[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับโยมที่อ้อยอิ่งในการทำบุญ "รีบวางแล้วรีบถอยออกไป งานอย่างนี้คนเยอะ ไม่ต้องมาเสนอหน้า มาก็เห็นอยู่แล้วว่ามา ถ้ายังมาเสนอหน้าก็อาจจะโดน ๕ นิ้วสั้น ๆ...! ทำบุญให้มีอุเบกขาในบุญ ทำแล้วปล่อยวาง อย่าไปทำบุญเอาหน้า ทำบุญเอาหน้าแสดงว่ากำลังใจยังต่ำมาก ทำร้อยหนึ่งจะได้สัก ๒๐ ก็แสนยาก แต่ว่าคนที่ทำแล้วรู้จักปล่อยวาง ทำบุญ ๒๐ ก็ได้เกินร้อย

จะเข้ามาทำบุญก็เตรียมสตางค์มาให้พร้อม ไม่ใช่เพิ่งจะมาเปิดกระเป๋าล้วงเอาตรงนี้ อย่าลืมว่าทานบารมีเป็นเพียงกำลังใจขั้นต้นเท่านั้น ถ้าเรายังไม่มีปัญญาที่จะเตรียมพร้อมก็แปลว่าอย่างอื่นไม่ต้องไปหวัง ตรงนี้เป็นการฝึกหลักสูตรเร่งรัด เพราะว่าเจ้าอาวาสไม่ค่อยมีเวลาให้ ถ้ามัวแต่ช้าอยู่จะเชิญไปทำที่อื่นแทน..!

ท่านใดที่ทำแล้วต้องการให้คนประกาศชื่อ ทำแล้วต้องเสนอหน้าถ่ายรูป ให้ไปทำที่อื่นได้เลย ตรงนี้ไม่มี คนจำนวนมากต่อมากด้วยกัน ถ้ามัวแต่ช้าอยู่ก็ไม่ต้องทำอะไร ขนาดเรื่องของทางโลกเขายังรู้จักที่จะปรับเปลี่ยนเฉพาะหน้างานได้ เราที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติธรรม กำลังใจสูงกว่าเขาเยอะ ต้องรู้จักปรับเปลี่ยนหน้างานให้เป็น เขาถึงจะเรียกว่าเอาหลักธรรมไปประยุกต์ใช้ได้จริง

พระพุทธเจ้าท่านตรัสเอาไว้ว่า “อานันทะ..ดูก่อนอานนท์ เราจะไม่ปฏิบัติต่อพวกเธออย่างทะนุถนอม เหมือนกับช่างหม้อที่ปฏิบัติต่อหม้อดินที่ยังเปียกยังดิบอยู่ แต่เราจะกระหนาบแล้วกระหนาบอีก ชี้โทษแล้วชี้โทษอีก บุคคลที่มีมรรคผลเป็นแก่นสารถึงจะดำรงตนอยู่ได้” ฉะนั้น...ถ้ากำลังใจไม่พอก็ไม่ต้องมาที่นี่ มาแล้วทำพลาดโดนด่าแน่ ๆ..!"