[หิ่งห้อยน้อยร้อยแรงเทียน]

เรื่องธุดงค์ไม่ต้องธุดงค์หรอก การที่พระสงฆ์ที่เขาออกธุดงค์กันในที่ต่าง ๆ เขาก็เอาคำสอนจากครูอาจารย์ ที่น้อมรับเอาไปใส่ใจ แล้วก็ประคองใจอันนั้น ไปหาต้นไม้ หาถ้ำ หาที่วิเวกที่เหมาะกับจิตใจ เอาไปบำเพ็ญเพียรแล้วพิจารณาธรรมะอันนั้น จนได้มรรคได้ผล แล้วก็ต้องกลับไปอยู่กับผู้กับคน แทนคุณพระศาสนา แต่ที่วัดท่าซุงนะ มีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง คือต้นหลวงพ่อฤๅษีฯ ร่มรื่น เงาเย็นสบาย ผลอริยะ ก็ออกดอกเต็มต้น ไปยืนอยู่ใต้ต้นไม้นั้น อย่าจากไปไหน แล้วก็ประคองมือ ไปเอื้อมเด็ดผลมากินให้หวานชื่นด้วยความเคารพ ก็จะบรรลุมรรคผลได้ในชีวิตนี้
อ่านแล้วน้ำตาคลอเหมือนกันเลยครับ