[เถรี]

ท่านก็กวักมือเรียกแต่ไกลเลย บอกว่า "พระสารีบุตรมาก็ดีแล้ว เราเหนื่อย ขอให้เธอจงเทศน์ให้บริวารของเราฟังแทน เราจะไปพักสักครู่หนึ่ง"

คราวนี้พระเทวทัตท่านไม่ใช่พระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านทำอย่างนี้ ถ้าหากว่าท่านรู้สึกว่าไม่ไหว อยากจะพักสักครู่หนึ่ง ก็ไปเข้าสมาธิของท่าน ให้พระสารีบุตรเทศน์แทน แต่พระเทวทัตนี่ไม่ได้มีสติขนาดนั้น ท่านพักแล้วหลับยาวเลย พระสารีบุตรก็ชี้แจงเหตุผลให้ฟัง แล้วพาภิกษุกลับไปเกลี้ยง..!

พระเทวทัตลืมตาขึ้นมา บริวารหายไปหมด ถามพระโกกาลิกะ พระโกกาลิกะบอกว่า "เราเตือนท่านแล้ว" พระโกกาลิกะด้วยความที่โกรธพระเทวทัต ก็เลยเอาเข่ากระทุ้งยอดอก พระเทวทัตกระอักเป็นเลือด นี่แสดงว่าต้นตำรับขุนเข่าพิฆาตมาจากพระโกกาลิกะ

พระเทวทัตป่วยตั้งแต่ตอนนั้น เพราะตรอมใจที่พระหนีไปหมด และโดนพระโกกาลิกะทำร้ายอีก พอป่วยหนัก จนกระทั่งรู้ว่าตัวเองไม่รอด รู้สึกสำนึกผิด ตั้งใจจะไปขอขมาพระพุทธเจ้า ก็ใช้คนส่งข่าวล่วงหน้าไป

ถ้าหากเรามานึกถึงตรงจุดนี้ จริง ๆ พระเทวทัตท่านเป็นคนดีนะ ท่านรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร เพียงแต่ว่าช่วงนั้นความอยากมีอำนาจวาสนานั้นบังหน้าอยู่ ตั้งแต่สมัยที่ยังศึกษาอยู่ คนที่เก่งกว่าท่านมีอยู่คนเดียว คือ เจ้าชายสิทธัตถะ แล้วถามว่าเจ้าชายสิทธัตถะเก่งแบบไหน ? ก็คือ เจ้าชายเทวทัตทำอะไรได้ เจ้าชายสิทธัตถะทำได้หมด เพียงแต่ว่าเจ้าชายสิทธัตถะทำได้ดีกว่า อย่างการยิงธนู เจ้าชายเทวทัตยิงตรงกลางเป้าพอดี แต่เจ้าชายสิทธัตถะยิงธนูไป ผ่าธนูของเจ้าชายเทวทัตแล้วไปปักแทนได้ เพราะฉะนั้น..คำชมในสมัยนั้นจะมีมาตลอดว่า เทวทัตนั้นเก่ง แต่สิทธัตถะเก่งกว่า ถ้าเกิดคนละยุคคนละสมัยนี่จบไปเลย แต่ดันไปเกิดยุคสมัยเดียวกัน"