[คิมหันต์]

แม่นแล่วละตี๊...มาลาเรียอีหลีเด๊...ฝืนใจลุกขึ้นภาวนา ต่อด้วยทำวัตรเช้า อุทิศส่วนกุศล ญาติโยมแห่กันมาใส่บาตรแต่เช้า ฉันยาพอนไดโอพินลงไปรวดเดียว ๒ เม็ด จากนั้นนอนเมายาไปเกือบสามโมงเช้า พอโงเงขึ้นมาได้ครูบาน้อยก็ชวนไปดูเขาปั้นอิฐกัน

ทางพม่าไม่มีอิฐสำเร็จรูปวางขาย ต้องการใช้เท่าไรก็จ้างเขาปั้นเอา ผู้ใหญ่องไลสละที่นาของตนให้เขาขุดดินไปปั้น และขอแรงลูกบ้าน ๑๐๐ ครอบครัว ช่วยหาฟืนสำหรับเผาอิฐครอบครัวละ ๔ เกวียน รวม ๔๐๐ เกวียนต่ออิฐ ๔๐๐,๐๐๐ ก้อน ราคาก้อนละ ๓.๔๐ จั๊ต

เฉพาะอิฐอย่างเดียวเป็นเงินหนึ่งล้านสามแสนหกหมื่นจั๊ตเข้าไปแล้ว หม่องอ่องโซเป็นผู้รับเหมา (อ่อง = ชนะ, โซ = กล้าหาญ) ยังไม่ทันจะขยับออก คุณวีรชัยก็ยิ้มฟันขาวมาแต่ไกล แกเป็นแขกลังกา บรรพบุรุษถูกกวาดต้อนมาสมัยอังกฤษยึดครองพม่า ตัวแกเองเกิดที่บ้านหนองบัวนี่แหละ

ครูบาน้อยนัดจ่ายค่าแรงเป็นงวด งวดละหนึ่งแสนห้าหมื่นจั๊ต สิบวันจ่ายที งวดนี้ไปไทยเสียสิบห้าวัน คุณมืดวีรชัยคงร้อนใจเต็มที อาตมาให้ท่านนาวินบอกกับเขาให้เบาใจว่า ครั้งนี้มีเงินมาเหลือพอที่จะจ่ายค่าอิฐทั้งหมดเลยทีเดียว แกจึงยิ้มอย่างสบายใจ