[เถรี]

"อาตมาเคยตั้งเป้าไว้ว่าจะเอาปฐมฌานให้ได้ แต่ตั้งกำลังใจเกิน เสียเวลาไป ๓ ปีเต็ม ๆ ปฏิบัติแบบหัวไม่วางหางไม่เว้น ปรากฏว่าแม้แต่เงาของปฐมฌานยังไม่ได้เจอเลย เพราะกำลังใจเกิน หลวงพ่อท่านบอกว่ายืดคอเลยหน้าต่าง อยากจะมองภาพนอกบ้าน ดันยืดคอเลยหน้าต่าง แล้วจะเห็นอะไรนอกจากกำแพง จนกระทั่งวันหนึ่ง เหนื่อยใจเต็มที ทำเท่าไรก็ไม่ได้ "ช่างหัวมันเถอะวะ เรามีหน้าที่ทำ ได้ไม่ได้ช่างมัน" โป๊ะเดียวได้เลย เพราะกำลังใจลดลงมาแล้ว ตรงช่องพอดี หลังจากคนปฏิบัติแล้วรู้ว่าตรงไหนพอเหมาะพอดี ต่อไปก็จะทำอย่างนั้นได้อีก

เพียงแต่ไม่ทราบว่าญาติโยมจะมีแรงตื๊อได้มากพอไหม ? อย่างอาตมา ๓ ปีเต็ม ๆ อย่างของพวกเราเอา ๓ วันก็แล้วกันนะ ดูว่ามีกำลังยื้อได้สัก ๓ วันไหม ? ๓ วันไม่ได้ก็เบื่อแล้ว ยังขำ ๆ พอเด็กวัดท่าขนุนเริ่มเป็นสาวแล้ว ถึงเวลาเริ่มคบแฟนก็ลงเฟซบุ๊ก หลวงตาก็แอบไปส่อง แล้วก็ถามเด็กว่า "คนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ?" "คบได้ ๗ วันแล้ว" นานมากเลย ตั้ง ๗ วัน..!

เด็กรุ่นใหม่มักจะกำลังใจไม่ค่อยมั่นคง เพราะสมาธิน้อย ก็เลยมีการเปลี่ยนแปลงง่าย จึงต้องพากเพียรพยายามเรื่องของการรบกับกิเลส ถ้าไม่มีสมาธินี่หมดสิทธิ์ชนะเลย เพราะปัญญาเป็นอาวุธ สมาธิเป็นกำลัง ถ้าไม่มีกำลังจะยกอาวุธก็ไม่ไหว แล้วจะไปสู้กับข้าศึกได้อย่างไร ?"