[เถรี]

ส่วนอาตมาเองทำเขาไว้เยอะมาก เมื่อคืนหมดท่า ไปไหนไม่รอด..ตายดีกว่า กินยาไปหมดแผงแล้วก็นอนเลย ดันไม่ตาย..ลุกขึ้นมาได้อีก คือถ้าพวกเราตั้งใจปฏิบัติไปถึงระดับหนึ่ง พอก้าวเข้าสู่จุดที่เรียกว่า โคตรภูญาณ เอาแค่โคตรภูญาณของความเป็นพระโสดาบันก็พอ ความมั่นคงในพระรัตนตรัยของเรานี่ ประเภทด่าก็ไม่ไป ไล่ก็ไม่หนี เชื่อมั่นสุดจิตสุดใจจริง ๆ

ถ้าเรายึดความดีส่วนนี้เอาไว้ ความชั่วส่วนอื่นก็เข้ามาไม่ได้ อารมณ์ใจของเราเสวยอารมณ์ คือ การรับรู้อะไรได้ทีละอย่างเท่านั้น ถ้าเราให้ความดีอยู่ในใจของเรา ความชั่วก็เข้ามาไม่ได้ แต่ถ้าเราให้ความชั่วอยู่ในใจของเรา ความดีก็เข้ามาไม่ได้เช่นกัน จึงอยู่ที่เราเลือก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมีประโยชน์ทั้งสิ้น เพียงแต่เราจะมองหาแง่มุมที่มีประโยชน์ได้อย่างไรเท่านั้นเอง ถ้าเรารู้จักเลือก เราก็จะสามารถคัดเอา เลือกเอาสิ่งที่ดี ๆ ออกมาได้

ถ้าเรามีตะกร้าอยู่ใบหนึ่ง เดินไปเจออะไรเราก็เก็บมาหมด เจอสตางค์เก็บสตางค์ใส่ตะกร้า เจอผักเจอหญ้าเก็บใส่ตะกร้า เจอขี้หมูขี้หมาเก็บใส่ตะกร้าหมด ตะกร้าคือตัวเรา ในเมื่อเราเก็บมาขนาดนั้นแล้ว ถึงเวลาเราบอกว่าอยากได้สตางค์อย่างเดียว อยากได้เงินได้ทองอย่างเดียว โดยอย่างอื่นไม่เอาก็ไม่ได้ เพราะเราเก็บมาเต็มตะกร้าแล้ว สำคัญตรงที่ว่าเราสามารถที่จะเอาของในตะกร้านั้น ไปดัดแปลงใช้ให้เกิดประโยชน์ได้อย่างไร

มีเงินมีทอง ถ้ามีมากก็ฝากธนาคาร มีไม่มากขนาดนั้นก็ใช้จ่ายในชีวิตประจำวันเกี่ยวกับปัจจัย ๔ ต่าง ๆ มีผักมีหญ้าอันไหนสามารถจะดัดแปลงเป็นอาหารได้ก็ทำไป ขี้หมูขี้หมาก็เอาไปทำเป็นปุ๋ยได้ ต้นไม้ก็งอกงาม สำคัญว่าเราเอาไปใช้ประโยชน์ได้อย่างไร ถ้าเราใช้ประโยชน์เป็น สิ่งที่ไม่ดีก็กลายเป็นสิ่งที่ดีได้