[เถรี]

อันดับต่อไปก็คือ ต้องมีพรหมวิหาร ๔ โดยเฉพาะตัวเมตตาความรัก เราต้องรู้จักรักตัวเองด้วย
สมัยก่อน หลวงปู่มหาอำพัน วัดเทพศิรินทราวาส กล่าวไว้เสมอว่า รักษาตัวกลัวกรรมอย่าทำชั่ว จะหมองมัวหม่นไหม้ไปเมืองผี จงเลือกทำแต่กรรมที่ดี ๆ จะได้มีความสุขพ้นทุกข์ภัย

ในเมื่อเรารักตัวเอง กลัวตัวเองจะตกสู่ที่ชั่ว ถ้าหากว่าเป็นดังนั้น เราก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาขวนขวายในการปฏิบัติ เมื่อเรารักตัวเอง เมตตาต่อตัวเอง เราจึงมีความรักความเมตตาต่อคนอื่นเขาได้ แปลว่าทุกอย่างต้องเริ่มต้นจากข้างในเสียก่อน ถ้าหากว่าในดี ข้างนอกมันจะดีไปด้วย ถ้าหากว่าข้างในไม่ดี ข้างนอกมันจะดีแค่ไหนก็ตาม มันก็เหมือนกับผลไม้ที่เน่าใน อย่างเช่น ลูกมะเดื่อ เปลือกนอกสวยงามแต่ว่าไม่สามารถจะใช้ประโยชน์ได้ เพราะข้างในแมลงหวี่ปรากฏอยู่มากมาย

ดังนั้น การที่เราจะทรงพรหมวิหาร ๔ แผ่เมตตานั้น เป็นเรื่องที่พึงกระทำทุกครั้งในการปฏิบัติ เพราะว่าสภาพจิตที่เยือกเย็นจะทำให้สมาธิทรงตัวได้ง่ายและมั่นคง ขณะเดียวกันการควบคุมศีลก็จะบริสุทธิ์บริบูรณ์ได้ด้วย

การที่เรามีสภาพจิตที่ประกอบไปด้วยเมตตาพรหมวิหาร ผีก็รัก เทวดาก็รัก สัตว์ทั้งหลายก็รัก ดังนั้น...บุคคลที่ทรงเมตตาพรหมวิหาร ๔ เป็นปกติ อยู่ที่ไหนก็อยู่ได้ไม่มีอันตราย สัตว์ทั้งหลายตลอดจนผีและเทวดา แทนที่จะทำอันตราย ก็กลับกลายเป็นว่ามาดูแลรักษาเรา

การแผ่เมตตาก็กำหนดภาพพระพุทธเจ้าเป็นหลัก ให้ท่านค่อย ๆ ครอบร่างกายของเราลงมา จนกระทั่งร่างของเราและพระพุทธเจ้าสว่างไสวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แล้วกำหนดให้พระรัศมีของพระองค์ท่านแผ่กว้างออกไป ว่านั่นเป็นสิ่งที่แทนเมตตา ซึ่งเกิดจากพระทัยขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ส่งผ่านร่างกายของเราออกไป สู่สรรพสัตว์ทั้งหลายทุกภพทุกภูมิทุกหมู่ทุกเหล่า ขอให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นพ้นจากทุกข์ ขอให้มีแต่ความสุข ขออย่าได้เบียดเบียนและมีเวรมีกรรมต่อกันและกันเลย ขอให้ล่วงพ้นจากความทุกข์โดยถ้วนหน้ากันเทอญ

หลังจากที่แผ่เมตตาแล้วก็กำหนดถึงภาพพระ แบบใดก็ได้ที่เรารักเราชอบ ควบกับลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าภาพพระก็ไหลเข้าไปด้วย หายใจออกภาพพระก็ไหลออกมาด้วย หายใจเข้าพร้อมกับคำภาวนา หายใจออกพร้อมกับคำภาวนา โดยที่กำลังใจของเราไหลเข้าออกพร้อมกับภาพพระที่ไหลตามลมหายใจอยู่นั้น

ความชัดเจนไม่ใช่สาระสำคัญ สำคัญตรงที่เรานึกได้หรือไม่ได้ ถ้ามีการฝึกซ้อมบ่อย ๆ ภาพพระก็จะปรากฏชัดเจนเหมือนตาเห็น ถ้าไม่มีการฝึกซ้อมนาน ๆ ทำ หรือว่าเดือนหนึ่งมาเริ่มกันครั้งหนึ่ง ภาพพระก็จะมัวไม่ชัดเจนหรือไม่เห็นภาพเลย มีแต่ความรู้สึกว่ามีภาพพระอยู่แค่นั้น ถึงจะเป็นเช่นนั้นก็ใช้ได้

ขอให้เราทุกคนมั่นใจว่าพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้อยู่ที่ใดเลย นอกจากพระนิพพาน เราเห็นท่านคือเราอยู่เบื้องพระพักตร์ของพระองค์ท่าน เราอยู่เบื้องพระพักตร์ของพระองค์ท่านก็คือเราอยู่บนพระนิพพาน ให้เอาใจจดจ่ออยู่กับภาพพระและลมหายใจเข้าออกอยู่เช่นนี้ เป็นการปรับพื้นฐานในวันนี้จนกว่าจะบอกว่าหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๒