[เถรี]

หายใจเข้าออกยาว ๆ สัก ๒ - ๓ ครั้ง เพื่อระบายลมหยาบออกให้หมด หลังจากนั้นกำหนดความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจเข้าผ่านจมูก...ผ่านกลางอก...ไปสุดที่ท้อง หายใจออกจากท้อง...ผ่านกลางอก....มาสุดที่ปลายจมูก จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นพุทโธ นะมะพะธะ พองหนอยุบหนอ สัมมาอะระหัง แล้วแต่เราถนัด

หายใจเข้าพร้อมกับคำภาวนา ผ่านจมูก...ผ่านกลางอก...ไปสุดที่ท้อง หายใจออกจากท้องพร้อมคำภาวนา...ผ่านอก....มาสุดที่ปลายจมูก กำหนดลมหายใจเข้าออกอย่างนี้สักครู่หนึ่ง เพื่อให้กำลังใจของเราทรงตัวตั้งมั่น ถ้าความรู้สึกไหลไปที่อื่น ให้ดึงกลับมาอยู่กับลมหายใจเข้าออกนี้ คิดเรื่องอื่นเมื่อไรก็ให้ดึงกลับมาตรงนี้ แรก ๆ ก็จะยากอยู่สักหน่อย เพราะจิตมีอาการฟุ้งซ่านและเคลื่อนไปเป็นปกติ แต่ถ้าหากว่าเราตั้งใจทำจริง ๆ ไม่ช้าก็สามารถที่จะบังคับจิต ให้กำหนดรู้ลมหายใจเข้า ลมหายใจออกตามความต้องการของเราได้

หลังจากนั้นแล้วให้กำหนดภาพพระ จะเป็นพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งหรือแบบใดแบบหนึ่งที่เรารัก เราชอบ เราจดจำได้แม่นยำ เอาไว้เหนือศีรษะของเรา เป็นขนาดที่กำลังมองสบาย ๆ พระพุทธรูปที่ประทับอยู่เหนือศีรษะของเรา จะนั่ง จะนอน หรือยืนก็ได้ แล้วแต่ความชอบใจของเรา พอเราหายใจเข้า...ภาพพระก็ไหลลงมาอยู่ในศีรษะ...อยู่ในอก...ลงไปอยู่ในท้อง หายใจออก...ภาพพระไหลจากท้อง...ผ่านอก...ขึ้นไปอยู่บนศีรษะตามเดิม

หายใจเข้าพร้อมกับภาพพระและคำภาวนา หายใจออกพร้อมกับภาพพระและคำภาวนา หายใจเข้า...ภาพพระไหลลงไปในท้อง หายใจออก...ภาพพระไหลขึ้นไปอยู่ที่ศีรษะ หายใจเข้า....ภาพพระไหลลงไปในท้อง อาจจะกำหนดว่าท่านเล็กลง...เล็กลง....เล็กลงจนไปอยู่ในท้อง หายใจออก...ท่านไหลขึ้นไปอยู่บนศีรษะโดยท่านใหญ่ขึ้น...ใหญ่ขึ้น...ใหญ่ขึ้น จนเป็นขนาดปกติของท่านอยู่บนศีรษะ หรือจะหายใจเข้าให้ท่านใหญ่ขึ้น...ใหญ่ขึ้น...ใหญ่ขึ้น จนคลุมเราไว้ทั้งตัว หายใจออกจนท่านเล็กลง...เล็กลง...เล็กลงจนไปอยู่บนศีรษะก็ได้ แล้วแต่ว่าเราชอบแบบไหน