[หยาดฝน]

เมื่อพระอัญญาโกณฑัญญมีดวงตาเข้าถึงธรรม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าดีใจ ไม่ได้ดีใจว่าได้สาวก แต่ดีใจว่ามีผู้เข้าถึงธรรมได้จริง ๆ สามารถเป็นพยานได้ว่าพระองค์ท่านตรัสรู้มรรคผลจริง ๆ จึงทรงอุทานขึ้นมาว่า “อญฺญาสิ วต โภ โกญฺฑญฺโญ อญฺญาสิ วต โภ โกญฺฑญฺโญ” ดังที่ได้ยกขึ้นเป็นนิกเขปบทในเบื้องต้น ซึ่งแปลเป็นใจความว่า โกณฑัญญะรู้แล้วหนอ โกณฑัญญะรู้แล้วหนอ

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ท่านโกณฑัญญะก็เลยมีฉายาว่า “อัญญา” ก็คือ ผู้รู้ เพราะว่าสมัยนั้นไม่มีนามสกุล ถ้าหากว่าชื่อซ้ำกันก็ต้องมีฉายาต่อไปด้วย อย่างเช่นว่า อัญญาโกณฑัญญะ แปลว่า โกณฑัญญะผู้รู้แล้ว

ถ้ามีโกณฑัญญะอื่นจะได้รู้ว่าเป็นใคร อย่างเช่น ท่านภัททิยะ ก็มี ภัททิยศากยราชา คือท่านภัททิยะผู้เป็นพระราชาของชาวศากยะมาบวช มีท่านลกุณฏกภัททิยะ ท่านภัททิยะผู้หลังค่อม เป็นต้น ในเมื่อชื่อซ้ำกันก็ต้องมีฉายา ถึงจะได้รู้ว่ากล่าวถึงผู้ใด