[เถรี]

"เวลาหมาตาย..อย่าไปร้องไห้มาก ถ้าเราตายตอนนั้นจะไปเกิดเป็นหมาจริง ๆ..! เพราะฉะนั้น..เราเลี้ยงเขา เมตตาเขาตามปกติ เวลาเขาตายก็ต้องเห็นด้วยว่าปกติเขาต้องเป็นอย่างนั้น

อาตมาเลี้ยงอีเห็นไว้ ชื่อคุณกมลา ชื่อเล่นว่าอีแสบ คุณกมลาเห็นว่าเวลาอาตมาไปไหน หมาก็ไปด้วย เขาก็เลยไม่กลัวหมา อาตมาเข้ามารับสังฆทานที่กรุงเทพฯ พอกลับไปเกาะพระฤๅษี คุณกมลาตายไปแล้ว เพราะเขาไปเล่นกับหมา แต่หมาเอาจริง..!

พอคนงานเขามารายงาน อาตมาก็ถามว่า "แล้วเอ็งทำอย่างไร ?" เขาบอกว่า "ผมเอาไปฝังแล้วครับ" อาตมาก็ด่าให้ "ทำไมโง่อย่างนี้วะ ? ไม่รู้จักเอามาผัดเผ็ด..!" คนงานเอ๋อไปเลย เขาเห็นอาตมาเลี้ยงอีเห็นแล้วรักขนาดนั้น พอเวลาตายกลับกินเสียได้

อาตมาบอกเขาไปว่า "ต้องแยกแยะให้ถูก ตอนเลี้ยงก็รัก เมตตาตามปกติ พอตายก็ใช้ประโยชน์ให้มากที่สุดสิวะ ผัดเผ็ดได้ก็จัดการเสียก่อน" ถ้าแยกอย่างนี้ออกก็เลี้ยงสัตว์ได้ ถ้าแยกไม่ออกเดี๋ยวใจจะหมอง เผลอเมื่อไรจะไปเกิดเป็นสัตว์นั้น ๆ"