เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมิถุนายน ๒๕๖๒

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ช่วงนี้ใครทำงานอยู่ก็รักษาหน้าที่การงานของตนให้ดี ทำให้เต็มที่ไป เพราะว่าเรายังไม่มีรัฐบาลบริหารประเทศอย่างแท้จริง ต่อให้ตั้งรัฐบาลได้ก็จะเป็นรัฐบาลเสียงปริ่มน้ำ ประมาณว่าต้องมีงูเห่าเพ่นพ่านไปหมด รู้จักงูเห่าไหม ? อยู่พรรคนี้ไปช่วยพรรคโน้น เพราะว่าเห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตน อะไรประมาณนั้น

ท้ายสุดการปฏิวัติที่ทำให้ประเทศชาติถดถอยไล่ใครไม่ทันก็เสียของ ย้อนกลับไปที่เดิม เริ่มจาก คสช. ก็คือบรรดาคนดีทั้งหลายที่เข้ามายึดอำนาจไป เพราะเห็นว่านักการเมืองมีแต่คนชั่ว พูดง่าย ๆ ก็คือเข้ามาเป็นกรรมการ ป้องกันไม่ให้แบ่งฝักแบ่งฝ่ายทะเลาะเบาะแว้งกัน ทั้ง ๆ เลือกฝ่ายอยู่เห็น ๆ แล้วก็มา กกต. คณะกรรมการการเลือกตั้ง ในสายตาของคนที่ไม่ได้กินหญ้าก็เห็นอยู่แล้วว่าไม่มีความยุติธรรมเลย เพราะว่ากรรมการโดดเข้าไปเล่นเอง กฎเกณฑ์กติกาทุกอย่างก็เขียนมาเพื่อฝ่ายเดียว แต่ก็ยังเอาชนะเขาอย่างเด็ดขาดไม่ได้ น่าไปผูกคอตายจริง ๆ เลย ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่อุทานว่า “โถ...อีช่อ..!”

[เถรี]

"อาตมาก็นึกถึงอริสโตเติล นักปราชญ์กรีก ๒,๐๐๐ ปีมาแล้ว กล่าวอมตวาจาเอาไว้ว่า “ความดีของคนหมดสิ้นไปทันทีที่เล่นการเมือง” ก็ไม่นึกว่าจะยังใช้ได้มาจนถึงปัจจุบันนี้ แต่คราวนี้สังคมเปลี่ยนไป คนรุ่นเก่าเล่นการเมืองเพื่อประเทศชาติ คนรุ่นใหม่เล่นการเมืองเพื่อพวกพ้องและตัวกู ความรู้จักพอไม่มี มิตรแท้และศัตรูถาวรไม่มี สภาพเลยออกมาเละเทะดูไม่ได้อย่างที่เห็น

เราจะไปหานักการเมืองน้ำดีแบบสมัยก่อนหายากมาก เพราะว่าทุกคนต่างก็ทำเพื่อประโยชน์ของพวกพ้องและตัวเอง ไม่ได้ทำเพื่อประเทศชาติ ทั้ง ๆ ที่ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ซึ่งปัจจุบันก็คือสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศรฯ ทรงประพฤติปฏิบัติพระจริยวัตรต่าง ๆ เป็นแบบอย่างให้เห็นว่า การทำเพื่อประเทศชาติจริง ๆ นั้นเป็นอย่างไร แต่ก็ไม่ได้ซึมซับเข้าไปเลย เหมือนตักน้ำรดหัวตอ

จะเอานักการเมืองน้ำดีอย่างป๋าเปรม ท่านประธานองคมนตรี ๒ รัชกาลและรัฐบุรุษ ก็ถึงแก่อสัญกรรมไปแล้ว เอาอดีตนายกฯ ชวนลงไปก็เหมือนอย่างกับน้ำจืดหยดเดียว จะไปเปลี่ยนน้ำทะเลให้หายเค็มก็เป็นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้น..บ้านเราจะวุ่นวายไปอีกนานมาก ได้แต่หวังว่าบารมีของในหลวง สมเด็จพระบรมราชินี ตลอดจนกระทั่งพระสยามเทวาธิราช ว่าจะช่วยให้ไม่ถึงขนาดต้องนองเลือดกัน"

[เถรี]

"ตอนแรกที่อาตมาเห็นชุดทหารกองเกียรติยศในการเสด็จพระราชดำเนินทางสถลมารคเน้นสีดำเป็นหลัก ก็คิดว่าบุคคลผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินจะต้องมีการเสียชีวิต แต่ไม่ได้คิดถึงป๋าเปรมเลย

ตอนอาตมาเป็นทหาร ป๋าเปรมเป็นผู้บัญชาการทหารบก ออกศึกแล้วได้รับเกียรติบัตรชมเชยถึงความที่เสียสละเพื่อประเทศชาติ ผู้ที่ลงนามกลายเป็นพลเอกประยุทธ์ จารุมณี ซึ่งถ้าหากว่าในสายตาทหารทั่วไปแล้ว เปรียบกับป๋าเปรมก็ต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว เพราะว่าป๋าเปรมเป็นทหารม้า มาจากเหล่ารบ แสดงผลงานในการปราบปรามคอมมิวนิสต์ สร้างความสงบให้กับประเทศชาติอย่างชนิดที่เรียกว่าเป็นคุณูปการที่ใหญ่หลวงมาก

แต่พลเอกประยุทธ์ จารุมณี ต้องบอกว่าเป็นเรื่องประหลาดที่สุด เพราะไม่ได้มาจากเหล่ารบ ปกติจะขึ้นเป็นผู้บัญชาการทหารบกเป็นได้ยากสุด ๆ เขาต้องการเหล่าทหารราบ ทหารม้า หรือทหารปืนใหญ่ นี่เป็นทหารสื่อสาร แหกคอกมาจากไหนก็ไม่รู้ เป็นผู้ลงนามในเกียรติบัตรของอาตมาเอง ก็เลยเป็นเกียรติบัตรที่ไม่อยากเอาไปอวดใคร เหมือนกับหวังจะได้ลายเซ็นพระเอก แล้วไปได้ลายเซ็นตัวประกอบมาแทน"

[เถรี]

"ปัจจุบันนี้ได้ผู้ที่ได้รับฉายาว่า "ขงเบ้งแห่งกองทัพไทย" ก็ชราภาพเต็มทีแล้ว ไม่รู้ว่าจะไปวันไปพรุ่ง สมัยที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงยังอยู่ ตอนนั้นบรรดาทหารไปวัดกันเป็นปกติ ตอนนั้นพลโทพิจิตร กุลละวณิชย์ เป็นผู้บัญชาการกองทัพภาคที่ ๑ หลวงพ่อท่านเมตตาเตือนว่า “ไอ้เสือ...เอ็งซื่อเกินไป ระวังจะโดนเพื่อนหลอก” ปรากฏว่าบิ๊กเสือของเราโดนเพื่อนหลอกจริง ๆ ก็คือพอจะขึ้นพลโท เพื่อนคือบิ๊กจิ๋ว ขอร้องไว้ว่า “เสือ..ทัพภาค ๑ สำคัญมากนะ เป็นกำลังหลักในการพิทักษ์ราชบัลลังก์เลย ขอให้เสือเป็นแม่ทัพภาค ๑ ไปก่อน” ก็ตกลงเป็นต่อไป

บิ๊กจิ๋วผันตัวเองโดดขึ้นไปเป็นผู้ช่วย ผบ.ทบ. อาวุโสไม่ทันกันแล้วนี่ พอถึงเวลามาเป็นคู่ชิง อาวุโสของตัวเองไม่ได้เพราะว่าติดพลโททีหลัง บิ๊กจิ๋วก็ปาดหน้า จากทหารสื่อสารกลายเป็นจอมวางแผน เป็น ผบ.ทบ. ไปอีกคน

อาตมาก็ว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านรู้จริง แต่ว่าเตือนขนาดนั้นแล้วก็อย่างว่า โดยจริตนิสัยแล้วจะให้ท่านพลเอกพิจิตร กุลละวณิชย์ ไปวางแผนแย่งชิงตำแหน่งกับใครก็ไม่ได้ เพราะว่าท่านเป็นคนซื่อ ๆ ตรง ๆ มีอะไรก็ว่ากันตรงไปตรงมาแบบทหาร"

[เถรี]

"แต่ความน่าชื่นใจปรากฏ ก็คือหลังจากเกษียณอายุแล้ว ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทรงโปรดเกล้าฯ ตั้งเป็นองคมนตรี ต้องถือว่าเป็นเกียรติประวัติในชีวิต ล่าสุดน่าจะปี ๒๕๕๗ หรือ ๒๕๕๙ อาตมายังรับรางวัลธรรมาภิบาลสิงห์ทองจากมือของท่าน ในฐานะที่ท่านเป็นประธานในงานไปถวายรางวัล มีผู้เข้ารับหลายสิบคน แต่ว่ามีพระอยู่ ๔-๕ รูป อาตมาเป็นหนึ่งในจำนวนนั้น เรียกว่ารางวัลธรรมาภิบาลสิงห์ทอง มอบให้แก่ผู้ที่สร้างคุณประโยชน์ต่อประเทศชาติในด้านต่าง ๆ ของอาตมานี่เป็นด้านศาสนา ก็เรียกว่ากลับไปเจอคนคุ้นเคยกัน

แต่เนื่องจากว่าท่านเองอายุ ๘๐ กว่าปีแล้ว สุขภาพไม่ค่อยดี เดินก็ต้องถือไม้เท้า มาดทหารขึงขังเดินตบเท้าตึง ๆ แบบสมัยก่อนไม่มีแล้ว เป็นคนแก่เต็มรูปแบบเลย"

[เถรี]

"เพราะฉะนั้นในปัจจุบันนี้ที่เตือนญาติโยมก็คือ ใครมีงานทำถือว่าโชคดีมากแล้ว รักษาหน้าที่การงานของตัวเองไว้ให้ดี ในขณะที่โลกกำลังปั่นป่วนด้วยสงครามการค้า เราเองไม่ต้องไปแย่งชิงกับใคร แค่ตามเกมเขาให้ทันก็ยากแล้ว ของเรามัวแต่แย่งผลประโยชน์กันอยู่ ถ้าเราดูมิสเตอร์ทรัมป์ ประธานาธิบดีของอเมริกา ที่หลายต่อหลายคนบอกว่าสองสลึง ก็คือไม่ค่อยจะเต็มบาท บ้า ๆ บวม ๆ

ก่อนหน้านี้เขาว่าประธานาธิบดีคิมจองอึลของประเทศเกาหลีเหนือเป็นนักเลงโตป่วนโลก ปัจจุบันนี้นักเลงโตเป็นได้แค่ประเภทเด็กวัดเกเรเท่านั้น ประเภทนักเลงตีหัวหมาด่าแม่เจ๊กตัวจริงปรากฏขึ้นแล้ว ก็คือประธานาธิบดีทรัมป์

แต่คราวนี้แม้ว่าจริตนิสัยของท่านค่อนข้างจะโผงผางโฉ่งฉ่าง แต่สิ่งที่ทำคือเพื่อประโยชน์ของคนอเมริกัน อย่าลืมนะประเทศคืออเมริกา คนคืออเมริกัน ขอประกาศนโยบายอเมริกาเฟิร์ส ทุกอย่างอเมริกาต้องมาก่อน กล้าแม้กระทั่งเปิดศึกสงครามการค้ากับประเทศจีน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีทางชนะแต่ก็ต้องทำ เพื่อที่จะสร้างเหตุปัจจัยของสงคราม แล้วทำให้อเมริกาขายอาวุธได้

เราจะเห็นว่าในตะวันออกกลางอย่างอิหร่านก็ดี ซีเรียก็ดี อิสราเอลก็ดี เหมือนกับอเมริกาเป็นตัวป่วนอยู่ตลอดเวลา เพื่อให้สถานการณ์สุกงอมอยู่เสมอ ให้คนไม่มีความสุข แล้วก็ต้องซื้ออาวุธป้องกันตัวเอง เจรจากับเกาหลีเหนือพอเห็นว่าคิมจองอึลจริงจังคิดที่จะเลิกเป็นเด็กเกเร ตัวเองก็ล้มโต๊ะเอาดื้อ ๆ เพื่อที่จะให้โลกป่วนต่อไป อเมริกาจะได้ขายอาวุธได้"

[เถรี]

"สิ่งทั้งหลายเหล่านี้คนมีปัญญาเขาเห็นกันทั้งนั้น แต่ถ้าเราพิจารณาแล้วจะเห็นว่าเขาทำเพื่อประเทศชาติตัวเอง แล้วบ้านเราหลังจากในหลวงรัชกาลที่ ๙ ไปแล้ว มีใครทำเพื่อประเทศชาติตัวเองอย่างชัดเจนบ้าง ? ยังไม่มี

ในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ กำลังพยายามรวบรวมกำลังใจของคนซึ่งขาดที่พึ่งเมื่อสิ้นในหลวงรัชกาลที่ ๙ ให้เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน...ก็เป็นไปได้ยาก เนื่องเพราะว่าสิ่งที่นักการเมืองต่าง ๆ พากันทำอยู่นั้น เหมือนกับว่ากลายเป็นยุแยงให้คนแตกกันมากขึ้น เลือกข้างกันมากขึ้น

ดังนั้น..ในปัจจุบันนี้ใครมีกิจการของตัวเอง รักษากิจการที่มีให้ดี ใครมีหน้าที่การงานก็ทำให้เต็มที่ ทำแบบในหลวงรัชกาลที่ ๙ อันดับแรกคือเพื่อตัวเอง อันดับสองคือเพื่อครอบครัว ไม่อย่างนั้นแล้วสถานการณ์ประเทศชาติแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะอดเหมือนเกาหลีเหนือเมื่อไร อย่าไปหวังพึ่งกัญชา เป็นไปไม่ได้ กัญชามีไว้สำหรับนายทุนและนักการเมือง ไม่ใช่สำหรับประชาชนทั่วไป"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พลังแห่งการกำเนิด พ่อเขาเรียก ชนก อ่านว่า ชะนะกะ แปลว่าผู้พาไปเกิด แม่เรียกว่า ชนนี แปลว่าผู้รองรับการเกิด สรุปก็คือพ่อพามา แม่รับไว้ก็แล้วกัน

เพราะฉะนั้น..เราก็มีพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช เป็นสมเด็จพระบรมชนกนาถ"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อวันที่ ๒๗ ที่ผ่านมา ไปปลุกเสกเหรียญพระพุทธชินราช - พระนเรศวรมหาราช วาระ ๔๒๙ ปีครองราชย์ของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ไปแล้วก็ถอนใจเฮือกใหญ่ ว่าดูท่ากูจะแก่จริง ๆ แล้วแหละ เพราะนอกจากหลวงพ่อพระธรรมเสนานุวัตร ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดพิษณุโลก ที่อายุกาลผ่านวัยจนเกษียณ เกจิอาจารย์ที่นิมนต์ไปก็ดูท่าจะมีแต่หลวงพ่อไพรินทร์รูปเดียวที่อาวุโสกว่า เออหนอเรา...แก่จนได้ขนาดนี้เลยนะ สรุปแล้วหลวงพ่อพระธรรมเสนานุวัตรท่านจุดเทียนชัย ส่วนอาตมามีหน้าที่ดับเทียนชัย

แล้วก็มีการนิมนต์ปลุกเสกอีก ๒ งาน วันที่ ๒๙ เดือนนี้ กับ ๒๘ เดือนหน้า ต้องบอกว่ารับได้งานเดียว เพราะว่า ๒๙ เดือนนี้รับสังฆทานอยู่ที่บ้านเติมบุญ แถมกลางเดือนยังมีงาน ๖๐ ปีอีก เอาให้เหนื่อยตายไปเลย

วันที่ ๒๓ มิถุนายนก็พระราชทานเพลิงศพพระมหาสันติ โชติกโร เสียดายเปรียญธรรม ๙ ประโยค หายาก แล้วก็มรณภาพเอาง่าย ๆ ถามว่าเปรียญธรรม ๙ ประโยคหายากขนาดไหน ? ต้องบอกว่า ถ้าใครเรียนจบประโยค ๙ สามารถจบปริญญาเอกได้ ๓ ใบเลย ยากขนาดนั้น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "คุณหญิงกอแก้ว บุณยจินดาท่านมาทำบุญทุกเดือน มาบ้านนี้แล้วลำบากใจหน่อย ส่วนใหญ่ก็นั่งแบกับดินหมด แต่ส่วนใหญ่แล้วนักปฏิบัติธรรมจริง ๆ ก็ถือเป็นโอกาสในการลดทิฐิมานะ แต่บางคนก็จะกลายเป็นพอกพูนทิฐิมานะ ว่าเราเป็นใหญ่เป็นโตขนาดนี้ ทำไมถึงไม่ต้อนรับให้ดีกว่านี้หน่อย ฯลฯ สารพัดที่จะคิด

อาตมาถึงได้บอกว่า คนเราในปัจจุบันทุกข์เพราะความคิดของตัวเอง ถามว่าจะเลิกคิดได้ไหม ? ได้...ถ้าทำถึงเมื่อไรก็เลิก แต่คนเรากว่าจะเลิกคิดได้ ก็ต้องเห็นโทษว่าการคิดนั้นเป็นทุกข์อย่างไร พอเห็นโทษมาก ๆ ก็กลัว...ถึงเลิกคิดได้

สมัยก่อนพลตำรวจเอกพจน์ บุณยจินดา ทำหน้าที่ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ สมัยนั้นเป็น ผบ.ตำรวจแล้วหรือยังเป็น อตร.อยู่ก็จำไม่ได้แล้ว จำได้ว่าปีนั้นท่านไปวัดท่าซุงเพื่อเคารพศพหลวงพ่อวัดท่าซุงที่มรณภาพ แสดงว่าเป็นปี ๒๕๓๕ ยังคุยกับพี่อรรณพ (พันตำรวจเอกอรรณพ กอวัฒนา) อยู่ว่า ท่านมามีตำรวจติดตามมาแค่ ๒ คน จริง ๆ แล้วระดับนั้นเขาแห่กันมาเป็นกองทัพ

พลตำรวจตรีนพเก้า ธัญญศิริ น่าจะใช่...ถ้าผิดพลาดก็ขออภัย ตอนนั้นเป็นผู้การเขตอยู่ ไปกราบหลวงพ่อที่วัดท่าซุง ตำรวจติดตามไปเกือบทั้งจังหวัด คือท่านก็ไม่ได้เรียกร้องหรอก แต่ว่าคราวนี้การแต่งตั้งในเขตนั้นอยู่ในอำนาจของท่าน คนก็ต้องไปเพื่อให้เจ้านายมองเห็น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เทคโนโลยีสมัยนี้ต้องบอกว่าก้าวหน้ามาก แต่ยังไม่สามารถที่จะติดต่อผีติดต่อเทวดาได้ แสดงว่ายังไม่เก่งจริง จะมีก็พวกกล้องถ่ายรูป พวกกล้องทีวี บางทีก็ติดภาพที่อธิบายไม่ได้มา อาตมาดูแล้วมีทั้งเปรต มีทั้งอสุรกาย อุตส่าห์ถ่ายติดมา แต่เขาก็คงงง ๆ ว่าสัตว์ใหญ่โตมโหฬารขนาดนั้นทำไมคนอื่นไม่เห็น ? จะบอกว่าอยู่คนละมิติกันก็ได้

ถ้าอย่างในพระสูตรที่มีคนไปพบเด็ก ๒ คนนั่งร้องไห้อยู่ที่ประตูเมือง ถามว่าทำไม ? บอกว่าแม่เข้าเมืองไปหาของกินจนป่านนี้ก็ไม่กลับมา หนูเลยคิดถึงแม่ ก็เลยนั่งร้องไห้ ถามว่าแม่เป็นใคร ? มาจากไหน ? เด็กบอกว่าเป็นเปรต ช่วยไปตามแม่ให้หน่อยได้ไหม ? ก็ถามว่าแล้วจะตามอย่างไร ? เพราะว่าเป็นเปรต

เขาก็บอกว่าถ้าอย่างนั้นเอารากไม้นี้ไป ถือไปแล้วจะเห็นได้ทั้งหมด ชายคนนั้นก็กำรากไม้เดินเข้าเมืองไป จะเป็นลมตาย...เปรตเดินกันเกลื่อนกลาดไปทั้งบ้านทั้งเมือง หาพวกของบูดของเน่า เศษอาหารที่เจ้าของเขาทิ้งแล้วกินกัน คราวนี้เขามีเวลาจำกัด ถ้าถึงเวลานั้นต้องรีบออก อยู่ต่อไม่ได้

คราวนี้นางเปรตมีลูก ๒ คน ต้องหาอาหารเผื่อลูกด้วย ตัวเองก็ไม่พอจะกินอยู่แล้ว ก็เลยอยู่นานไปหน่อย พอเขาเห็นเขาก็ตะโกนถามว่าใครเป็นแม่ของเด็ก ๒ คนที่อยู่ตรงปากประตูเมือง ? นางเปรตก็ตกใจ ถามว่าแกเห็นข้าได้อย่างไร ? เขาบอกว่าลูก ๒ คนคิดถึงแม่มาก แต่ว่าอำนาจมีน้อย เข้าเมืองมาไม่ได้ ก็เลยขอให้มาช่วยตามแม่ไปด้วย เขามอบรากไม้นี้ให้มาจึงสามารถมองเห็นพวกเจ้าได้

นางเปรตเห็นอย่างนั้นก็ฉวยรากไม้ได้ก็วิ่งออกนอกประตูเมืองไป พอรากไม้พ้นมือชายคนนั้นก็ไม่เห็นอะไรอีกเลยนอกจากบ้านเมืองตามปกติ เพราะฉะนั้น..ถ้าเห็นได้นี่บางคนคงจะเป็นลมจริง ๆ "

[เถรี]

"ถ้ามีเยอะแล้วสวย ๆ ก็ไม่มีใครเขารังเกียจหรอก นี่แต่ละตนรูปร่างพิกลพิการ ดูไปแล้วฝันร้ายเปล่า ๆ ใหม่ ๆ อาตมาก็กลัวมาก กลัวไปกลัวมา พอรู้จักผีมากเข้า ๆ อ๋อ...เพราะความที่เขาบุญน้อย ยิ่งบุญน้อยเท่าไรหน้าตาก็ยิ่งสวยงามน้อยเท่านั้น ที่เขาปรากฏให้เราเห็นนั้นสวยที่สุดของเขาแล้ว สวยมากกว่านั้นไม่ได้แล้ว จะดึงหน้า ฉีดโบทอกซ์ ผ่าตัดอีท่าไหนก็ไม่สวยไปกว่านั้นแล้ว ส่วนใหญ่เขามาเพราะว่าต้องการความช่วยเหลือ แต่พวกเราพอเห็นก็วิ่งตับแลบ

ก่อนหน้านี้อาตมากลัวผีมาก สมัยก่อนบ้านอยู่บ้านนอก เป็นส้วมหลุม ส้วมหลุมอยู่ใกล้บ้านไม่ได้เพราะว่าส่งกลิ่นเหม็น ก็ต้องไปขุดไว้ไกล ๆ บ้าน คราวนี้กลางคืนใครจะกล้าไป ? ไม่ได้มีไฟตลอดทางเหมือนอย่างสมัยนี้ อย่างดีก็ถือไต้ ถือคบ ถือตะเกียงไปสักดวงหนึ่ง ลมพัดแรงหน่อยก็ดับอีก

เพราะฉะนั้น..ถ้าปวดปัสสาวะตื่นขึ้นมากลางดึก ก็ฝันไปเถอะว่าจะออกจากบ้าน นอนกัดฟันทนยันสว่างนั่นแหละ กระเพาะแทบแตก สว่างเมื่อไรวิ่งออกนอกบ้านได้ คราวนี้ก็ไปยืนแอ่นให้สบายใจ

พอรู้ความจริงว่าผีเป็นอย่างไร ไม่รู้เหมือนกันว่าความกลัวหายไปตอนไหน อาจจะเป็นเพราะว่าเจอมากเข้า ๆ แล้วรู้ว่าจริง ๆ แล้วผีน่าสงสารมากกว่าน่ากลัว ในเมื่อรู้สึกอย่างนั้นก็เลยเลิกกลัวไปเอง

ช่วงอาทิตย์หนึ่งที่ผ่านมานี่อาตมาพักที่วัดท่ามะขาม ในกุฏิเจ้าอาวาส กุฏิหลังนั้นนี่ตาย ๔ ศพติดกันแล้ว พระอาจารย์เล็กนอนสบายมาก ผีอยู่ส่วนผี คนอยู่ส่วนคน มึงอย่ามาเกะกะกู ส่วนใหญ่ที่ตายไปก็รู้จัก ทักทายกันเสร็จก็ต่างคนต่างอยู่ เราก็ทำงานของเราไป ถึงเวลาก็นอน อย่ามากวนกัน"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "อาตมาขอให้พระมหานันทวัฒน์ เขมธมฺโม วัดปากน้ำภาษีเจริญ ที่พวกเรารู้จักในนามหลวงพี่มหาเอ บอกว่าไปช่วยพระครูบ่าวทำวัดท่ามะขามหน่อย เพราะว่าลำพังพระครูบ่าวกำลังไม่ถึง

ด้วยความที่พระครูบ่าวเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี ไปไหนก็มีแต่คนรัก เคยอยู่วัดท่ามะขามเรียนบาลีมาก่อน พระอาจารย์มหาสันติไว้ใจ พอตัวเองเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ขอตัวพระครูบ่าวจากอาตมาว่าให้ไปช่วยดูแลวัด ขอไปขอมาก็ขอไปเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาส ถามท่านแล้วท่านก็เต็มใจที่จะช่วยเหลือครูบาอาจารย์ ก็เลยต้องให้ลาออกจากทางทองผาภูมิ

ท่านเป็นเจ้าอาวาสที่ทองผาภูมินะ ลาออกไปเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาสที่ท่ามะขาม ไปทำหน้าที่ พอท่านอาจารย์พระมหาสันติภาพมรณภาพลง จะแต่งตั้งรักษาการแทนเจ้าอาวาส เจ้าคณะจังหวัดก็บอกเอาพระครูบ่าว รองเจ้าคณะจังหวัดก็บอกเอาพระครูบ่าว เจ้าคณะอำเภอก็เอาพระครูบ่าว รองเจ้าคณะอำเภอก็เอาพระครูบ่าว ท้ายสุดก็ถามท่านไหวไหม ? “ไม่ไหวครับ..วัดใหญ่..ผมไม่มีงบประมาณดูแลแบบหลวงพ่อ” ก็เลยบอกว่า คุณอยู่ไปแล้วกัน เดี๋ยวผมช่วย “ไม่ไหวจริง ๆ ครับ..ขออภัยด้วย”

โทรมาหาอาจารย์มหาเอ “มหาเอ..วัดปากน้ำด้วยกันกับท่านอาจารย์มหาสันติ ไปช่วยเขาทำวัดหน่อยสิ เป็นเจ้าอาวาสให้เขาหน่อย” มหาเอบอกว่า “สุขภาพของผมตอนนี้นะอาจารย์ ถ้าไปก็ไปตายแหละครับ” แล้วก็บอกว่าทำไมไม่เอาพระครูบ่าว ? เอาอีกแล้ว...ทำไมทุกคนมาลงตรงนี้หมด ? ก็เลยบอกว่า พระครูบ่าวท่านบอกว่าไม่ไหว เพราะว่าท่านหาเงินไม่เป็น ตกลงอาจารย์มหาเอบอกว่า “บอกพระครูบ่าวเป็นไปเลย เดี๋ยวผมหาเงินให้ จะทำอะไรขอให้บอก” ในเมื่อมีคนรับรองพระครูบ่าวก็กัดฟันรับไว้"

[เถรี]

"พออาตมาแจ้งทางคณะสงฆ์เสร็จ ทุกคนก็สาธุ เจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิบอกว่ายินดีด้วยนะครับ แต่ทำไมต้องเอามือทำงานของผมไปด้วย ? คือพระครูบ่าวไปอยู่ที่ไหนก็จะอ่อนน้อมถ่อมตน แล้วก็ยังขยันขันแข็ง ช่วยเหลืองานส่วนรวมตลอด พูดง่าย ๆ ก็คือ มีงานของทางคณะอำเภอทองผาภูมิ พระครูบ่าวแบกภาระแทนได้เลย ไม่ว่าจะอบรมค่ายพุทธบุตร ไม่ว่าจะอบรมกรรมฐาน ฯลฯ ท่านทำแทนได้หมด

คราวนี้เพราะอาจารย์มหาเอไปถึง ท่านมากราบ ๆ “อาจารย์ครับ ทำไมแถวนี้ภูตผีเยอะแยะไปหมด ?” “เบา ๆ พูดดังไปเดี๋ยวไม่มีใครเป็นเจ้าอาวาส ทำไม่รู้ไม่ชี้ไปก่อน เดี๋ยวพอท่านได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสเต็มตัวแล้ว เราค่อยมาบวงสรวงขอบารมีพระ ขอเทวดา แล้วค่อย ๆ แก้ไขกันไป อันไหนที่คุยกันรู้เรื่อง ต้องการอะไรก็ช่วยเหลือเขาไป ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องจริง ๆ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า รู้อะไรนี่ไม่ใช่พูดได้เรื่อยเปื่อยนะ เกิดพระครูบ่าวได้ยินแล้วบอก “ผมไม่เป็นเจ้าอาวาสแล้ว” นี่บรรลัยเลย..!"

[เถรี]

ถาม : ทำไมผีจึงเยอะเป็นพิเศษคะ ?
ตอบ : ไม่ได้เยอะเป็นพิเศษหรอก ก็เยอะตามปกติของเขานั่นแหละ หลวงพ่อพระเทพเมธากรท่านไปอนุญาตให้ผีเข้ามาเอง พอถึงเวลาท่านกรวดน้ำก็ “เอ้า...ผีทั้งหลาย จะมีญาติหรือไม่มีญาติก็ดี มากินข้าวกินน้ำที่นี่นะ” ก็แห่กันมาบานตะเกียง เพราะว่าเจ้าของที่อนุญาตแล้ว

อาตมาเองก็เซ็ง หลวงพ่อทำอย่างนี้นะตัวท่านไม่เป็นไรหรอก เพราะว่าเลี้ยงเขาก็ชอบ แต่พวกลูกวัดจะอยู่กันได้ไหม ? ทุกครั้งที่ท่านกรวดน้ำ พอ อิมินาฯ อะไรเสร็จสรรพเรียบร้อย “เอ้า...ผีทั้งหลายจะมีญาติหรือไม่มีญาติก็ดี มากินข้าวกินน้ำนะ” เวรละกู...เจ้าของบ้านเขาอนุญาตแล้วใครจะไปไล่ได้

ถาม : ปกติต้องเชิญก่อน ?
ตอบ : ใช่...โดยกฎเกณฑ์ของจักรวาล ถ้าไม่เชิญเข้ามาไม่ได้ ลองคิดดูพวกผีที่ได้อยู่ได้กินอยู่ตลอด อยู่ ๆ คนใหม่มาบอกว่าไม่เลี้ยงแล้ว ก็ ต้องคุยกันนานนะ..จะบอกให้ ก็เลยว่าเดี๋ยวถึงเวลาทำบวงสรวงเจ้าอาวาสใหม่แล้วค่อยเจรจากัน

[เถรี]

ถาม : กฎเกณฑ์ของจักรวาลเกิดจากอะไรคะ ถึงเวลาจึงเข้าเขตนั้นไม่ได้ ?
ตอบ : บารมีที่ตัวเองสร้างมา กำลังไม่พอก็เข้าเขตไม่ได้ ต้องรอเจ้าของเขาเปิดบ้านให้

ถาม : อย่างเทวดาข้ามเขต ?
ตอบ : ถ้าหากว่าบารมีสูงกว่ามาเขตต่ำได้ แต่ต่ำกว่าขึ้นสูงไม่ได้ ต้องรอเขาอนุญาตหรือเชิญ คราวนี้หลวงพ่อเจ้าคุณท่านเล่นเชิญเลย มีเท่าไรเขาก็แห่เข้ามาหมด

เพราะฉะนั้น...ไม่น่าแปลกใจว่าหลวงพ่อเจ้าคุณ ท่านไม่มีโอกาสที่จะเป็นเจ้าคณะจังหวัดก็เป็นจนได้ ไม่น่าจะได้เป็นเจ้าคุณเทพฯ ก็เป็นจนได้ ไม่มีโอกาสที่จะได้รับกับพระหัตถ์ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ก็รับจนได้ แล้วเป็นรูปสุดท้ายในรัชกาลที่ ๙ ด้วย ที่ได้รับจากพระหัตถ์ของพระองค์

[เถรี]

ตอนนั้นในหลวงรัชกาลที่ ๙ มอบหมายให้สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช ก็คือรัชกาลที่ ๑๐ ปัจจุบันนี้ ปฏิบัติพระราชภารกิจในการพระราชทานตั้งและพระราชทานเลื่อนบรรดาพระราชาคณะต่าง ๆ แต่พระองค์ท่านก็เสด็จไปดู เผื่อว่าถ้ามีข้อผิดพลาดตรงไหนก็จะได้แก้ไขให้ถูก พูดง่าย ๆ ก็คือฝึกงานรัชกาลที่ ๑๐ ในทุกเรื่อง

คราวนี้พอมีการแต่งตั้งเจ้าคุณในปีนั้น ปรากฏว่าบรรดาเจ้าคุณทั้งหมดกับในหลวงรัชกาลที่ ๙ อยู่ที่พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย ในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ ตอนเป็นสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชก็อยู่ที่โบสถ์วัดพระแก้ว รัชกาลที่ ๙ เห็นว่าถึงเวลาแล้วก็พระราชทานไปเรื่อย แล้วก็ให้ทางกรมพิธีการเขาอ่านตามตราตั้งพระราชทานไปเรื่อย ๆ รัชกาลที่ ๑๐ ท่านได้ทราบความว่าอยู่ที่พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัยก็เสด็จมา พอเสด็จมาถึง ในหลวงรัชกาลที่ ๙ พระราชทานพัดเล่มสุดท้าย แล้วก็ถอยออกให้ในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ ซึ่งเป็นพระบรมโอรสาธิราชปฏิบัติหน้าที่แทน พัดเล่มสุดท้ายนั่นก็คือพระเทพเมธากร วัดท่ามะขาม ไม่น่าจะได้ก็ยังได้

[เถรี]

ถาม : ทำไมผีเขาถึงช่วย ?
ตอบ : อย่าลืมว่าท่านทั้งหลายเหล่านี้เขากตัญญู ถ้าเราช่วยเขา ถึงเวลาอะไรไม่เกินความสามารถเขาก็ช่วยเรา แล้วหลวงพ่อท่านทำสังฆทานทุกวัน โดยเฉพาะท่านใส่บาตรพระด้วยกัน พอถึงเวลาบิณฑบาตกลับมา ท่านก็ยืนดักหน้าประตูเลย ตักใส่หยิบใส่ พระเณรเดินผ่านท่านต้องรับบาตรท่านก่อน พอฉันเสร็จก็กรวดน้ำกัน แล้วผีที่ไหนจะไม่เอาบ้าง ? เขารู้ก็แห่กันมา แล้วท่านขยันสวดมนต์ทำวัตรเป็นที่หนึ่ง จะไปไหนก็สวดมนต์ไหว้พระก่อน กลับมาก็สวดมนต์ไหว้พระก่อน

[เถรี]

การที่ท่านขึ้นถึงเจ้าคณะจังหวัดก็ไม่มีใครคิดว่าเป็นไปได้ เพราะท่านอายุมากกว่าเจ้าคณะจังหวัด ๑ ปี คือเป็นลูกผู้พี่ เจ้าคณะจังหวัด ๗๒ ปี ท่าน ๗๓ ปี เจ้าคณะจังหวัดแข็งแรงไปเหนือไปใต้ วัด ๔๐๐-๕๐๐ วัดของกาญจนบุรี เจ้าคณะจังหวัดไปถึงทุกซอกทุกมุมเลย ส่วนท่านเองผ่าตัดเส้นเลือดหัวใจไป ๓ เส้น ไม่มีโอกาสที่จะเป็นอยู่แล้ว

แต่ปรากฏว่าหลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดพระธรรมคุณาภรณ์ไปอินเดียล้มตึง...มรณภาพไปเฉย ๆ คือคนไม่เคยป่วยก็น่ากลัวนะ แล้วกำลังใจท่านดี ท่านใช้อธิวาสนขันติ ถึงเวลาก็อดทนไว้ แต่โรคบางอย่างไม่ใช่ทนแล้วจะอยู่ได้ อย่างเส้นเลือดหัวใจอุดตันอย่างนี้ ดูแลญาติโยมกินข้าวเพื่อที่จะได้เตรียมเดินทางต่อ เดินถามโยมไป ถามโยมมา คนโน้นกินหรือยัง ? คนนี้ได้อะไรบ้าง ? มีใครเจ็บไข้ได้ป่วยไหม ? หันหลังกลับมาล้มตึงเลย ต้องเอาศพกลับมาจากอินเดีย

คนอายุ ๗๒ ปีมรณภาพ คนอายุ ๗๓ ปีผ่าตัดเส้นเลือดหัวใจไป ๓ เส้น เป็นเจ้าคณะจังหวัดยันเกษียณ แถมอยู่ต่อไปอีกหลายปี แข่งเรือแข่งพายนะแข่งได้ แต่อย่าแข่งบุญวาสนามันแข่งกันไม่ได้ แล้วประเภทนักเลงขนาดผีกลัวอย่างหลวงพ่อพระธรรมคุณาภรณ์ ใครจะคิดว่ามรณภาพง่าย ๆ ลูกศิษย์หลวงพ่อเปลี่ยน วัดใต้ ก็รู้ว่าเฮี้ยนขนาดไหน

[เถรี]

ท่านไปตรวจการคณะสงฆ์ที่อำเภอศรีสวัสดิ์ นั่นถือว่าสุดหล้าฟ้าเขียวสมัยนั้น ก็ขนาดเสือมาลากตำรวจบนสถานีไปกิน

ท่านไปที่ตำบลเขาโจด บ้านเขาเหล็ก ไปเยี่ยมวัดในป่า เขาจัดให้ท่านนอนบนศาลา กางมุ้งให้ ท่านก็นอน ดึก ๆ ผีมาไล่ บอกว่า “เป็นเจ้าพ่อที่นี่ ชื่อเจ้าพ่อเขาเหล็ก มึงเป็นใครมาจากไหนมาแย่งที่กู” หลวงพ่อไพบูลย์ก็บอก “มึงเป็นเจ้าของที่ตรงนี้ใช่ไหม ?” “ ใช่” “มึงอยู่ที่เขาเหล็กนี่นะ ?” “ใช่” “เขาเหล็กเป็นแค่หมู่บ้านเท่านั้น มึงใหญ่แค่นี้มาอวดดีอะไรกับกู กูนี่เจ้าคณะจังหวัด ทั้งจังหวัดกูใหญ่ที่สุด มึงไม่รู้จักเจ้านายยังเสือกทะลึ่งมาไล่” ผีก็เลยไปเลย เจอบวม ๆ เข้าผีไปเลย