[เถรี]

ถาม : ทำไมเราอยู่กับกองทุกข์แล้วไม่ค่อยจะเห็นทุกข์ครับ ?
ตอบ : ก็ไปคิดว่าเป็นความสุข เพราะว่าตัณหาคือตัวอยาก ทำให้ยึดมั่นถือมั่น อยากได้ อยากมี อยากเป็น พอมีแล้วก็ไม่อยากให้มี ไม่อยากให้ได้ ไม่อยากให้เป็น ถามว่า “ไม่อยาก เป็นตัณหาหรือ ? ” เป็นชัด ๆ เลย ไม่อยากแก่ก็คืออยากไม่แก่ ไม่อยากเจ็บคืออยากไม่เจ็บ ไม่อยากตายคืออยากไม่ตาย อยากนั่นแหละ แต่กลับข้างกัน

ท่านถึงได้เรียก ภวตัณหา คือสภาพปกติ วิภวตัณหา คือ สภาพที่ตรงกันข้ามกับปกติ “วิ” เป็นคำอุปสรรค คือคำนำหน้า แปลว่าวิเศษ แปลว่าแจ่มแจ้ง แปลว่าแตกต่าง ฉะนั้น...วิภวตัณหาก็คือแตกต่างจากสภาพปกติ คือแทนที่จะอยากก็ไม่อยากแล้ว แต่ว่าไม่อยากนั้นแหละคืออยาก เรื่องของธรรมะนั้นลึกซึ้ง ถ้าอธิบายไม่ถูกก็มึน