[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวถึง พระเถระที่นิพพานในลักษณะแปลกกว่าท่านอื่น ๆ ว่า "พระราหุล พุทธปิโยรส ท่านไปนิพพานบนดาวดึงส์ ก็เลยเดือดร้อนเทวดาต้องทำศพให้

พระอานนท์ นิพพานกึ่งกลางแม่น้ำโรหิณี อธิษฐานเตโชธาตุเผาตัวเอง แล้วให้อัฐิธาตุตกไปสองฝั่ง จะได้ไม่ต้องแย่งกัน เพราะว่ากบิลพัสดุ์และเทวทหะอยู่กันคนละฝั่ง ทั้งสองเมืองเขาก็ขัดกันมาหลายทีแล้ว พระอานนท์กลัวว่าท่านเองจะเป็นชนวนให้เขารบกัน ก็เลยใช้วิธีนิพพานอยู่ตรงกึ่งกลางทั้งสองเมือง

อีกท่านหนึ่งที่ประหลาดคือ พระพากุละเถระ (พา หรือ ทวา แปลว่าสอง พากุละ ก็คือ สองตระกูล) พระพากุละท่านนี้เป็นผู้เลิศในทางไม่มีโรค นอกจากความหิวตามปกติแล้ว โรคอื่นไม่มี เป็นบุคคลที่อายุยืนที่สุดที่บันทึกไว้ในพระไตรปิฎก ก็คือ นิพพานตอนอายุ ๑๕๐ ปี และไม่ได้นิพพานเพราะหมดอายุ แต่นิพพานเพราะเบื่อ ก็เลยเข้ากรรมฐานไปเฉย ๆ

ในอดีตท่านสร้างวัจกุฎี ก็คือ ห้องส้วมถวายพระไว้ เป็นการปลดทุกข์ให้แก่ภิกษุสามเณร เกิดมาชาติใหม่ท่านก็เลยไม่มีทุกข์ในเรื่องของการเจ็บป่วย ยกเว้นการหิวแล้ว อย่างอื่นไม่เคยเป็นกับใครเลย


สำหรับพระสูตรที่กล่าวถึงพระพากุละ ชื่อยากมากเลย มีชื่อว่า พักกุลัตเถรัจฉริยัพภูตสูตร แปลเป็นไทยว่า อัจฉริยะของพระพากุละเถระและธรรมอันน่าอัศจรรย์

พระโมคคัลลานะ นิพพานที่กาฬศิลา แต่กลับไปทูลลาพระพุทธเจ้าก่อน ทั้ง ๆ ที่โดนโจรทุบจนเละ ท่านใช้กำลังอภิญญาประสานร่างกาย ไปทูลลาพระพุทธเจ้า เสร็จแล้วจึงกลับมานิพพานตรงที่โจรทิ้งเอาไว้"