[เถรี]

มีพระผู้ใหญ่อยู่รูปหนึ่งทางอีสาน อย่าให้ผมบอกชื่อเลย ท่านอาวุโสมาก ความรู้สูง ตำแหน่งรองเจ้าคณะจังหวัด อย่างไรก็ต้องได้ขึ้นเป็นเจ้าคณะจังหวัดแน่ ปรากฏว่าพอสิ้นเจ้าคณะจังหวัดรูปเก่า เขาก็แต่งตั้งพระอีกวัดหนึ่งให้เป็นแทน ท่านก็โวยวาย เตรียมตัวที่จะประท้วงทิ้งบัตรสนเท่ห์

แต่ดวงท่านยังดี พอดีว่าเพื่อนที่รู้ใจกันไปเยี่ยม ท่านก็โวยเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกว่านี่ "ถ้าหากว่าคุณไม่รู้ว่าทำไมตำแหน่งคุณไปหล่นอยู่ที่วัดนั้น ขอให้คุณรู้เอาไว้ด้วยว่า ที่คุณไม่ได้ เพราะคุณพลาดเรื่องหนี้" พอท่านได้ยินก็สะดุ้ง ท่านเอาเงินไปให้ชาวบ้านเขากู้ ปล่อยเงินกู้กินดอก

ผมเองก็โดนบ่อยนะ มีคนจะมากู้เงินผมตั้งแต่สมัยอยู่เกาะพระฤๅษี "อาจารย์กู้หมื่นหนึ่งสิ" "อาจารย์กู้สักสองหมื่นสิ" ผมไม่เคยขัดเลยครับ ใครจะกู้..ผมให้เลย "อาตมาคิดดอกร้อยละ ๑๒๐ หักดอกเดี๋ยวนี้เลย ต้องการเท่าไรบอกได้ มีให้ทั้งนั้น" ไม่เห็นมีใครเอาจริงสักราย..!

เพราะถ้าเขากู้ผมหมื่นหนึ่ง เขาต้องให้ดอกผมหมื่นสองเดี๋ยวนั้น แล้วยังเป็นหนี้ผมอีกหมื่นหนึ่ง ดูซิว่าจะเอาไหม ? เรื่องเงินนี่อันตราย โดยเฉพาะถ้าเป็นพระสังฆาธิการ อยู่ในสายการปกครอง เจ้านายเขาเล่นงานโดยตรงได้เลย หลุดจากตำแหน่งมานักต่อนักแล้ว รายนั้นโชคดีที่เขาเมตตา ไม่เอาออกจากตำแหน่ง ให้เป็นรองเจ้าคณะจังหวัดนับว่ายังดี

เรื่องของพระเราต้องระวังให้ดี เพราะเรามีค่าแค่บาทเดียว (เอาของเขา) ถึงบาทเมื่อไรโดนอาบัติปาราชิก ขาดความเป็นพระทันที ต้องระมัดระวังให้จงหนัก ส่วนเรื่องของผู้หญิงนี่ก็หนึ่งในสี่ข้อของอาบัติปาราชิกเหมือนกัน เสพเมถุน มีเมียเมื่อไรก็เรียบร้อย

ฉะนั้น..นอกจากจะต้องระมัดระวังแล้วยังต้องสู้กันขนานหนักเลย เพราะว่าเป็น ๑ ใน ๔ กิเลสใหญ่ ก็คือ ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ ราคะนี่เรื่องผู้หญิง โลภะก็เรื่องสตางค์ กิเลสใหญ่สองตัวรุมตี ต้องระมัดระวังเอาไว้ให้มาก