์ อยู่ที่หาดใหญ่ เขามีตำหนักเจ้าแม่กวนอิมอยู่ อาตมาไปถึงตอนประมาณ ๙ โมง เขากำลังจะเริ่มแห่เจ้ากัน ก็จะไปดูว่าเขาลงกันอย่างไร ดูแล้วดูอีกตั้งครึ่งค่อนชั่วโมง แดดเริ่มร้อนขึ้น ๆ เจ้าก็ไม่ลงสักที ก็เลยตั้งใจกำหนดจิตดู เห็นเทวดาท่านหนึ่งคุมสถานที่อยู่ ถามว่าทำไมเขาไม่ลงสักที เทวดาบอกว่า "เขาเกรงใจท่านเลยไม่กล้าลง" จึงบอกเขาว่า "ไม่ต้องเกรงใจ ลงได้เลย ที่มาเพราะอยากจะเห็น"

โห..พออนุญาตคราวนี้ลงกันอย่าบอกใครเลย ลงแม้กระทั่งหัวหน้าหมู่บ้าน คนที่เป็นคนสร้างศาลเจ้าตำหนักเจ้าแม่กวนอิมนั่นแหละ ลงเสร็จก็ไปแทงปากตัวเอง ร่างทรงเจ้าแม่ต้องมาขอร้องให้ออก เพราะว่าหัวหน้าหมู่บ้านต้องเป็นคนคุมขบวน เสร็จแล้วเลยถามว่า เขาจะออกอย่างไร เจ้าแม่ก็เอาฮู้หรือยันต์ของจีนแปะที่ข้างแก้มแล้วรูดปรื๊ด ดึงเอาที่แทงปากออก แผลก็ไม่มี เอายันต์รูดทีเดียว แผลไม่มีเลย ดีเหมือนกัน

ถามว่าได้ประโยชน์อะไร ท่านบอกว่าในเมื่อมีความเคารพในองค์เจ้าแม่กวนอิมอยู่ ก็ถือเป็นอนุสติอย่างหนึ่ง ท่านทั้งหลายเหล่านี้มาก็สามารถแสดงอภินิหารอย่างต่ำ ๆ ได้ เรียกศรัทธาจากคนได้ คนที่ให้ความเคารพก็ทำบุญกับศาลเจ้าแม่ พวกนี้เขาก็ได้บุญไปด้วย เขาก็เลยมาลงกันเป็นที่สนุกสนาน ถ้าอาตมายืนอยู่นานอีกหน่อย แล้วไม่ได้บอกให้ลง สงสัยไม่ได้ลงกันสักที

เป็นหมู่บ้านที่หาดใหญ่ ชื่อหมู่บ้านจันทร์วิโรจน์ เป็นหมู่บ้านจัดสรร แต่เจ้าของหมู่บ้านเขาสร้างศาลเจ้าแม่กวนอิมด้วย พอถึงเวลาก็มีงานแห่ประจำปี พอรถวิ่งมาคันแรกก็เจ้าพ่อเสือ ตั่วเหล่าเอี้ยมาเอง มิน่าล่ะ...โน่นก็พ่อเรา นี่ก็แม่เรา เขาถึงได้ไม่กล้าลงกัน บังเอิญอาตมาเป็นเด็กเส้น เขาเลยเกรงใจเรา..ไม่กล้าลง

ส่วนใหญ่ช่วงกินเจเขาจะมี แต่กินเจปีนี้ยังไม่ออกพรรษา อาตมาไปไหนไม่ได้ ปกติเทศกาลกินเจอยู่ในช่วงเข้าพรรษา เขาไม่ได้นิมนต์ก็ไปไม่ได้อยู่แล้ว ปีนั้นที่ไปเพราะโยมทางด้านโน้นเขาตาย เขานิมนต์ไป อาตมาไปแล้วไม่ชอบอยู่เฉย ๆ เดินไปดูโน่นดูนี่ ที่ชอบใจที่สุดคือ เจ้าแม่กวนอิมปักษ์ใต้ผิวดำดีจัง ปกติจะเห็นแต่เจ้าแม่กวนอิมหมวย ๆ ขาว ๆ ไปเจอสาวใต้ผิวดำ แต่งเป็นเจ้าแม่กวนอิมแบบไม่ต้องเขินเลย

[เถรี]

การเลือกร่างทรงเจ้าแม่กวนอิมที่ปากน้ำโพ มีพิธีเลือกที่ค่อนข้างจะยากมาก เพราะว่าคนที่สมัครเป็นเจ้าแม่กวนอิม ต้องมาหยิบส้มในตะกร้า ๘ ตะกร้า แล้วต้องได้หมายเลขเดียวกันทั้งหมด พอผ่านการคัดตัวรอบแรกแล้ว ต้องมาหยิบใหม่ รอบแรกหยิบทีละลูก รอบที่สองหยิบทีละสองลูก ต้องเลขเดียวกันทั้ง ๘ ตะกร้า ถ้าสองรอบใครผ่าน จะดีอกดีใจกันมาก เพราะว่าร่างทรงต้องเป็นสาวพรหมจรรย์เท่านั้น ไม่อย่างนั้นเจ้าแม่ไม่รับ บ้านไหนได้เป็นร่างทรงเจ้าแม่ที่ปากน้ำโพ เท่ากับเจ้าแม่การันตีให้ ถึงเวลาเลิกทรงเมื่อไร ขบวนขันหมากมาหัวชนกันเลย

ก็เป็นเรื่องอัศจรรย์อย่างหนึ่ง คนเราจะล้วงเบอร์เดียว ๘ ตะกร้าก็ยากแล้ว คราวนี้ ๘ ตะกร้า ให้ล้วงตะกร้าละ ๒ ลูก ต้องได้เบอร์เดียวกัน ใครว่าหวยล็อกได้ ลองมาล็อกเลขเจ้าแม่กวนอิมปากน้ำโพดูบ้างสิ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงตาบัวจริง ๆ แล้วที่บ้านท่านรวยนะ มีเงินติดบ้านเป็นชั่ง เพราะว่าพ่อเป็นนายฮ้อย มีอาชีพต้อนวัวต้อนควายไปขาย ผจญกับคนเจ้าถิ่น ผจญกับโจรผู้ร้าย ถ้าไม่เก่งจริงไปไม่รอด สมัยก่อนนายฮ้อยคนเขาเคารพนับถือพอ ๆ กับเจ้าเมืองเลย"

[เถรี]

ถาม : บางครั้งเราภาวนาในใจ แต่เรากลับได้ยินเสียงจากไหนดังและก้องกังวาน ?
ตอบ : สมาธิเริ่มทรงตัวถึงระดับอุปจารสมาธิ พอจิตละเอียดขึ้น สิ่งที่เคยรับรู้ไม่ได้ หรือว่ารับรู้ได้แบบหยาบ ๆ ก็จะรับรู้ได้ชัดเจนขึ้น

ถาม : เสียงนั้น ?
ตอบ : ไม่ต้องไปใส่ใจ ภาวนาของเราต่อไป ถือว่าขั้นตอนนั้นเป็นขั้นตอนที่บ่งบอกว่าสมาธิเริ่มทรงตัวแล้ว เอาตรงนั้นเป็นหลัก แต่ว่าไม่ต้องไปสนใจว่าจะเป็นหรือไม่เป็น ถ้าภาวนาแล้วอยากให้เป็น มักไม่ค่อยจะเป็น

[เถรี]

ถาม : จริตนิสัยตัวเอง มีผลต่อการเจริญกรรมฐานไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าได้กรรมฐานตรงจริตตัวเองก็มีโอกาสบรรลุธรรมได้เร็ว ถ้าได้ไม่ตรงจริต บางทีก็รอกันนาน ไปดูในคัมภีร์พระวิสุทธิมรรค หรือหนังสือกรรมฐาน ๔๐ ของหลวงพ่อวัดท่าซุงก็ได้ จะมีบอกไว้ว่าแต่ละจริตเหมาะกับกรรมฐานกองไหนบ้าง แล้วทำตามนั้นจะได้ผลเร็ว

อย่างที่ท่านแยกเอาไว้ มี ๖ อย่าง แต่ทุกคนจะมีจริตทั้ง ๖ อย่างครบ เพียงแต่อย่างใดอย่างหนึ่งจะเด่นออกมามากกว่า ถ้าอย่างไหนเด่นมากกว่า เราก็ทำกรรมฐานที่เป็นคู่ศึกของจริตนั้น ก็จะได้ผลเร็ว ถ้าได้กรรมฐานที่ไม่ตรงจริต ก็จะเหมือนกับลูกชายนายช่างทอง ทำเท่าไรก็ไม่เกิดผลสักที จนกระทั่งไปพบพระพุทธเจ้า