[เถรี]

ถาม : มีตอนหนึ่งที่เหมือนร่างกายไม่ปกติมาก ๆ แล้วรู้สึกว่าตายแน่ ๆ ก็จับพระนิพพานคิดว่าไม่เอาแล้ว ไปดีกว่า แต่องค์ภาวนาก็ยังอยู่ แล้วรู้เลยว่าตอนนั้นเหมือนกับคาถาเงินล้านไม่เอาเลย ที่ขึ้นมากลายเป็นพุทโธกับโสตัตตะภิญญา ก็รู้ว่าไม่เอาแล้วจะเกาะพระ แต่ก็งงว่ายิ่งบีบคั้นก็ยิ่งกลายเป็นเหลือแต่โสตัตตะภิญญา พุทโธก็ไม่เอาเหมือนกัน พอรอดมาได้ก็มางง ๆ ว่า จะตายอยู่แล้วทำไมไม่เกาะพุทโธ แต่ภาพพระก็อยู่ พระนิพพานก็อยู่ หรือว่าองค์ภาวนาไม่ใช่สาระ ?

ตอบ : องค์ภาวนานอกจากไม่ใช่สาระแล้ว ยังทำให้ยึดติดอีกต่างหาก แต่เรื่องนี้พูดไปก็เกินความสามารถ อย่าเพิ่งไปพูดถึง สำคัญที่สุดคือว่า ก่อนตายกำลังใจเราเกาะความดีส่วนไหนได้บ้าง จะเป็นแบบใดแบบหนึ่งได้ทั้งนั้น เพราะถ้าหากว่าเกาะในส่วนของความดีได้ กุศลทั้งหมดจะเข้ามารวมตัว กำลังเรามีเท่าไรจะส่งผลให้ไปยังจุดที่เราต้องการ

แต่ถ้าเรามัวแต่เดี๋ยวจะเกาะอันโน้น เดี๋ยวจะเกาะอันนี้ ถ้าไม่ได้อย่างที่ฉันต้องการ ฉันไม่เอา ก็บรรลัยเท่านั้น เพราะเท่ากับว่าเราไปปฏิเสธในสิ่งที่จิตเราชินและแสดงออกเอง อะไรก็ได้ที่เป็นด้านความดีให้เอาไว้ก่อน แล้วหลังจากนั้นพอถึงเวลา ความดีทั้งหมดจะรวมตัวเอง แต่อย่าลืมว่านี่ยังเป็นการติดดีอยู่ ถ้าจะเอามากกว่านั้นต้องทำให้มากกว่านี้ แล้วถึงเวลาจะปล่อยดีเอง