[เถรี]

อีกครั้งหนึ่ง หลังจากอาตมาเรียนจบ มศ. ๓ เข้ากรุงเทพฯ มาทำงานแล้ว คิดว่าพวกเราจำนวนมากก็ได้เจอสถานการณ์นั้น ยังจำข้าวโอชาได้ไหม ? ข้าวเจ้าผสมข้าวเหนียว ๓๐ เปอร์เซ็นต์ ต้องมีบัตรปันส่วนถึงจะซื้อได้ ในกรุงเทพฯ นี่แหละ มีใครยังนึกถึงรสชาติของข้าวโอชาได้บ้าง ? จะว่าไปก็กินอิ่มดีนะ เพราะว่าใส่ข้าวเหนียวลงไป ๓๐ เปอร์เซ็นต์ แต่ต้องเอาทะเบียนบ้านไปซื้อ ถ้าหากว่าซื้อได้เรียบร้อยแล้ว อาทิตย์หน้าค่อยมาซื้อใหม่นะจ๊ะ ไม่ใช่อาทิตย์นี้หรือว่าพรุ่งนี้ไปซื้อ ที่เขาต้องบังคับอย่างนั้นเพราะว่าข้าวไม่พอกิน ขนาดในกรุงเทพฯ ยังอดเลย

ที่อาตมาพูดมาถึงตรงนี้ก็เพราะว่า ถ้าเกิดทุพภิกขภัยขึ้น แล้วเราจะหาอะไรกิน ? ปัจจุบันนิยมปลูกอะไรบ้าง ? ข้าว มันสำปะหลัง สองอย่างนี้พอกินได้ ข้าวโพดก็ยังพอไหว ส่วนยางพาราใครจะกินบ้าง ? ปาล์มน้ำมันลองดูซิว่าจะแทะเข้าไหม ? เพราะฉะนั้น..ในเรื่องของการเกษตรเชิงเดี่ยว ปลูกแต่พืชชนิดเดียว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่า ถ้าพลาดเมื่อไรก็เยินเมื่อนั้น ถ้าราคาตกก็ตกทั้งประเทศ

แต่ถ้าหากทำเกษตรทฤษฎีใหม่ตามแนวพระราชดำริของในหลวง อยากราคาตกก็ตกไป มะพร้าวราคาตกเราก็ขายมะนาว มะนาวราคาตก..ไม่เป็นไรขายกล้วยก็ได้ ตามที่ในหลวงทรงดำริไว้นั้น เกษตรทฤษฎีใหม่อย่าทำเกิน ๓๐ ไร่ ถ้าทำเกิน ๓๐ ไร่ แรงงานจะไม่พอ เราลองมานึกดูว่า ๓๐ ไร่ ถ้าเราทำนา ๑๐ ไร่ ไร่นาสวนผสม ๑๐ ไร่ แหล่งน้ำ ๕ ไร่ เป็นสวนครัวเสีย ๔ ไร่ ปลูกบ้านอีก ๑ ไร่ เราดูแลไหวหรือไม่ ? ไม่ไหวหรอก

ฉะนั้น..ทำเกษตรทฤษฎีใหม่มากที่สุดในสายตาอาตมา ครอบครัวหนึ่งอย่าให้เกิน ๑๐ ไร่ ปลูกข้าวสัก ๕ ไร่ ให้ได้ข้าวเปลือกสัก ๒๐๐ ถัง ข้าวเปลือก ๒๐๐ ถัง สีเป็นข้าวสารก็น่าจะเหลือสัก ๑๐๐ ถังเศษ ๆ พอกินไป ๑ ปี เพราะว่าคนหนึ่งกินข้าวต่อมื้อหนึ่ง เป็นข้าวสารประมาณสองขีด ไม่เกินสองขีดครึ่งเท่านั้น