[เถรี]

“ของที่กินง่ายที่สุดก็คือพวกเต่ารั้ง เต่ารั้งเป็นต้นปาล์มชนิดหนึ่ง ถึงเวลาก็ฟันยอดมาแล้วลอกเอาข้างใน พอหั่นเป็นชิ้น ๆ แล้วเหมือนอย่างกับหน่อไม้ กรอบสดทีเดียว จัดการต้มน้ำ เทลงหม้อ พอรอให้สุกก็แกะเครื่องปรุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเทลงไป ถ้าได้รสน้ำพริกเผาหรือต้มยำก็ยิ่งดี เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม เพราะว่าไม่มีให้แลก ทนกินไปเถอะ..!

บางทีพระท่านออกมาพูดกันข้างนอก ได้ยินแล้วอยากจะถีบให้สักที ท่านบอกว่า “อาจารย์พาไปธุดงค์เที่ยวนี้ พาไปกินแกงเต่าเสียหลายวัน” คนก็มองตาเขียวปั๊ด พระไปเอาเต่ามาแกงหรืออย่างไร..!? กว่าจะเฉลยว่าเป็นต้นเต่ารั้ง ...(หัวเราะ)...

แล้วเวลาเดินป่านั้น ส่วนที่ง่ายที่สุดก็คือไปตามลำห้วยลำธาร นอกจากไม่รกมากแล้ว ยังหากินอะไรง่าย แต่คราวนี้ก็อย่างว่าแหละ พระจะไปล่าสัตว์อะไรได้ ต่อให้เห็นอยู่ตรงหน้าก็ได้แต่มองตาปริบ ๆ บางทีไปเจอกระทิงตัวใหญ่พอ ๆ กับช้างเลย ได้แต่นั่งภาวนาให้กระทิงเป็นลมตาย พวกเราจะได้มีเนื้อกระทิงกินบ้าง..!”