[เถรี]

"อาตมาเลี้ยงอีเห็นไป ๓ ครอกนี่เข็ดเลย เพราะไม่มีเวลาทำอย่างอื่น อีเห็นชอบตื่นกลางคืน แล้วก็กวนเรา คุณกมลานี่แสบสุด ๆ เวลากลางคืนหนาวจะตายชัก ยังตะกุยประตูจะออกให้ได้ จนทนรำคาญเสียงไม่ไหว ต้องไปเปิดประตูให้ออกไป พอหายไปครึ่งค่อนชั่วโมง ก็หนาวสั่นกลับมาร้องจะเข้ากุฏิ ถ้าไม่เปิดก็ร้องเรียกจนกระทั่งต้องไปเปิดให้

พอเปิดให้ก็มุดเข้ามาอยู่ใต้ผ้าห่ม แต่อากาศหนาวตีนอีเห็นเย็นเจี๊ยบ พอมาเดินอยู่บนตัวเรา ก็ไม่ต้องนอนแล้วงานนี้ พอตีนอุ่นก็ร้องจะออกไปอีกแล้ว ไม่รู้จะจัดการอย่างไรดี เลี้ยงอีเห็นนี่ยิ่งกว่าเลี้ยงลูกอ่อนอีก

ตอนหลัง ๒ ครอก ครอกละ ๔ ตัว ได้มาตั้งแต่ยังไม่ลืมตา ต้องเอาหลอดฉีดยาหยอดนมให้ทีละหยด พ่อเขาโดนชาวบ้านยิงตายที่พื้น แม่วิ่งไปถึงปากโพรงแล้ว ดันหันกลับมาดู ถ้าหนีเข้าโพรงไปเลยจะไม่เป็นไร ทีนี้ดันหันกลับมาดูก็เลยโดนยิงกระเด็นลงมา ลูกอีเห็นร้องตกใจเสียงปืน ชาวบ้านจึงรู้ว่ามีลูกอยู่ แต่ไม่มีปัญญาจะขึ้นไปเอา เพราะต้นไม้กลม ๆ ลื่น ๆ ไม่มีกิ่งก้าน เขาขึ้นกันไม่เป็น

ส่วนอาตมาปีนต้นตาล ต้นมะพร้าว มาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ก็เลยปีนเป็น เขาจึงมาตามให้ไปเอาลูกอีเห็นลงมา ชาวบ้านแถวนี้เห็นพระเป็นที่พึ่งจริง ๆ เลย สังฆัง สรณัง คัจฉามิ ช่วยไปเอาลูกอีเห็นลงมาที..!"