[เถรี]

ประการที่ ๒ บุคคลที่รับยันต์เกราะเพชรไปแล้วจะไม่ตายด้วยพิษของสัตว์มีพิษ ถ้าหากว่าสัตว์พิษกัดต่อยอย่างไรก็ตาม พิษจะไปไม่เกินข้อแรก หมายความว่าถ้ากัดที่ฝ่ามือ พิษจะมาได้ไม่เกินข้อมือ ถ้ากัดที่แขนไป ก็ไปไม่เกินข้อศอก

เรื่องพวกนี้อาตมาทดสอบมาด้วยตัวเอง ไม่ได้ตั้งใจที่จะทดสอบ แต่เนื่องจากว่าเป็นคนดวงซวย..ไม่กลัวงู งูกะปะมากินลูกไก่ ตอนนั้นอาตมาอยู่ที่เกาะพระฤๅษี งูชุมมาก อาตมาก็จับใส่กรงดักหนูไว้ ตั้งใจว่าพรุ่งนี้เช้าจะไปปล่อย แต่กว่าจะบิณฑบาต กว่าจะฉันเช้าเสร็จก็เกือบ ๘ โมงครึ่ง เจ้างูอดหิวโซมาทั้งวันทั้งคืนแล้ว พออาตมาล้วงออกจากกรงมาก็พยายามดิ้นหนี จับด้วยมือขวา ดิ้นหลุดก็คว้าด้วยมือซ้าย จับด้วยมือซ้าย ดิ้นหลุดก็จับด้วยมือขวา พอดิ้นหลุดจากมือขวา เอามือซ้ายคว้าอีกที เจ้างูไม่ยอมทนแล้ว บอกว่า "กูไม่ปลื้ม" งับเลย...! โดนเข้าที่ชีพจรข้อมือเต็ม ๆ ๔ เขี้ยว ทุกวันนี้รอยเขี้ยวยังอยู่ ใครจะขอดูก็มาดูได้

อาตมาก็บีบปากงูง้างออก แล้วก็เอาไปปล่อย หลังจากนั้นก็ล้างน้ำปิดพลาสเตอร์ แล้วไปทำงานตามปกติ เล่นเอามหาเคที่เป็นเด็กปักษ์ใต้เครียดจนหัวแทบหงอก บอกว่า "พระอาจารย์ครับ งูกะปะนี่คนในสวนยางเวลาโดนกัด บวมทั้งตัวเลยนะครับ บวมชนิดเลือดออกตามผิวหนัง แล้วก็เน่าหลุดไปทีละชิ้น" ก็บอกกับท่านไปว่า "ไม่ต้องห่วง ผมรับยันต์เกราะเพชรมาแล้ว จะไม่เป็นอันตรายด้วยพิษสัตว์ ถ้าหากว่าเป็นอันตราย แปลว่าผมรักษายันต์เกราะเพชรไว้ไม่ได้ การรักษายันต์เกราะเพชรไว้ไม่ได้ ก็เพราะว่าละเมิดศีล ๒ ข้อ ก็คือกินเหล้ากับขโมย ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมก็สมควรที่จะตาย..!"