[โอรส]

ไม่ใช่ว่าอาตมาไม่รักตัวเองนะ ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา ยืมโลกเขามาใช้ก็จริง แต่ว่ามารยาทของการยืมก็คือ ต้องดูแลรักษาของเขาให้ดีที่สุด

อาตมาพยายามแล้ว เป็นเด็กดีมากเลย ให้เขาจัดการหมดแล้วทุกอย่าง สงสารหมอที่เหนื่อยฟรี..หมอเขาปล้ำจนเหงื่อหยดติ๋ง จะร้องให้ได้ยินสักนิดก็ไม่มี เห็นหมอบอกว่าถ้าถูกจุดจะเจ็บมากเลย อาตมารู้สึกว่าทนได้ก็เฉย ๆ ทำไปทำมาหมอเลยหมดอารมณ์ ...(หัวเราะ)...

หมอรักษาแล้วคนไข้นอนเงียบฉี่อย่างกับตาย หมอก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี บางครั้งเขากดจุดตรงนั้นแทงตรงนี้ แล้วเขาบอกว่า ถ้ามีโรคอยู่ตรงบริเวณนั้นจะเจ็บ อาตมารู้สึกว่าเจ็บหน่อยหนึ่งพอทนได้ ก็เลยเฉย ๆ ตรงโน้นก็หน่อยหนึ่งพอทนได้ ตรงนี้ก็หน่อยหนึ่งพอทนได้ หมอเขาจึงสรุปเรียบร้อยว่าไม่มีโรค ทั้ง ๆ ที่กำลังจะตายอยู่แล้ว อาจจะเกิดจากปากหนักไปหน่อย ร้องกับใครไม่ค่อยจะเป็น

พระครูแสงน้องชายอาตมา โดนไปหน่อยเดียวร้องเอ็ดตะโรลั่นบ้าน ...(หัวเราะ)... ประเภทนั้นหมอเขาชอบรักษา เห็นคนไข้ร้องแล้วรู้สึกสะใจ อาตมาดันร้องไม่เป็น

พระลูกศิษย์ท่านบอกว่า อาจารย์ไม่มีฟอร์มก็เลยร้องไม่เป็น เพราะกลัวเสียฟอร์มที่ไม่มีจะให้เสีย ส่วนเขาเองเขามีฟอร์มเป็นสวนเลย เสียเท่าไรก็ได้ เขาเลยไม่กลัว โดนเข้าหน่อยก็แหกปากลั่นเลย..!


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔