เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๒

[เถรี]

ถาม : ถ้านำแผ่นเลเซอร์ยันต์เกราะเพชรเนื้อทองเหลืองใส่ในกระเป๋าเงิน และกระเป๋าเงินต้องใส่ในกระเป๋ากางเกง จะเป็นการเหมาะสมไหมครับ ?
ตอบ : ตัดสินใจเอาเอง เรื่องนี้น่าจะถามมาเกิน ๕๐๐ คนแล้ว..!

[เถรี]

ถาม : หากที่วัดมีพระภิกษุสงฆ์เพียง ๓ รูป ภัตตาหารที่ญาติโยมนำมาถวายเจตนาเป็นสังฆทาน การอปโลกน์ภัตตาหารที่เป็นสังฆทาน เพื่อให้ญาติโยมได้นำไปรับประทาน จะมีผลสมบูรณ์หรือไม่ครับ ?
ตอบ : ไม่สมบูรณ์ตั้งแต่ถวายเป็นสังฆทานแล้วพระมีแค่ ๓ รูป วิธีที่ดีที่สุดก็คือ หาส่วนที่เป็นข้าวสารอาหารแห้งซึ่งรับมาตรงนั้น เอาไปถวายให้วัดอื่นจนครบ ๔ รูป ฉะนั้น...ในเมื่อไม่สมบูรณ์ตั้งแต่แรก ถึงจะอปโลกน์ไปก็ไร้ประโยชน์

[เถรี]

ถาม : ศีลข้อ ๖ ห้ามเคี้ยวด้วยไหมครับ เช่น เคี้ยวน้ำแข็ง เคี้ยวหมากฝรั่ง ?
ตอบ : ขาทนียะ ของเคี้ยว หมายถึงอาหาร ไปบ้าแปลตามบาลีตรง ๆ ว่าเคี้ยวไม่ได้ เดี๋ยวก็ไปปั่นโจ๊กดูดเอาเท่านั้นเอง..!

[เถรี]

ถาม : อาการนั่งสมาธิแล้วเข้าภวังค์ เทียบได้กับสมาธิขั้นไหนครับ ?
ตอบ : คำว่า ภวังค์ ของคุณหมายถึงอะไร ? คำว่า ภวังค์ หรือ ภว+องค์ หมายถึงอารมณ์ปกติอย่างตอนนี้ เต็มที่ก็ไม่เกินอุปจารสมาธิ แต่คุณไปใช้บาลีหรือใช้ภาษาผิดความหมาย ก็ไม่สามารถที่จะตอบได้

[เถรี]

ถาม : สติกับสมาธิ ต่างกันอย่างไรบ้างครับ ? มีความสัมพันธ์ส่งเสริมกันอย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : สติเป็นตัวระมัดระวัง สมาธิเป็นตัวตั้งมั่น ถ้าสติรู้ระมัดระวัง สมาธิก็ตั้งมั่นได้นาน สมาธิตั้งมั่นได้ ก็จะช่วยสติระมัดระวังมากขึ้น

[เถรี]

ถาม : ดิฉันอยากกราบเรียนถามเรื่องการใช้ฤกษ์พรหมประสิทธิ์ในต่างประเทศ คือประเทศอเมริกา ซึ่งได้มีเวลาที่ช้ากว่าที่ประเทศไทยประมาณ ๑๒ ชั่วโมง หากดิฉันอยากใช้ฤกษ์พรหมประสิทธิ์นั้น จะต้องอิงวันที่และเวลาจากที่ไทยเท่านั้น หรือสามารถอิงเวลาในประเทศอเมริกาได้เลยคะ ?
ตอบ : อยู่ประเทศไหนใช้ตามวันเวลาของประเทศนั้น

[เถรี]

ถาม : เคยภาวนาพระคาถาเมสัมมุกขา สัพพาหะระติ เตสัมมุกขา ได้ผล ต่อมาจึงได้ภาวนาอีกครั้ง แต่ตัวเองทรุดป่วย จึงหยุดภาวนาพระคาถานี้ ตอนนั้นยังไม่สำเหนียกรู้สาเหตุ ภายหลังประมาณหนึ่งอาทิตย์ มาพิจารณาพบว่าความจริงจิตเราในความลึกมีความโกรธ หมั่นไส้ จึงภาวนาพระคาถาเพื่อหวังให้คนนั้นได้รับผลร้ายเป็นผลให้ตัวเราทรุดป่วยเองแทน นอกจากไม่รู้สึกตัวแล้ว ยังหลอกตัวเองอีกว่า เราไม่โกรธ เราวางใจดีมีเมตตา ซึ่งตรงข้ามกับความจริง การไม่รู้ตัวกับการหลอกลวงตัวเองขนาดนี้ คืออะไร ? ทำไมถึงหลอกตัวเองได้แนบเนียนเช่นนี้ ?
ตอบ : เขาเรียกว่ากิเลส โดยเฉพาะกิเลสมารในใจของเรา มักจะชักนำให้เราคิดว่าสิ่งที่เราทำนั้น ดีแล้ว ถูกแล้วอยู่เสมอ เพื่อที่ให้เราหลงยึดติดอยู่แค่นั้น ไม่เสาะหาความดีที่ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ถาม : ทำอย่างไรจึงจะรู้ทันเร็ว ๆ ?
ตอบ : ปฏิบัติในศีล สมาธิ ปัญญาให้มากยิ่งขึ้น เข้มข้นยิ่งขึ้น

[เถรี]

ถาม : เห็นบางวัดจะประกาศเชิญชวนขอเชิญร่วมบุญมหาทาน คำว่ามหาทาน มหาสังฆทาน คืออะไร แตกต่างจากสังฆทานอย่างไร ?
ตอบ : ทำไมไม่ไปถามที่วัดนั้น ? มหาทานแปลว่าทานใหญ่ ใหญ่ด้วยอะไร ? ใหญ่ด้วยของ ? ใหญ่ด้วยทานนั้นมีจำนวนมาก ? หรือใหญ่เพราะคนจำนวนมากร่วมกันทำทานนั้น ? มีได้หลายความหมาย ส่วนสังฆทานมีความหมายเดียวคือ เป็นทานที่ถวายต่อหมู่สงฆ์ตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป

[เถรี]

ถาม : ผีที่วนเวียนฆ่าตัวตายซ้ำไปเรื่อย ๆ วนทำขั้นตอนก่อนเขาจะตาย เกิดจากจิตเขายึดจำกับการฆ่าตัวตายหรือไม่ ?
ตอบ : ถ้าไม่ยึดจำแล้วจะทำไปทำไม ?

ถาม : ทำอย่างไรเขาจะรู้ตัวและหยุดฆ่าตัวตายซ้ำๆ ?
ตอบ : ลองไปสะกิดเขาดูสิ..! ยุ่งกับกรรมคนอื่นเมื่อไรก็อาจจะซวยเมื่อนั้น..!

[เถรี]

ถาม : เวลาพระสวดมนต์ในพิธี สิ่งที่ฆราวาสควรทำ นอกจากความเคารพสูงสุด ควรจะทำอย่างไร ? เพราะเห็นบางคนสวดไปพร้อมกับพระ บางคนพอพระสวดจบก็อธิษฐานหรือรวบรวมสมาธิตั้งใจฟัง
ตอบ : ตั้งใจน้อมนึกถึงคุณของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ขอบารมีท่านอนุเคราะห์สงเคราะห์ ไม่ว่าเราหรือคนที่เรารัก จะอยู่ที่ไหนก็ให้มีความปลอดภัยในที่ทุกสถาน ในกาลทุกเมื่อ ขณะเดียวกันต้องการความเจริญรุ่งเรืองอะไรในชีวิต ถ้าหากไม่เกินวิสัยก็ขอให้พระท่านสงเคราะห์ด้วย ส่วนเรื่องไปสวดแข่งกับพระสงฆ์ก็ถือว่าเสียประโยชน์ไป

[เถรี]

ถาม : สำหรับนักปฏิบัติธรรมมุ่งสู่มรรคผล เวลาได้ยินเสียงเพลงที่ชอบ จะมีวิธีสังเกตที่จะรู้เท่าทันและแก้ไขรับมืออย่างไร ?
ตอบ : ถ้า สติ สมาธิ ปัญญา ไม่พอ กว่าจะรู้ตัวส่วนใหญ่ก็ไหลตามไปหลายกิโลเมตรแล้ว แต่ถ้า สติ สมาธิ ปัญญา เพียงพอ ใจก็จะสักแต่ว่าได้ยิน ไม่ไปปรุงแต่งเพิ่มเติม

[เถรี]

ถาม : การรับรู้เรื่องราวต่าง ๆ ลึก ๆ เช่น อ่านข่าวหนึ่งหรือเห็นอะไร บางครั้งจิตไปรู้เรื่องมากกว่าในข่าว หรือสิ่งที่นอกเหนือจากการมองเห็น พอลองตรวจสอบก็พบว่า เรื่องที่จิตไปรับรู้เป็นความจริง แต่ไม่เข้าใจว่าจะไปรู้เห็นทำไม เพื่ออะไร อาการรับรู้แบบนี้เรียกว่าอะไร ?
ตอบ : เขาเรียกว่าทิพจักขุญาณ วิธีที่ไม่อยากรับรู้คือ ยกกำลังใจให้สูงขึ้นไป พอพ้นตรงจุดนั้นก็จะไม่รับรู้อะไรอีก หากว่ากำลังใจอยู่ตรงจุดนั้นก็จะรับรู้ไปเรื่อย ๆ ถ้ารู้ไปเรื่อย ๆ ก็มีทางเดียวคือทำไม่รู้ไม่ชี้ อยากจะมาก็มา

[เถรี]

ถาม : กระผมหวังพระนิพพานชาตินี้ด้วยเกรงกลัวต่อการเกิด ส่วนบิดาเหมือนท่านปรารถนาพุทธภูมิและต้องเกิดอีกมาก ในฐานะที่กระผมเกิดเป็นลูกท่านชาตินี้ ควรตอบแทนช่วยเหลือท่านอย่างไรจึงสมควรครับ ?
ตอบ : อยากไปเกิดกับท่านไหมเล่า ? รู้อยู่ว่าไปคนละทางแล้วจะไปตอบแทนอย่างไร นอกจากทำหน้าที่โดยทิศทั้ง ๖ ให้ดีตามที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ท่านเลี้ยงเรามา เราก็เลี้ยงท่านตอบ ทำตัวให้สมควรกับการได้รับมรดก ช่วยรักษาชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ท่านตายแล้วทำบุญส่งไปให้ ก็จบแล้ว

[เถรี]

ถาม : คดีบางประเภท เช่น มรดก ทนายความทราบอยู่แล้วว่า บางกรณีทางที่ดินหรือทางธนาคารมักจะขอให้ไปยื่นคำร้องให้ศาลตั้งผู้จัดการมรดกก่อน ทนายความรุ่นพี่ของผมจึงอำนวยความสะดวกลูกความ ไม่ต้องไปเสียเวลาติดต่อที่ดินและธนาคาร แต่เวลายื่นคำร้องได้บรรยายในคำร้องขอจัดการมรดกต่อศาลว่า ได้มีการติดต่อที่ดินหรือธนาคารแล้ว แต่ที่ดินหรือธนาคารไม่ยอมดำเนินการให้ หากปฏิบัติทำนองนี้ทนายความจะผิดศีลข้อมุสาวาทหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ผิดร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม ๆ..! เพราะว่าทำผิดทั้งที่รู้อยู่ว่าผิด

[เถรี]

ถาม : อยากทราบว่านางวิสาขาทำงานอะไรคะ ?
ตอบ : อาชีพหลักคือคุณแม่บ้าน อาชีพรองคือเข้าวัด

[เถรี]

ถาม : อยากทราบวิธีแก้ไขตัวเองแบบง่าย ๆ ?
ตอบ : ส่วนใหญ่แล้วพวกเรามักง่าย วิธีที่ง่ายที่สุดคือใช้ความพยายามขัดเกลาแก้ไขตัวเองอย่างสุดกำลังกาย กำลังใจ กำลังสติปัญญา กำลังคน กำลังทรัพย์ แต่คราวนี้พวกเรามักง่าย แม้กระทั่งปัจจุบันนี้ที่อาตมาเห็นบ่อยก็คือ พอรู้สึกว่าดวงไม่ดีแทนที่จะเร่งปฏิบัติใน ทาน ศีล ภาวนา กลับไปเปลี่ยนชื่อ..นี่ยิ่งกว่ามักง่ายอีก..!

[เถรี]

ถาม : ตั้งใจจะลาพุทธภูมิมาสาวกภูมิแล้ว แต่ทำไมยังร้องไห้สงสารดวงจิตอีกหลายดวงจิต จนสุดท้ายเหมือนกับลาไม่ได้ กลับมาปรารถนาพระโพธิญาณตามเดิมครับ ?
ตอบ : แปลว่ากำลังใจยังไม่เข้มแข็งพอ ในเมื่ออ่อนแอเกินไปก็จงรับภาระต่อไป โบราณเขาว่า "เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด" รู้จักแต่สงสารเขา แต่ลืมสงสารตัวเอง ทีนี้สายพุทธภูมิกับสายสาวกภูมิเดินคนละทางกันอยู่แล้ว จะไปว่ากันไม่ได้

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ญาติโยมหลายคนพอไปเจอสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่สงสัยจากที่อื่น โดยเฉพาะจากวัดอื่น แทนที่จะถามให้กระจ่างตรงนั้น กลับไปถามอีกที่หนึ่ง โดยเฉพาะมาถามตรงนี้ ซึ่งสิ่งที่ทำนี้ถือว่าเสียมารยาทมาก เพราะว่าถ้าคำตอบไปกระทบกระเทือนกับที่อีกแห่งหนึ่ง แล้วเราเอาไปขยายความด้วย ก็เท่ากับไปยุแยงให้แตกกัน

โปรดระมัดระวังด้วยว่า...เราอาจจะทำสงฆ์ให้แตกแยกกันโดยไม่รู้ตัว เจออะไรสงสัยอะไรให้ถามตรงนั้น หลายคนเจอผีเจอเทวดา สงสัยแต่ไม่ถาม แล้วมาถามอาตมาซึ่งไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ คงจะรู้เรื่องกันอยู่หรอก..!"

[เถรี]

"สมัยก่อนมีพระอยู่รูปหนึ่ง ปัจจุบันสึกไปแล้ว พอถึงเวลาอาตมาบอกว่า "หลวงพ่อท่านว่าอย่างนี้ พระท่านว่าอย่างนั้น" ท่านก็จะมาซักถามรายละเอียด อาตมาบอกว่าไม่มีรายละเอียด เพราะว่าไม่ได้ถาม ท่านก็ยังสงสัยอีกว่า "ทำไมไม่ถาม ?" บอกกับท่านไปว่า "ก็กูไม่สงสัย..!"

ส่วนโยมผู้หญิงอีกคนหนึ่งก็สงสัยทุกเรื่อง ขึ้นไปถามจนกระทั่งพระท่านต้องจำกัดว่า วันหนึ่งถามได้ปัญหาเดียว ยายนั่นก็ยังบ้าพอ ยังถามพระท่านต่อไปว่า "ถ้าสงสัยเกินปัญหาหนึ่งจะทำอย่างไร ?" พระท่านบอกว่า "ให้ไปถามที่พระเล็ก..!" ยายนั่นแทนที่จะไปหาหลวงปู่เล็ก วัดทำนบ หรือหลวงพ่อเล็ก วัดเขาดิน ทะลึ่งไปหาหลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน ความซวยเลยมาเยือนตูอีก...!"

[เถรี]

"ความอยากรู้อยากเห็นเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ทุกรูปทุกนาม จะมากน้อยแล้วแต่จริตวิสัยที่สั่งสมมา ถ้ามาสายสุกขวิปัสสโก ความสงสัยมีน้อย ได้ยินได้ฟังอะไรก็เกิดศรัทธา เชื่อถือปฏิบัติตามไปเลย ถ้ามาสายวิชชาสามก็ขอค้นคว้าดูหน่อย ถ้าสายอภิญญา ๖ ไม่หน่อยแล้ว...ค้นหมดห้องสมุดเลย แต่ถ้าไปเจอปฏิสัมภิทาญาณ ก็จับแยกธาตุทำวิจัย

ฉะนั้น...แต่ละคนจะว่าไปแล้วก็มีพื้นฐานเหมือน ๆ กัน เพียงแต่ว่าต้องรู้จักใช้ปัญญาประกอบด้วย สงสัยการกระทำของใครให้ถาม เห็นอะไรที่สงสัยแล้วถาม แต่ถ้าไปถามอย่างที่อาตมาถามมัคคุเทศก์ที่ประเทศจีนหรือประเทศปากีสถาน ถามแล้วก็ไม่ได้อะไร พอถามไป เขาตอบมาขึ้นต้นด้วย “I’m not sure.” ถามแล้วเขาไม่มั่นใจสักเรื่อง แล้วอาตมาจะเอาข้อมูลที่แน่นอนมาจากไหน ?"