[นายกระรอก]

“ทางยุโรปเขาเอาจริงเอาจัง ถึงเวลาเขาแก้ปัญหามลพิษในน้ำ มลพิษในอากาศต่าง ๆ ไปพร้อม ๆ กัน รถยนต์จะวิ่งเข้าเขตเมืองต้องฉีดน้ำล้างรถก่อนทั้งคัน เพื่อป้องกันไม่ให้ฝุ่นเข้าไป ปัจจุบันนี้มาตรฐานเครื่องยนต์ของเขาไปถึงยูโร ๕ แล้ว ก็คือเกือบจะไม่มีมลพิษออกสู่อากาศแล้ว ส่วนบ้านเราได้แค่ยูโร ๒ และก็ไม่จริงจัง ถ้าเราสงสัยว่าทำไมมียุคหนึ่งที่รถเมล์ ขสมก.ในเขตกรุงเทพฯ และปริมณฑลเรียกว่า “รถเมล์ยูโร” ? นั่นก็คือรถเมล์ที่ผ่านมาตรฐานยูโร ๒ ปล่อยมลพิษน้อย

พวกเราคิดที่จะทำ แต่ว่าไม่ได้รับการสนับสนุนอย่างจริงจังจากทางรัฐบาล ก็คือการให้รถเมล์ติดก๊าซ พอถึงเวลาออกแนวคิดซื้อรถเมล์ติดก๊าซ แต่ละบริษัทที่เซ็นสัญญาก็จ่ายค่าคอมมิชชันกันกระจาย หลังจากนั้นก็ทิ้ง..ปล่อยให้ตายไปเลย ไม่ได้มีการสนับสนุนต่อ จนกระทั่งทุกวันนี้เรื่องของรถเมล์ NGV ก็ยังคงคาราคาซังกันอยู่ เพราะว่าไม่มีความจริงจังจริงใจในการแก้ปัญหา เป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก โอกาสมาถึงแต่ไม่ทำ ละทิ้งไปจนปัจจุบันนี้บรรยากาศจะกอบกู้กันแทบไม่ไหวอยู่แล้ว

แม้กระทั่งเรื่องการรายงานมลพิษทางอากาศก็ใช้วิธีฉีดน้ำรอบ ๆ บริเวณเครื่องวัด ในเมื่อเราฉีดน้ำเป็นฝอยขึ้นไป ก็ไปดึงเอาพวกหมอกควันเม็ดฝุ่นลงมาหมด ถึงเวลาเครื่องวัดก็วัดว่ามลพิษไม่มีหรือมีน้อย รายงานไปตามตัวเลขที่เครื่องรายงานมา แต่หารู้ไม่ว่าโดนลูกน้องแหกตา บ้านเราสามารถที่จะทำอะไรต่อมิอะไรในลักษณะสร้างประโยชน์ให้เฉพาะตัวเท่านั้น ไม่ได้สร้างประโยชน์เพื่อส่วนรวม”