[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “การไปธุดงค์สิ่งหนึ่งที่ได้ก็คือ การเอาตัวรอดในป่า ไม่ได้พูดถึงหลักธรรมที่จะได้นะ

คำว่า การเอาตัวรอดในป่า คือ บางทีเดินไปสิบกว่าวันไม่มีบ้านคน แล้วจะทำอย่างไร ? หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเคยฉันใบเปราะป่า พวกเราไม่รู้จักต้นเปราะ...อดตายอีก ...(หัวเราะ)... ใบสักเท่าฝ่ามือนี่แหละ มีลอน ๆ ของเส้นใบอยู่หน่อยหนึ่ง ส่วนใหญ่ใบจะมีลาย ๆ ไปดึงใบกลางที่ยังม้วน ๆ ขึ้นมาแล้วก็ฉัน

ที่ตลกกว่านั้นก็คือ เวลาไปกับกะเหรี่ยงเขาสอนให้กิน ใบไม้อย่างนี้กินได้ แบบนี้กินไม่ได้ ก็ไปเจออย่างหนึ่งกินได้ ใบโตประมาณฝ่ามือเหมือนกัน ต้นก็ขึ้นติดกับดินนี่แหละ ก็เก็บ ๆ ๆ ได้มาถังเบ้อเริ่มเลย เป็นถังเลยนะ ขนาดถังพลาสติกสังฆทาน ปรากฏว่าพอลวกน้ำร้อนแล้วเหลือหยิบมือเดียว หดหายหมดเลย ...(หัวเราะ)... คิดว่าเก็บไปทำไมเป็นถัง ? ที่ไหนได้เหลือไม่ถึงครึ่งชาม..!”